konstantinaki24
Νεοφερμένος
Η Κωνσταντινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
18-02-09
12:02
Συμφωνω μονο εν μερει σε αυτο jesse...Ε οχι δεν ειναι ολες οι γυναικες ιδιες.....Ασε που προσωπικως πιστευω πως αν ο αντρας που θες κοιταει αλλου σημαινει πως πολυ απλα θελει κατι αλλο....Ε οχι σιγα μην κατσουμε να σκασουμε κιολας...Ενας φευγει αλλος ερχεται.....Τωρα ως προς την ζηλεια των γυναικων εχω παρατηρησει το εξης....Οσες εχω δει να ζηλευουν(και δεν εννοω να ζηλευοουν εμενα αλλα φιλες μου,συγγενεις μου και γενικοτερα ατομα που ξερω)ειναι συνηθως ατομα που εχουν διαφορα κομπλεξ....Οχι φιλοι μου,αν εισαι ακομπλεξαριστος δεν ζηλευεις κανεναν γιατι πολυ απλα κανεις δεν μοιαζει με κανεναν,ο καθενας εχει δικη του προσωπικοτητα και ειμαστε διαφορετικοι...Οποτε γιατι να θελει καποιος να μοιασει σε καποιον ή να τον ζηλευει?Τεσπα...Επαψα να ασχολουμαι με τετοιου ειδους ατομα..Και επιπλεον κατι τελευταιο.Μεχρι τωρα στη ζωη μου καταλαβα πως αυτοι που ζηλευουν ειναι αυτοι που δεν ειναι φιλοι μας στην ουσια...
Τελος θα ηθελα να αναφερω πως ως επι το πληστον,η ζηλεια ειναι γυναικειο θεμα...Και αυτο δεν το λεω εγω αλλα διαφοροι ψυχολογοι..Η ζηλεια ειναι κατι που εχει αναλυσει η ψυχολογια χρονια και συμφωνα με τους ψυχολογους η ζηλεια οφειλεται στην ανωριμοτητα μερικων ανθρωπων.Βεβαια,η λιγη ζηλεια που δεν εχει δολο ειναι επικοδομητικη,,Σας παραθετω λοιπον τα εξης τα οποια εχουν γραφει απο συμβουλευτικο ψυχολογο για την ζηλεια...
H σύγκριση, δεν μπορεί παρά να προκαλεί συχνά και ζήλια. H ζήλια είναι πολύ συνηθισμένο συναίσθημα μεταξύ φίλων και κύριο συστατικό των παιχνιδιών δύναμης μεταξύ τους. Σε μια έρευνα της Aμερικανίδας κοινωνιολόγου Jan Yager, η οποία ερευνά επί 20 χρόνια πάνω στο θέμα φιλία, διαπιστώθηκε ότι σχεδόν ένας στους δύο ανθρώπους αναφέρει ότι έχει νιώσει τη ζήλια κάποιου φίλου και φυσικά, αντίστοιχα, ότι έχει ζηλέψει και ο ίδιος κάποιο φίλο, κάτι που ομολογείται πιο δύσκολα. Bέβαια, μια ορισμένη ποσότητα ζήλιας είναι φυσιολογική και εξυπηρετεί κι ένα σημαντικό σκοπό, γιατί μας κινητοποιεί να αναρωτιόμαστε: κάνω αρκετά για τη δική μου ζωή; Λίγη ζήλια, λοιπόν, είναι ωφέλιμη. Yπάρχει όμως και η λιγότερο εποικοδομητική και ενίοτε καταστροφική μορφή ζήλιας-φθόνου, που κάνει κάποιον να νιώθει ένα βαθύ συναίσθημα κατωτερότητας, αντιπαλότητας και τελικά οργής και απόγνωσης. H ζήλια αυτή μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο, που αυτός που ζηλεύει να είναι συνέχεια επικριτικός, να μην μπορεί κυριολεκτικά να αρθρώσει έναν καλό και επιβραβευτικό λόγο, να μην μπορεί να χαρεί καθόλου με τη χαρά του άλλου, ακόμα και να επωφελείται από στιγμές αδυναμίας του άλλου, για να «του τη φέρει» ή απλά για να ικανοποιηθεί. Aυτά τα συναισθήματα είναι δηλητήριο και γιʼ αυτόν που τα υφίσταται και γιʼ αυτόν που τα αισθάνεται, αλλά, φυσικά, κατά κύριο λόγο για τη σχέση.
Δεν πρέπει, βέβαια, να δημιουργηθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι έχουμε πάντα επίγνωση όλων αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, της ζήλιας, του φθόνου, της εχθρότητας, του θυμού, της κατωτερότητας απέναντι σε φίλους. Aν ήταν έτσι, ίσως να μην ήταν απαραίτητα και τα παιχνίδια δύναμης. Ένα παράδειγμα: Δύο φίλες, μητέρες και οι δύο, κουβεντιάζουν για τα αθλητικά επιτεύγματα των συνομήλικων παιδιών τους. Όταν η μία λέει με καμάρι ότι η κόρη της βγήκε πρώτη στην ομάδα της στο κολύμπι, η άλλη σχολιάζει: «A, μπράβο, τι ωραία! Eγώ, βρε παιδί μου, δεν την έστειλα στο κολυμβητήριο, γιατί έχω ακούσει τόσα πολλά για όλα αυτά τα φάρμακα που βάζουν στο νερό, για μολύνσεις, αρρώστιες, αλλεργίες και προτίμησα τελικά τη ρυθμική...». Πόσο συνειδητό μπορεί να είναι στη γυναίκα αυτή ότι το σχόλιό της ίσως να μην είναι τίποτε άλλο παρά η απροθυμία της να δεχτεί κάτι στο οποίο νιώθει ότι η φίλη της υπερτερεί και η προσπάθειά της να αποδείξει ότι αυτή έκανε την καλύτερη επιλογή; Ίσως και καθόλου. Ένα χαρακτηριστικό των παιχνιδιών δύναμης είναι ότι καταφέρνουν να αποκρύψουν την ποιότητα και την ένταση των συναισθημάτων που κρύβονται πίσω από αυτά και από αυτόν στον οποίο απευθύνονται, αλλά συχνά ακόμη και από αυτόν που τα αισθάνεται. Aυτός είναι και ο λόγος που σε πολλές σχέσεις παίζονται παιχνίδια δύναμης μια ολόκληρη ζωή, χωρίς κανείς να καταφέρει ποτέ να τα αποκωδικοποιήσει.
Αυτα τα ολιγα και κατα την ταπεινη μου αποψη ο ανθρωπος που ξερει τα μειονεκτηματα του,και τα παραδεχεται προσπαθωντας να τα βελτιωσει ειναι σοφος.Αυτος που τα κρυβει ακομα και απο τον εαυτο του ειναι απλα ανωριμος..Ο καθενας εχει διαφορετικα,..πχ εγω μπορει να μην νοιωθω ζηλεια για κανεναν(ισως γιατι εχω υψηλη αυτοεκτιμηση,κατι που δεν ειναι και απολυτα σωστο)αλλα εχω αλλα σπαστικα στον χαρακτηρα μου..πχ ειμαι τελειομανης σε σημειο υστεριας μερικες φορες,ειμαι μυοφοβικη(για οποιον δεν γνωριζει εχω φοβο με τα μικροβια που σημαινει πως θελω το σπιτι μου παντα πεντακαθαρο)εχω κολλημα με την ταξη και πολλα αλλα...Το να μπορεις λοιπον να ξερεις τον εαυτο σου,τα προτερηματα και τα μειονεκτηματα σου ειναι θειο δωρο.
Τελος να αναφερω πως δεν εβαλα ολες τις γυναικες στο ιδιο τσουβαλι(εξηγησα πως δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι) απλα ειπα πως η ζηλεια ειναι εν δυναμει γυναικειο προσον...
Τελος θα ηθελα να αναφερω πως ως επι το πληστον,η ζηλεια ειναι γυναικειο θεμα...Και αυτο δεν το λεω εγω αλλα διαφοροι ψυχολογοι..Η ζηλεια ειναι κατι που εχει αναλυσει η ψυχολογια χρονια και συμφωνα με τους ψυχολογους η ζηλεια οφειλεται στην ανωριμοτητα μερικων ανθρωπων.Βεβαια,η λιγη ζηλεια που δεν εχει δολο ειναι επικοδομητικη,,Σας παραθετω λοιπον τα εξης τα οποια εχουν γραφει απο συμβουλευτικο ψυχολογο για την ζηλεια...
H σύγκριση, δεν μπορεί παρά να προκαλεί συχνά και ζήλια. H ζήλια είναι πολύ συνηθισμένο συναίσθημα μεταξύ φίλων και κύριο συστατικό των παιχνιδιών δύναμης μεταξύ τους. Σε μια έρευνα της Aμερικανίδας κοινωνιολόγου Jan Yager, η οποία ερευνά επί 20 χρόνια πάνω στο θέμα φιλία, διαπιστώθηκε ότι σχεδόν ένας στους δύο ανθρώπους αναφέρει ότι έχει νιώσει τη ζήλια κάποιου φίλου και φυσικά, αντίστοιχα, ότι έχει ζηλέψει και ο ίδιος κάποιο φίλο, κάτι που ομολογείται πιο δύσκολα. Bέβαια, μια ορισμένη ποσότητα ζήλιας είναι φυσιολογική και εξυπηρετεί κι ένα σημαντικό σκοπό, γιατί μας κινητοποιεί να αναρωτιόμαστε: κάνω αρκετά για τη δική μου ζωή; Λίγη ζήλια, λοιπόν, είναι ωφέλιμη. Yπάρχει όμως και η λιγότερο εποικοδομητική και ενίοτε καταστροφική μορφή ζήλιας-φθόνου, που κάνει κάποιον να νιώθει ένα βαθύ συναίσθημα κατωτερότητας, αντιπαλότητας και τελικά οργής και απόγνωσης. H ζήλια αυτή μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο, που αυτός που ζηλεύει να είναι συνέχεια επικριτικός, να μην μπορεί κυριολεκτικά να αρθρώσει έναν καλό και επιβραβευτικό λόγο, να μην μπορεί να χαρεί καθόλου με τη χαρά του άλλου, ακόμα και να επωφελείται από στιγμές αδυναμίας του άλλου, για να «του τη φέρει» ή απλά για να ικανοποιηθεί. Aυτά τα συναισθήματα είναι δηλητήριο και γιʼ αυτόν που τα υφίσταται και γιʼ αυτόν που τα αισθάνεται, αλλά, φυσικά, κατά κύριο λόγο για τη σχέση.
Δεν πρέπει, βέβαια, να δημιουργηθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι έχουμε πάντα επίγνωση όλων αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, της ζήλιας, του φθόνου, της εχθρότητας, του θυμού, της κατωτερότητας απέναντι σε φίλους. Aν ήταν έτσι, ίσως να μην ήταν απαραίτητα και τα παιχνίδια δύναμης. Ένα παράδειγμα: Δύο φίλες, μητέρες και οι δύο, κουβεντιάζουν για τα αθλητικά επιτεύγματα των συνομήλικων παιδιών τους. Όταν η μία λέει με καμάρι ότι η κόρη της βγήκε πρώτη στην ομάδα της στο κολύμπι, η άλλη σχολιάζει: «A, μπράβο, τι ωραία! Eγώ, βρε παιδί μου, δεν την έστειλα στο κολυμβητήριο, γιατί έχω ακούσει τόσα πολλά για όλα αυτά τα φάρμακα που βάζουν στο νερό, για μολύνσεις, αρρώστιες, αλλεργίες και προτίμησα τελικά τη ρυθμική...». Πόσο συνειδητό μπορεί να είναι στη γυναίκα αυτή ότι το σχόλιό της ίσως να μην είναι τίποτε άλλο παρά η απροθυμία της να δεχτεί κάτι στο οποίο νιώθει ότι η φίλη της υπερτερεί και η προσπάθειά της να αποδείξει ότι αυτή έκανε την καλύτερη επιλογή; Ίσως και καθόλου. Ένα χαρακτηριστικό των παιχνιδιών δύναμης είναι ότι καταφέρνουν να αποκρύψουν την ποιότητα και την ένταση των συναισθημάτων που κρύβονται πίσω από αυτά και από αυτόν στον οποίο απευθύνονται, αλλά συχνά ακόμη και από αυτόν που τα αισθάνεται. Aυτός είναι και ο λόγος που σε πολλές σχέσεις παίζονται παιχνίδια δύναμης μια ολόκληρη ζωή, χωρίς κανείς να καταφέρει ποτέ να τα αποκωδικοποιήσει.
Αυτα τα ολιγα και κατα την ταπεινη μου αποψη ο ανθρωπος που ξερει τα μειονεκτηματα του,και τα παραδεχεται προσπαθωντας να τα βελτιωσει ειναι σοφος.Αυτος που τα κρυβει ακομα και απο τον εαυτο του ειναι απλα ανωριμος..Ο καθενας εχει διαφορετικα,..πχ εγω μπορει να μην νοιωθω ζηλεια για κανεναν(ισως γιατι εχω υψηλη αυτοεκτιμηση,κατι που δεν ειναι και απολυτα σωστο)αλλα εχω αλλα σπαστικα στον χαρακτηρα μου..πχ ειμαι τελειομανης σε σημειο υστεριας μερικες φορες,ειμαι μυοφοβικη(για οποιον δεν γνωριζει εχω φοβο με τα μικροβια που σημαινει πως θελω το σπιτι μου παντα πεντακαθαρο)εχω κολλημα με την ταξη και πολλα αλλα...Το να μπορεις λοιπον να ξερεις τον εαυτο σου,τα προτερηματα και τα μειονεκτηματα σου ειναι θειο δωρο.
Τελος να αναφερω πως δεν εβαλα ολες τις γυναικες στο ιδιο τσουβαλι(εξηγησα πως δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι) απλα ειπα πως η ζηλεια ειναι εν δυναμει γυναικειο προσον...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
konstantinaki24
Νεοφερμένος
Η Κωνσταντινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
17-02-09
09:03
Ευχαριστω για τις συμβουλες και αυτο κανω εδω και 1 χρονο......Ηρεμησε η ψυχουλα μου επιτελους...Δεν θελω να μαθαινω τιποτα και δεν δινω σημασια σε κανεναν πλεον......Καλη μου corpse εχεις πολυ δικιο για αυτη τη κατηγορια γυναικων..Δεν με ξερεις και εχεις δικαιωμα να υποθετεις οτι νομιζεις(και καλα κανεις δλδ)αλλα ενημερωτικα δεν ανηκω σε αυτη τη κατηγορια...δεν το σκεφτηκα ποτε για καμια φιλη μου και δεν θα το σκεφτω και ποτε....Εκεινη που περιγραφω ετσι οπως εκανε αυτο εδειξε,,,,Τεσπα...Μελιω και με εσενα συμφωνω απολυτα και εχεις ενα μεγαλο δικιο....Εκεινη τη περιοδο επειδη ηταν η πρωτη φορα που μου ειχε συμβει ασχολουμουν ολη την ωρα με αυτο..και γενικοτερα αντα με ενοιαζε η αποψη των αλλων για εμενα......Τωρα,απλα τα θυμαμαι αυτα και τολμω να σου πω πως γελαω κιολας..Ακομα και τετοια συμπεριφορα να αντιμετωπισω πλεον με πιανουν τα γελεια....Αμυνα του οργανισμου μαλλονΟσο για το κοπλιμεντο Αγγελε μου,εγω ημουν στο μπαλκονι οταν υποθηκε και αυτη στο δωματιο μπαρωμενη...που να φανταζομουν πως εχει αυτια παντου?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
konstantinaki24
Νεοφερμένος
Η Κωνσταντινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
16-02-09
20:19
Μμμμμ τωρα που το λες δεν εχεις και αδικο...απλα αναρωτιεμαι πως γινεται καποιος ή καποια να ειναι ετσι.....Δλδ αν αρχισεις να λες τετοια(κατ'εμε παντα)σημαινει πως η σχεση σου εχει βαλτωσει....Τι να πω......Ειναι κριμα παντως.....Αλλα καλα εμενα να μου βγαζει τετοια κακια..ειμαι γυναικα ρε παιδι μου,στον αδερφου του αγοριου της πως μπορει?Και εδω καλοι μου φιλοι ερχεται ενα νεο μου ερωτημα..Γιατι καποιος ή καποια να θελει να χαλασει μια οικογενεια?απο κακια?μηπως απο ζηλεια?τι να πεις....Βεβαια παντα μου την εσπαγαν αυτες που απο μπροστα σου ειναι μελι γαλα και πισω σου κανουν την μια κακια πισω απο την αλλη...
Απο την αλλη τωρα που το σκεφτομαι ισως το προβλημα της να ειναι και αλλο..Θυμαμαι κανα 2-3 φορες ετυχε να πει καποιος το εξης.τι ωραιο κοριτσι που ειναι η Κωνσταντινα και ειναι μες στη καλη χαρα και θυμαμαι πως στραβωμουτσουνιασαι ασχημα..Μηπως τελικα την ενοχλει που δεν ειναι το κεντρο της προσοχης?Καποιος δε,καποια μερα λεει πωπω στις ομορφιες σου εισαι και αστειευομενη λεω μα δεν ειμαι μια κουκλα?και γελαγα..και ακουω απο μεσα το σαψαλο να λεει..πω πω μια ψωναρα...Τι να πεις....Γυναικες....και το λεω αυτο γιατι ουτε και εγω που ειμαι γυναικα δεν καταλαβαινω καποιες γυναικες....Μα τι λολες που ειμαστε ωρες ωρες,,,,
Απο την αλλη τωρα που το σκεφτομαι ισως το προβλημα της να ειναι και αλλο..Θυμαμαι κανα 2-3 φορες ετυχε να πει καποιος το εξης.τι ωραιο κοριτσι που ειναι η Κωνσταντινα και ειναι μες στη καλη χαρα και θυμαμαι πως στραβωμουτσουνιασαι ασχημα..Μηπως τελικα την ενοχλει που δεν ειναι το κεντρο της προσοχης?Καποιος δε,καποια μερα λεει πωπω στις ομορφιες σου εισαι και αστειευομενη λεω μα δεν ειμαι μια κουκλα?και γελαγα..και ακουω απο μεσα το σαψαλο να λεει..πω πω μια ψωναρα...Τι να πεις....Γυναικες....και το λεω αυτο γιατι ουτε και εγω που ειμαι γυναικα δεν καταλαβαινω καποιες γυναικες....Μα τι λολες που ειμαστε ωρες ωρες,,,,
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
konstantinaki24
Νεοφερμένος
Η Κωνσταντινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
16-02-09
16:45
Εμενα παιδια αυτη η κοπελα ειναι η κοπελα του αδερφου του αγοριου μου...Οταν την γνωρισα νομιζα πως θα εβρισκα αλλη μια αδερφη και δια φορα τετοια χαζα....Η κοπελα ειναι ο διαβολος ο ιδιος..Τι να σας λεω..Ελεγε ενα σωρο ψεμματα για εμενα,κακιες και διαφορα αλλα..Προσπαθησε να αποκοψει το αγορι της απο τον αδερφο του με καθε τροπο....Καλα μην σας πω δε πως εχω την υπονοια πως νομιζε,οτι θα της φαω το αγορι....ελεος δλδ....καποιον που τον εβλεπα σαν αδερφο..Εν τω μεταξυ που λετε την εχω τσακωσει κανα 2 φορες να κανει και καμακι σε αλλους..Την πρωτη κιολας την ακουσε και το αγορι μου..Ειχαμε παει να παρει το καινουργιο του αμαξι και λεμε ας παρουμε και τον αδερφο του καθως οσο να ναι αδερφια ειναι ας ερθει και αυτο...Ειχε κατσει λοιπον το αγορι μου στην θεση του οδηγου και ο αδερφος του στου συνοδηγου και σε καποια φαση σκυβει το παιδι που τους εδειχνε το αμαξι να τους δειξει και κατι αλλο και γυρναει και λεει...πω πω ενα κωλαρ...που εχει ο Α....αυτο το ακουσε και το αγορι μου αλλα και ο Α.....μας επεσαν τα μουτρα μιλαμε,γιναμε ρομπες.....αλλα ποτε δεν ειπαμε τπτ στον αδερφο του.....Ειχε πει ενα σωρο κακιες...σε καποια φαση μου λεει,το εξης:το αγορι μου ειχε περασει απο μια δυσκολη φαση πριν με γνωρισει και ηταν χαλια,δεν εβγαινε και τετοια....Σε καποια φαση λοιπον ημασταν στο ιδιο μερος εγω και εκεινη μονες και μου λεει...πως τα καταφερες ρε παιδι μου και τον εβγαλες ελειως απο το καβουκι του και ειναι τοσο καλα και βγαινει και τετοια?και λεω απλα,τον αγαπαω και του στεκομαι..προσπαθω να τον βοηθαω οσο μπορω..Ε και τι μου ειπε ρε παιδια...να δουμε ποσο θα ναι ακομα καλα.....Μου ρθε να την χτυπησω με το τηγανι στο κεφαλι(μιας και ημασταν στην κουζινα) αλλα λεω αστο να παει και αυτο......Τελος παντων η κατασταση συνεχιζεται μεχρι και σημερα ετσι μονο που τωρα κανει τη καλη μπροστα μου για να μαθαινει πραγματα για εμενα...και εγω σαν καλο μοσχαρακι που ειμαι την παταω καθε φορα νομιζοντας πως αλλαξε...Βεβαια το αγορι μου,μου το πε μην την εμπιστευεσαι αλλα δεν τον ακουγα...καλη χαζη ειμαι και εγω.....Τωρα τελευταια βεβαια δεν μπορω να πω,βρηκε καινουργια μεσα....τωρα εκανε κομμα με τη μητερα του και με θαβουν ομαδικα...και γιατι ολα αυτα?γιατι δεν θελω να παω να μεινω στην επαρχεια και θελω να μεινω Αθηνα που εδω μεγαλωσα και εδω θα ναι μαλλον η δουλεια μου..Τι να πεις......Αλλα ενα εχω να πω.....πλεον με εχουν κανει σκυλι μαυρο...δεν καταλαβαινω τιποτιςέω αστες,αυτο ειναι εργο αυτης και προσπαθω να μην τα βαζω μεσα....(διοτι παλαιοτερα με ολα αυτα ειχα φτασει σε σημειο να με τρεχουν στο νοσοκομειο με υψηλο σφιγμο)
το κακο ξεκινησε απο τοτε που το αγορι μου εχασε το πατερουλη του...αγειος ανθρωπος(πιστευω πως θα ναι αγγελος τωρα) εκεινος την ειχε καταλαβει και καθε φορα μοου λεγε αντε κοριτσακι μου μην δινεις σημασια....εχεις το γιο μου και ειστε αγαπημενα και κανεις δεν μπορει να σας βλαψει...Μεχρι τοτε βεβαια τα σημερινα χαλια δεν τα ειχαμε..μολις πεθανε ο ανθρωπος ολοι οι λαλακες κανουν οτι τους γουσταρειι...Αλλα δεν πειραζει..ορκιστηκα πως δεν θα ξαναχαλαστω για κανενα τους.......
το κακο ξεκινησε απο τοτε που το αγορι μου εχασε το πατερουλη του...αγειος ανθρωπος(πιστευω πως θα ναι αγγελος τωρα) εκεινος την ειχε καταλαβει και καθε φορα μοου λεγε αντε κοριτσακι μου μην δινεις σημασια....εχεις το γιο μου και ειστε αγαπημενα και κανεις δεν μπορει να σας βλαψει...Μεχρι τοτε βεβαια τα σημερινα χαλια δεν τα ειχαμε..μολις πεθανε ο ανθρωπος ολοι οι λαλακες κανουν οτι τους γουσταρειι...Αλλα δεν πειραζει..ορκιστηκα πως δεν θα ξαναχαλαστω για κανενα τους.......
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
konstantinaki24
Νεοφερμένος
Η Κωνσταντινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
13-02-09
22:06
Αυτο το ακουγα καποτε απο το πατερα μου......οι γυναικες δεν ειστε καλα...ζηλευεται η μια την αλλη,και ποτε δεν μπορουσα να το καταλαβω..ποτε δεν ενοιωσα να ζηλευω μια φιλη μου ή να προσπαθω να την υποβαθμισω για να νοιωσω καλυτερα...Φετος ομως το επαθα απο μια κοπελα.....Ζηλεια ελεινή,κακια οσο δεν παει,ψεμματα σε ολους για εμενα και γενικοτερα ελεγε πως ελεγα καποιες κακιες τις οποιες οχι μονο δεν ειχα πει αλλα δεν ειχα σκεφτει κιολας ποτε....Τελικα γιατι μερικες απο εμας γινομαστε τοσε κακες και ζηλιαρες?Ετσι γεννιομαστε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.