02-02-09
10:53
Ο Θεός για μένα είναι μια "εφεύρεση" του ανθρώπου για να ελπίζει σε κάτι. Η πεποίθηση οτι υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτόν του δίνει μια εσωτερική δύναμη, αλλά πολλές φορές τον κάνει και να "φοβάται" ώστε να μην κάνει κακά πράγματα (το κακά πράγματα επίτηδες λέγεται πολύ γενικά, γιατί αν και κάποια είναι αντικειμενικά, κάποια είναι και υποκειμενικά και δε θέλω να μπω στη διαδικασία να τα διαχωρίσω). Πιο συγκεκριμένα ο Χριστός για μένα ήταν ένας άνθρωπος που έκανε και δίδασκε καλά πράγματα και γι' αυτό τον θαυμάζω και προσπαθώ να κάνω αυτά που δίδασκε, όχι για να είμαι εντός των πλαισίων της θρησκείας, αλλά γιατί τα πιστεύω κι εγώ. Αλλά μέχρι εκεί. Όλα τα περαιτέρω (Εκκλησία, νηστείες, αγιασμός, μυστήρια κλπ κλπ) για μένα είναι εφευρέσεις κάποιων έξυπνων ανθρώπων για να κρατούν το λαό κοιμισμένο από τα πραγματικά του προβλήματα. Επίσης θεωρώ υποκριτικό να λένε κάποιοι οτι πιστεύουν στο Χριστιανισμό, αλλά να επιλέγουν ποιους κανόνες του θα ακολουθήσουν. Η θρησκεία δεν είναι κάτι που προσαρμόζεις με το τι σε βολεύει, ή πιστεύεις 100% ή όχι. Το κλασσικό παράδειγμα που νηστεύουν, πάνε στην Εκκλησία, αλλά κάνουν σεξ πριν το γάμο (κάτι που απαγορεύεται από τη θρησκεία μας). Τέλος πάντων η πίστη είναι κάτι πολύ προσωπικό. Συμφωνώ με το Μαρξ "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" και με το Βολταίρο "Αν δεν υπήρχε Θεός θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.