14-01-12
23:24
Περίμενα τα "πλην" να πάρουν φωτιά στο προηγούμενο post. Το να "κακολογεί" κάποιος την λογοτεχνία ή την ποιήση είναι σχεδόν βλασφημο ....
Τι αχαρη παρεξήγηση. Κυρία μου τους κωστόπουλους, λαζόπουλος,παπανδρέου και ομοίους τους "κακολόγησα" όχι την λογοτεχνία ή την ποίηση. Εκτός πιά κι άν αυτούς ονομάζετε εσείς λογοτεχνία ή ποίηση. Καλά νομίζω σας λέει ο Φαντασμένος και απορεί που είσαστε και φιλόλογος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-01-12
18:01
Η λογοτεχνία είναι αυτή που μας συνδέει με το παρελθόν και μας βοηθά να οραματιζόμαστε το μέλλον...
Δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Η λογοτεχνία του Ροζ, δεν συνδέει την Ελλάδα του Καζαντάκη, του Τσιφόρου, του Σαμαράκη, του Σεφέρη, του Ελύτη του Ψαθά και του Ριτσου, με αυτήν του Κωστόπουλου, των Παπανδρέου, του Λαζόπουλου κλπ. Και όλοι ξέρουμε πόσο οι τελευταίοι μας βοηθούν να ... οραματιζόμαστε το μέλλον.
Οι συγγραφείς δείχνουν που είναι η αλήθεια, όμως το αναγνωστικό κοινό πολεμάει γι'αυτήν. Δεν θα γίνει μόνο του όπως το παρουσιάζεις Εκδίκηση των Ονειρων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-01-12
17:34
Η εξαφάνιση της λογοτεχνίας ουσιαστικά θα πυροδοτούσε τη σταδιακή παρακμή του πολιτισμού, θαρρώ.
Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα !
Τωρα βλέπετε τα αποτελέσματα αυτού που καλλιεργούσαν και προετοίμαζαν μεθοδικά 30 χρόνια το Λαιφσταιλ και αρκετοί μεγαλοεκδότες. Μέσα στα δικά σας μυαλά !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-01-12
11:38
Λογοτεχνία = παρουσίαση της αλήθειας
Αν σκεφτείτε τη θέση που έχουν δώσει αναγνώστες και εκδότες στην αξία της αλήθειας στη σημερινή ελληνική κοινωνία, απαντάτε αμεσως στο ερώτημα. Μην υποκρίνεστε λοιπόν, για την συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων η πραγματική λογοτεχνία ΕΙΝΑΙ χάσιμο χρόνου.
Μην παριστάνετε άλλο τους εραστές της αλήθειας, σε ένα κρατος ηθελημένων σκλαβων. Τα κράτη ΕΙΝΑΙ οι αλήθειες τους που καταφέρνουν να δουν το φώς, και τις οποίες αγαπά το αναγνωστικο κοινό. Διαβάστε λίγη ακόμη Λένα Μαντά, λίγη ακόμη Χρύσα Δημουλίδου, λίγη ακόμη Αννα Νικολ Μανιάτη. Και μετά γκρινιάξτε για τον κάθε ΓΑΠ τον οποίο ενδόμυχα θεωρείτε.... μάγκα !
Αν σκεφτείτε τη θέση που έχουν δώσει αναγνώστες και εκδότες στην αξία της αλήθειας στη σημερινή ελληνική κοινωνία, απαντάτε αμεσως στο ερώτημα. Μην υποκρίνεστε λοιπόν, για την συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων η πραγματική λογοτεχνία ΕΙΝΑΙ χάσιμο χρόνου.
Μην παριστάνετε άλλο τους εραστές της αλήθειας, σε ένα κρατος ηθελημένων σκλαβων. Τα κράτη ΕΙΝΑΙ οι αλήθειες τους που καταφέρνουν να δουν το φώς, και τις οποίες αγαπά το αναγνωστικο κοινό. Διαβάστε λίγη ακόμη Λένα Μαντά, λίγη ακόμη Χρύσα Δημουλίδου, λίγη ακόμη Αννα Νικολ Μανιάτη. Και μετά γκρινιάξτε για τον κάθε ΓΑΠ τον οποίο ενδόμυχα θεωρείτε.... μάγκα !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-09-08
12:56
Κερδίζεις χρόνο αλλά χάνεις σε ποιότητα. Το βιβλίο τρέχει πιο αργά την ιστορία απο μια ταινία έτσι και το μυαλό έχει πιο πολύ χρόνο να ταξιδέψει στους κόσμους της ιστορίας. Φυσικά το "ηθικο δίδαγμα", το νόημα, και η πλοκή παραμένουν τα ίδια και, αν σε ενδιαφέρουν μονο αυτά, καλύτερα να δείς την ταινία παρα να διαβάσεις το βιβλίο. Σύγκρινε όμως ταινίες με αντίστοιχα βιβλία και θα δείς την μαγεία να χάνεται. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που θα έδινα είναι Το όνομα του ρόδου, Η σιωπή των αμνών, Ο κώδικας ντα βιντσι...
- Τα λογοτεχνικά βιβλία είναι χάσιμο χρόνου. Ο,τι μπορούν να σου διδάξουν, μπορείς να το πάρεις σε μεγάλο βαθμό απο μια ανάλογη ταινία, που θα σου κοστίσει πολύ λιγότερο απο το χρόνο σου.
Πολλά ντοκυμανταίρ θα τα προτιμούσα απο βιβλιογραφία στο Ιντερνετ, απο πλευράς ότι είναι πιο ενδιαφέροντα και έτσι ύστερα θυμάμαι τη γνώση πιο εύκολαΠροτιμώ να διαβάζω βιβλία που σου παρέχουν γνώσεις, οποιουδήποτε είδους, παρά λογοτεχνικά. Τα οφέλη τους δεν μπορείς να τα αποκομίσεις απο ταινίες, και σίγουρα είναι περισσότερα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.