24-04-09
13:45
Όσο ερωτευμένος κι αν είσαι κάπου μέσα στη θολούρα σου ξεχωρίζεις πώς πάνε τα πράγματα, πού πάει αυτή η σχέση, αν έχει προοπτικές. Το ξέρεις έστω και μέσα σου. Πώς δηλαδή βρίσκεσαι τελείως εξ απροόπτου; Εξ απροόπτου βρίκεσαι όταν ζείτε μαζί χρόνια ευτυχισμένοι κι όλα είναι μαγικά, και κάποια μέρα σε παρατάει. Εκεί να το καταλάβω, δεν είχες ενδείξεις. Αλλά αυτή εδώ η κοπελιά (που κατά τα άλλα συμμερίζομαι και συμπαραστέκομαι) δεν είχε ενδείξεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
24-04-09
11:25
περίμενε κάποια πράγματα από τη σχέση αυτή μέχρι το τέλος
Τι περίμενε δηλαδή από έναν τύπο που στο μήνα πάνω της ζήτησε τρίο κι επέμενε κιόλας; Είπαμε ο έρωτας χαζεύει, αλλά σοβαρά τώρα, τι περίμενε; Οτι κάποια στιγμή ο τύπος θα σοβαρευτεί, θα εκτιμήσει τα ψυχικά της χαρίσματα και θα παρακολουθούν μαζί όπερα και θα πηγαίνουν στα μουσεία; Συγνώμη για το ειρωνικό μου ύφος, αλλά πραγματικά, τι περίμενε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
22-04-09
09:26
Από ό,τι κατάλαβα αυτή τον ερωτεύτηκε κι αυτός την είχε για την πλάκα του. Καθόλου πρωτότυπο. Για μένα αυτός ήταν κάφρος κι αυτή ολίγον τι ηλίθια. Εντάξει ο έρωτας χαζεύει, αλλά όταν ο άλλος σου ζητάει τρίο στους 2 μήνες σχέσης, καταλαβαίνεις για τι ενδιαφέρεται και πόσο (δεν) σε σέβεται. Οπότε γιατί κάθεσαι μαζί του κι υπομένεις την πλύση εγκεφάλου; Είπαμε ο έρωτας χαζεύει, εντάξει, τη δικαιολογώ. Αλλά ρε γαμώτο, τι άλλο περίμενε να δει κι αυτή για να καταλάβει τι καπνό φουμάρει; Τσίπουρο λες οτι δε σε πείραξε τόσο η απαίτηση για τρίο, όσο οτι την παράτησε λέγοντας βαρέθηκα. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Εμένα αν κάποιος μου έκανε όλη αυτήν την ψυχολογική βία, πολύ που θα με ένοιαζε αν στο τέλος έφευγε γιατί βαρέθηκε.
Και για να πούμε και αυτό που λες στην αρχή, το πότε ωριμάζουν οι άνθρωποι, αυτό νομίζω έχει να κάνει με το πώς σε μεγαλώνει η οικογένεια. Θυμάμαι είχαμε μια οκογενειακή φίλη, χωρισμένη, μεγάλωνε μόνη τρεις γιους (ζόρι μεγάλο), φτώχεια, ανέχεια, όμως ένα πράγμα τους είχε μάθει από μικρά: να σέβονται τις γυναίκες. Και πραγματικά, μπορεί να τσακώνονταν, να διαφωνούσαν, αλλά τη μάνα τους τη σέβονταν. Το ίδιο και τις κοπέλες τους. Όταν λοιπόν ο πατέρας λέει στο γιο "γιε μου πάρε 10 ευρώ κι άντε βγες να π... καμιά κοπελιά", τι περιμένεις να γίνει;
Πάνω από όλα πρέπει να ξέρουμε οτι με τα συναισθήματα δεν παίζουμε. Αλλά επειδή κάποιοι δεν το σέβονται αυτό, κρατάμε και μια πισινή. Καμιά φορά το ένστικτό μας που μας χτυπά καμπανάκια δεν κάνει λάθος. Κι όπως ειπώθηκε, αν κάποιος μας ζητήσει να κάνουμε κάτι (γενικά) που είναι ενάντια στις αρχές, στα θέλω, στην προσωπικότητά μας γενικότερα, δηλώνει οτι αυτός ο άνθρωπος δε μας σέβεται. Μακριά...
Και για να πούμε και αυτό που λες στην αρχή, το πότε ωριμάζουν οι άνθρωποι, αυτό νομίζω έχει να κάνει με το πώς σε μεγαλώνει η οικογένεια. Θυμάμαι είχαμε μια οκογενειακή φίλη, χωρισμένη, μεγάλωνε μόνη τρεις γιους (ζόρι μεγάλο), φτώχεια, ανέχεια, όμως ένα πράγμα τους είχε μάθει από μικρά: να σέβονται τις γυναίκες. Και πραγματικά, μπορεί να τσακώνονταν, να διαφωνούσαν, αλλά τη μάνα τους τη σέβονταν. Το ίδιο και τις κοπέλες τους. Όταν λοιπόν ο πατέρας λέει στο γιο "γιε μου πάρε 10 ευρώ κι άντε βγες να π... καμιά κοπελιά", τι περιμένεις να γίνει;
Πάνω από όλα πρέπει να ξέρουμε οτι με τα συναισθήματα δεν παίζουμε. Αλλά επειδή κάποιοι δεν το σέβονται αυτό, κρατάμε και μια πισινή. Καμιά φορά το ένστικτό μας που μας χτυπά καμπανάκια δεν κάνει λάθος. Κι όπως ειπώθηκε, αν κάποιος μας ζητήσει να κάνουμε κάτι (γενικά) που είναι ενάντια στις αρχές, στα θέλω, στην προσωπικότητά μας γενικότερα, δηλώνει οτι αυτός ο άνθρωπος δε μας σέβεται. Μακριά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.