Που ΕΜΑΘΕ να θεωρεί.
Για μένα αυτό δεν ισχύει. Δεν νομίζω όμως οτι θα βρεθεί γυναίκα να κάνει παιδί και να πει "μπα βλακεία έκανα, η καριέρα μου είναι πιο σημαντική και με γεμίζει περισσότερο". Κι αν βρεθεί, θα είναι η μειοψηφία.
Και φυσικα θεωρουσα,θεωρω και παντα θα θεωρω τη μητροτητα απιστευτα σημαντικη και σαφως το σημαντικοτερο πραγμα στη ζωη μιας γυναικας..Απλα θελω να πω οτι η μητροτητα και η ανατροφη των παιδιων δεν πρεπει να δεσμευει μια γυναικα...Μπορουν να συνδιαστουν και η ανατροφη των παιδιων και η καριερα και τα παντα....
Εδώ τα εξηγείς πολύ καλύτερα, ζητώ συγνώμη λοιπόν αν ήμουν επιθετική.
Κι εγώ θα ήθελα (επιτέλους) να μάθω τη δική σου ηλικία Himela
28.
Τουλάχιστον εσύ καταλαβαίνεις ότι με αυτή την ανάρτηση προσβάλλεις το άλλο τεράστιο ποσοστό των γυναικών που θεωρούν ότι δε γίνεται να μεγαλώσουν σωστά παιδιά όντας οι ίδιες έξω από την παραγωγική διαδικασία, έξω από τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, έξω από την απόκτηση εμπειριών κι επικοινωνίας, στερώντας από τα παιδιά τους το πιο σημαντικό που είναι το ίδιο το παράδειγμα που δίνουν οι μητέρες με τη δραστηριοποίηση, την πάλη, τη διαχείριση της επιτυχίας ή της αποτυχίας?
...σταματάω εδώ, γιατί είμαι αρκετά πάνω από 25 και έχω ήδη εκνευριστεί γιατί και παιδί έχω, και μαθαίνει να εκτιμά την προσπάθεια της μητέρας του να πετύχει στη δουλειά της για εκείνη και την οικογένεια της, και έχει αυτονομηθεί και συνεισφέρει κι αυτό με τη βοήθεια που προσφέρει στα λίγα πράγματα που μπορεί να κάνει στο σπίτι. ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΜΕ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ Σ ΈΝΑ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΛΩΣΣΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΤΑΞΕΙ?
Λυπάμαι αλλά πραγματικά δεν είσα οτι προσβάλλω το υπόλοιπο αυτό ποσοστό γυναικών που λες και δεν ξέρω γιατί το είδες έτσι. Υπάρχουν διάφορα είδη γυναικών, αυτές που θέλουν όντως να βρουν τον πρίγκηπα όπως λες και να κλειστούν σε ένα σπίτι να μεγαλώνουν παιδιά, αυτές που θέλουν να κάνουν και να μεγαλώσουν παιδιά, έχοντας όμως και τη δουλίτσα τους για να συνεισφέρουν στα οικονομικά του σπιτιού, αυτές που προσπαθούν να συνδυάσουν και παιδί και καριέρα (καριέρα λέω, όχι δουλειά έτσι; ) και αυτές που συνειδητά προτιμούν την καριέρα και δε θέλουν να κάνουν παιδιά γενικά ή όχι ακόμα. Δεν κατέκρινα κανένα είδος, αντίθετα η φράση της αγαπητής alis "εμεις να μην κανουμε τιποτα ουσιαστικο εκτος απο την ανατροφη των παιδιων" νομίζω κατακρίνει τη μερίδα αυτή που προτιμά να μεγαλώσει παιδιά. Γι' αυτό και αντέδρασα, αλλά η alis το επεξήγησε καλύτερα μετά.
Εαν ειναι να φευγω απο το σπιτι στις 8 το πρωι για να γυριζω στις 10 και 11 το βραδυ, τοτε για τι ειδους οικογενεια μιλαμε?! Αμ δε μιλαμε...
Ε αυτό λέω κι εγώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεωρεις οτι ειστε πιο ικανοι εσεις να κανετε οτι θελετε,να φερνετε τα λεφτα σπιτι και εμεις να μην κανουμε τιποτα ουσιαστικο εκτος απο την ανατροφη των παιδιων;
Κοριτσάκι μου καταρχήν θέλω να μάθω την ηλικία σου. Κατά δεύτερον, προσβάλλεις ένα τεράστιο ποσοστό γυναικών στον κόσμο που θεωρεί οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό από το να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους. Σταματάω εδώ γιατί θα εκνευριστώ, και γιατί καταλαβαίνω οτι δεν είσαι πάνω από 25 χρόνων. Αλλά πρόσεξε πώς εκφράζεσαι για κάτι που για κάποιους είναι ιερό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γύρω από αυτό χτίστηκε μία μυθολογία από την ψυχολογία και την ψυχιατρική, οι οποίες αποφαίνονταν ότι για όλα τα δεινά και για όλη την παθολογία, από αυτισμό μέχρι σχιζοφρένεια, ευθύνεται η μητέρα. Σήμερα αυτό καταρρίπτεται και η παθολογία παρουσιάζεται ως πολυπαραγοντικό φαινόμενο
Μυθολογία; Μήπως μιλάμε εκ του ασφαλούς, ξέροντας τη δική μας περίπτωση κι άλλες 6-7 περιπτώσεις και κλίνουμε σε ένα θέμα; Γιατί τότε εγώ σας λέω άλλες 6-7 ανάποδες περιπτώσεις και συμπέρασμα δε βγαίνει. Ποιος μπορεί να αρνηθεί οτι το παιδί χρειάζεται τη μάνα του, να περάσει μαζί του ποσοτικό ή ποιοτικό χρόνο, ποσώς το ενδιαφέρει, να παίξει μαζί του, να του μάθει πράγματα, να γελάσουν, να το βοηθήσει σε δυσκολίες, να χαρεί με τη χαρά του; Να σας πω ένα παράδειγμα δικό μου. Μετά το σχολείο πήγαινα στη γιαγιά γιατί οι δικοί μου δούλευαν. Η γαγιά ερχόταν 2 ώρες μετά, γιατί ήταν νέα και δούλευε κι αυτή. Μια φορά είχε γίνει κάτι στο σχολείο και ήθελα να της το πω. Μπαίνει μέσα λοιπόν κουρασμένη κι εγώ πέφτω πάνω της και με χαρά άρχισα να της λέω την ιστορία. Εκείνη μου λέει "παιδί μου, άσε με να πάρω μια ανάσα, να φάω κάτι και τα λέμε μετά". Ε σας πληροφορώ οτι πέρασαν 15 χρόνια κι ακόμα το θυμάμαι, δεν της ξαναείπα ποτέ τίποτα. Αυτό που εμάς μας φαίνεται γελοίο και ασήμαντο, στο παιδί μπορεί να κάνει τεράστια εντύπωση και να το στιγματίσει. Οπότε έλα πες μου ξανά για ψυχολογίες και μύθους που καταρρίφθηκαν.
οι γυναίκες παγιδεύονται σε ένα δίλημμα που δε θα έπρεπε να υφίσταται
Μα για μένα δεν υπάρχει καν δίλημμα! Ξαναλέω πως δε διανοούμαι μάνα να μη βάλει το παιδί της πάνω απ' όλα...
... ακόμα ακόμα κι αν ήταν ατύχημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
γυναίκες που παράτησαν την καριέρα τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Οι περισσότερες πολλά χρόνια αργότερα το μετάνιωσαν και μάλιστα έλεγαν συνεχώς στις κόρες τους να μην κάνουν το ίδιο επ'ουδενί.
Αυτές οι γυναίκες έκαναν παιδί χωρίς να το επιλέξουν γιατί απλά τους έτυχε. Λογικό είναι λοιπόν σε κάποιο σημείο της ζωής τους να αναρωτιούνται πώς θα ήταν η ζωή τους αν δεν τους είχε τύχει ένα παιδί. Οι κόρες όμως αυτών των γυναικών υπάρχει πιθανότητα να επιλέξουν να κάνουν παιδί από την καριέρα, οπότε η συμβουλή είναι άκυρη και δείχνει οτι κρίνουν εξ ΄δίων τα αλλότρια.
Θα πει όμως "τι κρίμα που παράτησα την καριέρα μου, όσο κι αν αγαπάω το παιδί μου, θα μπορούσα να τα είχα κάνει ταυτόχρονα αν συνεισέφερε και ο άνδρας μου εξίσου".
Αυτό είναι κάτι που ένα ζευγάρι μπορεί να κανονίσει. Δεν υπάρχει νόμος που να το απαγορεύει. Αλλά κακά τα ψέματα, με 8 ώρες εργασία δε γίνεται καριέρα. Κάποιος θα υποχωρήσει.
Από το οτιδήποτε, θα την χαρακτηρίσω φυσικά κακή μάνα. Από κάτι συγκεκριμένο όμως, δεν θα την κακοχαρακτηρίσω απαραιτήτως, θα κρίνω πρώτα τι είναι αυτό.
Να η βασική μας διαφορά: εγώ δεν διανοούμαι οτι υπάρχει στον κόσμο πιο σημαντικό πράγμα για μια μάνα από ένα παιδί (που έχει φέρει στον κόσμο ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ).
Κατά τα άλλα, συμφωνούμε.
Και να πω και μια προσωπική ιστορία, η θεία μου ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα που θα μπορούσε να γίνει μοντέλο. Ήταν επίσης γερό μυαλό και πέρασε στο πανεπιστήμιο. Η επιλογή της όμως ήταν να κάνει οικογένεια. Έκανε 6 παιδιά, ακόμα μεγαλώνει κάποια, και ποτέ της δε μετάνιωσε που παράτησε τα πάντα για τα παιδιά. Δε συμφωνώ ιδιαίτερα, γιατί έχασε κάθε επαφή με τον έξω κόσμο και έμεινε πίσω σε κάποια πράγματα. Αλλά θέλω να σας πω οτι οι επιλογές του καθενός είναι διαφορετικές κι το οτι κάτι μας φαίνεται εξωφρενικό δε σημαίνει οτι δεν κάνει κάποιον άλλο ευτυχισμένο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θα διάλεγα να το βλέπει περισσότερο αυτός που θα θυσιάσει λιγότερα για να το επιτύχει αυτό.
Πιστεύω ακράδαντα ότι για να μεγαλώσει ένα παιδί σωστά, πρέπει οι γονείς του να είναι ευτυχισμένοι και να μην νιώθουν ότι θυσίασαν τη ζωή τους για αυτό, διότι αυτό βγαίνει σε καταπιεσμένο μίσος και υπερβολικές απαιτήσεις από το παίδι όπως έχουμε δει πολλάκις ("Θυσίασα τη ΖΩΗ μου για σένα κι εσύ με απογοητεύεις έτσι??? Κωλόπαιδο, ανάθεμα την ώρα που σε γέννησα!!" Τραβηγμένο; Το έχω ακούσει πολλές φορές σε διάφορες παραλλαγές από μάνες που σταμάτησαν τη δουλειά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους...)
Για να το αποφύγουμε λοιπόν αυτό όπως έχω πει και στο θέμα της έκτρωσης πρέπει η μάνα να ΕΠΙΛΕΞΕΙ να φέρει ένα παιδί στον κόσμο, όχι μόνο όταν τα οικονομικά της είναι καλά, αλλά κι όταν νιώθει έτοιμη πως μπορεί να του δοθεί ολοκληρωτικά κι οτι η θυσία που κάνει να αφήσει ή να παραμελήσει την εργασία / σπουδές κλπ δεν είναι τόσο σημαντική όσο το να φέρει στον κόσμο ένα παιδί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τι να σας κάνουμε ω άντρες, χωρίς σεξ δε ζείτε. Αν μπορέσετε ποτέ να ζήσετε χωρίς σεξ, δε θα σας πιάνουμε πια κορόϊδα οι γυναίκες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι κάποιος με επαγγελματικές ικανότητες (όπως τις ορίζω εγώ) δεν θα τις αξιοποιήσει και θα προτιμήσει να κάνει κάτι που το κάνει ο οποιοσδήποτε.
Φοβερή υποτίμηση της έννοιας "μάνα" αυτή η φράση... Για μένα λοιπόν συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο: δεν μπορώ να φανταστώ πώς μια γυναίκα μπορεί να απαρνηθεί την ύψιστη ευτυχία του να κάνεις και να μεγαλώσεις ένα παιδί για να ικανοποιήσει τη ματαιδοξία της. Είναι σαν να λέω "μα καλά, πώς προτιμά κάποιος να φάει ψάρι τη στιγμή που μπορεί να φάει κρέας;" Κοινώς, περί ορέξεως και γούστου ουδείς ο λόγος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συνεχίζεις εν μέρει το συλλογισμό μου. Ακριβώς αυτό εννοούσα. Οτι θέλανε να φορτωθούν και νέες ευθύνες χωρίς να θέλουν ή να μπορούν να απαρνηθούν τις ήδη υπάρχουσες. Θέλω να μου πεις όμως πώς θα φανταζόσουν τον κόσμο μας αν ο φεμινισμός όπως λες δεν είχε εγκαταληφθεί.Να προσθέσω στα όσα έλεγα παραπάνω επίσης ότι τα αρνητικά που αναφέρει η Himela δεν προήλθαν από το φεμινισμό, αλλά από το ότι οι γυναίκες εφησύχασαν πολύ γρήγορα. Τους αρκούσε το ότι πλέον μπορούσαν να σπουδάζουν και να εργάζονται και δεν τους ενοχλούσε το ότι έπρεπε να κάνουν μόνες τους ΚΑΙ όσα έκαναν οι μητέρες και οι γιαγάδες τους. Το πρόβλημα δεν το προκάλεσε ο φεμινισμός, αλλά η πρόωρη εγκατάλειψη του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το ιδανικότερο για μένα θα ήταν να κάνω παιδιά και να έχω μια part time δουλειά όταν τα παιδιά είναι στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο.
κανένα από τα δύο δεν είναι λύση. Κανένα από τα δύο δεν είναι ισότητα. Κανένα από τα δύο δεν είναι δίκαιο. Και όποια καταλήγει σε κάτι από τα δύο, κάποιο λάθος έχει κάνει.
Δε βλέπω πού διαφωνούμε... Για συνδυασμό και των δύο μιλάμε και οι δύο, ή έτσι το κατάλαβα εγώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το ιδανικότερο για μένα θα ήταν να κάνω παιδιά και να έχω μια part time δουλειά όταν τα παιδιά είναι στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο. Δεν ξέρω αν με τη σημερινή κρίση θα είναι εφικτό. Θα δείξει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.