Nininaou
Διάσημο μέλος
Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
25-08-08
22:25
Μέσα στο καλοκαίρι διάβασα το "Τσαλακωμένο Φουστάνι".
Το πήρα επειδή γνωρίζω προσωπικά τον συγγραφέα του (Σταύρος Λαγκαδιανός).
Στην εποχή του Μεταξά, η ζωή μιας κοπέλας και ο χαρακτήρας της ξεχωρίζουν και προκαλούν τα σχόλια της τοπικής κοινωνίας της Σαλαμίνας.
Μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Ο ιδιότυπος τρόπος γραφής του και οι εικόνες του είναι πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Επίσης, οι χαρακτήρες είναι πολύ δυνατοί.
Το πήρα επειδή γνωρίζω προσωπικά τον συγγραφέα του (Σταύρος Λαγκαδιανός).
Στην εποχή του Μεταξά, η ζωή μιας κοπέλας και ο χαρακτήρας της ξεχωρίζουν και προκαλούν τα σχόλια της τοπικής κοινωνίας της Σαλαμίνας.
Μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Ο ιδιότυπος τρόπος γραφής του και οι εικόνες του είναι πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Επίσης, οι χαρακτήρες είναι πολύ δυνατοί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
18-08-08
20:05
ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.
"Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης"
Ένα πραγματικά καθαρό βιβλίο. Αντικειμενικά, με την προσοχή και την ευγένεια που τους αρμόζει, η συγγραφέας παρουσιάζει και αναλύει το έργο καιι τη ζωή των δύο ποιητών. Απαλλαγμένο από προκαταλήψεις, αποδεσμευμένο από συμπάθειες και γνωριμίες και πάνω απ' όλα βρίσκοντας την ουσία, αυτό το βιβλίο είναι απαραίτητο να υπάρχει στη βιβλιοθήκη μας, ειδικά αν κάπου εκεί στέκονται και τα "Άπαντα" των δημιουργών. Η επίδραση του είναι, στην αντίληψή μας, καταπληκτική. Όταν ξαναδιάβασα ποιήματα της Πολυδούρη περισσότερο, αλλά και του Καρυωτάκη, είχα την εντύπωση ότι τα πρωτοδιάβαζα. Και δεν ήταν δικά τους. Ήταν της Μαρίας και του Τάκη.
"Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης"
Ένα πραγματικά καθαρό βιβλίο. Αντικειμενικά, με την προσοχή και την ευγένεια που τους αρμόζει, η συγγραφέας παρουσιάζει και αναλύει το έργο καιι τη ζωή των δύο ποιητών. Απαλλαγμένο από προκαταλήψεις, αποδεσμευμένο από συμπάθειες και γνωριμίες και πάνω απ' όλα βρίσκοντας την ουσία, αυτό το βιβλίο είναι απαραίτητο να υπάρχει στη βιβλιοθήκη μας, ειδικά αν κάπου εκεί στέκονται και τα "Άπαντα" των δημιουργών. Η επίδραση του είναι, στην αντίληψή μας, καταπληκτική. Όταν ξαναδιάβασα ποιήματα της Πολυδούρη περισσότερο, αλλά και του Καρυωτάκη, είχα την εντύπωση ότι τα πρωτοδιάβαζα. Και δεν ήταν δικά τους. Ήταν της Μαρίας και του Τάκη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
18-05-08
22:23
''Το φιλί του δράκου'' της Χρύσας Δημουλίδου
Πολύ καλό, το διάβασα μέσα σε μια μέρα απο την περιέργεια μου να μάθω το τέλος!!
Μου έχουν πει καλά λόγια γι'αυτήν κι άλλοι. Αλλά δεν την έχω διαβάσει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
07-05-08
21:24
Ο μελαγχολικός θάνατος του Στρειδάκη και άλλες ιστορίες, Tim Burton.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τον Tim Burton και το γοτθικό του σύμπαν που είναι τόσο δημοφιλές στην Ελλάδα, και μάλιστα σε ένα κοινό που δεν περιορίζεται στα κορίτσια και τα αγόρια με μαύρο ρίμελ γύρω από τα μάτια... Τα μελαγχολικά τοπία και οι σκοτεινοί και ταυτόχρονα τρυφεροί χαρακτήρες που έχει την εξαιρετική ικανότητα να πλάθει σε ταινίες, όπως ο Σκαθαροζούμης, ο Ψαλιδοχέρης, ο Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης και η Νεκρή Νύφη, γίνονται ήρωες και σε αυτή τη σειρά ποιημάτων, που μάλιστα έχει εικονογραφήσει ο ίδιος. Με στίχους γλυκιάς αφέλειας, ο Burton πλάθει παραμύθια για μια σκληρή παιδική ηλικία, βουτώντας τα σε μια δυσοίωνων χρωμάτων παλέτα. Το απρόσμενα ζοφερό πλάσμα που όλοι κρύβουμε μέσα μας απολαμβάνει τον μελαγχολικό συνδυασμό λέξεων και εικόνας και το ταξίδι σε κόσμους θλιμμένους, με ήρωες μικρούς παρείσακτους.
...
...
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τον Tim Burton και το γοτθικό του σύμπαν που είναι τόσο δημοφιλές στην Ελλάδα, και μάλιστα σε ένα κοινό που δεν περιορίζεται στα κορίτσια και τα αγόρια με μαύρο ρίμελ γύρω από τα μάτια... Τα μελαγχολικά τοπία και οι σκοτεινοί και ταυτόχρονα τρυφεροί χαρακτήρες που έχει την εξαιρετική ικανότητα να πλάθει σε ταινίες, όπως ο Σκαθαροζούμης, ο Ψαλιδοχέρης, ο Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης και η Νεκρή Νύφη, γίνονται ήρωες και σε αυτή τη σειρά ποιημάτων, που μάλιστα έχει εικονογραφήσει ο ίδιος. Με στίχους γλυκιάς αφέλειας, ο Burton πλάθει παραμύθια για μια σκληρή παιδική ηλικία, βουτώντας τα σε μια δυσοίωνων χρωμάτων παλέτα. Το απρόσμενα ζοφερό πλάσμα που όλοι κρύβουμε μέσα μας απολαμβάνει τον μελαγχολικό συνδυασμό λέξεων και εικόνας και το ταξίδι σε κόσμους θλιμμένους, με ήρωες μικρούς παρείσακτους.
...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
01-04-08
20:33
Paolo Coelho : "Στις Όχθες Του Ποταμού Πιέδρα Κάθησα Και Έκλαψα". Αυτή την περίοδο είμαι λίγο ευάλωτη συναισθηματικά. Όντως με συγκίνησε. Συναισθηματικό και ευαίσθητο...
Για ένα παράπονο κλεισμένο σε μπουκάλι στο βυθό δεν έχω άλλα δάκρυα , στέρεψε η ψυχή μου έγινε χίλια κομμάτια.
Μαζεύω τα συντρίμμια της στο δρόμο,αμάξια περνούν, περαστικοί γελούν κι εγώ σιγοκλαίω.
Το κλάμα μου ακούγεται σαν βουητό μιας άλλης εποχής τότε που οι σάλπιγγες ηχούσαν για την αγάπη μιας ωραίας κοιμωμένης με ένα πριγκηπόπουλο μα εγώ ζω σε χίλια χρόνια πιο φαρμακερά μπροστά.
Κανείς δεν μου δίνει σημασία το κουράγιο έχω για ελπίδα και την αντοχή για οδηγό.
Δεν έχω άλλα δάκρυα και όμως δακρύζω στραγγίζεται η ψυχή μου το αίμα της κάνει σταγόνα κι εγώ χάνομαι σιγά σιγά.
Νιώθω πως στερεύω και δεν θα μείνει τίποτα πια μα έχω τον άγγελο - βοηθό μου να με κρατάει αγκαλιά , μου δίνει δύναμη μου λέει πώς θα μου χαρίσει τα δικά του τα φτερά για να βρώ τον δρόμο μου , εγώ να ξαναπερπατήσω.
Πρέπει λοιπόν να σηκωθώ μα πώς να προχωρήσω μεσα σε μια τρικυμμία από χαμένα όνειρα και υποσχέσεις ,λυπάμαι μα δεν μπορώ λυγίζουν τα γονατά μου , παλεύω με τον ίδιο μου τον εαυτό.
Είναι ανώφελο τα φτερά κοπήκαν πέταξα σαν Ίκαρος που χάθηκε από εκεί ψηλά έτσι ξαφνικά από την απερισκεψία του , μα που να 'ξερα έλα ντε.
Και όμως εγώ επέζησα η άμοιρη και φόρεσα ένα χαμόγελο για ζωγραφιά στα χείλη να μου κρατάει συντροφιά.
Ξεπέρασα τον πόνο τον έκανα δώρο ακριβό τον κράτησα για φυλακτό.
Τώρα δεν έχω άλλα δάκρυα αλλά έχω άλλη καρδιά που ξέρει πως να μην δακρύζει για ό,τι εκείνη δεν αξίζει να πονά!
Για ένα παράπονο κλεισμένο σε μπουκάλι στο βυθό δεν έχω άλλα δάκρυα , στέρεψε η ψυχή μου έγινε χίλια κομμάτια.
Μαζεύω τα συντρίμμια της στο δρόμο,αμάξια περνούν, περαστικοί γελούν κι εγώ σιγοκλαίω.
Το κλάμα μου ακούγεται σαν βουητό μιας άλλης εποχής τότε που οι σάλπιγγες ηχούσαν για την αγάπη μιας ωραίας κοιμωμένης με ένα πριγκηπόπουλο μα εγώ ζω σε χίλια χρόνια πιο φαρμακερά μπροστά.
Κανείς δεν μου δίνει σημασία το κουράγιο έχω για ελπίδα και την αντοχή για οδηγό.
Δεν έχω άλλα δάκρυα και όμως δακρύζω στραγγίζεται η ψυχή μου το αίμα της κάνει σταγόνα κι εγώ χάνομαι σιγά σιγά.
Νιώθω πως στερεύω και δεν θα μείνει τίποτα πια μα έχω τον άγγελο - βοηθό μου να με κρατάει αγκαλιά , μου δίνει δύναμη μου λέει πώς θα μου χαρίσει τα δικά του τα φτερά για να βρώ τον δρόμο μου , εγώ να ξαναπερπατήσω.
Πρέπει λοιπόν να σηκωθώ μα πώς να προχωρήσω μεσα σε μια τρικυμμία από χαμένα όνειρα και υποσχέσεις ,λυπάμαι μα δεν μπορώ λυγίζουν τα γονατά μου , παλεύω με τον ίδιο μου τον εαυτό.
Είναι ανώφελο τα φτερά κοπήκαν πέταξα σαν Ίκαρος που χάθηκε από εκεί ψηλά έτσι ξαφνικά από την απερισκεψία του , μα που να 'ξερα έλα ντε.
Και όμως εγώ επέζησα η άμοιρη και φόρεσα ένα χαμόγελο για ζωγραφιά στα χείλη να μου κρατάει συντροφιά.
Ξεπέρασα τον πόνο τον έκανα δώρο ακριβό τον κράτησα για φυλακτό.
Τώρα δεν έχω άλλα δάκρυα αλλά έχω άλλη καρδιά που ξέρει πως να μην δακρύζει για ό,τι εκείνη δεν αξίζει να πονά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
14-03-08
21:46
Άρχισα το ''Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι'' του Μίλαν Κούντερα...
Χτες κοιμήθηκα στις τρεις. Διάβαζα κάθε ενότητα ξανά και ξανά, θα μπορούσα να το αποστιθίσω ολόκληρο. Κάθε του πρόταση μετράει.Καταπληκτικό...
Χτες κοιμήθηκα στις τρεις. Διάβαζα κάθε ενότητα ξανά και ξανά, θα μπορούσα να το αποστιθίσω ολόκληρο. Κάθε του πρόταση μετράει.Καταπληκτικό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.