Julius Caesar
Νεοφερμένος
Ο Julius Caesar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 48 ετών, επαγγέλεται Τοπογράφος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 62 μηνύματα.
11-06-09
09:27
Λοιπόν, κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη και να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Επειδή εγώ έχω έτσι κι αλλιώς κακή φήμη, συνεπώς δεν θα μου χαλάσει το image, επίσης επειδή έχω μεγάλη εμπειρία σε μακροχρόνιες σχέσεις, τόσο από τη θετική, όσο κι απ' την αρνητική τους σκοπιά, θα κάνω το λάθος να πιάσω το πληκτρολόγιο και...γαία πυρί μιχθήτω!
Είναι πολύ κοινό σε όλους μας, να ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε μετά από μια μακροχρόνια σχέση, όταν ακριβώς η σχέση έχει ήδη κλείσει τον κύκλο της και πνέει τα λοίσθια. Αυτό είναι κάτι τόσο κοινό και το έχω δει τόσες πολλές φορές στη ζωή μου, που πλέον αποτελεί για μένα κοινοτοπία.
Δεν ξέρω ακριβώς γιατί το κάνουμε όλοι αυτό. Ίσως είναι η προσκόλληση στις συνήθειές μας, ίσως ο φόβος της ηλικίας που περνάει, ίσως οι υποχρεώσεις που έχουμε ήδη αναλάβει και τα όνειρα που έχουμε κάνει όταν η σχέση ήταν ακόμη νέα, ακμαία κι υγιής. Τι θα πούμε στους γονείς μας, στους γονείς της, στους υπόλοιπους που έχουν συνηθίσει να μας βλέπουν πάντοτε μαζί. Ένας φίλος μου, που χώρισε ακριβώς σε αυτή τη φάση, μου είπε κάτι το συγκλονιστικό: "Πιο πολύ απ' όλα μου έλειψαν οι γονείς της!! Τους αγαπούσα πραγματικά εκείνους τους ανθρώπους, όμως με τη Μαρία δεν πήγαινε άλλο" (παράξενοι που είμαστε αλήθεια, εμείς και τα συναισθήματά μας...).
Εδώ λοιπόν βλέπω έναν άνθρωπο που έχει φτάσει σε τούτο το μεταίχμιο κι ακούω μια φωνή που του φωνάζει να το βάλει στα πόδια όσο είναι καιρός. Βλέπω έναν άνθρωπο που ψάχνει δικαιολογίες για να φύγει, αντί να ψάχνει λόγους για να μείνει. Ναι, ίσως να την αγαπάει, όμως δεν είναι πια ερωτευμένος μαζί της. Ωραία ήταν η σχέση μέχρις εδώ, αλλά μαζί μ' εκείνην παντρεύεται και την οικογένειά της. Κάτι του ξινίζει, κάτι του βρωμάει, κάτι του φταίει...
Λοιπόν αδερφέ, εγώ θα σου πω απλά, σκληρά κι ειλικρινά, ΦΥΓΕ!! Όχι, δεν φτάνει η αγάπη για έναν πετυχημένο γάμο και μέσα σου μάλλον ξέρεις πολύ καλύτερα από εμένα τους πραγματικούς λόγους που δεν χαίρεσαι για την προοπτική του να δεσμευτείς οριστικά, όμως δεν τολμάς να τουςς παραδεχτείς ούτε στον εαυτό σου. Μια μακροχρόνια σχέση που διαλύεται έχει μέσα της κάτι το θλιβερό, όμως εάν ξεκινήσεις τον πραγματικά δύσκολο αγώνα ενός γάμου (δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολος είναι φίλε μου) με αυτήν τη χλιαρότητα και τον αρνητισμό, σύντομα θα μισείτε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ, που δεν θ' αναγνωρίζετε τους εαυτούς σας. Χώρια τα έξοδα που θα πάνε χαμένα, τις υποχρεώσεις που θ' αναλάβετε και μετά άντε να τις ξεμπλέξετε, πάνω απ' όλα θα υπάρξει κι ένα παιδί που θα πληρώσει όλο το τίμημα και αυτό θα κάνει τις όποιες μετέπειτα αποφάσεις σου, είτε μείνεις είτε φύγεις, δύσκολες, σκληρές και με βαριές για όλους συνέπειες.
Ένας τίμιος πόλεμος είναι καλύτερος από μια άτιμη ειρήνη και ένας τίμιος (κι έγκαιρος) χωρισμός είναι προτιμότερος από έναν χλιαρό και θνησιγενή γάμο.
Ελπίζω να μην υπερέβην τα εσκαμμένα παρεμβαίνοντας στην προσωπική σου ζωή περισσότερο απ' όσο θα επιθυμούσες, όμως θέλω να πιστεύω πως μέσα εδώ θα ήθελες μια τίμια απάντηση. Σε αντίθετη περίπτωση ζητώ ταπεινά συγνώμη και ας είναι το ποστ μου ως μη γενόμενο...
Εξαιρετικό ποστ Great Chaos, γι' αυτό και τρως παντόφλα από συμφορουμίστες. Δεν έχω φτάσει όμως ακόμα στο σημείο μη επιστροφής, τουλάχιστον έτσι πιστεύω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Julius Caesar
Νεοφερμένος
Ο Julius Caesar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 48 ετών, επαγγέλεται Τοπογράφος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 62 μηνύματα.
10-06-09
14:29
Βασικά από όλες τις απαντήσεις με κάλυψαν πιο πολύ αυτές της Isiliel. Ναι, η κοπέλα μου δυστυχώς είναι άτομο που δεν έχει μάθει να είναι ανεξάρτητο και με πολλά "άγχη, έγνοιες, νευρώσεις". Δουλεύει σε μια υποδεέστερη δουλειά με πολύ λίγα έσοδα και σε αντίθεση με τους δικούς μου γονείς, οι δικοί της δε συνεισφέρουν περίπου τίποτα, είτε υλικά είτε ηθικά (ο πατέρας της μάλιστα είναι και αλκοολικός).
Της λέω έδω και ένα χρόνο να μάθει να οδηγάει έστω μέχρι τη στάση του λεωφορείου αλλά συνέχεια το αναβάλλει. Όχι, τα αίτια που δεν οδηγάει δεν είναι παθολογικά, απλά οι φοβίες της.
Και βέβαια τα έχω συζητήσει όλα αυτά και το νόημα των απαντήσεων είναι είτε ότι δεν επιθυμεί να αλλάξει είτε ότι θα προσπαθήσει στο μέλλον...
Το μόνο που με κρατάει είναι τα συναισθήματα που έχω γι'αυτήν, τελευταία όμως αρχίζω να έχω και το συναίσθημα ότι είμαι το κορόιδο της υπόθεσης...
Της λέω έδω και ένα χρόνο να μάθει να οδηγάει έστω μέχρι τη στάση του λεωφορείου αλλά συνέχεια το αναβάλλει. Όχι, τα αίτια που δεν οδηγάει δεν είναι παθολογικά, απλά οι φοβίες της.
Και βέβαια τα έχω συζητήσει όλα αυτά και το νόημα των απαντήσεων είναι είτε ότι δεν επιθυμεί να αλλάξει είτε ότι θα προσπαθήσει στο μέλλον...
Το μόνο που με κρατάει είναι τα συναισθήματα που έχω γι'αυτήν, τελευταία όμως αρχίζω να έχω και το συναίσθημα ότι είμαι το κορόιδο της υπόθεσης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Julius Caesar
Νεοφερμένος
Ο Julius Caesar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 48 ετών, επαγγέλεται Τοπογράφος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 62 μηνύματα.
09-06-09
14:58
Οι προϋποθέσεις που αναφέρεις, αν έχω πιάσει το πνεύμα σου, θα μπορούσαν να είναι απαραίτητες για το άτομο σαν μονάδα ακόμα κι αν δε βρίσκεται σε σχέση.
Όσο πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο είναι ένα άτομο, τόσο πιο εύκολα μπορεί να ρυθμίσει τις ανάγκες της ζωής του.
Όσο πιο εύκολα ρυθμίζει τις ανάγκες του κάποιος τόσο λιγότερα άγχη, έγνοιες, νευρώσεις.
Όσο λιγότερες νευρώσεις, τόσο μεγαλύτερη ψυχική ισορροπία και ηρεμία.
Επίσης, όταν έχεις φτάσει να έχεις την ευθύνη του εαυτού σου στα χέρια σου, εκ των πραγμάτων, έχεις βιώσει καταστάσεις που σε έχουν ωριμάσει και σε έχουν ψήσει, άρα ξέρεις λίγο καλύτερα τι ζητάς από τη ζωή σου και πώς να το επιτυγχάνεις.
Τα παραπάνω είναι σίγουρα βοηθητικά στοιχεία στο χαρακτήρα κάποιου μέσα σε μια σχέση χωρίς να είναι φυσικά τα μόνα απαραίτητα...
Μπορώ να φανταστώ μια σχέση να "κουράζεται" από την ανέχεια, ή την αδυναμία του νοικοκυριού, δε μπορώ όμως να φανταστώ μια σχέση να διαλύεται, επειδή κάποιος δεν ξέρει να οδηγεί...
Όλα παίζουν το ρόλο τους και όλα μπορεί να ευκολύνουν ή να δυσκολέψουν μια σχέση.
Όλα τακτοποιούνται πάντως, εάν υπάρχει επικοινωνία και σεβασμός ανάμεσα στο ζευγάρι, συστατικά που είναι απαραίτητα για να υπάρχει άλλωστε αγάπη.
Ωραία η δημοσίευσή σου και με βρίσκει σύμφωνο. Όσο για την οδήγηση, σίγουρα δεν αποτελεί αιτία για τη διάλυση μιας σχέσης!
Σκέψου όμως ότι μένω με την αρραβωνιαστικιά μου σε προάστιο, η οδήγηση είναι απαραίτητη για τις καθημερινές μετακινήσεις, πόσο μάλλον για να βρει κάποιος δουλειά ή να πάει να ψωνίσει και αυτή αρνείται πεισματικά να μάθει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.