Heptamer
Δραστήριο μέλος
Ο Heptamer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 690 μηνύματα.
31-08-10
23:34
Θα ηταν το καλυερο...αλλα δεν "παιζει" ως option.
Εαν θελει να διασφαλισει τη δημοσια υγεια, τοτε ας ποινικοποιησει τον καπνο γενικοτερα...
Απο τη στιγμη ομως που επιλεγει μια μεσοβεζικη λυση, ας φροντισει να ικανοποιησει και τους μεν και τους δε...
Δε μπορεις / τολμας να χτυπησεις τα πολυεθνικα συμφέροντα (πλέον) των καπνοβιομηχανιων.
Ειναι πολλά τα λεφτά....Νεράιδα!
Αρα χτυπας,ως ειθισται εξάλλου - οπως μπορεις και σαφώς κατ" επιφαση - απλα τον αδυναμο κρικο της αλυσιδας....
Αν ειναι εφικτο σε πιο πολιτισμενες χωρες που εχουν απο πολυ καιρο αποκηρύξει το καπνισμα,ειναι εφικτό ΚΑΙ εδώ.Ποιός θα το εφαρμόσει σε όλες τις περιπτώσεις; Είναι εφικτό;
Απλα εμεις οι Ελληναράδες ψάχνουμε πάλι για τροπους να ΜΗΝ εφαρμόζουμε τους νόμους...γιατι ως γνωστον,ο υπερτατος νομος ειναι ο νομος του Ετσιθελά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Heptamer
Δραστήριο μέλος
Ο Heptamer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 690 μηνύματα.
10-06-09
10:22
Εγώ θα συμβαλλω λιγο σφαιρικα στο "προβλημα" απο τη δικη μου οπτική.
Το να κόψεις το τσιγάρο δε θελει τρόπο. Θελει κόπο.
Ποσοι όμως είναι διατεθειμένοι να κοπιάσουν πραγματικά????
Προσωπικά,δε δέχομαι οτι το τσιγάρο δεν κόβεται - και εχω χειροπιαστα παραδειγματα. Χρειάζεσαι κατά κανόνα ένα καλό λόγο να το κάνεις - και δυνατό και αποφασιστικό χαρακτήρα. Είτε το βλέπεις σα συνήθεια,είτε ως εθισμό.Ειναι θέμα προτεραιοτήτων : υγεία ή απόλαυση.
Αποφεύγω όσο μπορώ τα ντουμανιασμένα δωμάτια,γιατί το τσούκσιμο των ματιών,σε συνδυασμό με την αναπνευστική δυσφορία είναι ανυπόφορο.Η τσιγαρίλα στα ρούχα είναι το λιγότερο. Δείχνω όσο μπορώ ανοχή στους καπνίζοντες,προτατεύοντας όσο μπορώ τον εαυτό μου,αφού φιλότιμο / ευγένεια / αυτοπεριορισμός είναι άγνωστες έννοιες (ακόμα) στους καπνιστές.
Εφόσον όλοι αποδεχόμαστε τις επιστημονικές έρευνες οτι το τσιγάρο είναι επιβλαβές, τόσο για τους παθητικούς,όσο και για τους ενεργητικούς καπνιστές,ανακυπτει αυτοματως και ενα θεματάκι,αυτο της σύγκρουσης δικαιωμάτων : απο τη μια το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης / επιλογής του καπνιστή και το ζωτικό δικαίωμα στην υγεία ( και την ενόχληση) του μη καπνιστή απο την αλλη και το τί ζυγίζει τελικά περισσότερο. Ως μη καπνιστής - θεωρώ αδόκιμο τον όρο "αντικαπνιστής" - δεδομένου οτι το τσιγάρο είναι βλαβερό,έχω κάθε δικαίωμα να προστατεύσω τον εαυτό μου απο τις βλαπτικές μεταβολές του στον οργανισμό μου.Συνεπώς,ο καπνιστής κοντά μου, επηρεάζει την υγεία μου,άρα ενοχλεί και οφείλει να απομακρυνθεί - το δικαίωμα στην υγεία μου,(οφειλει να) υπερτερεί αυτού της απόλαυσής του. Οταν κάτι ενοχλεί / απειλεί γενικά έναν οποιοδήποτε (όχι μόνο ανθρώπινο) οργανισμό,το αποδιώχνεις απο αυτόν - δεν πράττεις το αντίστροφο.Σκληρός κανόνας της φύσης.
Βέβαια,η σκληρή εφαρμογή κάτι τέτοιου στο κάπνισμα,πέραν του οτι είναι ανέφικτη - και εμπεριέχει ρατσισμό και απομόνωση - ,προσκρούει και σε δικαιώματα της καπνιστικής πλευράς.
Φρονώ πως οι καπνιστές αγνοούν και δεν αντιλαμβάνονται πλήρως τους κινδύνους του παθητικού καπνίσματος,αφού χαμένοι μέσα στους απολαυστικούς μαιάνδρους τους,ίσως ελαφρά τη καρδία θεωρούν οτι ο (ελαφρύτερος του αέρα) καπνός τους διαχέεται προς την ατμόσφαιρα και δεν επηρεάζει / μολύνει άμεσα τον περιβάλλοντα χώρο - κάτι σαν τη μόλυνση του περιβάλλοντος απο τις βιομηχανίες με φουγάρα που εκπέμπουν αέρια στην ατμόσφαιρα.Βλέπουν δηλ. το θέμα με μια χαλαρότητα που εκπηγάζει απο τη γενική περιβαλλοντική χαλαρότητα απο την οποία διακατέχονται οι κοινωνίες.Καπνός ο ένας - καπνός και ο άλλος. Και τα δύο διαχέονται,διαλύονται στον αέρα,φεύγουν απο κοντά σου μακριά,δίχως άμεσες επιπτώσεις.
Δυστυχώς,οι καπνιστές θα τύγχαναν ευνο"ι"κότερης αντίληψης απο τους "πολέμιούς" τους,αν επεδείκνυαν περισσότερο σεβασμό και κατανόηση στο ζωτικό δικαίωμα της υγείας των παθητικών καπνιστών γύρω τους - ασχέτως εαν το δικό τους,επίσης ζωτικό δικαίωμα στην υγεία,απο επιλογή τους το υποβιβάζουν. Κατά τεκμήριο προσδίδουν περισσότερη αξία στο δικαίωμα τους της άσκησης του καπνίσματος απο το δικαίωμα των υπολοίπων να μην υφίστανται το βλαπτικό καπνό.Είναι σαφώς "θέμα αγωγής και ευγένειας,που λείπει απο το σύγχρονο ελληναρά,που διέπεται απο ..ανύπαρκτη καπνιστική κουλτούρα - μα διαθέτει στο έπακρο αυτήν του "ετσιγουσταρισμού".
Το δικαίωμα της επιλογής να καπνιζεις,επειδη ακριβώς είναι λιγότερο σημαντικό απο αυτό της υγείας, οφείλει για αυτόν ακριβώς το λόγο να ασκείται με σύνεση και να περιστέλλεται αυτοβούλως,όταν (αρχίζει να) προσβάλλει κάποιο άλλο - και δή ζωτικό - δικαίωμα συνανθρώπων μας. Το δικαίωμα άσκησης του καπνίσματος είναι αναφαίρετο,όσο δε συγκρούεται με καποιο άλλο. Δε θα πρέπει να προσκολλόμαστε στείρα και μονόχνωτα και "ετσιγουσταρικά" στην άσκηση δικαιωμάτων,μα στη συνετή άσκησή τους - πάντα σε συνάρτηση με αυτά των άλλων.
Η απαγόρευση των πωλήσων καπνού είναι κάτι ανέφικτο - θα χτυπούσε βέβαια σαφώς το κακό στη ρίζα του - ,αφού θα σήμαινε επίθεση ενάντια σε μια ισχυρή οικονομική δραστηριότητα / βιομηχανία που τρέφεται απο την ανθρώπινη έξη στο τσιγάρο.Τέτοια πανίσχυρα συμφέροντα δεν πολεμούνται,όταν μάλιστα υποστηρίζονται απο μεγάλη εθισμένη πελατεία. Αν εκλείψει η πελατεία,αυτομάτως καταρρέουν ή κατά τεκμήριο στρέφονται σε άλλες επικερδείς δραστηριότητες. Συνεπώς,επιχειρείται να χτυπηθεί το κακό εκεί που είναι πιο εύκολο,βολικό και δυνατό: στην εφαρμογή του.
Εν τελει,θα πρέπει ίσως να δούμε και το όλο μέτρο της απαγόρευσης και απο την ..εισπρακτική του πλευρά. Τα πάντα στην Ελλάδα έχουν και μια τέτοια.Κυρίως δε μια τέτοια.
Δεδομένης της κλασσικής νοοτροπίας του Έλληνα να γράφει στα π@π@ρια του τις όποιες απαγορεύσεις - πράγμα που οι πολιτικοί σαφώς γνωρίζουν...Έλληνες είναι και αυτοί - σίγουρα θα είναι αρκετά προσοδοφόρα η απαγόρευση,δια μέσω των προστίμων που θα επιβληθούν π.χ στους επιχειρηματίες που είτε εκούσια δε θα συμμορφωθούν, είτε σε αυτούς που ένας διαχωρισμός χώρων - στο βαθμό φυσικά που θα είναι εφικτός - θα τους γονατίσει οικονομικά..
Οι απαγορεύσεις στο κάπνισμα έρχονται απλά
α) αφενός μεν να προστατέψουν τους άκαπνους απο βλάβες - το σκεπτικό αυτό μπορεί να ενέχει και λίγο υποκρισία και είναι και συζητήσιμο,αφού μπορεί και να πάει πιο παραπέρα,εγείροντας ερωτήματα,όπως το πια είναι τα όρια της κρατικής παρέμβασης στην ατομική ελευθερία,δηλ.το κατά πόσο το κράτος ως υπερπροστατευτική μάνα,νομιμοποιείται (ηθικά,νόμιμα) να προσβάλλει την οποιαδήποτε πράξη απόλαυσής μου,να αποφασίζει για μένα (τον αντικαπνιστή) επεμβαίνοντας στην αυτοδιάθεσή μου,για το τι είναι βλαβερό για την υγεία μου και ετσιθελικά να με προστατεύει (ενώ ενδεχομένως εμένα να μη με πειράζει - λεμε τώρα! - ο καπνός..ή και να μου αρέσει....),καθώς και με την απαγόρευση του καπνίσματος στον καπνιστή να επιχειρεί να τον προστατέψει απο τον αυτοκαταστροφικό εαυτό του,να ενοχοποιεί / περιστέλλει μια προσωπική απόλαυσή του,δηλ να διεισδύει βάναυσα στην προσωπική του σφαίρα και να αποφασίζει για αυτόν. Κατ' επέκταση,τίθεται το γενικότερο ερώτημα το κατά πόσο το κράτος έχει το δικαίωμα να προστατεύει δια νόμων τους πολίτες απο τον εαυτό τους παρεμβαίνοντας απαγορευτικά στην περίπτωση αυτή στην άσκηση προσωπικής επιλογής / απόλαυσης του καπνίσματος. Κατά πόσο δηλ. μπορεί να αναμειγνύεται σε μια ελεύθερη επιλογή κάποιων,προκειμένου να προστατεύσει κάποιους άλλους.Το ζήτημα πολυπλοκεύει αρκετά,αν το θελήσουμε.
β) Αφετέρου,καλούνται να "αντικαταστήσουν" / γεμίσουν το έλλειμμα σεβασμού,αδιαφορίας και της κουλτούρας γενικότερα των (ελλήνων) καπνιζόντων. Το όλο θέμα είναι θέμα σεβασμού του άλλου - κάτι απο το οποίο πάσχουμε εν Ελλάδι.Προφανώς,μόνο με σφαλιάρες μαθαίνουμε - γιατί τα λόγια μας αφήνουν αδιάφορους.
Το πρόβλημα δε λύνεται με αποκλεισμούς - και δη δια της επιβολής μέτρων δια νόμου - ειδικά όταν αγγίζονται τόσο μεγάλα κοινωνικά υποσύνολα. Λύνεται με αλληλοσεβασμό,κατανόηση,αμοιβαίες υποχωρήσεις και ισορροπίες. Θέτει το κοινωνικό δίλημμα το ποιές αξίες και ποια δικαιώματα τελικά είναι πιο σημαντικά να υπηρετήσουμε ως κοινωνία και ποιές υποχωρήσεις είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε.
Γιατί αν το δούμε και λίγο πιο κυριολεκτικά,θα πρέπει λογικά και σκεφτούμε και την εξής παράμετρο :εφόσον το κάπνισμα σκοτώνει σιγά σιγά όλους - καπνιστές και μη -, αποτελεί συνεπώς (βραδεία,μα ποιήσιμη) "δολοφονική" ενέργεια μιας ομάδας (καπνιστών) προς μια άλλη (μη καπνιστών),τι πιο λογικο και να ποινικοποιηθεί....και κατ επεκταση και να τιμωρηθει και αναλογα!..
Και δε νομίζω πως αυτό θα άρεσε σε κανέναν!...........
Το να κόψεις το τσιγάρο δε θελει τρόπο. Θελει κόπο.
Ποσοι όμως είναι διατεθειμένοι να κοπιάσουν πραγματικά????
Προσωπικά,δε δέχομαι οτι το τσιγάρο δεν κόβεται - και εχω χειροπιαστα παραδειγματα. Χρειάζεσαι κατά κανόνα ένα καλό λόγο να το κάνεις - και δυνατό και αποφασιστικό χαρακτήρα. Είτε το βλέπεις σα συνήθεια,είτε ως εθισμό.Ειναι θέμα προτεραιοτήτων : υγεία ή απόλαυση.
Αποφεύγω όσο μπορώ τα ντουμανιασμένα δωμάτια,γιατί το τσούκσιμο των ματιών,σε συνδυασμό με την αναπνευστική δυσφορία είναι ανυπόφορο.Η τσιγαρίλα στα ρούχα είναι το λιγότερο. Δείχνω όσο μπορώ ανοχή στους καπνίζοντες,προτατεύοντας όσο μπορώ τον εαυτό μου,αφού φιλότιμο / ευγένεια / αυτοπεριορισμός είναι άγνωστες έννοιες (ακόμα) στους καπνιστές.
Εφόσον όλοι αποδεχόμαστε τις επιστημονικές έρευνες οτι το τσιγάρο είναι επιβλαβές, τόσο για τους παθητικούς,όσο και για τους ενεργητικούς καπνιστές,ανακυπτει αυτοματως και ενα θεματάκι,αυτο της σύγκρουσης δικαιωμάτων : απο τη μια το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης / επιλογής του καπνιστή και το ζωτικό δικαίωμα στην υγεία ( και την ενόχληση) του μη καπνιστή απο την αλλη και το τί ζυγίζει τελικά περισσότερο. Ως μη καπνιστής - θεωρώ αδόκιμο τον όρο "αντικαπνιστής" - δεδομένου οτι το τσιγάρο είναι βλαβερό,έχω κάθε δικαίωμα να προστατεύσω τον εαυτό μου απο τις βλαπτικές μεταβολές του στον οργανισμό μου.Συνεπώς,ο καπνιστής κοντά μου, επηρεάζει την υγεία μου,άρα ενοχλεί και οφείλει να απομακρυνθεί - το δικαίωμα στην υγεία μου,(οφειλει να) υπερτερεί αυτού της απόλαυσής του. Οταν κάτι ενοχλεί / απειλεί γενικά έναν οποιοδήποτε (όχι μόνο ανθρώπινο) οργανισμό,το αποδιώχνεις απο αυτόν - δεν πράττεις το αντίστροφο.Σκληρός κανόνας της φύσης.
Βέβαια,η σκληρή εφαρμογή κάτι τέτοιου στο κάπνισμα,πέραν του οτι είναι ανέφικτη - και εμπεριέχει ρατσισμό και απομόνωση - ,προσκρούει και σε δικαιώματα της καπνιστικής πλευράς.
Φρονώ πως οι καπνιστές αγνοούν και δεν αντιλαμβάνονται πλήρως τους κινδύνους του παθητικού καπνίσματος,αφού χαμένοι μέσα στους απολαυστικούς μαιάνδρους τους,ίσως ελαφρά τη καρδία θεωρούν οτι ο (ελαφρύτερος του αέρα) καπνός τους διαχέεται προς την ατμόσφαιρα και δεν επηρεάζει / μολύνει άμεσα τον περιβάλλοντα χώρο - κάτι σαν τη μόλυνση του περιβάλλοντος απο τις βιομηχανίες με φουγάρα που εκπέμπουν αέρια στην ατμόσφαιρα.Βλέπουν δηλ. το θέμα με μια χαλαρότητα που εκπηγάζει απο τη γενική περιβαλλοντική χαλαρότητα απο την οποία διακατέχονται οι κοινωνίες.Καπνός ο ένας - καπνός και ο άλλος. Και τα δύο διαχέονται,διαλύονται στον αέρα,φεύγουν απο κοντά σου μακριά,δίχως άμεσες επιπτώσεις.
Δυστυχώς,οι καπνιστές θα τύγχαναν ευνο"ι"κότερης αντίληψης απο τους "πολέμιούς" τους,αν επεδείκνυαν περισσότερο σεβασμό και κατανόηση στο ζωτικό δικαίωμα της υγείας των παθητικών καπνιστών γύρω τους - ασχέτως εαν το δικό τους,επίσης ζωτικό δικαίωμα στην υγεία,απο επιλογή τους το υποβιβάζουν. Κατά τεκμήριο προσδίδουν περισσότερη αξία στο δικαίωμα τους της άσκησης του καπνίσματος απο το δικαίωμα των υπολοίπων να μην υφίστανται το βλαπτικό καπνό.Είναι σαφώς "θέμα αγωγής και ευγένειας,που λείπει απο το σύγχρονο ελληναρά,που διέπεται απο ..ανύπαρκτη καπνιστική κουλτούρα - μα διαθέτει στο έπακρο αυτήν του "ετσιγουσταρισμού".
Το δικαίωμα της επιλογής να καπνιζεις,επειδη ακριβώς είναι λιγότερο σημαντικό απο αυτό της υγείας, οφείλει για αυτόν ακριβώς το λόγο να ασκείται με σύνεση και να περιστέλλεται αυτοβούλως,όταν (αρχίζει να) προσβάλλει κάποιο άλλο - και δή ζωτικό - δικαίωμα συνανθρώπων μας. Το δικαίωμα άσκησης του καπνίσματος είναι αναφαίρετο,όσο δε συγκρούεται με καποιο άλλο. Δε θα πρέπει να προσκολλόμαστε στείρα και μονόχνωτα και "ετσιγουσταρικά" στην άσκηση δικαιωμάτων,μα στη συνετή άσκησή τους - πάντα σε συνάρτηση με αυτά των άλλων.
Η απαγόρευση των πωλήσων καπνού είναι κάτι ανέφικτο - θα χτυπούσε βέβαια σαφώς το κακό στη ρίζα του - ,αφού θα σήμαινε επίθεση ενάντια σε μια ισχυρή οικονομική δραστηριότητα / βιομηχανία που τρέφεται απο την ανθρώπινη έξη στο τσιγάρο.Τέτοια πανίσχυρα συμφέροντα δεν πολεμούνται,όταν μάλιστα υποστηρίζονται απο μεγάλη εθισμένη πελατεία. Αν εκλείψει η πελατεία,αυτομάτως καταρρέουν ή κατά τεκμήριο στρέφονται σε άλλες επικερδείς δραστηριότητες. Συνεπώς,επιχειρείται να χτυπηθεί το κακό εκεί που είναι πιο εύκολο,βολικό και δυνατό: στην εφαρμογή του.
Εν τελει,θα πρέπει ίσως να δούμε και το όλο μέτρο της απαγόρευσης και απο την ..εισπρακτική του πλευρά. Τα πάντα στην Ελλάδα έχουν και μια τέτοια.Κυρίως δε μια τέτοια.
Δεδομένης της κλασσικής νοοτροπίας του Έλληνα να γράφει στα π@π@ρια του τις όποιες απαγορεύσεις - πράγμα που οι πολιτικοί σαφώς γνωρίζουν...Έλληνες είναι και αυτοί - σίγουρα θα είναι αρκετά προσοδοφόρα η απαγόρευση,δια μέσω των προστίμων που θα επιβληθούν π.χ στους επιχειρηματίες που είτε εκούσια δε θα συμμορφωθούν, είτε σε αυτούς που ένας διαχωρισμός χώρων - στο βαθμό φυσικά που θα είναι εφικτός - θα τους γονατίσει οικονομικά..
Οι απαγορεύσεις στο κάπνισμα έρχονται απλά
α) αφενός μεν να προστατέψουν τους άκαπνους απο βλάβες - το σκεπτικό αυτό μπορεί να ενέχει και λίγο υποκρισία και είναι και συζητήσιμο,αφού μπορεί και να πάει πιο παραπέρα,εγείροντας ερωτήματα,όπως το πια είναι τα όρια της κρατικής παρέμβασης στην ατομική ελευθερία,δηλ.το κατά πόσο το κράτος ως υπερπροστατευτική μάνα,νομιμοποιείται (ηθικά,νόμιμα) να προσβάλλει την οποιαδήποτε πράξη απόλαυσής μου,να αποφασίζει για μένα (τον αντικαπνιστή) επεμβαίνοντας στην αυτοδιάθεσή μου,για το τι είναι βλαβερό για την υγεία μου και ετσιθελικά να με προστατεύει (ενώ ενδεχομένως εμένα να μη με πειράζει - λεμε τώρα! - ο καπνός..ή και να μου αρέσει....),καθώς και με την απαγόρευση του καπνίσματος στον καπνιστή να επιχειρεί να τον προστατέψει απο τον αυτοκαταστροφικό εαυτό του,να ενοχοποιεί / περιστέλλει μια προσωπική απόλαυσή του,δηλ να διεισδύει βάναυσα στην προσωπική του σφαίρα και να αποφασίζει για αυτόν. Κατ' επέκταση,τίθεται το γενικότερο ερώτημα το κατά πόσο το κράτος έχει το δικαίωμα να προστατεύει δια νόμων τους πολίτες απο τον εαυτό τους παρεμβαίνοντας απαγορευτικά στην περίπτωση αυτή στην άσκηση προσωπικής επιλογής / απόλαυσης του καπνίσματος. Κατά πόσο δηλ. μπορεί να αναμειγνύεται σε μια ελεύθερη επιλογή κάποιων,προκειμένου να προστατεύσει κάποιους άλλους.Το ζήτημα πολυπλοκεύει αρκετά,αν το θελήσουμε.
β) Αφετέρου,καλούνται να "αντικαταστήσουν" / γεμίσουν το έλλειμμα σεβασμού,αδιαφορίας και της κουλτούρας γενικότερα των (ελλήνων) καπνιζόντων. Το όλο θέμα είναι θέμα σεβασμού του άλλου - κάτι απο το οποίο πάσχουμε εν Ελλάδι.Προφανώς,μόνο με σφαλιάρες μαθαίνουμε - γιατί τα λόγια μας αφήνουν αδιάφορους.
Το πρόβλημα δε λύνεται με αποκλεισμούς - και δη δια της επιβολής μέτρων δια νόμου - ειδικά όταν αγγίζονται τόσο μεγάλα κοινωνικά υποσύνολα. Λύνεται με αλληλοσεβασμό,κατανόηση,αμοιβαίες υποχωρήσεις και ισορροπίες. Θέτει το κοινωνικό δίλημμα το ποιές αξίες και ποια δικαιώματα τελικά είναι πιο σημαντικά να υπηρετήσουμε ως κοινωνία και ποιές υποχωρήσεις είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε.
Γιατί αν το δούμε και λίγο πιο κυριολεκτικά,θα πρέπει λογικά και σκεφτούμε και την εξής παράμετρο :εφόσον το κάπνισμα σκοτώνει σιγά σιγά όλους - καπνιστές και μη -, αποτελεί συνεπώς (βραδεία,μα ποιήσιμη) "δολοφονική" ενέργεια μιας ομάδας (καπνιστών) προς μια άλλη (μη καπνιστών),τι πιο λογικο και να ποινικοποιηθεί....και κατ επεκταση και να τιμωρηθει και αναλογα!..
Και δε νομίζω πως αυτό θα άρεσε σε κανέναν!...........
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.