rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Δεν είμαι φάντασμα.
Δεν είμαι Ζυγός. Δεν είμαι άντρας.
Δεν είμαι λευκός. Δεν είμαι μαύρος.
Δεν είμαι straight. Δεν είμαι gay.
Eίμαι άνθρωπος. Όπως κι εσύ.
Αισθάνομαι. Όπως κι εσύ.
Πληγώνομαι. Όπως κι εσύ.
Περνάω δύσκολες στιγμές. Όπως κι εσύ.
Κάποιες φορές νομίζω ότι βρίσκω τον άνθρωπο που θα κάνει τα δύσκολα, λίγο πιό εύκολα.
Και μετά πληγώνομαι. Όπως κι εσύ.
Είναι όμως αυτός λόγος για να κρύβομαι απο τη ζωή...
Να το βάζω στα πόδια, όταν νοιώσω ότι αρχίζω να αισθάνομαι...
Όπως κι εσύ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Μοιάζουμε σαν μικρά κομματάκια από πάζλ που τριγυρνάμε στους δρόμους της πόλης, ψάχνωντας να βρούμε το άλλο κομμάτι που θα μας κάνει ολόκληρους.
Από κάποια απόσταση και τις ανάλογες συνθήκες, πολλά κομμάτια δείχνουν συμβατά με το δικό μας, ταιριάζουν σε κάποια κλειδώματα,αλλά δεν κάνουν την εικόνα πλήρη.
Και προσπαθούμε μάταια να τα ταιριάξουμε πάνω μας, πιέζοντας άτσαλα, τσαλαπατώντας πότε τις δικές μας "γωνίες" πότε των άλλων,ενώ η λογική μας λέει πως αυτό είναι αδύνατο.
...Μα όταν σε βλέπω να στέκεσαι στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ξέρω ότι είσαι Εσύ. Δεν χρειάζομαι τις δοκιμές.
Όλα γύρω σταματούν.
Είσαι εικόνα και γίνομαι ήχος.
Γινομαι το soundtrack της ταινίας σου.
Θέλω να σε κάνω να με πρόσεξεις.
Σε χαιρετάω κουνώντας τα χέρια σαν μικρό παιδί και εσύ χαμογελάς και σκύβεις το κεφάλι.
Είμαι παρορμητικός.
Φοβάμαι πως δεν θα καταφέρω να περάσω το δρόμο με ασφάλεια.
Όμως, υπάρχει πάντα η λύση να περιμένω να διασχύσεις εσύ το δρόμο.
Και ξέρω, ότι θα το κάνεις την κατάλληλη στιγμή και με ασφάλεια.
Αρκεί να γνωρίζεις, ότι θα είμαι στην άλλη πλευρά του δρόμου να περιμένω.
Όσο χρειαστεί...
Και το ξέρεις ότι θα είμαι. Έτσι δεν είναι ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ' αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου
Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο
πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια
Η απουσία σου μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω
νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει
Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.
Κι εδω ειναι μια ωραια απαγγελια του ποιηματος..
υγ Δεν θυμαμαι αν το εχει γραψει ο Ροδοστόγλου ή ο Ανεστόπουλος. Ελπιζω να με συνχωρησετε..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απʼ τον πάτο
ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου.
Δεν θέλω να ʼμαι ένας ακόμα παγωμένος ποταμός
Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω
ούτε με νοιάζει αν με πικράνει το φιλί σου.
Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου
σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου
να γίνω αέρας και να ʼρθω να κλαίω στην αυλή σου
σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Και μια γυναίκα μίλησε και είπε, Μίλησέ μας για τον Πόνο.
Και κείνος αποκρίθηκε: Ο πόνος σας είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει τη γνώση σας.
Όπως το τσόφλι του καρπού πρέπει να σπάσει, για να βγει η καρδιά του στο φως του ήλιου, έτσι κι εσείς πρέπει να γνωρίσετε τον πόνο.
Κι αν μπορούσατε να κρατάτε στην καρδιά σας το θαυμασμό για τα καθημερινά θαύματα της ζωής σας. Ο πόνος δε θα σας φαινόταν λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας.
Και θα δεχόσαστε τις εποχές της καρδιάς σας, όπως δέχεστε από πάντα τις εποχές που περνούν πάνω από τα χωράφια σας.
Και θα παρατηρούσατε με ηρεμία τους χειμώνες της θλίψης σας.
Πολλούς από τους πόνους σας τους διαλέγετε μονάχοι.
Είναι το πικρό φάρμακο που μ' αυτό ο γιατρός που είναι μέσα σας θεραπεύει τον άρρωστο εαυτό σας.
Γι' αυτό, να εμπιστεύεστε το γιατρό, και να πίνετε το φάρμακό του, σιωπηλά και ήρεμα.
Γιατί το χέρι του, αν και βαρύ και σκληρό, οδηγείται από το τρυφερό χέρι του Αόρατου,
Και η κούπα που σας δίνει, μ' όλο που καίει τα χείλη σας, είναι φτιαγμένη από τον πηλό που ο μεγάλος Αγγειοπλάστης μούσκεψε με τα δικά του άγια δάκρυα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
They fuck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.
But they were fucked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another's throats.
Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out of it as early as you can,
And don't have any kids yourself.
Ιδού η ποίησης
Σου τα πρήζουν η μαμά και ο μπαμπάς
Ίσως όχι εξεπίτηδες, αλλά ωστόσο εκεί
Να σου κληρονομούν τα ελαττώματά τους
Και να προσθέτουν ακόμα μερικά για σένα εξαιρετικά.
Αλλά και αυτούς, με τη σειρά τους, κάποιοι τους τα πρήζαν
Κάποιοι ηλίθιοι με παλιομοδίτικα καπέλα και παλτά
Που εναλλάξ γλυκόλογα αντάλλασσαν
Ή ήταν έτοιμοι να βγάλουν ο ένας του άλλου τα μαλλιά.
Ο άνθρωπος παραδίδει μιζέρια στον άνθρωπο
Σαν κρηπίδα του γιαλού προχωράει το κακό
Κάν' τη λαμόγια όσο πιο γρήγορα μπορείς
Και παιδιά να κάνεις μην διανοηθείς.
[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
Βάλε κρασί.
Αχ η ζωή είναι βούτυρο στον ήλιο
όλα στη γη το λένε καθαρά
όποιος πονά και δεν το φανερώνει
κάνει τον πόνο άρχοντα
Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι
Στο πουθενά θα μας πετάξει ο χρόνος
γι' αυτό λοιπόν κι εμείς τα ξωτικά
σαν φορτηγά που βγήκαν απ' το δρόμο
θα ζήσουμε παράφορα
Βάλε κρασί του φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι
Να ρωτάς.
Pώτα τον πρωτομάστορα που κλαίει στο γεφύρι
και το Σαμάνο που καλεί το για οίκτο πουλί
τα τσοπανάκια ρώτησε που 'χουν τρανζιστοράκι
κι ακούν αναμετάδοση κάθε Kυριακή
ρώτα τον παραπόταμο π' αδειάζει στο ποτάμι
και το μαντήλι που γλιστρά πίσω απ τα μαλλιά
τον ποδηλάτη στη βροχή που τρέχει ρώτησέ τον
και τη γριούλα π' αρχινά να βγάζει και φτερά
κάνε και μια ερώτηση στου Oλύμπου τις χαράδρες
ρώτα τους δώδεκα Θεούς τους ταραχοποιούς
κι αν θέλεις περισσότερα ρώτα τους πεθαμένους
με λίγα λόγια και καλά τα ψυχοσάββατα
ρώτα… ρώτα…
Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Κύριε, σὰν ἦρθεν ἡ βραδιά, σοῦ λέω τὴν προσευχή μου.
Ἄλλη ψυχὴ δὲν ἔβλαψα στὸν κόσμο ἀπ᾿ τὴ δική μου.
Ἐκεῖνοι ποὺ μὲ πλήγωσαν ἦταν ἀγαπημένοι.
Τὴν πίκρα μου τὴ βάσταξα. Μοῦ δίνεις καὶ τὴν ξένη.
Μ᾿ ἀπαρνηθῆκαν οἱ χαρές. Δὲν τὶς γυρεύω πίσω.
Προσμένω τὰ χειρότερα. Εἶν᾿ ἁμαρτία νὰ ἐλπίσω.
Σὰν εὐτυχία τὴν ἀγαπῶ τῆς νύχτας τὴ φοβέρα.
Στὴν πόρτα μου ἄλλος δὲν χτυπᾷ κανεὶς ἀπ᾿ τὸν ἀγέρα.
Δὲν ἔχω δόξα. Εἶν᾿ ἥσυχα τὰ ἔργα ποὺ ἔχω πράξει.
Ἄκουσά τη γλυκιὰ βροχή. Τὴ δύση ἔχω κοιτάξει.
Ἔδωκα στὰ παιδιὰ χαρές, σὲ σκύλους λίγο χάδι.
Ζευγᾶδες καλησπέρισα ποὺ γύριζαν τὸ βράδυ.
Τώρα δὲν ἔχω τίποτα νὰ διώξω ἢ νὰ κρατήσω.
Δὲν περιμένω ἀνταμοιβή. Πολύ ῾ναι τέτοια ἐλπίδα.
Εὐδόκησε ν᾿ ἀφανιστῶ χωρὶς νὰ ξαναζήσω...
Σ᾿ εὐχαριστῶ γιὰ τὰ βουνὰ καὶ γιὰ τοὺς κάμπους ποὺ εἶδα.
(ἀπὸ Τὰ θεῖα δῶρα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
μπορώ να σε κοιτάζω,
τ' αυτιά μου σφράγισέ τα,
να σ' ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σ' εσένα,και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώμε το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη,
εγώ μέσα στο αίμα μου θα σ' έχω πάλι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Απόψε γύρισα νωρίς.
Δεν έχει νόημα ή περιπλάνηση
σʼ αυτούς τους δρόμους πού έλεγα
πώς μʼ είχαν αγαπήσει.
Μήτε τα φώτα μʼ έκαναν αίσθηση καμιά,
μήτε ή ψιλή βροχή μπόρεσε να ποτίσει
την έντονη ανάγκη νʼ αγαπήσω.
Απόψε γύρισα νωρίς, χωρίς
τις βεβαιότητες του παρελθόντος.
Κι είπα να κάτσω εδώ στα σκοτεινά
και να λογαριαστώ με τις παλιές φιλίες.
Απόψε γύρισα νωρίς
και κλείστηκα εντός μου βλέποντας με τρόμο
πρόσωπα αγαπημένα να γλιστρούν
έξω Απʼ τη μνήμη, κι αθόρυβα
να χάνονται μες στο βαθύ σκοτάδι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
ειχαν κιολλας αρχισει
Πριν φτασω ημουν ηδη εκει
Τα ιχνη και ο δρομος μου προυπηρχαν
Τ'ακολουθησα
Βρηκα ενα σπιτι με φλογες
Μπηκα μεσα του και του εβαλα φωτια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
μια σταγονίτσα της να με ξεπλένει,
να παρασέρνει μακριά
τόση βρωμιά
τόση βρωμιά.
Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
ν' ακούω τόσα πολλά όταν σωπαίνει,
να νοιώθω τόση αποφωρια
σε μια αγκαλιά
σε μια αγκαλιά.
Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
μια σπίθα τόση δα να με ζεσταίνει,
να ζω μια ολόκληρη ζωή
κάθε στιγμή
κάθε στιγμή
Πλάι σου μόνο το χάος μέσα μου σωπαίνει
Τα δάκρυά μου πια δεν είναι αρκετά
Μόνο η φωτιά σου, μονάχα αυτή ξεπλένει
Τη λερωμένη τη φτωχή μου την καρδιά ''
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ειναι οι γιοι και οι κορες της λαχταρας της ζωης.
Για τον εαυτο της.
Δημιουργουνται μεσω, αλλα οχι απο σας.
Και αν και βρισκονται μαζι σας δεν ανηκουν, ωστοσο, σε σας.
Ισως τους δινετε την αγαπη σας, αλλα οχι τις σκεψεις σας,
γιατι αυτα εχουν τις δικες τους σκεψεις.
Μπορει να στεγαζετε τα σωματα τους, αλλα οχι τις ψυχες τους,
γιατι οι ψυχες τους κατοικουν στο σπιτι του αυριο, που εσεις
δεν μπορειτε να επισκεφθητε ουτε στα ονειρα σας.
Ισως παλευετε να τους μοιασετε, αλλα να μην αναζητησετε
να τα κανετε να σας μοιασουν.
Γιατι η ζωη δεν παει προς τα πισω, ουτε χρονοτριβει με το χθες.
Το ευαγγελιο μου..
Πρεπει να ξαναρχισω απ'την αρχη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Super!!! Η επομενη υπογραφη μου.ΧΑΡΤΙΝΑ
Τούτη η ναυτία -λέει-
όχι δεν είναι αρρώστια.
Απάντηση είναι.
Αυτά που χάθηκαν
αυτά που δεν ήρθαν
μην τα κλαις.
Αυτά που τάχες
και δεν τάδωσες
κλάφτα.
Γιαννης Ρίτσος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...
για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.
Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.
Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
αα-αα-αα, την αθωοτητα στο ματι,
αα-αα-αα, εισαι αλλη μια κοπια,
αα-αα-αα, με δυο λογια ασ' τα ψοφια.
Η μεγαλη Αννα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.