D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
28-07-09
18:12
"Επειδή κάθε σάρκα είναι σαν χορτάρι και κάθε δόξα του ανθρώπου σαν άνθος του χορταριού' ξεράθηκε το χορτάρι, και το άνθος του ξέπεσε' ο λόγος όμως του Κυρίου μένει στον αιώνα" (Πέτρου Α' 24)Αγαπητέ D-G, κάποιες ερωτήσεις:
- Πως εννοείς τη φθορά της ύλης και λες "η ύλη είναι φθαρτή" ;
- Τι είναι το πνεύμα και γιατί δεν είναι φθαρτό;
- Η αιωνιότητα μπορεί να είναι μία πιθανότητα; (Αν είναι πάντως, τότε μπορεί να είναι και μία στιγμή. Όπερ άτοπο, σαν έννοια!).
- Γιατί "αυτό" μπορεί να απασχολεί κάποιον "πάρά πολύ"; Επειδή "μιλάμε για αιωνιότητα";
Και ναι, φίλε Νωέα, επειδή μιλάμε για αιωνιότητα, για αιώνες αιώνων, και δεν πιστεύω ότι είναι μια πιθανότητα, αλλά η αλήθεια.
Έγραψα κάπου αλλού, για όχι δουλεία, αλλά για σχέση αγάπης, και σίγουρα μια σχέση αγάπης δεν είναι συμφεροντολογική.Ακόμη φίλε D_G κι αν η ψυχή ή εάν θέλεις το πνεύμα είναι αύθαρτα, ακόμη κι αν βρεθούμε ξαφνικά στην αιωνιότητα, τούτο δεν προϋποθέτει πως απαραίτητα υπάρχει κι ένας Θεός αφέντης παντοκράτορας, που θα μας κρίνει. Εάν αυτός είναι ο λόγος για να πιστεύουμε κάτι που δεν μας πείθει, δεν είναι κάπως...συμφεροντολογικός;
Τώρα για το άλλο που μου γράφεις ότι δεν προϋποθέτει απαραίτητα να υπάρχει και Θεός (σημ. αφέντης; δεν το βλέπω έτσι), τότε πως γίναμε; Η ύλη ξέρεις ότι ούτε δημιουργείται ούτε καταστρέφεται, πιστεύω λοιπόν στη Δημιουργία από κάποιον που είναι Αγάπη και Αιώνιος.
Τώρα... αν κάποιοι δεν πιστεύουν και δεν πείθονται, δικαίωμά τους. Εγώ έναν προβληματισμό έθεσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.