Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η συμβουλή μου λοιπόν προς τις νεαρές επαναστάτριες είναι να μη βιάζονται να υποπέσουν στην ύβρι του "εγώ ποτέ", γιατί όσο υπερβολικό και παρακινδυνευμένο είναι το να προβλέψω εγώ ότι στα 30 τους θ' αλλάξουν, άλλο τόσο υπερφίαλο είναι το να προβλέψουν εκείνες ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται "ποτέ" να συμβεί.
Σε δέκα χρόνια μπορεί να αλλάξω κι εγώ (και περισσότερο με φοβίζει η στασιμότητα παρά οι αντιφάσεις των διαφόρων βερσιόν του εαυτού μου) αλλά μπορεί να αλλάξεις κι εσύ. Μπορεί να μετανιώσω εγώ για τις εφηβικές κορώνες που πετάω (είμαι ακόμα στη φάση που αυτοπροσδιορίζομαι διαφοροποιούμενη, δε χτίζω ακόμα, μονάχα γκρεμίζω), μπορεί να μετανιώσεις κι εσύ για όσα λες περί τέκνων. Μια μέρα να μη βγει ο ήλιος και όλα καταρρέουν. Τόσο λεπτές και εύθραυστες είναι οι μεμβράνες που φτιάχνουμε και οι μυθολογίες που υφαίνουμε και τις κάνουμε να μοιάζουν με οικουμενικές αλήθειες καίγονται όταν ξημερώνει, έτσι δεν είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Μα γιατί να χάσεις την ιδέα που είχες γι' αυτήν; Δεν είναι για όλους τους ανθρώπους η γέννηση ενός παιδιού ο ιερός σκοπός της ζωής, οπότε μου φαίνεται απολύτως λογικό να βάζει κάποιος την προσωπική του ελευθερία πάνω από αυτό (και πρόσεχε εδώ δε μιλάμε για περιπτώσεις που κάποια έμεινε έγκυος κατα λάθος και θέλει να κάνει έκτρωση αλλά για μία που το δηλώνει a priori). Δηλαδή γιατί μία δικαιολογία του τύπου θα γινόμουν ανεπαρκής γονέας τη θεωρείς πιο άξια από το έχω άλλους στόχους να προωθήσω στη ζωή μου, δε θα με ενδιέφερε ένα παιδί;δεν κάνω παιδί γιατί θα χαλάσω το σώμα μου, γιατί θέλω να κάνω τη ζωή μου, τις βόλτες μου, την καριέρα μου, τα ταξίδια μου, να έχω γκόμενους κλπ κλπ, θα το σεβαστώ μεν, αλλά θα χάσω την ιδέα που είχα για αυτήν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
-Γνωρίζω ένα άτεκνο εξ ιδεολογίας ζευγάρι γύρω στα 45, μορφωμένο που αποφάσισε να αναζητήσει διεξόδους σε νέες εμπειρίες (κυρίως πολυήμερα ταξίδια σε εξωτικές περιοχές).
-Μία κυρία γύρω στα 63, χωρισμένη και άνευ τέκνων, με πολλές ενασχολήσεις που ίσως ψιλομελαγχολεί στις γιορτές αλλά σε γενικές γραμμές δεν το μετανιώνει γιατί απλούστατα δεν μπόρεσε ποτέ να δει τον εαυτό της σαν μάνα.
-Μία καθηγήτριά μου, παντρεμένη γύρω στα 55, επίσης επέλεξε να μην κάνει παιδιά επειδή όπως μας είπε δε ζητάνε όλοι τα ίδια πράγματα.
-Τέλος, μία κυρία από τις Ηνωμένες Πολιτείες με την οποία συνομιλούσα παλαιότερα, η οποία μου είπε ότι το μόνο που της συμβαίνει αλλά προς το παρόν δεν την επηρεάζει και πολύ είναι ότι πιάνει συχνά τον εαυτό της να συνδιαλλέγεται με ένα φανταστικό παιδί και να του εξηγεί πράγματα.
Δεν άκουσα ποτέ κανέναν να μετανιώνει που έκανε παιδιά (ή τουλάχιστον να το παραδέχεται) αλλά η συντριπτική πλειοψηφία γυναικών ηλικίας 50+ που γνωρίζω θα ήθελε να είχε ζήσει περισσότερο ή να είχε κάνει κάτι άλλο ουσιώδες πριν αποκτήσει παιδιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Μη μου πεις ότι δε γνωρίζεις ζευγάρια από το περιβάλλον σου, που καταφέρνουν και το κάνουν, που δείχνουν ευτυχισμένοι και έχουν δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια;!
Δεν έτυχε αλλά δεν αμφισβητώ ότι γίνεται, ειδικά αν βρεις τον άνθρωπό σου και συμμερίζεστε το ίδιο όραμα.
Είναι ένας συνδυασμός παραγόντων, δόκτωρα, τόσο ιδιαίτερος και μοναδικός όσο είναι αυτός που έκανε την ΚουΕ να αισθανθεί πλήρης όταν απέκτησε το γιο της.Άσε με να δανειστώ το επάγγελμά σου για λίγο.
Χαμηλός φωτισμός, μουσική, παίρνω χαρτί και μολύβι, σε καθίζω στο ανάκλινδρο και ερωτώ:
"Σε τι οφείλεται αυτός ο με τόση ένταση εξωτερικευμένος φόβος προς το παιδί και τις αρνητικές επιπτώσεις που θα φέρει αυτό στη ζωή σου; Μήπως είσαι παιδί χωρισμένων γονιών; Μίλησέ μου για τα παιδικά σου χρόνια.."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Στα περισσότερα συμφωνώ αλλά γιατί στην έννοια παιδί δίνεις ένα χιτλερικό-σαδιστικό ορισμό; Δεν τα θεωρώ αθώα τα παιδιά αλλά δεν είναι και σατανάδες (τουλάχιστον όχι περισσότερο από τους ενήλικους γονείς τους).
Τι να σε πω, ούτε εγώ έχω καταλάβει πώς στην κόλαση καταλήγω εκεί. Βρε κοίτα το μωράκι, που είναι ροδαλό και γελάει. Το μισώ, το γατί μου είναι πιο τρυφερό, έχει και γούνα. Κοίτα τα παιδάκια τι όμορφα παίζουν. Little retards, εμένα δε μ' έπαιζε ποτέ κανείς. Κοίτα πόσο ευτυχισμένη είναι η μαμά που της έδωσε φιλάκι το αγοράκι της! Μπλιαξ, σιχαμένο, οι γονείς πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Πωπώ, εδώ έχεις απόλυτο δίκαιο, αυτή η λέξη υποδηλώνει μία απαράβατη νομοτέλεια που τόσο φοβάμαι και αποστρέφομαι. Πρόχειρα μου έρχεται η έκφραση επικρατούσα τάση αλλά θέλω χρόνο να το επεξεργαστώ.Τέλος στις κατευθύνσεις το καθεστηκυία τάξη ακούγεται περίεργα. Μοιάζει ότι επιβάλλεται ενώ στην πραγματικότητα τα άτομα είναι δεκτικά σε αυτές τις επιρροές και τις οποίες και ασπάζονται απλώς γιατί είναι ηγεμονικές στην ανατροφή τους.
Συμπέρασμα, βρες μια φράση καλύτερη από το καθεστηκίυα και θα ιδρύσουμε ΜΚΟ κατά του γάμου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
θεωρώ πάντως πως ειδικά στην εποχή μας δεν υπάρχει κάποια καθεστηκυία τάξη που να πιέζει τις γυναίκες να κάνουν παιδιά, εκτός από τις μαμάδες που ονειρεύονται να δουν την κόρη τους νυφούλα και να έχουν εγγονάκια.
όσο για το βιολογικό ρολόι, δεν έχει λόγο να χτυπήσει στα 20 που είσαι σε γόνιμη ηλικία διότι η φύση το θεωρεί δεδομένο ότι τότε θα κάνεις παιδιά. Χτυπάει στα 30 για να σου υπενθυμίσει ότι δεν έχεις και πολλά χρόνια ακόμα περιθώριο και για να βιαστείς
Μιλώντας για καθεστηκυία τάξη δεν εννοώ ότι κάποιος σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό και σου λέει θες δε θες θα κάνεις παιδιά. Αναφέρομαι περισσότερο σε μία εσωτερικευμένη αναπαράσταση της κοινωνίας (πείτε Υπερεγώ αν το καταλαβαίνετε έτσι καλύτερα) η οποία σου υποδεικνύει τις κοινώς αποδεχτές κατευθύνσεις, για τις οποίες υπάρχει σιωπηλή συναίνεση.
-Παππού γιατί αφού δεν πεινούσες έφαγες το μεσημέρι;
-Για τη σειρά.
-Παππού γιατί παντρεύτηκες τη γιαγιά;
-Για τη σειρά.
-Παππού γιατί κάνατε παιδιά;
-Για τη σειρά.
Αυτοί οι διάλογοι είναι πέρα για πέρα αληθινοί και όσο απλοϊκή και αν φαίνεται η απάντηση του παππού μου έχει εξαιρετικές προεκτάσεις και είναι ενδεικτική του πόσο παγιωμένες ήταν σ' αυτή τη γενιά οι κατευθύνσεις της εσωτερικευμένης αναπαράστασης της κοινωνίας. Η πίεση σήμερα έχει εξασθενήσει σημαντικά, τουλάχιστον για συγκεκριμένους πολιτισμούς και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, αλλά συνεχίζει να υφίσταται (and some of us love to hate it, τι θα γινόμασταν χωρίς βαρβάρους!).
Obscura αντιμετωπίζεις το θέμα στην κοινωνική του διάσταση. Δεν είναι μόνο τα κοινωνικά κριτήρια και η αναγνώριση από το σύνολο, εκείνα που σε οδηγούν να τεκνοποιήσεις.
Σαφώς και υπάρχουν, αλλά η ουσία και μια εσωτερική κατά κάποιο τρόπο εξέλιξη για μερικούς με την απόκτηση ενός παιδιού, έχει τη διάσταση της συνδημιουργίας.
Συμφωνώ μαζί σου ως προς το ότι δεν υπάρχει βιολογικό ρολόι, παρολαυτά λησμόνησες να αναφερθείς στον έρωτα. Για ένα ζευγάρι η τεκνοποίηση αποτελεί ολοκλήρωση όχι της αυτοτελούς προσωπικότητάς τους, αλλά του έρωτα και της αγάπης τους. Για μερικούς (εμού συμπεριλαμβανομένης) δεν είναι η ανάγκη να δουν στο πρόσωπο του παιδιού τους, τους ίδιους ή όλες τις γεννεές όπως αναφέρεις, αλλά το πρόσωπο εκείνου που αγαπούν. Ότι δημιούργησαν μέσα από τη σύνθεση του DNA τους και την απόλυτη ένωση (πέραν των συναισθηματικής, πνευματικής) ένα πλάσμα από τη σάρκα και των 2.
Αυτή είναι μία οπτική που είναι απολύτως σεβαστή και ίσως υιοθετούσα και εγώ αν είχα και την παραμικρή συμπάθεια για αυτό που λέμε βρέφος-παιδί-δυνάστη κτλ . Παρόλα αυτά πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι συμβαίνει τελικά σε ένα ζευγάρι μετά την έλευση του απόγονου. Το κέντρο βάρους δε μετατίθεται από το ζευγάρι στο παιδί; Δεν είμαστε πλέον εγώ για σένα και εσύ για μένα, αλλά εμείς για το παιδί. Πόσο εύκολο είναι να διατηρηθεί μία ισορροπία και να συνεχίσει να υπάρχει εξέλιξη της σχέσης των δύο όταν εκ των πραγμάτων όλη η καθημερινότητα θα περιστρέφεται γύρω από το νέο μέλος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
δεν είναι μόνο το θέμα ηλικία, είναι και το σε τι φάση είσαι στη ζωή σου. Πιστεύω ότι στα 28 σου πχ θα αλλάξεις γνώμη, όχι γιατί θα είσαι πιο ώριμη ή πιο μεγάλη, αλλά γιατί η ζωή σου και οι προτεραιότητές σου θα αλλάξουν. Δηλαδή όταν πάρεις το πτυχίο σου, το μεταπτυχιακό σου, πιάσεις δουλειά, ανεξαρτητοποιηθείς, έχεις το σπίτι σου και μια σχέση με έναν άνθρωπο που αγαπάς, ξαφνικά βλέπεις τη ζωή αλλιώς
Σαν να έχεις καταφέρει να φτάσεις στην κορυφή του βουνού και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι υπάρχει ένας ουρανός με αστέρια πιο πάνω; Δηλαδή αισθάνεσαι ότι έχεις ενέργεια μέσα σου, την οποία δεν μπορείς να τη διοχετεύσεις σε τίποτα άλλο ουσιώδες πέραν ενός παιδιού;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Μα οι σεξουαλικές ορμές που έχουν (και τα δύο φύλα) σε νεαρές ηλικίες δεν αφορούν και την τεκνοποίηση;
Ναι αλλά από ότι κατάλαβα όσοι μιλάνε για βιολογικό ρολόι που χτυπάει στα 30+ αναφέρονται σε κάτι πιο έντονο και εσωτερικό και όχι σ' αυτό το πράγμα που σε κατακαίει και σε κάνει να θες σεξ συνέχεια. Θες να εξελίξεις το είδος σου και να δεις στα μάτια του παιδιού σου συγκεντρωμένες όλες τις παρελθούσες γενιές της οικογένειάς σου, να διοχετεύσεις την αγάπη σου, να μεταδώσεις τις γνώσεις σου, να κάνεις κάτι που θα δώσει νόημα και καινούρια διάσταση στη ζωή σου. Αυτό εμένα μου αρέσει να το ερμηνεύω σαν κοινωνική μάθηση/πίεση και διανοητικοποίηση της αίσθησης του κενού και του τέλματος που σου επιφέρουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.