Heptamer
Δραστήριο μέλος
Ο Heptamer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 690 μηνύματα.
04-09-09
10:38
η καλυτερη εκδικηση πιστευω ειναι να ξερει ο αλλος πως μπορεις να τον εκδικηθεις και8 να μην το κανεις ποτε!
Eιναι καλό αυτο ίσως για τα πιο ευαίσθητα - και ισως και αδυναμα να εκδικηθουν - πνεύματα.
Τα οποια μπορουν μονο ισως να καλλιεργησουν κλίμα εκδίκησης,ως εκδίκηση αυτή καθεαυτή.
Τα ανησυχα πνεύματα - οπως εγώ - πρεσβευουν πως οτιδηποτε πρέπει να πληρώνεται σε αυτη τη ζωη.Εξάλλου,αν ολοι ξεφεύγουν ατιμώρητοι,τότε χανεται το μετρο και απλώνεται η ασυδοσια λογω ατιμωρησιας.
Οταν πληγώνεις,πρεπει να πληγώνεσαι. Δρα ανασταλτικά μετά σε παρομοιες "φιλοδοξίες" σου.
Τι να κανουμε!..
Ζουμε σε εναν κοσμο,που η ολη ισορροπια του βασιζεται στο φοβο της τιμωριας.
Λοιπόν, επειδή αναφέρθηκε η ατιμωρησία, θα ήθελα να θέσω σαν ερώτημα και στον Heptamer και σε όποιον ενδιαφέρεται να απαντήσει, αν θεωρεί ότι πρέπει να εκδικηθεί ακόμα και αν έχει παρέμβει η δικαιοσύνη(με τη μορφή του κράτους ή και άλλη). Αν δηλαδή αισθάνεται ανάγκη για προσωπική εκδίκηση, ή απλά θέλει να επιβληθεί μια τιμωρία. Θέλει εκδίκηση γενικά ή ειδικά να την επιβάλλει ο ίδιος;
Γιατί κυρίως μιλάω για την ανάγκη να επιφέρουμε εμείς οι ίδιοι τον πόνο στον άλλο, με οποιαδήποτε μορφή. Αλλά το θέμα είναι ανοιχτό για όλες τις οπτικές. Απλά με ενδιαφέρει να δω πως το σκέφτεται ο καθένας.
Oταν μιλω για εκδικηση,αναφερομαι συνηθως στον καθημερινό προσωπικο μας (συναισθηματικό / σχεσιακό και μη) μικρόκοσμο,οπου εχουμε τον πληρη ελεγχο και φυσικά οχι σε περιπτώσεις οπου επεμβαινει ο νομος.
Ο νομος υπαρχει,για να εμποδιζει ακριβως την εκδικηση.
Αν πληγώ στα πλαισια του νομου,σαφώς - θελω δε θελω - θα αφησω το νομο να "εκδικηθει" για μενα.
Για αυτο τον έχω αλλωστε!
Αν καποιος με πληγώσει συναισθηματικά ή σε αλλο επιπεδο,τετοιο που δεν μπορει να αγγιξει ο νομος και να ικανοποιησει το περι δικαιου αισθημα μου,εκει σαφώς τιθεται θεμα προσωπικής εκδικησης.
Αν η παρεμβαση της δικαιοσυνης με καλυπτει,δε θα συνεχισω εκδικητικά.
Αν δε με καλυπτει,θα ασκησω απλά "συμπληρωματικά" της δικαιοσυνης - πλην ομως νομιμα και δικαια - μέτρα,που θα ξεδιψασουν την αναγκη μου για τιμωρια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Heptamer
Δραστήριο μέλος
Ο Heptamer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 690 μηνύματα.
04-09-09
10:31
Eλα ομως που η ανωτεροτητα,εκλαμβανεται ως υποχωρητικότητα,ως αδυναμία!!!Καλώς η κακώς πιστεύω ότι πρέπει να δείχνεις ανωτερότητα (και να αποδέχεσαι την ανωτερότητα σου εφόσον αυτή είναι πραγματική και όχι απλώς κομπορρημοσύνη) η οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λαμβάνεται σαν υποχωρητικότητα. ...
Σαφώς προκειται για τα δυο συμπεριφορικά άκρα: το ενα ειναι η πληρης υποχωρητικότητα,το αλλο η πληρης ανταποδοση στα ισα.Δηλαδή το οφθαλμός αντί οφθαλμού δεν νομίζω να είναι καλύτερο από το να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο, και τα δύο είναι (κατ' εμέ) άκρως διεστραμμένα. ...
Προσωπικα,ειμαι θιασωτης του δευτερου,γιατι ειμαι της γνωμης πως υπηρετειται και εδω τροπον τινα ο φυσικός νομος της δρασης - αντιδρασης. Σε μια δραση,δρα μια αντι-δράση,ως εξισσοροπηση,ως αντισταθμισμα,ως εξουδετερωση.
Σε μια ισχύ,αντιδρά μια άλλη ισχύ,προκειμενου να αποκατασταθεί η ισορροπια,η ουδετερότητα
Αν ασκηθεί ισχύς,διχως να ασκηθει με τη σειρά της και μια ανασχετική αντι-ισχύς,έχουμε τροπον τινα μια διαταραξη της ισορροπιας.
Μα νομιζω πως το αισθημα της ικανοποιησης απο την ανταποδοση [ικανοποιηση του αισθηματος δικαιου] -,που περνα λογικα / φυσιολογικα μέσα απο την επιγνωση / άσκηση της ισχύς σου - ειναι απολυτα θεμιτο στην άσκηση εκδικησης. Ειναι αυτο που λυτρώνει,απελευθερώνει.Όταν η εκδίκηση εκλαμβάνεται κυρίως σαν ικανοποίηση της ισχύος σου έναντι του άλλου χάνει την κυριότερη ουσία της, δηλαδή την απόδοση (προσωπικής) δικαιοσύνης για να ικανοποιηθεί η αίσθηση δικαίου την οποία ανέφερες στην αρχή αλλά μου φαίνεται ότι βάζεις σε δεύτερη μοίρα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.