08-07-09
23:47
Η γιαγιά σου καρδιά μου τα ήξερε όλα αυτά, κι ας μην της τα είχες πει ποτέ.. Ήξερε πόσο την αγαπούσες και πως η σκέψη σου ήταν εκεί, ακόμη κι αν δεν ήσουν εκεί η ίδια. Κι αν, ίσως, μας βλέπει τώρα από κάπου, ξέρει πως τη θυμάσαι και πως την αγαπάς, όπως και τότε που την είχες κοντά σου..
Κατα τα άλλα.. στο πρώτο ποστ του Καγιριου αναγνώρισα κάποια από τα συναισθήματα που είχα νιώσει, όταν έφυγε η δική μου γιαγιά - το μοναδικό αγαπημένο πρόσωπο που έχω χάσει. Δεν θυμάμαι να ένιωσα ότι με εγκατέλειψε.. Η μόνη σκέψη που γύριζε στο μυαλό μου εκείνες τις ημέρες, και ήταν μάλιστα χαραγμένη ανεξίτηλα, ήταν η φράση "δεν θα την ξαναδω"..
Γιατί όταν ήμουν κοντά της, δίπλα της, ένιωθα πως με περιβάλλει μια ζεστασιά, ένα σύννεφο του οποίου το κάθε άτομο ήταν διαποτισμένο με την αγάπη που της είχα, και την αγάπη που είχε εκείνη σε μένα.. Και μου φαινόταν αδιανόητο το γεγονός ότι είχε φύγει, ότι δεν θα ξαναήμουν κοντά της- ότι είχε φύγει και πήρε μαζί της και το προστατευτικό συννεφάκι και όλη της την αγάπη..
Ο καιρός όμως πέρασε και η γραφή ξεθώριασε. Οι αναμνήσεις όμως έμειναν, και η σκέψη μου τρέχει πάντα σε εκείνη όποτε θα θελα να την είχα δίπλα μου, να μοιραστώ μια στενοχώρια, μια χαρά, μια απογοήτευση, έναν προβληματισμό.. ακόμα κι όταν απλά θα θελα καταφύγιο την αγκαλιά της, για να κρυφτώ από όλα εκείνα που φοβάμαι.
Δεν πήγα ποτέ από τότε στο νεκροταφείο να την επισκεφθώ, γιατί μου φαινόταν κρύο και ανούσιο να μιλάω σε ένα μάρμαρο. Το πένθος δεν έφυγε όμως.. Δεν φεύγει ποτέ ίσως, όπως δε φεύγει και η αγάπη που είχαμε γι αυτόν τον άνθρωπο που χάθηκε.. Οπότε προτιμώ να τη θυμάμαι όπως ήταν, και κάθε φορά που τη σκέφτομαι και κλείνω τα μάτια να νιώθω να με περιβάλλει ξανα εκείνο το συννεφάκι.
πς. δεν το πιστεύω ότι σβήστηκε το αρχικό μου ποστ.. ήταν το μόνο ποστ που έχω γράψει και παραλίγο να με πάρουν τα κλάματα
Nαι ελπιζω οτι η γιαγια μου το ηξερε και ευχαριστω πολυ για τη συμπαρασταση...Μου εκανε καλο..Ειναι πραγματι το μοναδικο προσωπο που εχω χασει και εγω και το σοκ ηταν μεγαλο...Λυπαμαι παρα πολυ για την δικη σου γιαγια,επισης(οσο ανουσιο,κλισε και ισως ψευτικο να φαινεται)...Και στο δικο μου μυαλο βρισκοταν η ιδια σκεψη..Οτι δεν θα την ξαναδω ποτε...Και ειναι τοσο αδικο...Δεν προλαβαμε να..να χαρουμε αρκετα...Και ειναι τοσο κριμα.Τουλαχιστον εχω καλες αναμνησεις απο εκεινη και μονο καλες...Ηταν ο καλυτερος ανθρωπος που ηξερα αντικειμενικα...Δεν θυμαμαι να ειχε φωναξει σε καποιον ουτε μια φορα η να μην ειχε συμπεριφερθει με αγαπη και συμπαθεια σε ολους...Ετσι θελω να την θυμαμαι..Και οχι την καταβεβλημενη και απελπισμενη απο τον καρκινο γυναικα...Κατα τ'αλλα τα συναισθηματα μου ειναι ιδια με τα δικα σου..Αισθανομου και εγω μια θαλπωρη οταν βρισκομουν κοντα της και τη λατρευα οπως και εκεινη εμενα...Και ειναι τοσο αδικο που εφυγε...Ηταν και σχετικα νεα...Παντως σε ευχαριστω και παλι λυπαμαι για την απωλεια σου...Και συμπασχω...Σε νιωθω απολυτα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-07-09
18:27
Πολυ ενδιαφερον θεμα..Ναι,εχω βιωσει την απωλεια,οπως και οι περισσοτεροι υποθετω,ενος πολυ αγαπημενου συγγενικου προσωπου...Τοτε ημουν πολυ μικρη για να το συνειδητοποιησω απολυτα...Αλλα και παλι ο πονος ηταν...ηταν τεραστιος.Δεν προλαβα να της πω αυτα που θα ηθελα και αισθανθηκα ποσες στιγμες ειχα αφησει να πανε χαμενες με ανουσιες συζητητσεις...Λυπαμαι,που δεν της ειπα λιγο πριν πεθανει ποσο πολυ την αγαπω...Λυπαμαι που δεν αποχαιρετησα την καημενη την γιαγια μου πριν πεθανει..Λυπαμαι που δεν ημουν εκει οταν εγινε να με βλεπει και να μην υποφερει,αφου εφυγε ασχημα,με πονους αβασταχτους...Νιωθω αβασταχτα ασχημα για τις φορες που της μιλησα αποτομα...Νιωθω χαλια για τις φορες που ειχα την ευκαιρια να την επισκεφθω και δεν το εκανα..Ενιωθα ασχημα που εβλεπα τα διαφορα συγγενικα μου προσωπα να καταρρεουν μπροστα μου...Αυτο με πληγωνε ακομα περισσοτερο...Λυπαμαι πραγματικα παιδια για οσους χασατε καποιον γιατι ξερω πως ειναι..Απλα κουραγιο..Τα αγαπημενα μας προσωπα θα ηθελαν να συνεχισουμε,εστω και χωρις αυτα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.