Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
02-07-11
01:52
Μισοαδειο φυσικα!Στην προσπαθεια εκπληρωσης ενος στοχου ξεκινας με αδεια τα χερια η και με λιγα προσοντα.Με το τελος της προσπαθειας αν εχεις πετυχει, το απο που ξεκινησες σε κρατα προσγειωμενο!Αρα ποιος ο λογος να εθελοτυφλουμε οτι κατι μας χαριζεται,προσπαθεια λοιπον και τιποτα δεν ειναι αδυνατον!
Eκανα μεγαλη προσπαθεια για να καταλαβω τη συσχετηση της αισιοδοξιας, απαισιοδοξιας με το ποσο προσγειωμενος ειναι καποιος και την προσπαθεια.
Εαν αντιμετωπιζεις μια κατασταση με αισιοδοξια σημαινει οτι εχουν παρει τα μυαλα σου αερα? Οτι δεν προσπαθεις αρκετα?
Ισα ισα που ο αισιοδοξος ανθρωπος μπροστα στις αναποδιες δε θα απογοητευτει, αλλα θα βρει τη δυναμη ωστε να συνεχισει την προσπαθεια μεχρι να τα καταφερει...
Ενιγουεις...η αληθεια ειναι οτι η τοποθετηση του φιλου μας, τουλαχιστον οσον αφορα σε μενα, ηταν καπως δυσνοητη...
Και ελπιζω να εχουμε ολοι καταλαβει πως μισογεματο--> αισιοδοξη σταση (και οχι δεν αναφερομαι σε αυτην της Κολιατσου) ζωης, μισοαδειο--> απαισιοδοξη σταση ζωης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
01-07-11
15:36
Αντικειμενικά τώρα μισοάδειο δεν είναι? Έτσι όπως έχουν τα πράγματα?
Σημασια εχει εσυ πως το αντιλαμβανεσαι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
17-09-09
10:56
Δεν είναι ζήτημα κοσμοθεωρίας ή φιλοσοφίας η απαισιδοξία ή η αισιοδοξία. Είναι ζήτημα χαρακτήρα και προσωπικότητας κυρίως, άσχετα αν κάποιοι την κάνουν κοσμοθεωρία. Ο Σοπενάουερ που ανέφερες έκανε Φιλοσοφία το χαρακτήρα του όπως κι ο Νίτσε. Ο τελευταίος με τον "ηρωικό πεσιμισμό". Αν το δεις καλά όμως, ο αισιόδοξος Φιλόσοφος δεν έχει καμμιά λογική. Η ζωή μας είναι τόσο σύντομη που από μόνο του αυτό την κάνει τραγική. Κι όχι μόνο σύντομη αλλά περνάς αφήνοντας αναπάντητα όλα τα ουσιαστικά ερωτήματα (τί είναι θάνατος, ποιός ο σκοπός της ύπαρξης, ποιό το νόημα). Αυτά από μόνα τους σε κάνουν το τραγικότερο πλάσμα επάνω στη γη. Ούτε τα ζώα δεν έχουν επίγνωση ότι μια μέρα θα πεθάνουν. Η αισιοδοξία είναι κάτι που άπτεται περισσσότερο της Θεολογίας παρά της Φιλοσοφίας. Οι πιστοί είναι αυτοί που έχουν συνήθως αισιόδοξη κοσμοθεωρία.
Αναφερθηκα σε ενα κομματι της δικης μου κοσμοθεωριας και οχι στο συνολο της. Απο ποια σκοπια ο καθε ενας απο εμας αντιλαμβανεται τη ζωη και πως θεωρει τον κοσμο, σαφως και εχει να κανει με το χαρακτηρα και την προσωπικοτητα που εχει διαμορφωσει. Αλληλενδετα ειναι.
Προσπαθω να το δω καλα, αλλα δε βλεπω την τραγικοτητα της τοσο συντομης ζωης, οπως εσυ το αντιλαμβανεσαι. Οταν εχεις σκοπους στη ζωη σου, ειναι γεματη, δε μοιρολατρεις, αλλα μαχεσαι για ενα καλυτερο μελλον, δε νοιωθεις οτι ειναι τραγικα συντομη. Οταν ερθει η στιγμη να φυγεις, θα νοιωσεις οτι εχεις αφησει κατι πισω σου, εχεις δημιουργησει. Μεσα απο ενα τετοιο οραμα αναγενναται ο ανθρωπος και νοιωθει ψυχικα αλλα και σωματικα πιο δυνατος.
Η πιστη ειναι δυναμη σε αυτον τον αγωνα που λεγεται ζωη και δεν εχει μονο θρησκευτικη εννοια. Σαφως και ειναι θεμελιο καθε θρησκειας, αλλα ειναι και δυναμη στην επιστημη, προσηλωση σε μια ιδεα, σε ενα ιδανικο, σε ενα σκοπο. Μεσα απο αυτα η ζωη του καθε ενα απο εμας αποκτα νοημα.
Θα υπαρξουν ουσιαστικα αναπαντητα ερωτηματα, οπως σωστα αναφερθηκες π.χ. στην εννοια του θανατου, αλλα με το να μοιρολατρει κανεις, να απαισιοδοξει, να μην ελπιζει για ενα καλυτερο μελλον και να μην προσπαθει γι αυτο, τοτε δεν μπορουμε να μιλησουμε καν για αναπτυξη, προοδο ανθρωπινη αλλα και κοινωνικη. Να κανουμε τι? Να παραδοσουμε οπλα χωρις να προσπαθησουμε να αλλαξουμε τιποτα? Ευτυχως που η ιστορια μας εχει διδαξει πως μπορουμε και να ελπιζουμε για ενα καλυτερο μελλον αλλα και να το εχουμε (βλ.τουρκικος ζυγος-επανασταση).
Γι'αυτό,προσπαθώ να αλλάξω την στάση μου απέναντι στη ζωή και να μην τα βλέπω όλα από την χειρότερη πλευρά, γιατί έτσι δεν τη ζω τη ζωή μου,απλά την αφήνω άσκοπα να περνάει και εγώ να βουλιάζω στην απελπισία,τη μοναξιά και την θλίψη.
Το αυτο...
Το σημαντικο ειναι οτι εχεις αντιληφθει το ποσο κακο σου κανει, που σε εμποδιζει να χαρεις τη ζωη και να αναπτυχθεις.
Στις κινητηριες δυναμεις της δημιουργιας συγκαταλεγονται και η πιστη αλλα και η αισιοδοξια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.