lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
28-10-09
22:46
Το θέμα ξεκίνησε από έναν κακόμοιρο που αναρωτιόταν αν έπρεπε να πει σε μια κοπέλα που ήταν δεσμευμένη ότι του αρέσει. Δεν μίλαγε το παιδί ούτε για προσπάθειες να την χωρίσει, ούτε να τρέξει από πίσω της, ούτε για γάμους με 8 παιδιά...Ναι, θεωρω οσες τρεχουν πισω απο δεσμευμενους ''σαλιαρες''η καλυτερα να τονωσουν το κατεστραμμενο εγω τους(συ ειπας λεξη τουτη) και ισως να με στεναχωρει αυτο το φαινομενο, επειδη δεν ειμαι γω ετσι!(πειραζει που δεν ειμαι και που δεν...θα παρω απαυτην την επιλογη?) Αλλοιμονο αν τις προσβαλλω, δεν το κανω, αν το κανουν ασυνειδητα ειναι να στεναχωριεσαι. Αν ομως το κανουν..εσκεμμενα με τασεις οι ιδιες... ψυχολογικης αυτοκτονιας(διοτι αν μπλεξεις με δεσμευμενο, δε σωζεσαι απο τις τυψεις.. καλα οχι ολοι βεβαια υπαρχουν και οι ανθρωποι χωρις ευαισθησιες... για να μηνπω αναισθητοι και υπερβαλλω) τοτε εκει παει η λεξη υποκρισια που εσυ παλι χρησιμοποιεις, οχι εγω.
Το γεγονός ότι φτάσαμε σε "σαλιάρες" γυναίκες που προσπαθούν να "κλέψουν" με "αναξιοπρέπεια" τον "μεγάλο έρωτα" μιας ΑΛΛΗΣ δείχνει ότι το θέμα βρίθει πολύ ισχυρών στερεότυπων. Ας το σκεφτούμε κι αυτό μαζί με τα υπόλοιπα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
26-10-09
12:45
Ναι βρε κορίτσι μου αλλά τελικά εσύ μιλάς για την μία πολύ ειδική κατάσταση και στιγμή και την υπερασπίζεσαι λες και είναι γενική, λες και κάθε πέσιμο επειδή μια στις 100 θα πέσει σε μια τέτοια κατάσταση είναι προσχεδιασμένο για να καταστρέψει μια σχέση.Δεν καταλάβατε τι θέλω να πω, γι' αυτό και με κατηγορείτε. Δε μιλάω για μια σχέση με προβλήματα που γίνεται πάλη για να κρατηθεί κι από τις δυο μεριές. Μιλάω για μια σχέση που πάει καλά, που έχει προοπτικές για το μέλλον, και περνάει μια κρίση όχι γιατί δεν υπάρχει αγάπη, αλλά γιατί δεν μπορεί ο καθένας να είναι εκεί συνεχώς για να μην αφήνει παραθυράκια σε τρίτους να μπουν. Πόσες φορές δεν ακούσαμε οτι κάποιος είχε προβλήματα υγείας πχ συγγενικού του προσώπου και μες στην αναμπουμπούλα βρέθηκε κάποιος να δείξει στον άλλον ενδιαφέρον κι αυτός υπέκυψε γιατί ήταν πιεσμένος από αυτήν την κατάσταση; Αυτό λέω. Δε λέω για μια σχέση που κοντεύει να τελειώσει - αν είναι να γίνει, θα γίνει είτε μπει κάποιος είτε όχι. Για μένα λοιπόν είναι ύπουλο κι ανήθικο να βρεθεί κάποιος τρίτος που ξέρει την κατάσταση και να πάει να την εκμεταλλευτεί, εκμεταλλευόμενος την κακή ψυχολογική κατάσταση του άλλου. Αυτό δε σημαίνει οτι αυτός που ενδίδει είναι άμοιρος ευθυνών. Τρισχειρότερος είναι. Αλλά η συζήτηση είναι γι' αυτόν που μπαίνει σαν τρίτος σε μια σχέση. Να διευκρινίσω οτι αυτή τη στιγμή κατηγορώ τον εαυτό μου γιατί στο παρελθόν είχα γίνει το τρίτο πρόσωπο και μετανιώνω. Επειδή λοιπόν είδα τον πόνο που προκάλεσα, λέω οτι θα ήταν το πιο σωστό να μην υπάρχουν άνθρωποι που ανακατεύονται με δεσμευμένους, όχι γιατί μια σχέση εφόσον έγινε πρέπει να κρατήσει για πάντα, όσο σκάρτη κι αν είναι, αλλά γιατί δεν είναι σωστό να εκμεταλλεύεται κάποιος μια δύσκολη κατάσταση. Ούτε είπα ποτέ οτι θα κρατήσω τον άλλον με το ζόρι μιας και τον καπάρωσα, ούτε τίποτα τέτοιο..
Μετα συγγνώμη αλλά και στην δική σου περίπτωση: ποιός τράβαγε τα ζόρια με την υγεία συγγενούς, ο εγκαταλελειμένος ή αυτός που εγκαταλείφθηκε; γιατί εγώ κατάλαβα αυτός που εγκαταλείφθηκε, και αν είναι έτσι συγγνώμη, αλλά μου ακούγεται διπλά μ@λ@κας αυτός που εγκατέλειψε.
Δεν το πιστεύω, παλεύω σαν αυτό που είμαι, με την αξιοπρέπεια ή την μικρότητα που μπορώ εγώ να δείξω. Το κάθε μέσο δεν με αφορά. Γιατί δεν το μπορώ, γιατί δεν μου πάει, γιατί δεν είμαι ήρωας. Θέλω και ο άλλος να μου δώσει κάτι για να μπορώ να παλέψω γι'αυτόν. Γιατί να παλέψω για έναν άνθρωπο που δεν με αγαπάει αρκετά, για να προσπαθώ μια ζωή να τον πείσω?Διαφωνώ εν μέρει. Γιατί αν δεν παλέψεις μέχρι τέλους για κάτι, δε θα μάθεις ποτέ αν άξιζε ή όχι. Αυτό θα το μάθεις μόνο αν χρησιμοποιήσεις κάθε μέσο και δεις οτι δεν πάει πουθενά, τότε σταματάς να παλεύεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
23-10-09
16:21
Η πρώτη μου αίσθηση είναι ότι φύγαμε τελείως από το θέμα. Δεν ξέρουμε καν τι εννοεί το παιδί που το έβαλε με το δεσμευμένος/η... δεν ξέρουμε αν ξέρει οτιδήποτε από την άλλη σχέση... κι έχουμε φτάσει στο χωρισμό από μακροχρόνια σχέση με αλλαγμένα τα φύλλα ίσως και στο διαλύω μια οικογένεια. Το θέμα έγινε μελό.
Είναι τελείως άλλο παιδιά 20 χρονών που δεν ξέρουν τι ψάχνουν και έχουν κάθε δικαιολογία να έχουν στο κεφάλι τους και ιδανικές καταστάσεις, και ξεπέτες, και παραμύθια και... και.... και άλλο ανθρωποι που ύστερα από βιώματα έχουν εικόνα του τι ζητάνε και αν το βρήκανε.
Επίσης με εκνευρίζει αυτή η αντιμετώπιση των αντρών σαν ανασφαλή όντα που το μόνο που χρειάζεται για να τα ρίξεις είναι λίγη κολακεία και λίγο μπούτι. Αν τέτοιους άντρες θέλουμε οι γυναίκες τέτοιους άντρες θα "παράγει" η κοινωνία, αν θέλουμε ώριμους συντρόφους αυτό θα ψάχνουμε και όσο πιό πολλές θα τους ζητάμε τόσο πιο πολλοί θα "παράγονται".
Αν η σχέση σου αξίζει τον κόπο όταν εσύ για χίλιους λόγους νοιώθεις στεγνωμένη είναι καιρός να παλέψει ο άλλος για σένα. Σε μία σχέση που αξίζει τον κόπο δεν πρέπει να κάνεις όλες τις προσπάθειες εσύ οπότε κάποια στιγμή να κουράζεσαι και να θες να ξαποστάσεις. Αλλοιώς χάρη θα σου κάνει η άλλη γιατί θα σε ξεκουράσει (και προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι ο σύντροφος σου δεν ξέρει από σχέση και θα μαρτυρήσει). Και την επόμενη να βρεις κάποιον που να θέλει να βάλει κι αυτός το χεράκι του στη σχέση ώστε να παίρνεις κι εσύ μια ανάσα.
Το project δεν το πήρε κανείς από το 5 για να το συνεχίσει. Το project ακυρώθηκε. Κάθε σχέση αρχίζει από το μηδέν, άλλωστε αυτή είναι τελικά η γοητεία της, είναι διαφορετική, και αν κάποιος που έχει περάσει κάποια βιώματα δεν μπορεί να καταλάβει αν η μακροχρόνια σχέση του αξίζει να κρατηθεί ή πρέπει να διαλυθεί για κάτι που κανείς δεν του δίνει εγγυήσεις ότι δεν θα καταλήξει σε ανάλογο σημείο μετά από χ χρόνια sorry αλλά ηθελέστα και παθέστα.
Είναι τελείως άλλο παιδιά 20 χρονών που δεν ξέρουν τι ψάχνουν και έχουν κάθε δικαιολογία να έχουν στο κεφάλι τους και ιδανικές καταστάσεις, και ξεπέτες, και παραμύθια και... και.... και άλλο ανθρωποι που ύστερα από βιώματα έχουν εικόνα του τι ζητάνε και αν το βρήκανε.
Επίσης με εκνευρίζει αυτή η αντιμετώπιση των αντρών σαν ανασφαλή όντα που το μόνο που χρειάζεται για να τα ρίξεις είναι λίγη κολακεία και λίγο μπούτι. Αν τέτοιους άντρες θέλουμε οι γυναίκες τέτοιους άντρες θα "παράγει" η κοινωνία, αν θέλουμε ώριμους συντρόφους αυτό θα ψάχνουμε και όσο πιό πολλές θα τους ζητάμε τόσο πιο πολλοί θα "παράγονται".
Αν η σχέση σου αξίζει τον κόπο όταν εσύ για χίλιους λόγους νοιώθεις στεγνωμένη είναι καιρός να παλέψει ο άλλος για σένα. Σε μία σχέση που αξίζει τον κόπο δεν πρέπει να κάνεις όλες τις προσπάθειες εσύ οπότε κάποια στιγμή να κουράζεσαι και να θες να ξαποστάσεις. Αλλοιώς χάρη θα σου κάνει η άλλη γιατί θα σε ξεκουράσει (και προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι ο σύντροφος σου δεν ξέρει από σχέση και θα μαρτυρήσει). Και την επόμενη να βρεις κάποιον που να θέλει να βάλει κι αυτός το χεράκι του στη σχέση ώστε να παίρνεις κι εσύ μια ανάσα.
Το project δεν το πήρε κανείς από το 5 για να το συνεχίσει. Το project ακυρώθηκε. Κάθε σχέση αρχίζει από το μηδέν, άλλωστε αυτή είναι τελικά η γοητεία της, είναι διαφορετική, και αν κάποιος που έχει περάσει κάποια βιώματα δεν μπορεί να καταλάβει αν η μακροχρόνια σχέση του αξίζει να κρατηθεί ή πρέπει να διαλυθεί για κάτι που κανείς δεν του δίνει εγγυήσεις ότι δεν θα καταλήξει σε ανάλογο σημείο μετά από χ χρόνια sorry αλλά ηθελέστα και παθέστα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.