mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
14-11-09
21:27
μωρε μπορω.
γελα! για γελια ειναι! χωρις χουμορ που πας??
γελα! για γελια ειναι! χωρις χουμορ που πας??
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
14-11-09
21:16
Ειλικρινά δεν ξέρω πια αν είχε ποτέ συναισθήματα. 'Οταν την δυσαρεστούσα ή έδινα απάντηση που δεν θεωρούσε ευχάριστη ή πρέπουσα, ειδικά για σχέδια μακράς πνοής, ούτε θύμωνε, ούτε έκλαιγε, ούτε νευρίαζε, ούτε γκρίνιαζε, ούτε έλεγε τίποτα. Πάγωνε το βλέμα της ξαφνικά και έμενε σιωπηλή ώρα κι αυτό εμένα μου προκαλούσε φόβο, και ένοιωθα σαν να με καταπίνει η γη, λέω τώρα τι σκέφτεται αυτή και ήπιε το αμίλητο νερό ; Αυτό το βλέμα της "τιμωρίας" μου δεν περιγράφεται, ένα μείγμα από μελαγχολία, κενό και ανέκφραστο θυμό, όχι καταπιεσμένο θυμό, αλλά ανέκφραστη δυσαρέσκεια. Σαν το βλέμα της μέδουσας. 'Οπως πετρώνει ένα πρόσωπο ξαφνικά και κοιτάει στο κενό και κάνει την καρδιά σου να ραγίζει από θλίψη και φόβο μαζί.
Αυτο αγαπητε μου γιατρε, το εχω δει κι εγω κι εχω να πω πως ειναι για γελια και για κλαμματα μαζι!
Εξωφρενικα συναισθηματα(τα εγκληματα πανω σε κατι τετοιες φασεις γινονται, δε θελει και πολυ ο ανθρωπος) βγαζει αυτο το ανεκφραστο, το ηλιθιο απλανες, το εχω- τη- φωλια- μου- χεσμενη- και- κανω- το- κοτοπουλο βλεμμα.
Ασε πια γελαω με την ψυχη μου, χωρις πλακα, σιγα μη κατσω να σκασω, ας κατσει με το βλεμμα, εγω λεω να συνεχιζω να εκφραζω και να παλευω για το δικιο μου και μετα να βαζω τα γελια με αυτα τα βλεμματα! (το σε μπολντ, το λεει και μιαν εκπομπη μπακοδημου σεργουλοπουλος νομιζω!)
η ζωη ειναι μεγαλη, ας μην την κανουμε καρναβαλι. αγαπημενες τρυπες.
(σορυ αν εχω βγει εκτος συναισθηματος του θεματος και διακωμωδοειρωνευομαι αλλα μου δημιουργει παγωμα και ψυχρα η περιγραφη τετοιου τυπου, μπαζει κρυο..)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
14-11-09
21:08
Μπα δε θα έλεγα ότι έχω την υπομονή να το κάνω... ειδικά εγώ που δεν του μοιάζω στο ελάχιστο στη συμπεριφορά και το χαρακτήρα, οπότε αδυνατώ να κατανοήσω την ιδιοσυγκρασία του.
Εσύ από τη συγκεκριμένη κατάλαβες ότι είναι αναίσθητη, ατομίστρια και τα σχετικά ή απλώς ότι έκρυβε εσκεμμένα τα όποια συναισθήματά της?
edit: Όχι mindcircus δεν είναι δίδυμος! Εμένα μου αρέσει να έχω επαφές και να κάνω παρέα και με άτομα διαφορετικά από'μένα στο χαρακτήρα, άτομα με διαφορετικές απόψεις, το θεωρώ ενδιαφέρον να έχω και τέτοιους φίλους, αλλά όχι μόνο τέτοιους. Είναι γνωστός, φίλος φίλης που γνωριζόμαστε λίγα χρόνια αλλά πάντα είχα την επιθυμία να έρθουμε πιο κοντά.. Με γοητεύει ο τρόπος σκέψης του, που είναι απλός και δε θέλει πολλές κουβέντες, το μυαλό του, πολλά. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ρισκάρω ούτως ή άλλως, είμαι άτολμη σε τέτοια ζητήματα δυστυχώς.
ειναι γοητευσιμοι αλλα μεχρις εκει και θα συμφωνησω μαζι σουως προς τη μεγαλη σημασια του να συναναστρεφεσαι με διαφορετικους τυπους ανθρωπων( αν κι εδω που λεμε κανεις δεν ειναι ομοιος με κανενα) αλλα, εισαι σιγουρη πως εισαι ατολμη ή μηπως συνειδητοποιημενη στις επιλογες σου?
Για μενα ατολμος ειναι αυτος που ενω θελει κατι πραγματικα, δεν το δηλωνει, δεν το διεκδικει και δεν το εκφραζει, κατι που κανει ο φιλος μας ισως. Μεταφραζοντας λοιπον τα γαλλικοισπανικα του ετσι οπως τα περιγραφεις κι ετσι οπως περιραφεις τον εαυτο σου, θαλεγα πως αυτος ειναι ατολμος κι ανεκφραστος, κι οχι εσυ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
14-11-09
20:34
Μηπως ειναι και διδυμος?
Μακαρι να μπορουσα να εξηγησω κι εγω αυτους τους ανθρωπους. Εχω γνωρισει κι εγω και δυσκολα τους ψυχολογω παρολο που υποτιθεται εχω δυνατο ενστικτο. Μου φαινονται τοσο δυσκολοι λοιπον γιατι δε μου μοιαζουν.
Μντρου εγω αυτους τους τυπους τους φοβαμαι. κι οταν φοβαμαι επειδη δε μαρεσει να φοβαμαι πεφτω πανω σε αυτο που φοβαμαι να το νικησω! Οχι ομως φοβο ετσι οπως νοειται γενικα. αντιθετα, με προκαλουν. τι θελω να πω?δε σημαινει πως τους αποφευγω, αντιθετα τους στηνω στον τοιχο μεχρι να βρω κατι. συνειδητο στησιμο. Κατι που θα μου δειξει τι ειναι και τι λεει ο αλλος. Τι εχει μεσα σε αυτο το κεφαλι.
Καποιους τους θεωρω επικινδυνους. Επικινδυνους να με αιχμαλωτισουν σε μια κατασταση που δε μου αρεσει η μαλλον ειναι διαφορετικη απομενα. Το διαφορετικο ταραζει και τρομαζει και ενω το ζω, μετα απο λιγο το απωθω απο τη ζωη μου γιατι μου ταραζει τα νερα. και το κυριοτερο? δεν με εξελλισει, αισθανομαι. Κι ανθρωπος που μου δημιουργει ερωτηματικα κι αποριες μου ειναι απεχθης. Και η ζωη αν στο 90% ειναι ταραγμενη ειναι κολαση.
Εγω ομως ειμαι εγω. Και μου αρεσει η ησυχια κατα βαθος.
Ανθρωπους που δεν εκφραζονται εντονα, μην τους εμπιστευεσαι, ετσιμου χε πει καποτε ενας ανθρωπος.. ναναι καλα εκει που βρισκεται γιατι ειχε δικιο. Δε σου κρυβω βεβαια πως δεν τολμω να λεω οχι σε γνωριμιες με ανθρωπους εντελως διαφορετικους αλλα συντομα κουραζομαι. Και φτανω στο σημειο να λεω- ετερωνυμα απωθουνται ενω τα ομωνυμα ελκονται και με αυτα νιωθω ασφαλης, εστω ουτοπικα.
Την συμπεριφορα του 100% δεν μπορω να την εξηγησω αλλα οσο με τραβα αυτος που περιγραφεις, τοσο με απωθει.
Επισης εξαρταται τι μερος του λογου ειναι στη ζωη σου. Αν ειναι φιλος, θεωρω ειναι πιο ευκολο να τον κανεις νανοιξει μια χαραμαδα, αν ειναι ερωτευσιμος ομως εκει δυσκολευει το πραμα εκτος αν εχεις τα κοτσια να τον προσεγγισεις με το φοβο του να χασεις. (και αν.... χανεις τελικα, παιζοντας με τη φωτια εαν εισαι ''νερακι'' Εχει κι αυτο το γουστο του..)
Μακαρι να μπορουσα να εξηγησω κι εγω αυτους τους ανθρωπους. Εχω γνωρισει κι εγω και δυσκολα τους ψυχολογω παρολο που υποτιθεται εχω δυνατο ενστικτο. Μου φαινονται τοσο δυσκολοι λοιπον γιατι δε μου μοιαζουν.
Μντρου εγω αυτους τους τυπους τους φοβαμαι. κι οταν φοβαμαι επειδη δε μαρεσει να φοβαμαι πεφτω πανω σε αυτο που φοβαμαι να το νικησω! Οχι ομως φοβο ετσι οπως νοειται γενικα. αντιθετα, με προκαλουν. τι θελω να πω?δε σημαινει πως τους αποφευγω, αντιθετα τους στηνω στον τοιχο μεχρι να βρω κατι. συνειδητο στησιμο. Κατι που θα μου δειξει τι ειναι και τι λεει ο αλλος. Τι εχει μεσα σε αυτο το κεφαλι.
Καποιους τους θεωρω επικινδυνους. Επικινδυνους να με αιχμαλωτισουν σε μια κατασταση που δε μου αρεσει η μαλλον ειναι διαφορετικη απομενα. Το διαφορετικο ταραζει και τρομαζει και ενω το ζω, μετα απο λιγο το απωθω απο τη ζωη μου γιατι μου ταραζει τα νερα. και το κυριοτερο? δεν με εξελλισει, αισθανομαι. Κι ανθρωπος που μου δημιουργει ερωτηματικα κι αποριες μου ειναι απεχθης. Και η ζωη αν στο 90% ειναι ταραγμενη ειναι κολαση.
Εγω ομως ειμαι εγω. Και μου αρεσει η ησυχια κατα βαθος.
Ανθρωπους που δεν εκφραζονται εντονα, μην τους εμπιστευεσαι, ετσιμου χε πει καποτε ενας ανθρωπος.. ναναι καλα εκει που βρισκεται γιατι ειχε δικιο. Δε σου κρυβω βεβαια πως δεν τολμω να λεω οχι σε γνωριμιες με ανθρωπους εντελως διαφορετικους αλλα συντομα κουραζομαι. Και φτανω στο σημειο να λεω- ετερωνυμα απωθουνται ενω τα ομωνυμα ελκονται και με αυτα νιωθω ασφαλης, εστω ουτοπικα.
Την συμπεριφορα του 100% δεν μπορω να την εξηγησω αλλα οσο με τραβα αυτος που περιγραφεις, τοσο με απωθει.
Επισης εξαρταται τι μερος του λογου ειναι στη ζωη σου. Αν ειναι φιλος, θεωρω ειναι πιο ευκολο να τον κανεις νανοιξει μια χαραμαδα, αν ειναι ερωτευσιμος ομως εκει δυσκολευει το πραμα εκτος αν εχεις τα κοτσια να τον προσεγγισεις με το φοβο του να χασεις. (και αν.... χανεις τελικα, παιζοντας με τη φωτια εαν εισαι ''νερακι'' Εχει κι αυτο το γουστο του..)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
12-08-09
23:56
https://www.youtube.com/watch?v=hRMj1ymg1Jw&feature=related
αυτο μου θυμισε το θεμα σου...
Να και κάτι που δεν εχω γνωστοποιησει ακομα εδω...
Απο τη πρωτη στιγμη που αρχισα να θυμαμαι και να αισθανομαι, να σκεφτομαι εχω εντονες εναλλαγες καθημερινα στη διαθεση μου.
Πολλες φορες νομιζω να κουραζομαι απο την σκεψη, να βουλιαζω.Το μετα ομως ειναι λυτρωτικο, εξαγνιστικο θα ελεγα. Αυτο θα το καταλαβει οποιος εχει νιωσει την απολυτη ευτυχια και την απολυτη δυστυχια.
Λιγοι που τοχουν νιωσει μπορουν να το εκφρασουν με εικονες οπως εγω.
Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι γεννημενοι εντονοι, δραστηριοι στη σκεψη και στα συναισθηματα.
Γεννηθηκα με εντονο το ενστικτο, τη διαισθηση.
Πολλες φορες που ξυπναω ξερω αν η μερα μου θα ειναι καλη η κατι θα συμβει και θα μου τη χαλασει.
Εχω σκεφτει μηπως ειναι απλα στο μυαλο η ετσι θελω να ειναι.
Κι ομως αν αισθανθω πως κατι δε θα παει καλα, ισως να χτυπησει το τηλεφωνο και να εχει συμβει κατι ασχημο, ειτε ναχει στεναχωρηθει μια φιλη η να μαλωσω η οτιδηποτε που θα μου χαλασει τη διαθεση.
Θυμαμαι πως απο μωρο ειμαι ετσι και κανεις δε μου φταιξε αν ειμαι και σημερα το ιδιο κυκλοθυμικη κι απροβλεπτη, εντονη και παρορμητικη, ενθουσιωδης και μυστηρια.(μακρια απο μενα δηλαδη!!! χεχχ)
Αυτο ομως ειναι ωραιο. Ναι ειναι. Κι οσοι το χουν νιωσει ειναι ευτυχεις. Ισως να το θεωρω εγω ευτυχια επειδη μου δινει ΤΗΝ ευτυχια.
Οσες φορες νιωθω ετσι οπως περιγραφεις, δεν κανω τιποτα για να το διωξω. Δε θελω να το διωξω, ειναι το συναισθημα μου και το αγαπαω κι αυτο, το θελω στη ζωη μου, ακομα κι αν ειναι αρνητικο και που μπουχτιζει και που πνιγει. ΟΧΙ δεν κανω κατι για να ξεχαστω η να νιωσω καλυτερα...
απλως το απολαμβανω ξεροντας εξ αρχης πως θα περασει...
Ισορροπω οταν, οπως ειπε καποιος παραπανω ξερω πως ειναι απλως σκεψεις που θα περασουν και οταν ξερω πως αυτο που σκεφτομαι για μενα, αυτο δεν ειμαι. Δεν ειμαι προσωπικα ουτε της λογικης ουτε του συναισθηματος, αλλα λειτουργω μεσα απο ενστικτο στις σκεψεις μου κι αυτο ειναι που με ισορροπει.
(μηπως για ολαυτα φταινει οι 5 πλανητες μου στον σκορπιο??)
αυτο μου θυμισε το θεμα σου...
Να και κάτι που δεν εχω γνωστοποιησει ακομα εδω...
Απο τη πρωτη στιγμη που αρχισα να θυμαμαι και να αισθανομαι, να σκεφτομαι εχω εντονες εναλλαγες καθημερινα στη διαθεση μου.
Πολλες φορες νομιζω να κουραζομαι απο την σκεψη, να βουλιαζω.Το μετα ομως ειναι λυτρωτικο, εξαγνιστικο θα ελεγα. Αυτο θα το καταλαβει οποιος εχει νιωσει την απολυτη ευτυχια και την απολυτη δυστυχια.
Λιγοι που τοχουν νιωσει μπορουν να το εκφρασουν με εικονες οπως εγω.
Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι γεννημενοι εντονοι, δραστηριοι στη σκεψη και στα συναισθηματα.
Γεννηθηκα με εντονο το ενστικτο, τη διαισθηση.
Πολλες φορες που ξυπναω ξερω αν η μερα μου θα ειναι καλη η κατι θα συμβει και θα μου τη χαλασει.
Εχω σκεφτει μηπως ειναι απλα στο μυαλο η ετσι θελω να ειναι.
Κι ομως αν αισθανθω πως κατι δε θα παει καλα, ισως να χτυπησει το τηλεφωνο και να εχει συμβει κατι ασχημο, ειτε ναχει στεναχωρηθει μια φιλη η να μαλωσω η οτιδηποτε που θα μου χαλασει τη διαθεση.
Θυμαμαι πως απο μωρο ειμαι ετσι και κανεις δε μου φταιξε αν ειμαι και σημερα το ιδιο κυκλοθυμικη κι απροβλεπτη, εντονη και παρορμητικη, ενθουσιωδης και μυστηρια.(μακρια απο μενα δηλαδη!!! χεχχ)
Αυτο ομως ειναι ωραιο. Ναι ειναι. Κι οσοι το χουν νιωσει ειναι ευτυχεις. Ισως να το θεωρω εγω ευτυχια επειδη μου δινει ΤΗΝ ευτυχια.
Οσες φορες νιωθω ετσι οπως περιγραφεις, δεν κανω τιποτα για να το διωξω. Δε θελω να το διωξω, ειναι το συναισθημα μου και το αγαπαω κι αυτο, το θελω στη ζωη μου, ακομα κι αν ειναι αρνητικο και που μπουχτιζει και που πνιγει. ΟΧΙ δεν κανω κατι για να ξεχαστω η να νιωσω καλυτερα...
απλως το απολαμβανω ξεροντας εξ αρχης πως θα περασει...
Ισορροπω οταν, οπως ειπε καποιος παραπανω ξερω πως ειναι απλως σκεψεις που θα περασουν και οταν ξερω πως αυτο που σκεφτομαι για μενα, αυτο δεν ειμαι. Δεν ειμαι προσωπικα ουτε της λογικης ουτε του συναισθηματος, αλλα λειτουργω μεσα απο ενστικτο στις σκεψεις μου κι αυτο ειναι που με ισορροπει.
(μηπως για ολαυτα φταινει οι 5 πλανητες μου στον σκορπιο??)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.