DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
19-11-09
16:15
Τη θλιψη μπορουμε να την κανουμε δημιουργια, καλε μου γιατρε!
Απολαυσε την οσο κουφο κι αν σου ακουγεται!
Μετα απο καθε μπορα, ερχεται ενα υπεροχο καθαρο ουρανιο τοξο!
Δημιουργησε τωρα που μπορεις!!!
Κάστρο ; Μου λες να δημιουργήσω ένα νέο κάστρο από τη αρχή ; Με τι δυνάμεις ; Δεν υπάρχουν ουράνια τόξα ούτε αγγελάκια ούτε νεράιδες ούτε ξωτικά ούτε τίποτα. Στα πόδια να μου προσφερθεί το ουράνιο τόξο, δεν θα σκύψω να το μαζέψω καν. Μου προσφέρεται κάθε τόσο από διάφορους "περαστικούς". Οι περισσσότεροι είναι επιφανειακοί και επιπόλαιοι, βιαστικοί, ανυπόμονοι, δεν γουστάρουν τα βαρειά και τα σοβαρά. Αυτό που αγαπάω είναι το "κάστρο" που κόπιασα να χτίσω, και που το έκανα με αγάπη, πάθος και μεράκι, αυθόρμητα, που ήμουν ο εαυτός μου από την πρώτη μέρα, που δεν ψάρωσα ποτέ, που ένοιωσα δυνατός και γενναίος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, που πολέμησα γι'αυτό σκληρά εξολοθρεύοντας έναν έναν τους "εχθρούς" που το απειλούσαν κάθε τόσο, ακόμα και τον κακό μας εαυτό. 'Εγινα απίστευτα γενναίος και πείσμωσα να το ολοκληρώσω αγόγγυστα. Κι όταν πια το ολοκλήρωσα φάνηκε να γκρεμίζεται μέσα σε μια ώρα από μια βλακεία. Τι μου λες για τόξα τώρα ; Μια κλωτσιά θα του δώσω του τόξου να πάει από κει που'ρθε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
13-07-09
20:49
Αν έκανες σαφές τι ακριβώς ήθελες και τι περίμενες από αυτήν, αν συζήτησες μαζί της πριν της ανακοινώσεις το χωρισμό αρκετές φορές, αν δλδ υπήρχε μια πολύ καλή επικοινωνία με ξεκάθαρα τα θέλω τα μπορώ και τα ανέχομαι και από τις 2 πλευρές, τότε έχεις απόλυτο δίκιο στη θέση σου κατά τη γνώμη μου. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται κάτι που έχει καταστήσει σαφές ότι δεν το θέλει για πάντα.
Αλήθεια έχεις κάνει νέα σχέση? Πόσο καιρό μετά?
Tι νέα σχέση ; Μόλις προχθές μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Μόνο μια φορά στο παρελθόν έκανα πολύ καιρό να συνέλθω, με άλλο πρόσωπο δηλαδή, και τότε είχαμε χωρίσει πολύ όμορφα, αυτή τη φορά δεν τρέχει τίποτα, δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε μήνας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
13-07-09
15:39
Ας υποθέσουμε ότι είστε σε μια σχέση όπου αγαπάτε, είστε ερωτευμένοι κάνετε όνειρα περνάτε καλά και για κάποιον λόγο (και πολλές αφορμές) επέρχεται ο χωρισμός. Τι κάνετε?
Καταρχάς τι έχετε νιώσει? Τι συναισθήματα?
Προσπαθείτε να τον/την ξανακερδίσετε?
Τον/την ξεχνάτε? Πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση?
Πως αντιμετωπίζετε το μέλλον και τις επόμενες σχέσεις?
Και το σημαντικότερο πόσο γρήγορα κάνατε την επόμενη σχέση?
ΥΓ. Αυτό που πληγώνει περισσότερο σε έναν χωρισμό είναι η απόκρυψη της αλήθειας και η δημιουργία μιας επίπλαστης αλήθειας όπου εξυπηρετεί μόνο ένα πράγμα: Την ωραιοποίηση του γεγονότος. Όταν χωρίζεις πληγώνεις. Θέλεις όμως να φύγεις και να κάνεις και τον άλλον να νιώσει υπεύθυνος. (όχι ότι δεν παίζει κι αυτό, αλλά αν ενδιαφέρεσαι ακόμα δίνεις ευκαιρία δεν χωρίζεις). Αυτό είναι που προσωπικά πιστεύω πληγώνει περισσότερο. Ότι αυτός/η που μένει πίσω δεν έχει καταλάβει ΓΙΑΤΙ έγινε ότι έγινε και χάνει πολύ χρόνο να αναλύει τα "λάθη" που του φόρτωσε ο αποχωρών για να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του. Ή στην χειρότερη περίπτωση να κάθεται να σκέφτεται ποια είναι η πραγματική αιτία που αποχωρεί ο άλλος.
Π.χ.2 Υπάρχει άλλος? Όχι απλά δεν νιώθω πια τίποτα για σένα. Μα πριν 15 μέρες έλεγες άλλα... Ναι άλλα ξαφνικά άδειασα από την απαίσια και τρισάθλια συμπεριφορά σου. Ωραία παραδέχομαι κάποια λάθη μου (επουσιώδη πάντα) να τα ξαναβρούμε... Μπα δεν μου βγαίνει = Ρε μεγάλε έχω άλλον και δεν μπορώ να σας έχω και τους δύο. Πιέζομαι... ή βαρέθηκα γιατί έτσι είμαι εγώ λέω μεγάλες κουβέντες αλλά στην πρώτη δυσκολία άντε γεια...
Αν λεγόταν έτσι τα πράγματα πως θα απαντούσατε στα πιο πάνω ερωτήματα?
Το δεύτερο (π.χ 2) το λέω αυτές τις μέρες σ'αυτήν και δεν θέλει να το καταλάβει. Δεν έχω άλλη, απλά δεν την αγαπάω πια, για την ακρίβεια δεν νοιώθω τίποτα, ούτε θετικό ούτε αρνητικό, τα συναισθήματα μου τείνουν προς τον οίκτο. Ούτε έχω σκοπό να την κάνω να νοιώσει υπεύθυνη, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους γι'αυτό και άνθρωποι αντικειμενικοί, όλοι ανεξαιρέτως, πήραν το μέρος μου. 'Ανθρωποι που δεν εκτιμούν τις ευκαιρίες που τους δίνεις, μία δυο τρεις δεκατρεις φορές, δεν αξίζουν την προσοχή σου, πόσο μάλλον την αγάπη σου. Αυτά τα λάθη της...όπως μου είπε προχθές....δεν ήταν απλά λάθη, ήταν ολοφάνερη αδυναμία, ανημπόρια και η αρρώστια της, και αυτός που έμενε στα δύσκολα και τα έβγαζε πέρα ήμουν εγώ, όχι εκείνη. Στην αρχή κάνουμε ό,τι κάνουμε και μετά παραδεχόμαστε τα λάθη μας και επανερχόμαστε σαν μωρές παρθένες να ζητήσουμε συγνώμη, εξαρτημένες και μέσα στην αδυναμία μας, ε όχι, μέχρι πότε θα το δέχεται αυτό ένας αξιοπρεπής άντρας ; Το να παραδέχεσαι τα λάθη σου απλά και μόνο δεν βοηθάει, αυτή ήταν μια φράση καραμέλα όταν κατέρευσε το ανατολικό μπλοκ που αφού είχε κατασφάξει όλους τους διαφωνούντες, μερικοί αμετανόητοι κομουνιστές εξακολουθούσαν να λένε "λάθη μπορεί να κάναμε αλλά ο κομμουνισμός είναι το καλύτερο σύστημα". 'Ετσι μετανοώ κι εγώ φίλε αν είναι. Στην πράξη τις θέλω αυτές τις μετανοούσες παρθένες, όχι στα λόγια. Η ειλικρινής μετάνοια είναι μια σειρά από συνειδητές πράξεις αγάπης και εσωτερικής δύναμης. Η ειλικρινής μετάνοια είναι καθημερινός σεβασμός στο φαινόμενο της ζωής, συμμετοχή στην χαρά και στη λύπη, στο γλέντι και στην κηδεία, μοίρασμα,πρόοδος και επιτυχία. 'Οταν μόνο ο ένας από τους δυο τα κάνει όλα αυτά, τότε δεν έχει μέλλον όσο και να ωραιοποιήσει την κατάσταση ή να παραδεχτεί μια μέρα τα λάθη της. Ακόμα και αυτή η παραδοχή υστερόβουλη είναι για να εξακολουθήσει μετά να κάνει τα ίδια, οπότε λες όχι οριστικά και στο καλό. Πρόσφατα χωρισμένος θα σου πω την αλήθεια. Δεν νοιώθω την παραμικρή αγάπη πια γι'αυτό το άτομο, ούτε έχω προσπαθήσει να την πλησιάσω ούτε να συζητήσω μαζί της, γιατί πολύ απλά η γυναίκα είναι άρρωστη και αδύναμη και δεν συζητιέται. 'Εχω θρηνήσει για πολλές πρόσκαιρες σχέσεις πολύ περισσσότερο, γιατί πιο πολύ με εκτίμησαν και με σεβάστηκαν απ'αυτό το άτομο, τουλάχιστον εκείνες σεβάστηκαν τις στιγμές, γι'αυτήν η θλίψη μου πέρασε από τον πρώτο μήνα παρά το ότι την αγαπούσα πραγματικά κάποτε. Δεν θυμάμαι να θρήνησα ποτέ για κάτι που δεν είχα ποτέ, ο άνθρωπος θρηνεί για κάτι που είχε και το χάνει. Εγώ πίστευα ότι το είχα και έκανα λάθος. Εκείνη πίστευε επίσης ότι το είχε αλλά έκανε το λάθος να πιστεύει ότι θα το έχει για πάντα. Κανένα συναίσθημα λοιπόν πλέον.
'Οχι μόνο λοιπόν δεν θρηνώ, αλλά νοιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα γλέντια της ζωής μου μακρυά της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.