Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
22-12-09
01:57
Μερικά λόγια για την αθωότητα (δανεισμένα από τον Σ. Κίρκεγκωρ- "Η έννοια της αγωνίας"/Έκδ. Δωδώνη-1971 σελ.44-48 )
Η αθωότητα υπάρχει, επειδή την προϋποθέτει η ενοχή. Όπως την έχασε ο Αδάμ με την ενοχή, όμοια καθένας από εμάς χάνει την αθωότητα. Αν δεν την χάναμε με την ενοχή, δε θα ʽταν πια η αθωότητα αυτό που χάνεται, και δεν θα ήμασταν ποτέ ένοχοι, αν δεν είχαμε υπάρξει αθώοι, πριν γίνουμε ένοχοι.
Υπάρχει μία πονηρή, αλλά και τόσο εύλογη απορία: Τι θα συνέβαινε αν ο Αδάμ δεν είχε αμαρτήσει; Ο αθώος δεν θα είχε ποτέ την ιδέα να θέσει στον εαυτό του τέτοια ερώτηση. Αλλά ο ένοχος αμαρτάνει όταν τη θέτει, ακόμη κι ως διαλογισμό, γιατί μέσα στην εκδηλωμένη του περιέργεια, θέλει να αγνοήσει πως κι ο ίδιος έχει εισάγει στον κόσμο την ενοχή και πως κι ο ίδιος έχασε με την ενοχή την αθωότητα.
Η αθωότητα δεν είναι τελειότητα που θα όφειλες να ποθήσεις την επιστροφή της. Γιατί μόλις την επιθυμήσεις, την χάνεις, και τότε είναι καινούργιο αμάρτημα να χάνεις τον καιρό σου με πόθους. Η αθωότητα δεν είναι ούτε ατέλεια που θα όφειλες να υπερνικήσεις ξεπερνώντας την. Γιατί ξέρει πάντοτε να αρκείται στον εαυτό της.
Η αθωότητα υπάρχει, επειδή την προϋποθέτει η ενοχή. Όπως την έχασε ο Αδάμ με την ενοχή, όμοια καθένας από εμάς χάνει την αθωότητα. Αν δεν την χάναμε με την ενοχή, δε θα ʽταν πια η αθωότητα αυτό που χάνεται, και δεν θα ήμασταν ποτέ ένοχοι, αν δεν είχαμε υπάρξει αθώοι, πριν γίνουμε ένοχοι.
Υπάρχει μία πονηρή, αλλά και τόσο εύλογη απορία: Τι θα συνέβαινε αν ο Αδάμ δεν είχε αμαρτήσει; Ο αθώος δεν θα είχε ποτέ την ιδέα να θέσει στον εαυτό του τέτοια ερώτηση. Αλλά ο ένοχος αμαρτάνει όταν τη θέτει, ακόμη κι ως διαλογισμό, γιατί μέσα στην εκδηλωμένη του περιέργεια, θέλει να αγνοήσει πως κι ο ίδιος έχει εισάγει στον κόσμο την ενοχή και πως κι ο ίδιος έχασε με την ενοχή την αθωότητα.
Η αθωότητα δεν είναι τελειότητα που θα όφειλες να ποθήσεις την επιστροφή της. Γιατί μόλις την επιθυμήσεις, την χάνεις, και τότε είναι καινούργιο αμάρτημα να χάνεις τον καιρό σου με πόθους. Η αθωότητα δεν είναι ούτε ατέλεια που θα όφειλες να υπερνικήσεις ξεπερνώντας την. Γιατί ξέρει πάντοτε να αρκείται στον εαυτό της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
19-12-09
16:22
Όχι, γιατί δεν κρίνει ούτε κρίνεται: άρα ούτε επιλέγει. Δεν μπορείς να είσαι αθώος, όταν θεωρείς ότι οι άλλοι δεν είναι αθώοι(υπόκειται στους πειρασμούς που κρύβει η "υπερηφάνεια της αρετής")Καποιος που γνωρίζει το καλό και το κακό και επέλεξε το καλό, είναι αθώος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
19-12-09
12:12
Μία λογική λέει, πως όταν γνωρίζεις το καλό, δεν γίνεται παρά να γνωρίζεις και το κακό. Η αθωότητα δεν γνωρίζει το κακό, επειδή δε χρειάζεται να γνωρίζει ούτε το καλό. Ζούμε σε μία εποχή που ο πληθωρισμός της πληροφόρησης τείνει να σχετικοποιήσει τη σημασία της γνώσης στον ανθρώπινο βίο, ενώ, αντίστροφα ανάλογα, απολυτοποιεί την ανάγκη της σοφίας, για τη διάκριση μεταξύ καλού και κακού. Η σοφία ποτέ δεν είναι αθώα, γιατί έχει γειτόνισσα την πονηρία κι αντίζηλο την άγνοια. Η αθωότητα μπορεί να κατοικήσει στην αυλή της σοφίας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.