Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
εεε λεμε αν υπαρχει, τι εχεις να περιμενεις.....
βεβαια το πιο πιθανο ειναι οτι τσαμπα συζηταμε αλλα δεν βαριεσαι....
: Που περιμένεις; Στο σταυροδρόμι; Θα σε πατήσει μάλλον κάποιο κινούμενο που παραβιάζει το κόκκινο! Σε κάποια όχθη; Θα σε παρασύρει κάποια στιγμή το αποτέλεσμα κάποιας αιφνίδιας νεροποντής. Στον αιγιαλό; Υπάρχουν και τα τσουνάμια! Εκείνο λοιπόν που σε σώζει είναι να μην περιμένεις, αλλά να διαλέξεις το δρόμο. Προς την αρέτη ή την πορεία που σου δείχνουν τα στρωμένα ροδοπέταλα; Ο Ηρακλής επέλεξε το κακοτράχαλο μονοπάτι κι ο Ιησούς Χριστός, την ανηφόρα του Γολγοθά. Αν βαριόντουσαν... μάλλον θα έπαιρναν άλλους δρόμους! Η βαριεστημάρα κάνει τους ανθρώπους...χλιαρούς, άξιους μόνον για να τους εξεμέσει ...η ζωή!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
: Καλά, η Βίβλος έλεγε ακόμη, να σκοτώνονται και όσοι τολμούν να πουν, ότι είναι "υιοί του Θεού"!...
οποτε η βιβλος μας μαθαινει οτι τους ομοφυλοφιλους πρεπει να τους σκοτωνουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ανάλογα με το πορτοφόλι σου.
: Ευτυχώς το δικό μου είναι, καί άδειο και τρύπιο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
ναι,,κατα ενα ποσοστο..
Μετά τη σταύρωση και την ανάσταση του Ιησού Χριστού, μόνον μία αμαρτία έμεινε ενεργή σε τούτο τον κόσμο: τον να μην χαίρεται κανείς!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
αμαρτια ,ειναι το μη αρτιο,,το ατελες,,..
Κάτι δλδ σαν το μαμήσι που δεν φθάνει σ' οργασμό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου είναι και αυτά που πρέσβευε ο Ιησούς!!!!
Νομίζω ο ο Θεός θα κρίνει με αγάπη και ανοχή γιατί ξέρει τις αδυναμίες μας αλλά και την αξία μας!
Αυτά που πρεσβεύει ο Ιησούς Χριστός τα έκανε πράξη:
-όταν προσευχήθηκε, πριν τον συλλάβουν,
-όταν σταυρώθηκε στον κρανίου τόπο και
-όταν αναστήθηκε.
Εξ αυτών ο Παύλος συμπέρανε, εκείνα που έγραψε σχετικά!
Προφανώς, "ο Θεός αγάπη εστί"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
αν εισαι καλος η οχι??κ τι γινεται αν εισαι καλος αλλα εχεις αμφιβολιες?
...
Έχεις δίκιο! Ο Θεός τον οποίο φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός, δεν κρίνει σύμφωνα με τον Νόμο, αλλά, "δια πίστεως". Σχετικά επ' αυτού βλ. στην Προς Ρωμαίους επιστολή του Παύλου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
...
Επιμένω να πιστεύω ότι η ανθρωπομορφική άποψη για τα θεϊκά πράγματα ή γεγονότα
προδίδει λυπηρές διευκολύνσεις στον τρόπο της σκέψης...
Συμφωνώ. Ο Θεός είναι Πνεύμα, όπερ και "εν πνεύματι και αληθεία" δεν μπορεί παρά να κρίνει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Φίλε Νωυές. H παραμικρή εχθρότητα δεν παρατηρείται στην χριστιανική σκέψη προς την ελληνική ανθρωποκεντρική φιλοσοφία. Αντίθετα θεωρήθηκε οτι προετοιμάστηκε το πνευματικό έδαφος για την υποδοχή της χριστιανικής διδασκαλίας. Ένα ακόμα επαναλαμβανόμενο αβασάνιστο στερεότυπο για την οπισθοδρομικότητα του χριστιανισμού. Απο την άλλη οι Πατέρες της εκκλησίας επεσήμαναν τον κίνδυνο απολυτοποίησης ή θεοποίησης της λογικής σκέψης και της εκλογίκευσης των πάντων. Τι σημαντικότερο απο το βίωμα που σημαίνει πράξη και έργο στην ζωή σε σχέση με την μονομέρεια και το αυθαίρετο της μετέωρης θεωρίας? Απαντήσεις για τα παραπάνω δίδονται στα θεολογικά και ασκητικά συγγράμματα των Πατέρων της εκκλησίας.
-Διαπίστωσες, φίλε μου, στα γραφόμενά μου, έστω κάποιον υπαινιγμό για "οπισθοδρομικότητα του χριστιανισμού"; Αν ναι, σε παρακαλώ να μου το επισημάνεις, για να αναιρέσω.
-Διαπιστωμένη όμως είναι, από πολλές πλευρές, η οπισθοδρομικότητα της πνευματικότητας των Χριστιανών και των ποικιλώνυμων εκκλησιών τους, από τις αρχές(τουλάχιστον) του 4ου αιώνα, με αποκορύφωμα αυτής, από τον 19ο αιώνα και μετά.
- Δεν αρνούμαι ότι το βίωμα αγιάζει βασικά και όχι μόνη της η θεώρηση. Αλλά το βίωμα ενός εκάστου εξ ημών, δεν πρέπει να είναι φυσικά διαθέσιμο εν είδη καναλάτου ριάλιτυ. Κρίνεται δε εν αληθεία και πνεύματι από τον ίδιο τον "εν ουρανοίς Πατέρα" μας, απολογείται από τη συνείδησή εκάστου ανθρώπινου προσώπου και "συκοφαντείται"( κοινώς, μαρτυρείται) από τον "πλησίον" μας.
- Ευχαριστώ για την υπόδειξη της χριστιανικής πατρολογίας. Αλλά δεν παύει αυτή να είναι μία ακόμη θεώρηση, όχι απαραίτητα πάντα πιο διαυγής και σοφή, από εκείνη πολλών σοφών που ανέδειξε η προχριστιανική "ελληνική σκέψη" και όχι μόνον!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Εάν ο νους ήνε ο διδάσκαλος του φυσικού κόσμου, η καρδία είναι διδάσκαλος του υπερφυσικού κόσμου, του οποίου ίσως καθ' ομοίωσιν εγένετο ο αισθητός κόσμος, ούτινος τότε μανθάνομεν τα καθ' έκαστα ακριβώς, όταν δια της καρδίας διδαχθώμεν τα του υπερφυσικού κόσμου, φιλόσοφος άνευ καρδίας, ήτοι άνευ θρησκευτικού αισθήματος, είναι αφιλοσόφητος διότι δεν είδε το καθ' όλου, αλλά το κατά μέρος. Ενόσω δε δεν αναχθή εις το καθ' όλου, ήτοι εις την καθ' όλου περί του κόσμου έννοιαν, εν η περιέχεται ό,τε αισθητός και ο υπέρ αίσθησιν κόσμος (διότι ο κατ' αίσθησιν κόσμος είναι το κατά μέρος), ουδέποτε θέλει φθάσει εις το καθ' όλου άνευ θρησκευτικού αισθήματος διδάσκοντος την εν τω υπερφυσικώ κόσμω ύπαρξιν του καθ' όλου. Υπό την μίαν ταύτην όψιν εξήτασεν ανέκαθεν τον χριστιανισμόν ό,τε Ιουδαϊσμός και η Ελληνική φιλοσοφία.
Άγιος Νεκτάριος
Παρατηρώ, αγαπητέ μου συνομιλητή, ότι μας εκπέμπεις επίμονα το ίδιο απόσπασμα, προφανώς από κάποιο γραπτό του Νεκταρίου Αιγίνης. Τι επιδιώκεις να μας επισημάνεις με τον εν πολλοίς και επαναλάμβανόμενο, χριστιανικό υποτίθεται, αφορισμό του "ελληνικού τρόπου σκέψης"; Εσύ έχεις δικαίωμα να αρκείσαι, αφενός στην όποια αγιότητα του αειμνήστου(κατά τα άλλα) Νεκταρίου Αιγίνης κι αφετέρου στην αφοριστική αντίρρηση προς την "ελληνική φιλοσοφία". Από εμάς όμως, με τούτο, τι προσδοκείς; Να αρνηθούμε την ιστορική αλήθεια ότι, αν δεν είχαν προηγηθεί κάποιοι σαν τον Ηράκλειτο, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Ζήνωνα τον Ελετάτη κλπ κλπ, ούτε ο ίδιος ο Θεός θα έκανε τον κόπο να 'ρθει ιγκόκνιτο(ενσάρκωση) στη Γη; Όσον αφορά αυτά τα περί "νου" αφενός και "καρδιάς" αφετέρου, πέρα από την κατηχητική τους χρησιμότητα, ουδέν άλλο προσέφεραν αιώνες τώρα, στην περαιτέρω πνευματικότητά μας. Το "βίωμα" δε που πλειστάκις επικαλείσαι, θα μου επιτρέψεις να σου υπενθυμίσω, ότι αποτελεί προσωπική υπόθεση ενός εκάστου των συναθρώπων μας και δη, εντός του ταμείου του, όπερ και κρίνεται μόνον από Εκείνον εν αληθεία!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
... Γιατί άραγε φίλε μου?
[FONT="][FONT="]Απάνθρωπο» και «επαναληπτικότητα» και «στασιμότητα»? Η ευκαιρία που έχουμε σε κάθε ζωή να διορθώσουμε ελλαττώματα, να διαβούμε δυσκολίες αναγνωρίζοντας κάπου βαθιά μέσα μας ότι με τον τρόπο αυτό εξωφλούμε παλαιότερα χρέη, να προσπαθήσουμε για το καλύτερο για μας και τους άλλους γνωρίζοντας ότι ακόμα και αν διακοπεί βίαια και πρόωρα η πορεία μας στη γή θα έχουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουμε είναι απάνθρωπη? Τί γίνεται άραγε με εκείνους που δεν έχουν συμφιλιωθεί με τον πλησίον τους «πριν ο ήλιος δύσει?» Χάνουν δια παντός την ευκαιρία της επανόρθωσης? Δηλαδή η πορεία μιας ανθρώπινης ψυχής, ενός πνεύματος, ενός ατόμου, περιορίζεται στα 50-80 χρόνια της «εγκόσμιας» παρουσίας του? Και κρίνεται από αυτήν? Αλήθεια, από πότε θεωρούμε ότι υφίσταται ο άνθρωπος ως άνθρωπος? Έχει βρει ένα κοινό τόπο σε αυτό η επιστήμη με τη θρησκεία? Το ρωτώ αυτό γιατί θα με ενδιέφερε να μάθω τι έχει συμβεί με τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έζησαν στις προχριστιανικές εποχές και με ποιόν τρόπο κρίθησαν αφού δεν έχουν την ευκαιρία της επανόδου στα εγκόσμια και της επαφής με τις διδασκαλίες που ακολούθησαν την εποχή τους… [/FONT][FONT="]
[/FONT]
[/FONT]
- Δεν ανασταίνουν οι διδασκαλίες, αλλά ο Θεός.
-Ο άνθρωπος ως βιολογικό ον, εκτιμάται σήμερα από τις επιστήμες, υπάρχει στον Πλανήτη, εδώ και περισσότερα από δέκα εκατομμύρια χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλαν προς την κατεύθυνση τελειοποίησης του βιολογικού ανθρώπου, προς «εξανθρωπισμό» του, ως συνηθίζεται να λέγεται, η πορεία προς την απελευθέρωσή μας, από μία και μοναδικά αληθινή σκλαβιά: από τη σκλαβιά της αμαρτίας και του συνεπαγόμενου θανάτου.
-Μία ανάσταση αρκεί, για να διορθώσουμε την αιτία των όποιων λαθών μας. Η αέναη επανάληψή μας, βολεύει μόνον εκείνους που θεωρούν εαυτούς ανθρώπους ( ήτοι τους άρχοντες του κόσμου τούτου) και τους υπόλοιπους, ολίγον τι ανώτερους (ίσως!) απʼ τα κτήνη ή ολίγον τι κατώτερους των
(πνευματικώς)« ζιζανίων».
-Δικαίωμα στην Ανάσταση έχουν οι πάντες όσοι έλαβαν το ανθρώπινο σχήμα,
«νηστεύσαντες» και «μη νηστεύσαντες», «μωροί» τε και «σοφοί»,
«γιγνώσκοντες» και «αγνοούντες», αρκεί να εκζητήσουν τη ζωή!
[FONT="]- «Χριστοί» μπορεί να ήταν, αλλά Ιησούς Χριστός υπάρχει ένας, κατά την πίστη μου. (Γιʼ αυτό εξάλλου, ποτέ δεν αναφέρομαι σε σκέτο «Χριστό»!).[/FONT][FONT="]Απαξ»?!?!?! [/FONT][FONT="]
[/FONT][FONT="]Δηλαδή όλοι όσοι είπαν λίγο πολύ τα ίδια με τον Ιησού δεν ήταν «χριστοί»? Οι διδασκαλίες πριν και μετά το πέρασμα του θεωρούνται συλλήβδην υποδεέστερες ή και απορρίπτονται ακόμα?[/FONT][FONT="]
[/FONT][FONT="]Και μετά???[/FONT][FONT="]
[/FONT][FONT="]Εάν επήλθε η κατανίκηση του θανάτου, γιατί η ανθρωπότητα βασανίζεται ακόμα? [/FONT][FONT="]
[/FONT]
[FONT="]- Καμία προϋπάρχουσα διδασκαλία δεν απορρίφθηκε απʼ τον Ιησού Χριστό, αντίθετα μάλιστα!
[/FONT] [FONT="]- Ως άνθρωποι και ανθρωπότητα βασανιζόμαστε, επειδή απλά συνεχίζουμε να βαυκαλιζόμαστε με κάθε άλλη πίστη, παρά με την πίστη στον Ιησού Χριστό και το έργο Του. [/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
.....
Η θρησκεία μας είναι θρησκεία αποκάλυψης.
Απο εμάς μένει να την ανακαλύψουμε...και δηλώνω πρώτος μεγάλη άγνοια!!!
- Πως αγνοών γιγνώσκεις, περί αποκεκαλυμμένων αληθειών, αδελφέ μου;
- Το αυτό δηλώνει περί της αληθείας του και πας των αλλοδόξων, θαρρώ!
- Αλήθεια μη ανακαλυφθείσα, πως θρησκεύεται;
-Αλήθεια θρησκευομένη, αποθνήσκει. Λέει δε προς τούτο:"...διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων, επειδή σεις δεν εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν"...
Υγ: "Δεν υπάρχει θρησκεία ανώτερη από την αλήθεια" -Νικ Μπερδιάεφ: "Αλήθεια και Αποκάλυψη"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
αυτό λένε και όσοι πιστεύουν στη μετενσάρκωση, ότι σκοπός είναι να σπάσει η αλυσίδα και ο νόμος δράση-αντίδραση. Σ' αυτό συμφωνούν με τους χριστιανούς, ότι ο στόχος είναι η κατάργηση του νόμου…
Επʼ αυτού, ο Ι.Χ. δεν καταργεί τον νόμο, αλλά το συμπληρώνει. Ακριβώς αυτή τη «συμπλήρωση» επιτυγχάνει ο «νόμος της αγάπης»( και προφανώς με την μετάνοια και τη συγχώρεση).
-Δεν μπορώ να εννοήσω κάποιον ως «χριστιανό», όταν δεν αποδέχεται κάποια πράγματα, που ήταν αυτονόητα, ακόμη και π.Χ. ! Που τους βρήκες εσύ, φίλε μου Δόκτορα, απορώ!… οι βουδιστές όμως με τη νιρβάνα προσπαθούν να καταργήσουν το νόμο, οι χριστιανοί τι κάνουν γι' αυτό ; Με ποιές πράξεις προσπαθούν να καταργήσουν το νόμο ; Πώς θα καταργηθεί ο νόμος δράση - αντίδραση αν δεν αποδεχθείς πρώτα την ύπαρξή του ; Οι χριστιανοί δεν αποδέχονται καν τον αυτονόητο αυτό νόμο !
-Κανένας νόμος δεν θα καταργηθεί-και πόσο μάλλον ο της ¨δράσης-αντίδρασης!- εφόσον θα είναι απαραίτητη η ισχύ τους, για τη διατήρηση του κόσμου τούτου. Αλλά ακόμη και σε έναν κόσμο που δεν θα έχει χρείαν των νόμων τούτων, δεν θα είναι απαραίτητη η κατάργησή τους, πχ επειδή, ίσως κι εκεί θα υπάρχουν «μουσεία»(λέω, για την οικονομία του λόγου).
-Η μοναδική πράξη, που συμπληρώνει (και δεν καταργεί!) τους νόμους του κόσμου τούτου, εκπορεύεται από το «Ο πιστεύων εις εμέ δεν θέλει γευθεί θάνατον». Γιατί Αυτός είναι: «η ζωή και η αλήθεια και η οδός»!
- Με την βεβαιότητα, ότι «ο Θεός αγάπη εστί»!… Με ποιά βεβαιότητα γράφεις ακόμα κάπου ότι οι νομοθέτες είναι άλλοι και όχι ο ίδιος ο Θεός ; Ποιά είναι τα λειτουργικά πνεύματα και γιατί είναι τόσο σημαντικό να κάνουμε αυτό το διαχωρισμό ;
- Όσο για τα «λειτουργικά πνεύματα», σε παραπέμπω εκ του προχείρου στο ¨Προς Εβραίους 1,14», δεδομένου ότι η αναλυτικότερη αναφορά θα μας πήγαινε σε «μυητικές ατραπούς» που δεν είναι της ώρας(συγνώμη!). Πάντως σε γενικές γραμμές αναφέρομαι στους «θρόνους», στις «εξουσίες» τους «νόμους», τους «αγγέλους» και «δαιμόνια», «διάβολο», «αρχαγγέλους» και λοιπές «πνευματικές δυνάμεις», που παρατίθενται(και συναποτελούν, ίσως την "ρομφαία την πυρίνη την περιστρεφομένη"), μεταξύ ανθρώπων και Θεού.
Προσωπικά ενστερνίζομαι και του λόγου μου την "αποδοχή του κακού" και την εκπαιδευτική του συνέπεια πάνω μου, ως προαγωγή μου προς μετάνοια. Η μετάνοια είναι ενεργητικός βηματισμός προς την αλήθεια, ότι αφού υπάρχει το κακό, χρέος μου είναι να αναζητήσω και το καλό. Διαφορετικά, η γνώση μόνον του κακού και η αποδοχή του, δεν αρκεί για να υπερβώ τα όρια της ηλιθιότητάς μου. Εξ ου και ¨ το δέντρο της γνώσης καλού και κακού"!Πέρα από τις άπειρες θεωρητικές συζητήσεις που μπορούμε να κάνουμε, το ερώτημα που τίθεται είναι ποιόν από τους δυο δρόμους θα διαλέξει ο άνθρωπος, τη νιρβάνα, που προσωπικά τη θεωρώ το μεγάλο λάθος/πλάνη ή την αποδοχή του κακού και τη συμφιλίωση μ'αυτό ; Διότι αν αποδεχθείς την ύπαρξη του νόμου δράση - αντίδραση, άλλος τρόπος να τον καταργήσεις εκτός από τη επικίνδυνη και παθητικότατη νιρβάνα δεν υπάρχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Εδώ η αγαπητή Ονειρεκδίκηση, θέτει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή του ζητήματος, αρκετά διαφορετική από όσες έχω δει έως τώρα.
[FONT="][/FONT]
...
Θεωρώ κι εγώ ότι η παραδοχή της μετενσάρκωσης και του συστήματος του Κάρμα, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να μπορέσει να εξηγηθεί το φαινόμενο του κάποιοι να πεθαίνουν εν δόξα και τιμή, παρά τα πολλά κι επαναλαμβανόμενα εγκλήματά τους.
Μόνον με κριτήρια της εφάμαρτης αντίληψης του κόσμου τούτου, υπάρχει θάνατος «εν τιμή και δόξα». Για την χριστιανική ανθρωπολογία, ο θάνατος αποτελεί καταστροφή διάψευση ονείρων «πλουσίων τε και πτωχών».
Πριν μου τεθεί ως φόβητρο το χριστιανικό δόγμα, σχετικά με την παραδοχή της μετενσάρκωσης, σπεύδω να υπενθυμίσω ότι δεν υπάρχει καμία ρητή άρνηση της ύπαρξής της από πλευράς του Ιησού, αντιθέτως ήταν κοινή πεποίθηση μεταξύ των πρώτων χριστιανών, μέχρι τουλάχιστον και την εποχή του Ωριγένη, δηλαδή τον 3ο αιώνα μΧ.
Γιατί, αγαπητέ μου Όττο, θεωρείς την πλάνη του Ωριγένη, ως υποστηρικτικό επιχείρημα υπέρ της μετενσάρκωσης; Δεν είπε έτσι άσχετα ο Ι.Χ. εκείνο το απλό: «ο παλιός ασκός δεν αντέχει το νέον οίνο»! Και τον «νέο οίνο» εν προκειμένω τον προσέφερε στους μαθητές Του, όταν τους είπε: «Θαρσείτε, γιατί ενίκησα τον κόσμον»(του θανάτου προφανώς!).
Η αμαρτία λοιπόν, αποτελεί όχι απλά μια κακή πράξη, δηλαδή ένα αδίκημα στιγμιαίου χαρακτήρα, αλλά την αιτία, τον εσωτερικό τρόπο σκέψης και αντίληψης, που οδηγεί τον καθένα από εμάς στην πράξη αυτή. Πρόκειται για την άγνοια, όταν ενεργούμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό που πράττουμε είναι λανθασμένο, ή για τους λόγους της απόφασης να πράξουμε, όταν γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι τούτο είναι κακό. Η αμαρτία δηλαδή, είναι ένα αδίκημα εξακολουθητικού χαρακτήρα, έτσι ώστε όσο δεν μετανοούμε, δηλαδή όσο δεν κατανοούμε το ακριβώς γιατί οι σκέψεις μας μάς οδηγούν σε λανθασμένες πράξεις, αλλά και το ποιες είναι οι απώτερες (χαοτικές) συνέπειες των πράξεων αυτών, αυτή διαιωνίζεται κι οι συνέπειές της, σ' εμάς αλλά και στους άλλους, διαρκώς ανανεώνονται κι επαναλαμβάνονται. Μετάνοια λοιπόν, από τα συνθετικά Μετά (μεταστρέφομαι, αλλάζω) και Νοώ (φρονώ, σκέφτομαι, στοχάζομαι), αποτελεί η αλλαγή του τρόπου σκέψης, η οποία ακολουθεί την ελεύθερη κατανόηση και παραδοχή του λάθους.
Υποκλίνομαι ταπεινά!
Όποιος λοιπόν δεν έτυχε να βιώσει σε μία του ζωή τις συνέπειες των πράξεων και του τρόπου σκέψης του, είναι νομοτελειακό ότι θα τις βιώσει σε μια από τις επόμενες ενσαρκώσεις του, προκειμένου να κατανοήσει τους ακριβείς λόγους για τους οποίους αυτά αποτελούν αμαρτίες. Ο σκοπός της Ύπαρξης είναι κατά την ταπεινή μου άποψη η Γνώση, όχι η κρίση και θεωρώ ότι ο Θεός, τέλειος κατά πώς περιγράφεται, δεν διαθέτει την ανθρώπινη ανοησία και πλάνη, να κρίνει τα δημιουργήματά του. Αντίθετα, αφήνει τα αυτεξούσια νοήμονα όντα να κρίνουν μόνα τους τον εαυτό τους. Τούτο αποτελεί κρίσιμης σημασίας ζήτημα για την ισορροπία του υλικού Σύμπαντος και του πνευματικού Κόσμου.
Σε «μία»(επόμενη), ίσως, σε (πολλές)«επόμενες»: θα ήταν μάλλον πιο βολικό!
Κατά τα υπόλοιπα(παρακάτω), τα εκθέτεις τόσο γλαφυρά, που θα ʽλεγα πως με συναρπάζεις!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Υπόθεση εργασίας:Ποιος ο ρόλος της συγχώρησης από το θεό?
...
Πολύτιμη φίλη μου, με τις προϋποθέσεις, ότι:
-Αντιλαμβάνομαι την πίστη στη μετενσάρκωση ως παρηγορητισμό μεν της προχριστιανικής πνευματικότητας, αλλά μακάβρια απάνθρωπο, ως πλάνη που εκτρέφει την επαναληπτικότητα και στασιμότητα της ανθρώπινης πνευματικότητας και απελευθέρωσης (από το θάνατο),
-Πορεύομαι στην «κοιλάδα θανάτου»(κόσμος), προσδοκώντας μεν ανάσταση νεκρών, αλλά όχι τη δική μου ανάσταση και
-Αποδέχομαι, ότι στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού ενσαρκώθηκε άπαξ ο «Υιός και Λόγος του Θεού», όχι μόνον για να θανατωθεί και αναστηθεί, αλλά πρωτίστως να καταργήσει ακόμη και την αιτία, είτε της μετενσάρκωσης είτε και της ανάστασης, ήτοι να νικήσει τον θάνατο ως «οψώνιον της αμαρτίας»,
υπεισέρχομαι στα εξαιρετικά και εύστοχα ερωτήματά σου, με τις ανάλογες εύλογες συλλογιστικές που προ-παραθέτεις.
Προλέγεις:
[FONT="]Μπορεί λοιπόν πράγματι να υπάρχουν οι νόμοι για τον κόσμο, αλλά αυτοί ισχύουν για την ύπαρξη του κόσμου και όχι του ίδιου του Θεού. Όχι υπό την έννοια ότι ο Θεός μπορεί να τους παραβιάζει κατά τα κέφια και τις διαθέσεις Του, αλλά μόνον υπό την έννοια ότι η ύπαρξή Του είναι ανεξάρτητη της ισχύος ή μη οποιωνδήποτε νόμων.[/FONT][FONT="]Στον κόσμο (βλ. σύμπαν) υπάρχουν νόμοι με ισχύ γενική στον άπειρο χώρο και χρόνο.[/FONT]
Συνεχίζεις:
[FONT="]Ακόμη και στη ρύθμιση της οικονομίας του κόσμου [/FONT][FONT="] μας, έχει σημασία το ποιος και γιατί είναι συγκεκριμένα ο νομοθέτης. Εξ ου και η «διάκριση εξουσιών». Πόσο μάλλον στον κόσμο του πνεύματος λοιπόν, χρειάζεται αντίστοιχα, η «διάκριση πνευμάτων». Η αντίληψη πάντως ενός Θεού νομοθέτη, για την ανατολική τουλάχιστον χριστιανική πνευματικότητα, θεωρείται ως εξόχως ανθρωπομορφική-κοινωνιομορφική, και, ως τέτοια, απαράδεκτα ξεπερασμένη( ως ειδωλολατρική). Υπʼ αυτή την έννοια και επί μίας τέτοιας πνευματικής βάσης, η θέσπιση λοιπόν οποιωνδήποτε νόμων, στον πνευματικό κόσμο, αποτελεί έργο των «λειτουργικών πνευμάτων εις υπηρεσίαν αποστελλομένων» του Θεού και όχι του Ιδίου.[/FONT][FONT="]Τους νόμους τους έχει θέσει ένας νομοθέτης (βλ. θεός, θεότητα, όπως το ονομάζει ο καθένας).[/FONT]
Και παρακάτω νομολογείς:
[FONT="].[/FONT][FONT="]Βασικό στοιχείο των νόμων αυτών είναι το αξίωμα δράσης - αντίδρασης, ήτοι, κάθε πράξη καλή ή κακή, κάθε λόγος, κάθε συναίσθημα ή σκέψη επιφέρει συνέπειες ανάλογες τις ποιότητας του. Αυτό σε γενικές γραμμές[/FONT]
[FONT="]Ναι, έτσι είναι οι νόμοι που διέπουν τον κόσμο μας: δράση-αντίδραση. Αλλά υπάρχει κι ο νόμος της αγάπης, που λέει: μην αντιστέκεστε στον πονηρό, αφού προτείνει μάλιστα αντίθετα: αγαπάτε τους εχθρούς ημών. Με όλʼ αυτά, και σε τελική ανάλυση, ο Ιησούς Χριστός συνεπώς ως «δόξα» του «αληθινού Θεού», δεν παραγνωρίζει τους νόμους που ισχύουν για τον κόσμο μας, αλλά προτείνει μία μεταμόρφωση (αν θέλεις, «μεταρρύθμιση») αυτού του κόσμου μας, σε κόσμο όπου θα ισχύει μόνον ο νόμος της αγάπης. «Τα αδύνατα» λοιπόν, «παρά τοις ανθρώποις, δυνατά για τον Θεό».[/FONT]
Όπως επίσης:
[FONT="]Από το χαρακτηριστικό αυτό συνεπάγεται το γεγονός ότι ο νομοθέτης έθεσε σε ισχύ τους νόμους, έβαλε τους κανόνες, αλλά δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με την εφαρμογή τους, την επιβολή κυρώσεων ή την παροχή των επιβραβεύσεων αφού οι νόμοι λειτουργούν πλέον αυτόνομα στα πλαίσια που τους έχει βάλει.[/FONT][FONT="]Οπότε, κάθε "αμαρτία" "έργω, λόγω ή διανοία" δεν είναι παρά η παράβαση κάποιων νόμων και επισύρει τις ανάλογες προς την σοβαρότητα της ποινές. [/FONT]
- [FONT="]
[/FONT]
[FONT="]Εν κατακλείδι, «ο ρόλος της συγχώρεσης από τον Θεό», βασικά είναι ή «δεύτερη ευκαιρία», ήτοι το «μέγα μυστήριο» της Μετάνοιας![/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ποτέ δεν κατάλαβα τη μετάνοια, ειδικά όσο μεγάλωνα μου φαίνεται κάτι σαν συγνώμη, από τότε που βρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο, και τί είναι αμαρτωλή συνήθεια ; Να τρώω πολλά μελομακάρονα τα Χριστούγεννα όντας ένα βουλιμικό γουρούνι, να πηγαίνω με παντρεμένες, να βρίζω τους παππάδες και τις χριστιανές γυναίκες που ψηφίζουν Καρατζαφέρη ; Να σκοτώνω ; Τί απ'όλα, μπερδεμένα τα'χουν οι χριστιανοί μου φαίνεται και η αμαρτία υποκειμενική είναι.
Αγαπητέ μου Δόκτορα, αν ήταν η μετάνοια κάτι που καταλαβαίνεται, δεν θα ήταν, ούτε μυστήριο αλλά ούτε και σκοπός, αν θέλεις, κάθε "ψυχανάλυσης". Η μετάνοια δεν είναι η συγνώμη, αλλά είναι εκείνη που δίνει στη δεύτερη, τη δυνατότητα να γίνει ανεπανάληπτη. Υπό την έννοια βέβαια, ότι ισχύει η ρήση: "Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού". Όσον αφορά τώρα για το "τι είναι αμαρτωλή συνήθεια", ευελπιστώ πως το θέτεις με εν επιγνώσει αφέλεια και φιλολογική αδεία....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Εγώ ξέρω ότι στα αρχαία χρόνια αμάρταναν οι Τοξοβόλοι.........
Οι Τοξοβόλοι αθλητές όταν δεν έπιαναν τον στόχο... αμάρταναν, όμως είχαν δικαίωμα να ξαναπροσπαθήσουν...
Έτσι και με την αμαρτία (αστοχία – σφάλμα - αποτυχία).
Πέφτεις, σηκώνεσαι και ξαναπροσπαθείς για να πετύχεις τον στόχο, να διορθώσεις το σφάλμα και να επιτύχεις………
Η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια και θεμελιώδης για να μπορέσει να εκφράσει κάτι τόσο ιδιαίτερο, σε αντίθεση με τις ξένες γλώσσες όπου η αμαρτία εξηγείται και αναλύεται μόνο ως παραβίαση θεϊκών κανόνων και νόμων…..
Εγώ δεν πιστεύω στο Θεό τιμωρό, αλλά στο Θεό της Ευσπλαχνίας, οπότε και η αμαρτία συγχωρείται, όταν ειλικρινά έχεις μετανιώσει.........
το θέμα είναι να βρεις το κουράγιο και το φιλότιμο να μετανιώσεις...............αλλά πού.........!!!!;;;;
Κι όμως, Εκείνος συγχωρεί εβδομηκοντάκις επτάκις, τουλάχιστον!
ΥΓ: Είναι και απάντηση στο ερώτημα του θέματος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιησους Χριστός παραδίδει στον κόσμο του τις σωτήριες εντολές Του και τις σφραγίζει με το Αίμα Του. Όποιος ακολουθήσει αυτην την πορεία θα βιώσει τη χαρά της ανέκφραστης παρουσίας Του, το φως της αληθινής γνώσης και της πεπληρωμένης ζωής. Όποιος αποφασίσει θεληματικά και εκούσια να στερηθεί αυτήν την ζωή τότε τρέφεται στο σκοτάδι, δηλαδή στην απουσία κοινωνίας με τον Θεό, επειδή ο Θεός δεν εκβιάζει σε κανέναν άνθρωπο την πίστη,την ελπίδα και την αγάπη στο Προσωπό Του. Συνέπεια της όποιας διαγωγής μας(και ας προσέξει ο καθένας τον ευατό του) θα είναι η μέλλουσα κρίση, την οποία θα προγευθούμε στην τωρινή ζωή και η οποία είναι συνώνημη όχι μόνο με την αγάπη και την επιείκεια του Θεού αλλα και με την θεία δικαιοσύνη Του.
Δεν παρέδωσε εντολές, αλλά, συμβουλές και νουθεσίες, προς τους φίλους κι αδελφούς του, νομίζω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.