kynofilos
Δραστήριο μέλος
ο 1 απο γερονταματα
ο αλλος απο καλαζαρ
Κουνελάκι, σε νιώθω κάπως από πρόσφατη απώλεια επίσης, που δεν έχω εντελώς ξεπεράσει και έχοντας ζήσει το δράμα του Τζονάκου του σκυλιού της lilith, από κοντά. Είδα τα γεράματα που περιμένουν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, να εκφυλίζουν έναν Γίγαντα.
Παρηγοριά ούτε για μένα υπάρχει. Σού εύχομαι δύναμη να αντιμετωπίσεις την αλήθεια της απώλειας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
προχθές το απόγευμα, αποχαιρέτησα για πάντα..., το υπέροχο πλασματάκι, που για 17 ολόκληρα χρόνια με συντρόφευε ακούραστα και με μοναδική αφοσίωση και αγάπη, τον Τζονάκη μου !!!
Ο πόνος του αποχωρισμού είναι μεγάλος... και παρηγοριά... η μοναδική ελπίδα, στην πίστη της αληθινής αγάπης...
Καλό ταξείδι, αγαπημένε μου φίλε και καλή αντάμωση...
Γνωρίζω και γνωρίζεις Πού είναι τώρα και αυτό να είναι παρηγοριά. Ο Σοφός 'Γιόντα' εξέλειπε. Ζήτω ο Σοφός "Γιόντα"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Πολύ μας πιάσαν τα ζουμιά οπότε θα πω για το δικό μου το καμάρι. Δηλώνει κρητικός ιχνηλάτης αλλά είναι ένα μπάσταρδο αδύνατο και φοβιτσιάρικο 14 κιλά. Κυνηγάει μύγες και ό,τι άλλο περπατάει και πετάει και δεν ξεπερνάει τα 10γραμμάρια. Φοβάται τις γάτες, τα ποντίκια, τους δυνατούς θορύβους, το νερό, τα παιδιά, τα ποδήλατα και τα φρεάτια. Γαυγίζει σε ανάπηρους και ουρλιάζει σα λύκος όταν περνάνε γύφτοι(καρέκλες, καρπούζια κτλ). Κατά τα άλλα είναι το ιδανικό πετ γιατί δε λερώνει στο σπίτι, πάει τουαλέτα(τα δύσκολα εννοώ) μόνο το βράδυ οπότε γλυτώνω τη γκρίνια των γειτόνων, είναι ήσυχος και τρώει λίγο. Άρα οικονομία, καθαριότητα, ησυχία, τρυφεράδα, έλλειψη μαμουνιών. Να χαμε και την ασφάλεια...
Και το όνομά του; Η ηλικία του; Από πότε είστε μαζί;
και θα το θεωρήσω μετριοφροσύνη εκ μέρους σου ότι υποτιμάς τον σύντροφό σου σκύλο σε αυτά που αποτελούν συμπεριφορά του μερικές φορές. Το ότι επικοινωνεί μαζί σου και καταλαβαίνει τι θέλεις (οσον αφορά την καθαριότητα πχ) είναι λίγο πράγμα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
και μετα "θα κανω ό,τι μπορώ να σε ακολουθήσω από κοντά" και "κοίτα βρήκα μονοπάτι... ΑΝ θέλεις πάμε από κει"
από τα δικα μου κυνηγετικά σκυλιά δεχομαι μονο παρότρυνση να σέβομαι όλες τις μορφές ζωής, να χαίρομαι και με λίγο από αυτό που θέλω, να ενθουσιάζομαι σαν ναναι η πρωτη φορά που βλέπω ενα φίλο έστω κι αν τον ειδα πάλι πριν λίγη ώρα,
να ειμαι τρυφερος με τους δικους μου, επίμονος, παρορμητικός, φοβερός όταν νομίζω ότι πρέπει, αλτρουιστής, και στο επίπεδο πίστης παραδέχομαι ότι είναι απλά υπεράνθρωπα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Αρχική Δημοσίευση από ΚΑΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ:Κάτι που μου έκανε εντύπωση όταν είδα τον δικό μας μικρό φίλο να φεύγει.... κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ....είναι η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ με την οποία φεύγουν αυτά τα ζωντανά....
Είναι αξιοθαύμαστο... ποσο πολύ ανώτερα κάποιες φορές απ τον άνθρωπο...
Υπάρχει λοιπόν μια τέχνη που έχει ξεχαστεί στην ανθρώπινη κοινωνία και την διδάσκομαι από τα σκυλιά μου μόνο, το "ευ θνήσκειν"... και οι κύκνοι όπως λέει ο Κρόνος μα πιστεύω και όλα τα πλάσματα που δεν εχουν τυφλωθεί αποζητούν εκείνη τη στιγμή την ελευθερία τους την αυτοδιάθεσή τους την συμμετοχή τους στο αναπόφευκτο, να πουν με τη συγκατάθεσή τους εμπνευσμένα από την ελευθερία του δημιουργού τους το ναι σε αυτή την εξέλιξη της ζωής που είναι το μόνο σίγουρο οτι θα συμβεί κάποτε...
Προσωπικά από τον Ραμσή μου έμαθα να αποζητώ την αντιμετώπιση του θανάτου στην ηρεμία μου στην αυτοσυγκέντρωσή μου στον χώρο της δύναμής μου περιτριγυρισμένος από φίλους και αγαπημένους για να μείνει το πνεύμα ήρεμο, ατάραχο και δυνατό... Υπάρχει και το θαύμα της τρίτης ημέρας μετά τον θάνατο που προϋποθέτει μεγάλη προσωπική δύναμη για να εκτελεστεί από τον αποθανόντα με επιτυχία...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Αγαπητέ Μάριε, το δικό σου δράμα ήταν πολύ πιό οδυνηρό... ήσουν μακριά του... δεν είδες την γαλήνη του προσώπου μετά τη τελευταία μάχη... δεν σε δάγκωσε στο δάκτυλο σαν στερνή χειραψία μεταξύ φίλων... εγώ μπορώ να πω ότι παρηγοριέμαι που οίδα πραγματι την ψυχούλα του ηρεμη πίσω σε κείνο το σύμπαν που πάνε ψυχάρες σαν Αυτόν.Αρχική Δημοσίευση από Mario:kynofilos τα περασμενα Χριστουγεννα περασα αυτο που περνας τωρα...
Καταλαβαινω απολυτα τον πονο σου...το κενο που αισθανεσαι...
ειμαι σιγουρος πως ο Ραμσης σου θα εχει συναντησει τον δικο μου εκει ψηλα στις αλανες του παραδεισου και θα παιζουν αμεριμνα χωρις τις ταλαιπωριες και τις ασθενειες που τραβηξαν εδω... (και ο δικος μου ειχει προβληματα...καρδια,μετα νεφρικη ανεπαρκεια και αλλα... )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Θέλω να ευχαριστήσω το "λαγουδάκι" που πήρε επίσης από το δρόμο σκυλάκια. Τα Αδέσποτα έχουν τους καλύτερους χαρακτήρες και είναι φυσικές επιλογές με την αυστηρότητα της φύσης. Είναι πολύ ανθεκτικά και δεν έχουν τις ασθένειες ή μειονεκτήματα της ράτσας.
Τα τρία μου σκυλιά τα αγάπησα με την πρώτη ματιά, τους υποσχέθηκα συμβίωση για πάντα και τα έχω για να κάνω τη δική τους και δική μου (τη δική μας) ζωή καλύτερη.
Συνεχώς μαθαίνω από τα σκυλιά τις βασικές αξίες της ζωής και την ευτυχία των απλών πραγμάτων. Για όλους μας πρώτιστο είναι να είμαστε μαζί και να περνάμε όλοι καλά.
Μαθαίνω την καρτερικότητα και υπομονή αλλά και να επιμένω σε αυτό που θέλω όταν το θέλω πολύ. Προσφέρουν συναισθηματική ισσοροπία με την αγάπη τους και έχουν μια φυσική γνώση του σωστού και του δέοντος.
Η επικοινωνία μας είναι πλήρης χωρίς λέξεις αλλά με ολόκληρο το σώμα και το πνεύμα.
Είναι πλάσματα ολοκληρωμένα με χαρακτήρα, πνεύμα, μυαλό και ψυχή.
Στο δάσος και στο βουνό τα σκυλιά είναι στο βασίλειό τους και ο άνθρωπος δίπλα τους μοιάζει (χωρίς την τεχνολογία του) με γυμνό, αβοήθητο σφάλμα που δεν μπορεί χωρίς το σκύλο του να βρει ούτε τροφή, ούτε νερό, ούτε προστασία από την κακοδιάθεση της φύσης.
Τα σκυλιά κάνουν για τον άνθρωπο πράγματα που δεν θα έκαναν για άλλα σκυλιά. Μέσω της αγάπης υπερβαίνουν τη φύση τους και αγαπούν μέχρι αυτοθυσίας. Τούτο χωρίς να μας χρειάζονται για να ζήσουν.
Τελικά η αγάπη για τα κατοικίδια είναι μια ξεχωριστή αγάπη παράλληλη με τις άλλες αγάπες που μπορεί να έχουμε (παιδιά, σύζυγο) και είναι γεμάτη υγεία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kynofilos
Δραστήριο μέλος
Σε κανένα μας δεν αρέσουν τα όπλα. Το κυνήγι χωρίς όπλο είναι κάτι άλλο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.