Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-05-06
18:18
Αν οτιδήποτε ιδανικό αποτελεί ουτοπία τότε θα συμβιβαζόμαστε μια ζωή με όλα τα δυσάρεστα γιατί είμαστε απλοί καθημερινοί άνθρωποι...Αρχική Δημοσίευση από ΚΑΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ:Τότε δε θα μιλούσαμε για σχέσεις και προβλήματα αλλά για ουτοπικούς παράδεισους και η ο πλανήτης θα ήταν γη της επαγγελίας γεμάτη έρωτα και αγάπη....
Δεν μιλάμε για το άπιαστο.
Για τα απλά καθημερινά, που είναι στο χέρι μας να προσπαθούμε να τα κάνουμε καλύτερα.
Γιατί δεν πειράζει να φοράμε τη φόρμα μας που και που, αρκεί να αφήνουμε τον κακό εαυτό μας στη ντουλάπα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-05-06
14:05
Νομίζω πως πρέπει άντρες-γυναίκες να επαναπροσδιορίσουμε τις θέσεις μας εκ νέου γιατί έχουμε χάσει την ταυτότητα μας μέσα στη σημερινή κοινωνία.
Οι γυναίκες φοβούνται να είναι γυναίκες και οι άντρες φοβούνται να είναι άντρες.
Ζούμε σε μια εποχή "δήθεν" όπου όλα γύρω μας διακατέχονται από φόβο!
Το ίδιο συμβαίνει και με τις σχέσεις. Φοβόμαστε να είμαστε αληθινοί μέσα στις σχέσεις μη τυχών και μας εκμεταλλευτούν, μας χρησιμοποιήσουν. Φοβόμαστε να αφεθούμε να ζήσουμε γιατί φοβόμαστε να πονέσουμε. Μια διαδικασία που σε "σκληραγωγεί" είναι και ο πόνος. Χρήσιμη και αναγκαία.
Το πρόβλημα για μένα είναι πως άντρες-γυναίκες ξέρουμε τι θέλουμε, δεν ξέρουμε όμως πως να το ζητήσουμε και πως να το προσφέρουμε...
Όταν οργανώσω λίγο καλύτερα τις σκέψεις μου, θα επανέρθω
Οι γυναίκες φοβούνται να είναι γυναίκες και οι άντρες φοβούνται να είναι άντρες.
Ζούμε σε μια εποχή "δήθεν" όπου όλα γύρω μας διακατέχονται από φόβο!
Το ίδιο συμβαίνει και με τις σχέσεις. Φοβόμαστε να είμαστε αληθινοί μέσα στις σχέσεις μη τυχών και μας εκμεταλλευτούν, μας χρησιμοποιήσουν. Φοβόμαστε να αφεθούμε να ζήσουμε γιατί φοβόμαστε να πονέσουμε. Μια διαδικασία που σε "σκληραγωγεί" είναι και ο πόνος. Χρήσιμη και αναγκαία.
Το πρόβλημα για μένα είναι πως άντρες-γυναίκες ξέρουμε τι θέλουμε, δεν ξέρουμε όμως πως να το ζητήσουμε και πως να το προσφέρουμε...
Όταν οργανώσω λίγο καλύτερα τις σκέψεις μου, θα επανέρθω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-05-06
13:23
Να συμπληρώσω:...
Ένας άντρας για μια γυναίκα, πρέπει να κερδίζεται εκ νέου, σε κάθε συνάντηση, σαν να βλέπουν ο ένας τον άλλο πάλι για πρώτη φορά... να τον κερδίσει σαν να είναι ο πρώτος της άντρας, ντροπαλά με σεβασμό για την οντότητά του και με κάτι που το λένε αγάπη....
Συμβουλή... Ποτέ μην θεωρείτε έναν άντρα δεδομένο... αν νιώθετε ότι δεν αξίζει να τον ξανακερδίζετε σε κάθε συνάντηση, αφήστε τον να φύγει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.