adespoto
Περιβόητο μέλος
Η adespoto αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Εκπαιδευτικός και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 5,603 μηνύματα.
18-07-06
00:12
Πώς έχει το πράγμα τώρα. Είμαι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες -και τι μ'αυτό βέβαια, όλοι έχουμε ευαισθησίες. Πώς είναι για μένα όμως ο έρωτας; Γνωρίζεις κάποιον, του μιλάς, τον ερωτεύεσαι (αν είσαι τυχερός/ή κάνετε σχέση), κάνετε έρωτα και όλα κυλούν ωραία και καλά.
Μετά λύπης μου αντιλαμβάνομαι όσο περνάει ο καιρός οτι "εκεί έξω" μάλλον δεν είναι έτσι. Οκ, λέω, δε θέλω να ζω στον κόσμο μου. Ας το ψάξω λίγο το ζήτημα. Και το ψάχνω. Και ανακαλύπτω οτι τελικά η μεγάλη πλειοψηφεία των ανθρώπων της ηλικίας μου μάλλον δεν ακολουθεί την ίδια πορεία με εμένα όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις. Ανακαλύπτω οτι μάλλον είμαι "εκτός εποχής" ή έκτός τόπου και χρόνου ή τέλος πάντων γενικά κάπου εκτός. Έχουμε φτάσει σε σημείο να κάνουμε τον έρωτα προϊόν φαστφουντάδικου, πάς παραγγέλνεις, παίρνεις, τρως, φεύγεις, όλα σε χρόνο μηδέν (ή dt που λένε και στη σχολή μου). Χάθηκαν όλα, και το συναίσθημα, και η αναμονή... Τώρα βέβαια εμένα αυτό με δυσαρεστεί αλλά και τι μ'αυτό; Αντιμετωπίζω πλέον με απάθεια τους ανθρώπους που έχουν στο μυαλό τους το σεξ και τίποτε άλλο. Δεν είναι ζήτημα ηθικής, αλλά για μένα ο άνθρωπος που απλά νοιάζεται για τον σαρκικό έρωτα αγνωόντας την συναισθηματική πλευρά του θέματος (κι όταν λέω συναίσθημα εννοώ έρωτα ή αγάπη, όχι διακαή πόθο για να κάνουν σεξ με έναν άγνωστο) είναι σαν να μη νοιάζεται και για τον ίδιο τον εαυτό του. Και το ερώτημα είναι, αν οι άνθρωποι συνεχίσουν να σκέφτονται έτσι τότε τελικά πού θα καταλήξουμε; Και τα παιδιά των ανθρώπων της ηλικίας μου (μας) τελικά θα είναι ισορροπημένα, θα είναι καλύτερα από εμάς, θα ενδιαφέρονται για την επιστήμη ή θα διαβάζουν όλη μέρα περιοδικά και θα κάνουν σεξ από τα 12; Θα θέλουν να κάνουν οικογένεια;
Δεν θέλω τίποτε άλλο από την άποψή σας επί του θέματος (ή των θεμάτων). Συγχωρήστε μου το γεγονός οτι όλα είνα σκόρπια σε ένα κείμενο...
Μετά λύπης μου αντιλαμβάνομαι όσο περνάει ο καιρός οτι "εκεί έξω" μάλλον δεν είναι έτσι. Οκ, λέω, δε θέλω να ζω στον κόσμο μου. Ας το ψάξω λίγο το ζήτημα. Και το ψάχνω. Και ανακαλύπτω οτι τελικά η μεγάλη πλειοψηφεία των ανθρώπων της ηλικίας μου μάλλον δεν ακολουθεί την ίδια πορεία με εμένα όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις. Ανακαλύπτω οτι μάλλον είμαι "εκτός εποχής" ή έκτός τόπου και χρόνου ή τέλος πάντων γενικά κάπου εκτός. Έχουμε φτάσει σε σημείο να κάνουμε τον έρωτα προϊόν φαστφουντάδικου, πάς παραγγέλνεις, παίρνεις, τρως, φεύγεις, όλα σε χρόνο μηδέν (ή dt που λένε και στη σχολή μου). Χάθηκαν όλα, και το συναίσθημα, και η αναμονή... Τώρα βέβαια εμένα αυτό με δυσαρεστεί αλλά και τι μ'αυτό; Αντιμετωπίζω πλέον με απάθεια τους ανθρώπους που έχουν στο μυαλό τους το σεξ και τίποτε άλλο. Δεν είναι ζήτημα ηθικής, αλλά για μένα ο άνθρωπος που απλά νοιάζεται για τον σαρκικό έρωτα αγνωόντας την συναισθηματική πλευρά του θέματος (κι όταν λέω συναίσθημα εννοώ έρωτα ή αγάπη, όχι διακαή πόθο για να κάνουν σεξ με έναν άγνωστο) είναι σαν να μη νοιάζεται και για τον ίδιο τον εαυτό του. Και το ερώτημα είναι, αν οι άνθρωποι συνεχίσουν να σκέφτονται έτσι τότε τελικά πού θα καταλήξουμε; Και τα παιδιά των ανθρώπων της ηλικίας μου (μας) τελικά θα είναι ισορροπημένα, θα είναι καλύτερα από εμάς, θα ενδιαφέρονται για την επιστήμη ή θα διαβάζουν όλη μέρα περιοδικά και θα κάνουν σεξ από τα 12; Θα θέλουν να κάνουν οικογένεια;
Δεν θέλω τίποτε άλλο από την άποψή σας επί του θέματος (ή των θεμάτων). Συγχωρήστε μου το γεγονός οτι όλα είνα σκόρπια σε ένα κείμενο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.