lilith
Δραστήριο μέλος
Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
25-08-06
23:38
Εγώ παιδιά, για την συγκεκριμένη περίπτωση... και όχι μόνο, θέλω να τονίσω το εξής θέμα, το οποίο δεν πρόσεξα να το ανέφερε κανένας, εάν κάνω λάθος, ζητώ συγνώμη...
Όταν για κάποιο λόγο, δεν έχει σημασία ποιος λόγος είναι αυτός..., ανοίκουμε σε μια μειωνότητα..., την οποία η κοινωνία μας ακόμα δεν έχει αποδεχθεί απολύτως..., πρώτα απ΄όλα, θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να είμασθε έτοιμοι να αποδεχθούμε απόλυτα την ιδιαιτερότητά μας...
Τι θέλω να πω με αυτό..., πιστεύω ότι το καταλαβαίνεται, αλλά για να είμασθε πιο συγκεκριμένοι, θα αναφέρω ότι, θα πρέπει να είμασθε εμείς οι ίδιοι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την παράξενη..., για να μην την χαρακτηρίσω διαφορετικά..., αντίδραση του οποιουδήποτε...
Εάν εμείς οι ίδιοι, ντρεπόμασθε γι΄ αυτό που είμασθε..., κρυβόμασθε..., ή προσπαθούμε να παραστήσουμε τους διαφορετικούς... [ τους κοινωνιά αποδεκτούς... ], δεν βοηθάμε ούτε τον εαυτό μας, ούτε την ιδιαιτερότητά μας να καταξιωθεί... κάποτε.
Από τη στιγμή που θέλεις να έχεις ίσα δικαιώματα με τους άλλους..., θα πρέπει να τα υποστηρίξεις με αγώνες και γιατί όχι και με πόνο... αν χρειαστεί.
Μην ξεχνάμε πως τίποτα δεν κερδίζεται αναίμακτα..., τα πάντα κερδίζονται πάντοτε, μέσα από αγώνες και θυσίες...
Δεν μπορεί να θέλεις, να σε αντιμετωπίσει ισότιμα η κοινωνία, εάν εσύ πρώτα, δεν πιστέψεις πως έχεις αυτό το δικαίωμα...
Δεν γίνεται να είσαι ελεύθερα άτομο..., εάν εσύ ο ίδιος δεν το πιστεύεις αυτό...
Δεν γίνεται να χαρείς την ελευθερία των επιλογών σου..., εάν δεν είσαι έτοιμος να αγωνιστείς για αυτήν...
Όλοι ξέρουμε καλά, πως η κοινωνία μας είναι συντηρητική... και άδικη, καλώς ή κακώς..., δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο...
Με αυτό επομένως το δεδομένο, δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας χαρίσει κανείς τίποτα, εάν εμείς δεν είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε με νύχια και με δόντια..., για να το κερδίσουμε...
Και κάτι ακόμα...
Πως μπορούμε να έχουμε την απαίτηση, να είναι οι άλλοι μαζί μας σωστοί, εάν εμείς οι ίδιοι, δεν έχουμε αποδεχθεί, πρώτα τον εαυτό μας...????
Όταν για κάποιο λόγο, δεν έχει σημασία ποιος λόγος είναι αυτός..., ανοίκουμε σε μια μειωνότητα..., την οποία η κοινωνία μας ακόμα δεν έχει αποδεχθεί απολύτως..., πρώτα απ΄όλα, θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να είμασθε έτοιμοι να αποδεχθούμε απόλυτα την ιδιαιτερότητά μας...
Τι θέλω να πω με αυτό..., πιστεύω ότι το καταλαβαίνεται, αλλά για να είμασθε πιο συγκεκριμένοι, θα αναφέρω ότι, θα πρέπει να είμασθε εμείς οι ίδιοι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την παράξενη..., για να μην την χαρακτηρίσω διαφορετικά..., αντίδραση του οποιουδήποτε...
Εάν εμείς οι ίδιοι, ντρεπόμασθε γι΄ αυτό που είμασθε..., κρυβόμασθε..., ή προσπαθούμε να παραστήσουμε τους διαφορετικούς... [ τους κοινωνιά αποδεκτούς... ], δεν βοηθάμε ούτε τον εαυτό μας, ούτε την ιδιαιτερότητά μας να καταξιωθεί... κάποτε.
Από τη στιγμή που θέλεις να έχεις ίσα δικαιώματα με τους άλλους..., θα πρέπει να τα υποστηρίξεις με αγώνες και γιατί όχι και με πόνο... αν χρειαστεί.
Μην ξεχνάμε πως τίποτα δεν κερδίζεται αναίμακτα..., τα πάντα κερδίζονται πάντοτε, μέσα από αγώνες και θυσίες...
Δεν μπορεί να θέλεις, να σε αντιμετωπίσει ισότιμα η κοινωνία, εάν εσύ πρώτα, δεν πιστέψεις πως έχεις αυτό το δικαίωμα...
Δεν γίνεται να είσαι ελεύθερα άτομο..., εάν εσύ ο ίδιος δεν το πιστεύεις αυτό...
Δεν γίνεται να χαρείς την ελευθερία των επιλογών σου..., εάν δεν είσαι έτοιμος να αγωνιστείς για αυτήν...
Όλοι ξέρουμε καλά, πως η κοινωνία μας είναι συντηρητική... και άδικη, καλώς ή κακώς..., δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο...
Με αυτό επομένως το δεδομένο, δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας χαρίσει κανείς τίποτα, εάν εμείς δεν είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε με νύχια και με δόντια..., για να το κερδίσουμε...
Και κάτι ακόμα...
Πως μπορούμε να έχουμε την απαίτηση, να είναι οι άλλοι μαζί μας σωστοί, εάν εμείς οι ίδιοι, δεν έχουμε αποδεχθεί, πρώτα τον εαυτό μας...????
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.