Neraida
Επιφανές μέλος
Μαύρα παράξενα παιχνίδια.
Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω
Το καλοκαίρι να μυρίσω.
Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω,
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω.
Όσο αγαπάω μένω πίσω.
Κι όλο μ' αφήνεις να σ'αφήσω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα στάλα
τα βαθιά σας μυστικά
Τι γλυκό να σʼ αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε
και κρυφά σου σιγοκλαίνε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
του Ηλια Κατσουλη.
τι μπορει αραγε να πει κανεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρεις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαν Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Άλκης Αλκαίου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
με τις σκιες που θολά σε καλύπτουν κάθε βράδυ.
Ανυποψίαστοι περαστικοί γελούν μαζί σου,
μα τους ανέχεσαι παθητικά με τη σιωπή σου.
Μια συνουσία μυστική,
μια συνουσία μυστική της διαφθοράς,
χώροι στενοί μες στη μιζέρια,
δε νιώθεις τίποτα.
Πετάς τα ρούχα σου ψηλά,
γυμνός μες τη χαρά σου,
κρατάς τη λύπη σου μακριά,
δε νιώθεις τίποτα.
Στίχοι: Αγνη Κεφαλα & Μπαμπης Στοκας
Μουσική: Μπαμπης Στοκας & Τακης Βουζας & Ανδρεας Τσεκος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Το Παράπονο
Ἐδῶ στοῦ δρόμου τά μισά
ἔφτασε ἡ ὥρα νά τό πῶ
ἄλλα εἶναι ἐκεῖνα πού ἀγαπῶ
γι' ἀλλοῦ γι' ἀλλοῦ ξεκίνησα.
Στ' ἀληθινά στά ψεύτικα
τό λέω καί τ' ὁμολογώ.
Σά νά 'μουν ἄλλος κι ὄχι ἐγώ
μές στή ζωή πορεύτηκα.
Ὅσο κι ἄν κανείς προσέχει
Ὅσο κι ἄν τά κυνηγᾶ,
πάντα πάντα θά 'ναι ἀργά
δεύτερη ζωή δέν ἔχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι
Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ' άλλους πλανήτες
Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ' ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ' αδερφός του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
"Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε
Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα"
&
από Μια Συνουσία Μυστική:
"Άγνωστοι φόβοι στο μυαλό σου πολεμούν,
με τις σκιες που θολά σε καλύπτουν κάθε βράδυ.
Ανυποψίαστοι περαστικοί γελούν μαζί σου,
μα τους ανέχεσαι παθητικά με τη σιωπή σου.
Μια συνουσία μυστική,
μια συνουσία μυστική της διαφθοράς,
χώροι στενοί μες στη μιζέρια,
δε νιώθεις τίποτα.
Πετάς τα ρούχα σου ψηλά,
γυμνός μες τη χαρά σου,
κρατάς τη λύπη σου μακριά,
δε νιώθεις τίποτα."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Αύγουστος
Παπάζογλου Νίκος
Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Νίκος
Σε ποιάν έκσταση απάνω, σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες στα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το ʼχει δει
Μες στο βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται
Μα σαν πέφτει η νύχτα, πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω...
Ο,τι ωραιοτερο εχει γραφτει...
αλλά μου αρεσουν επισης και οι εξης:
Μ' αρέσει να μη λέω πολλά, μη λέω πολλά
Μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά, κοιτάω ψηλά
στ' ατέλειωτα τραγούδια
Με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό, στο βυθό
βυθό της μουσικής σου
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, παγωνιά
να κάνω κύκλους στο ολό-
ολόγιομο φεγγάρι στη σκηνή σου
Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ' αφήσω
Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
μαζί στους δρόμους της σιωπής, μοναχός
θα σβήνω τη μορφή σου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
εσύ το νιώθεις όταν κλαις
κι όσα με ζόρια εγώ περνάω
εσύ τα βλέπεις αμμουδιές...
Μονάχα αυτό κατάλαβα, απ' όλο το ταξίδι
πως όσο αλλάζουμε ζωή τόσο μένουμε ίδιοι
δεν έχω κάτι να σου πω - τι να σου εξηγήσω
νύχτα με παίρνουν τα όνειρα
νύχτα με φέρνουν πίσω...
Οδυσσέας Ιωάννου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα
Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Απο "Διδυμα Φεγγαρια" Κανελλιδου - Μητροπανος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
αιωνες θα περασουν
και θα μαστε και οι δυο
σταγονες στο γυαλο...
οπως επισης...
...πως να κρατησει το κορμι αποψε η νυχτα
τωρα ο κοσμος εχει χασει μια στροφη
εγω δε μιλησα για θαυματα δεν ειπα.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
The world was on fire
No one could save me but you.
Strange what desire will make foolish people do
I never dreamed that I'd meet somebody like you
And I never dreamed that I'd lose somebody like you
άλλη μία φορά....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
No one could save me but you.
Strange what desire will make foolish people do
I never dreamed that I'd meet somebody like you
And I never dreamed that I'd lose somebody like you
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
(Ας προσθέσουμε όμως ότι είναι επανεκτέλεση, του ομώνυμου τραγουδιού του [SIZE=-1]Chris Isaak )[/SIZE]
yeap!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Wicked Game
The world was on fire, no-one could save me but you
Its strange what desire will make foolish people do
Id never dreamed that Id need somebody like you
And Id never dreamed that Id need somebody like you
No I dont wanna fall in love
This world is always gonna brake your heart
No I dont wanna fall in love
This world is always gonna brake your heart
..with you
What a wicked game to play
To make me feel this way
What a wicked thing to do
To let me dream of you
What a wicked thing to say
You never felt this way
What a wicked thing you do
To make me dream of you
No I dont wanna fall in love
This world is always gonna brake your heart
No I dont wanna fall in love
This world is always gonna brake your heart
..with you
The world was on fire, no-one could save me but you
Its strange what desire will make foolish people do
No and I never dreamed that Id love somebody like you
Ill never dream that I lose somebody like you, no
Now I wanna fall in love
This world is always gonna brake your heart
Now I wanna fall in lust
This world is always gonna brake your heart
..with you
Nobody loves no-one
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Πέτα Ελένη
Άσε να μείνω λίγο κοντά σου
Άσε να κλέψω το φως
Άσε να γίνω στα μάτια σου δάκρυ
Να σου περάσει ο θυμός
Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι
Κλείσε τα μάτια σου, είμαι δίπλα σου
Γίναμε ένα μαζί
Πιες απ' τα χείλη μου όλη μου τη ζωή
Ήρθες σαν ήλιος στη μοναξιά μου
Έγινες χάδι ζεστό
Πήρες τα λάθη, τα σφάλματά μου
Μ' έμαθες να 'μαι εγώ
Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι
Κλείσε τα μάτια σου
Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι
Θα κλέψω το φως, θ' ανάψω τ' αστέρια
Για να μ' αγαπάς, όπως σ' αγαπώ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
μετα το περασμα του.
Μου λες αστερι γινεται η καρδια,
το σωμα του φωτια.
Τι γινεται, ομως, ο ανθρωπος μετα
το τελος του ερωτα του.
Εκει κρυβεται, ματια μου, η φθορα
και η οδυνη του θανατου...."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
σε χορο μαγικο
μπορει ενα τετοιο πλασμα να γεννηθηκε.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Γαϊτάνος Πέτρος
Παρατηρώ τους ειδικούς
που όλα τα γνωρίζουν
ασκόπως περιστρέφονται
και στο μηδέν γυρίζουν
Η ουσία είναι μία κι οι κακοτοπιές πολλές
Όσο πιο καλά τα ξέρεις, τόσο πιο απλά τα λες
Στης ανάλυσης το βάθος
θεωρίες εκλεκτές
τʼ όνομά τους γράφουν λάθος
και δηλώνουν ποιητές
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Κανά Μελίνα
)
Κάτι αλκοολικά στιχάκια
πήραν σβάρνα τα σοκάκια
και περιπλανιούνται μόνα
στου Θεούλη το χειμώνα
Το 'να τα ψιλά του βγάζει
και χαρμάνι αγοράζει
τ' άλλο μπαίνει στο μπαράκι
και μεθάει από μεράκι
Ξέχασε ο ύπνος μου ν' αποκοιμιέται
και τα νοίκια των σωμάτων ξεπουλιέται
στου καφέ τις μηχανές παρηγοριέται
και στη γύρα του με την αυγή απαντιέται
Την αργύρα μου ξοδεύω
ρούχο μάλλινο γυρεύω
που 'ναι εδώ κοντά το κρύο
οργισμένο σα θηρίο
Και σκαρώνω τα βραδάκια
κάτι αλκοολικά στιχάκια
που τα παρατάω μόνα
στου Θεούλη το χειμώνα
Ξέχασε ο ύπνος μου ν' αποκοιμιέται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
πόσο φταις να ʽξερες
Φταις που δεν έχεις πια θεό τις Κυριακές που δεν σου ʽχει μείνει τίποτα και κλαις
πόσο φταις να ʽξερες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ιωαννίδης Αλκίνοος
Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απ' τ' όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε όνειρο ήτανε
Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου
Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια μου κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Τότε σε έλεγα hip hop τώρα σε λέω μουσική
Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου ‘λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή
Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ’ έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ’ αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω
Φώναξες μαζί μ’ εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου ‘δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ’ το πιο όμορφο όνειρο μου
Μου ‘δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ’ αφέλεια
Μα μόνο που σ’ είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια
Όσα μου ‘μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου ‘μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ’ ένα ρυθμό και μια μπαλάντα
Μ’ έμαθες να είμαι πιστός σ’ όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι
Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα ‘χα παρατήσει, μπορεί και να ‘χα βολευτεί
Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να ‘χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου ‘χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ’ αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο
Έτσι απλά σ’ ευχαριστώ που ωρίμασες μ’ εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα ‘ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει
Όσα μου 'μαθες εσύ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Got The Blues Lyrics
Use to be so easy
To give my heart away
But I found that the haeartache
was the price you have to pay
I found that that love is no friend of mine
I should have know'n time after time
So long
it was so long ago
But I've still got the blues for you
Use to be so easy
Fall in love again
But I found that the heartache
It's a roll that leeds to pain
I found that love is more than just a game
Play and to win
but you loose just the same
So long
it was so long ago
But I've still got the blues for you
So many years since I seal you face
You will my heart
there's an emty space
Used to be
(SOLO)
So long
it was so long ago
But I've still got the blues for you
Golden days come and go
There is one thing I know
I've still got the blues for you
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Γλυκερία
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
καθώς βαθαίνει η νύχτα
Την άλλη όψη της καρδιάς μου
όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
που το φορώ και στάζει
Το μόνο που έμεινε κοντά μου
το δρόμο που ‘φυγες κοιτάζει
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
και το ‘χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
κι εδώ δεν ξημερώνει πια
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
κι απόψε ανεβαίνω
Μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
πάλι ξεχνάς, πώς περιμένω
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
χωρίς φιλί και χάδι
Σε μια γωνιά αυτού του τόπου
πώς να τ’ αντέξω το σκοτάδι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Έιτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παραθυρό σου
Το πρόσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Παπάζογλου Νίκος
Της καρδιάς τα ραγίσματα, της αγάπης τα κρίματα
του καημού μου τα αισθήματα, θα ξυπνάνε με άχτι
Θα χτυπάνε πισώπλατα, τα φιλιά που δεν ξόφλησα
οι αναμνήσεις που ξόρκισα, στου τσιγάρου τη στάχτη
Κι έχεις δίκιο να ρωτάς, πώς κι έτσι πάντα ο έρωτας
ζητάει δύο αναπνοές, ψηλά για να πετάξει
ενώ ο μαύρος χωρισμός, είναι απόφαση του ενός
που την καρδιά του δεύτερου, με ένα “γεια” θα κάψει
Θα τους πω για το δάκρυ μου, κάτι μπήκε στα μάτια μου
θα μετρώ τα κομμάτια μου, μοναχός σε μιαν άκρη
Της καρδιάς τα παθήματα, θα μου δίνουν μαθήματα
και θα πνίγω τα αισθήματα, σιωπηλά σ' ένα δάκρυ
gewidmet..
I.L.D.I
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Παπάζογλου Νίκος
Θα 'ρθεις μια νύχτα βροχερή
κάποιο Σαββάτο βράδυ
και θα φανείς σαν αστραπή
που σκίζει το σκοτάδι
Θα 'ναι η φωνή σου δροσερή
Τα μάτια σου θα λάμπουν
Στ' αυτιά μου σαν καμπάνες μακρινές
τα λόγια σου θα φτάνουν
Σ' ένα δωμάτιο γυμνό
θα δώσουμε τα χέρια
και εκατομμύρια φωνές
θα γίνουνε τ' αστέρια
Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκα
κι έκατσα να σου γράψω
και μολυβιά δεν τράβηξα
δίχως ν' αναστενάξω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Τα Φώτα που σβήνουν
Σ' έστησα εχθές ξανά
Δεν περιμένω ν' ακούσεις
για τ' αμάξι που φταίει
Μόνο η τύχη μου φταίει
Μόνος μου χθες ξανά
Με το πιάνο της θλίψης
Τραγουδάκια να φτιάχνω
Ναι για σένα να γράφω
Μάγισσα μ' ολοσκότεινα μάτια
Η ζωή μου η άδεια
μ' ολοσκότεινα μάτια
Μάγισσα πριν χαθείς
θα σ' αγγίξω
Και τον Μερφι θα ρίξω
Φεύγει η ζωή
και εγώ μόνος αράζω
σ' ένα κόσμο που λείπει
Κι αν μου φύγεις κι εσύ
μουσική δεν ξορκίζει
δεν διώχνει την λύπη
Ψάχνω τους κολλητούς
μα κανένας δεν θα 'ρθει
Ο ψηλός καβαντζώνει
κι ο κοντός ξανανιώνει
Κι έτσι να βρέθηκα εδώ
στα δικά σου τα μέρη
Μα κι εσύ έχεις φύγει
κι η πληγή μου ανοίγει
Μάγισσαμ' ολοσκότεινα μάτια
Η ζωήμου η άδεια
μ' ολοσκότεινα μάτια
Μάγισσαπριν χαθείς
θα σ' αγγίξω
Και τον Μερφι θα ρίξω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
Κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ’ έπνιξε
Φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ’ αγαπάω, μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος
Λιώνω στον πόνο, γιατί νιώθω κι εγώ
Ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
Κουράγιο θα περάσει, θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράκτης έλουζε
Καθώς έσκυβε επάνω μου, χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω, κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιάν έκσταση απάνω, σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες στα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το ‘χει δει
Μες στο βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται
Μα σαν πέφτει η νύχτα, πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.