nikolas17
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,894 μηνύματα.
02-12-06
00:27
(κάνουν ακόμα ψυχολογιά στο σχολείο τα παιδιά?, μακάρι).
Είναι μάθημα επιλογής στην Α' Λυκείου μόνο, αλλά στο δικό μου σχολείο τουλάχιστον δεν γίνεται...έπρεπε να μαζευτούμε Χ παιδία αλλά δεν είμασταν αρκετοί τελικά και δεν έγινε τμήμα Ευτυχώς έχω το βιβλίο απο την αδερφή μου
Στο θέμα μας τώρα, χωρίς να ξέρω πολλά, θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο καλύτερα μπορώ
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η τραυματική παιδική εμπειρία χαράκτηκε στην ψυχή σου και θα είναι αρκετά δύσκολο να την βγάλεις. Τα παιδικά σου συναισθήματα έρχονται στο ενήλικο μυαλό σου και καταφέρνουν να το λυγίσουν έτσι ώστε ακόμα και ενήλικας να καταφέρνεις να υποκύψεις στους παιδικούς σου φόβους, ακόμα και να βάζεις τα κλάματα...
Επειδή δεν έχεις αναφέρει συγκεκριμένα τι εμπειρία είναι αυτή [κ' ίσως να μην θέλεις κιόλας να αναφέρεις] θα σου πρότεινα να το ξεχάσεις, εκτός και αν σου δημιουργεί πρόβλημα στην ζωή σου, αν και απ' όσα είπες κατάλαβα ότι τώρα την θυμήθηκες και την είχες ξεχασμένη, άρα δεν υπήρχε πρόβλημα
Εάν τώρα σου έχει γίνει έμμονη ιδέα, ο μόνος τρόπος να το αντιμετωπίσεις είναι με το μυαλό. Ερμήνεψε αυτή την παιδική σκηνή με το μυαλό ενός ενήλικα. Στην ύστατη περίπτωση θα μπορούσες να επισκεφτείς και έναν ψυχολόγο/ψυχίατρο...
Θα ήθελα και εγώ να θέσω μια ερώτηση : είναι δυνατόν να υπάρχει άτομο χωρίς παιδικές τραυματικές εμπειρίες? [και γιατί εγώ δεν έχω καμία?]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.