kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
22-12-06
13:25
To χειρότερο είναι όταν σοκάρονται να έχεις ανοικοκύρευτο σπίτι αν είσαι γυναίκα, ενώ σε έναν άντρα ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ να το βρουν έτσι συνήθως.
Είμαι βέβαιη οτι αν ήμουν άντρας όλοι θα το αντιμετώπιζαν πολύ πιο χαλαρά αυτό το "ελάττωμα" μου (δεν αναφέρομαι στα μέλη εδώ, αλλά γενικότερα).
Γεγονός
Ξέρεις πόσες φορές έχω ακουσει την φράση"Είσαι και κορίτσι";Για να μην πω τα σχολιά που έκανε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο μπαμπάς μου για το τι θα γίνετε όταν ανοίξω δικό μου σπίτι.
Δεν το καταλαβαίνω, λες και υπάρχει μύθος οτι είμαστε βιολογικά προγραμματισμένες να μας αρέσει η τάξη λόγω φύλου και μόνο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
21-12-06
16:32
Απεχθάνομαι την ακαταστασία όσο τίποτα άλλο. Για να καταλάβετε πόσο τακτική είμαι, τα ρούχα μου τόσο στη ντουλάπα, όσο και στα συρτάρια είναι τακτοποιημένα ανά χρώμα!!!!!
Εδώ πάει το:
ΕΛΕΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
Τα δίχρωμα που τα βάζεις;
Δεν την μπορώ την τόση τάξη.Έτσι ακριβώς ψείρας είναι και ο αδερφός μου.Να υποθέσω πως στα αδέρφια ο ένας βγαίνει έτσι και ο άλλος αλλιώς;
Είναι τρομερά υποχόνδριος,τακτικός, θέλει τα πάντα να είναι συγκεκριμένα βαλμένα.Και να φανταστείτε μικρό ήταν σαν και μένα,μετά τι έπαθε;
Πολλές φορές έμπαινα στο δωμάτιο του και μου την έδινε τόσο αυτή η τάξη που ήθελα να μετακινήσω κάτι,ο,τιδήποτε έστω ένα χαρτί, δεν μπορούσα να κρατηθώ.
Για παράδειγμα όταν έμενα σπίτι μοιραζόμασταν τον η/υ.
Εκείνος για να καθαρίσει το πληκτρολόγιο χρησιμοποιούσε οινόπνευμα και μπατονέτες.Εγώ απλά το αναποδογύριζα για να πέσει ότι είχε μαγκωθεί στα κενά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
20-12-06
13:46
Αυτό το κάνω ενίοτε κι εγώ! Το καλοκαίρι που μαγείρευα πάντα (ή σχεδόν πάντα) το ξέπλενα μετά γιατί ήξερα οτι με τόσες σάλτσες αν το άφηνα το πιάτο θα γινόταν αηδία και θα μου έβγαινε η πίστη να το καθαρίσω. Μετά χαλαρά με ένα πέρασμα με σφουγγάρι με απορρυπαντικό και ήταν τελείως καθαρό.
ΥΓ: Το κακό είναι όταν χρησιμοποιείς πολύ αυτό το σύστημα μετά βουλώνει ο νεροχύτης και είναι αηδία. Εμένα πάντα αυτό μου συμβαίνει.
Μισέλ θα σου πω ένα μυστικόΤα υπολείμματα που υπάρχουν στα πιάτα(ακόμη κι αν είναι σάλτσες) δεν τα πετάμε στον νεροχύτη,τα καθαρίζουμε με χαρτί κουζίνας και τα πετάμε στα σκουπίδια,το πιάτο μπαινει στον νεροχύτη στην ίδια κατάσταση που θα το έβαζες και στο πλυντήριο πιάτων, έχοντας δλδ ήδη κάνει την μισή δουλεια.
Και δεν σου κάνω την έξυπνη, έπρεπε πρώτα να βουλώσω όλο το σύστημα αποχέτευσης στο πατρικό μου μέχρι να το μάθω(καλά τότε είχα και το πιο κακό συνήθειο να αδειάζω ό,τι υπήρχε μέσα στις κατσαρόλες στην λεκάνη,γλίτωνα την διπλη δουλειά,άδειασμα κατσαρόλας σε σακούλα,πέταγμα σακούλας στα σκουπίδια.Κι αναρωτιόμουν γιατί δεν το κάνει και η μαμα μου έτσι,μετά κατάλαβα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
19-12-06
02:08
Για ακαταστασία μιλάμε, ή για α-καθαριότητα;
Ακαταστασία....κυρίως
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
18-12-06
23:53
Ναι ναι γουστάρω.
Λοιπόν εγώ μένω μόνη μου και θέλω το σπίτι μου να είναι καθαρό(μιλάμε και για οξύμωρη κατάσταση απο την μια βαριέμαι απο την άλλη δεν μπορώ τα ακατάστατα σπιτια).
Και το πετυχαίνω αυτό όχι με το να το καθαρίζω συχνά αλλά με το να λερώνω όσο λιγότερο γινεται.
Καταστάσεις που έφτασα στο ζενίθ ανοικοκυροσύνης(μόνο τις λάιτ θα γράψω κι εγώ για να μην εκτεθώ):
Την πρώτη φορά που μείναμε μόνοι μας στο πατρικο μου εγώ και ο αδερφός μου για 2 βδομάδες(εγώ 15 εκείνος 11) δεν σηκώσαμε το δαχτυλάκι μας να μαζέψουμε τίποτα παρά τρέχαμε πανικόβλητοι μιση ώρα πριν επιστρέψουν οι γονείς μου.Το αποτέλεσμα:πετάξαμε πιάτα και ποτήρια γιατί τα περισσότερα σιχαινόμασταν να τα καθαρίσουμε πια,στοιβάξαμε όπως να ναι τα ρούχα στις ντουλάπες κι όλα τα υπόλοιπα που βρίσκονταν στο πάτωμα τα σπρώξαμε με την σκούπα κάτω απο τα κρεββάτια.Δυο μερές μετά η μαμά μας ανακάλυψε κάτω απο τα κρεββάτια καμμιά 20αρια cd,άπλυτα,κουτιά απο πιτσες κι ένα πιάτο μακαρόνια σε πληρη αποσύνθεση
Κοντά στο 20 πρέπει να ήμουνα και δούλευα στο μαγαζί των γονιών μου.Το βράδυ έκλεινα εγώ κι έτσι πολλές καθημερινές μαζεύονταν φίλοι μετά το κλείσιμο να δούμε τηλεοραση,να παραγγείλουμε κλπ.Ένα τέτοιο βράδυ έχουμε μαζευτεί καμμιά 10αρια άτομα,πίνουμε τρώμε και ταιζουμε και μια γάτα που έχει μπει μέσα.Το διαλύσαμε κατά τις 5.30 κι εγώ φυσικά δεν μάζεψα τίποτα.
Το επόμενο πρωί με ξύπνησε η μαμά μου ουρλιάζοντας"Τι να σου πω, ολοκληρη γαιδουρα δεν ντρεπεσαι;Ούτε αυτά που φάγατε δεν μπορούσες να μαζέψεις;Άνοιξα το μαγαζί και βρώμαγε τσιγάρα,οι καρέκλες δεν ήταν στη θέση τους,τα φαγητά πάνω στο γραφείο και μου επιτέθηκε και μια γάτα"(την είχα κλειδώσει κατά λάθος μέσα)
Βέβαια προς μεγάλη εκπληξη μου την εποχή που συζούσα ήμουν ιδιαίτερα τακτική...σε σημείο που δεν με αναγνώριζα
Τώρα που μένω μόνη μου έχω επίσης βελτιωθεί, αν και με πιάνουν κάτι κρίσεις βαρεμάρας που και που, όμως και πάλι καμμία σχέση με το πως ήμουν.Βέβαια ξέρω πως και στο άλλο άκρο του υποχονδρισμού δεν θα φτάσω ποτέ.
Λοιπόν εγώ μένω μόνη μου και θέλω το σπίτι μου να είναι καθαρό(μιλάμε και για οξύμωρη κατάσταση απο την μια βαριέμαι απο την άλλη δεν μπορώ τα ακατάστατα σπιτια).
Και το πετυχαίνω αυτό όχι με το να το καθαρίζω συχνά αλλά με το να λερώνω όσο λιγότερο γινεται.
Καταστάσεις που έφτασα στο ζενίθ ανοικοκυροσύνης(μόνο τις λάιτ θα γράψω κι εγώ για να μην εκτεθώ):
Την πρώτη φορά που μείναμε μόνοι μας στο πατρικο μου εγώ και ο αδερφός μου για 2 βδομάδες(εγώ 15 εκείνος 11) δεν σηκώσαμε το δαχτυλάκι μας να μαζέψουμε τίποτα παρά τρέχαμε πανικόβλητοι μιση ώρα πριν επιστρέψουν οι γονείς μου.Το αποτέλεσμα:πετάξαμε πιάτα και ποτήρια γιατί τα περισσότερα σιχαινόμασταν να τα καθαρίσουμε πια,στοιβάξαμε όπως να ναι τα ρούχα στις ντουλάπες κι όλα τα υπόλοιπα που βρίσκονταν στο πάτωμα τα σπρώξαμε με την σκούπα κάτω απο τα κρεββάτια.Δυο μερές μετά η μαμά μας ανακάλυψε κάτω απο τα κρεββάτια καμμιά 20αρια cd,άπλυτα,κουτιά απο πιτσες κι ένα πιάτο μακαρόνια σε πληρη αποσύνθεση
Κοντά στο 20 πρέπει να ήμουνα και δούλευα στο μαγαζί των γονιών μου.Το βράδυ έκλεινα εγώ κι έτσι πολλές καθημερινές μαζεύονταν φίλοι μετά το κλείσιμο να δούμε τηλεοραση,να παραγγείλουμε κλπ.Ένα τέτοιο βράδυ έχουμε μαζευτεί καμμιά 10αρια άτομα,πίνουμε τρώμε και ταιζουμε και μια γάτα που έχει μπει μέσα.Το διαλύσαμε κατά τις 5.30 κι εγώ φυσικά δεν μάζεψα τίποτα.
Το επόμενο πρωί με ξύπνησε η μαμά μου ουρλιάζοντας"Τι να σου πω, ολοκληρη γαιδουρα δεν ντρεπεσαι;Ούτε αυτά που φάγατε δεν μπορούσες να μαζέψεις;Άνοιξα το μαγαζί και βρώμαγε τσιγάρα,οι καρέκλες δεν ήταν στη θέση τους,τα φαγητά πάνω στο γραφείο και μου επιτέθηκε και μια γάτα"(την είχα κλειδώσει κατά λάθος μέσα)
Βέβαια προς μεγάλη εκπληξη μου την εποχή που συζούσα ήμουν ιδιαίτερα τακτική...σε σημείο που δεν με αναγνώριζα
Τώρα που μένω μόνη μου έχω επίσης βελτιωθεί, αν και με πιάνουν κάτι κρίσεις βαρεμάρας που και που, όμως και πάλι καμμία σχέση με το πως ήμουν.Βέβαια ξέρω πως και στο άλλο άκρο του υποχονδρισμού δεν θα φτάσω ποτέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.