nv
Πολύ δραστήριο μέλος
Η nv αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 904 μηνύματα.
10-07-05
21:35
είναι πολύ περίεργες καταστάσεις και είσαι τυχερός που δεν το έχεις ζήσει, και σου εύχομαι να μην το ζήσεις ποτέ. Οταν είσαι παιδί ζεις στην ωραία ροζ "φούσκα" σου μέχρι που γίνεται κάτι τέτοιο να σε προσγειώσει απότομα και να σε κάνει να αμφισβητήσεις όλη σου την μέχρι τότε κοσμοθεωρία... Ερχεσαι αντιμέτωπος με τα "άσχημα" της ζωής πολύ απότομα και άντε να προσγειωθείς ομαλά...Αρχική Δημοσίευση από Founes :
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nv
Πολύ δραστήριο μέλος
Η nv αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 904 μηνύματα.
10-07-05
21:24
Ειναι καθαρματα... εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά και τουσ κλέβουν την αθωότητά τους....Αρχική Δημοσίευση από katerina21 :nv σε κατι τετια ατομα δεν τους αξιζει να ζουν μπορει να ειναι σκληρο αυτο που λες αλλα δεν τους αξιζει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nv
Πολύ δραστήριο μέλος
Η nv αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 904 μηνύματα.
10-07-05
21:21
Αρχική Δημοσίευση από Founes :Συγνώμη αλλά γιατί ξαναπήγες στον ίδιο γιατρό???
Γιατί ντρεπόμουν να το πω στους γονείς μου... και όσο μπορούσα το απέφευγα με ηλίθιες δικαιολογίες αλλά έλα που θεωρείται και από τους πολύ καλούς και οι γονεις μου έιχαν πλέον καλή σχεση μαζί του, γιατί τον ήξεραν χρόνια... το απέφευγα , το απέφευγα αλλά όταν έπρεπε να πάω σε οφθαλμίατρο, δυστυχώς μόνο αυτόν εμπιστεύονταν.... Αφού όταν κατάλαβα για πρώτη φορά τι έκανε δεν το πίστευα, έλεγα ότι ήμουν μικρή και άσχετη και δεν είχα καταλάβει καλά. Αυτός ο φίλος των γονιών μου! Δεν ήταν δυνατόν!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nv
Πολύ δραστήριο μέλος
Η nv αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 904 μηνύματα.
10-07-05
21:10
μην το ψάχνεις Κατερίνα, δεν έχουν λογική ουτε εξήγηση... Τουλάχιστον το είπες στους γονείς σου... Εμένα μου πήρε κάτι χρόνια γιατί ντρεπόμουν... αποφάσισα να το πω όταν ξαναπήγα μια φορά και πριν από μένα ήταν ένα κοριτσάκι με τον μπαμπά του. 7-8 ετών να ήταν... Με το που ανοίγει η πόρτα, το κοριτσάκι φεύγει τρέχοντας και ο πατέρας του απορημένος τρέχει από πίσω του... η μητέρα μου βλέπει ότι το κοριτσάκι μες στην φούρια του είχε ξεχάσει τα γυαλιά του και τρέχει και εκείνη από πίσω τους να τουσ δώσει τα γυαλιά... Και αφού έφυγαν όλοι και έμεινα εγώ με τον γιατρό, τον βλέπω να σηκωνεται και να κλείνει το φερνουάρ του με απόλυτη φυσικότητα... Φρίκαρα! και το βράδυ τα είπα όλα... Και μέχρι ΄σημερα δεν μπορά να πάω σε γιατρό μόνη μου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nv
Πολύ δραστήριο μέλος
Η nv αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 904 μηνύματα.
10-07-05
20:51
ας μοιραστώ και τη δικιά μου εμπειρία ... από γιατρό..
Είχα ένα οφθαλμίατρο από παιδί και πάντα θυμόμουν ότι ήθελε να μου κρατάει το χέρι να μην "φοβάμαι" όταν με εξέταζε(αυτό με τα γράμματα στον πίνακα που τα διαβάζεις!). Ακόμα και σαν παιδί ήμουν αντιδραστικό και όχι ιδαιτερα ανετη με την ανθρώπινη έπαφη, δεν ήθελα ουτε τον είχα αφήσει ποτέ να μου πιάσει το χέρι...
Είχα πολλά χρόνια να πάω στον οφθαλμίατρο (από το δημοτικό) και μια μέρα στην τρίτη γυμνασίου αποφάσισα να ξαναπάω. Και για να μην τα πολυλογώ... Πάλι ήθελε να μου κρατάει το χεράκι, αλλά αυτή την φορά (είχα μεγαλώσει και καταλάβαινα πια) συνειδητοποίησα τι προσπαθούσε να κάνει τόσα χρόνια... Το φερμουαρ του ανοιχτό και ένα "φουσκωμα" φαινόταν.... Φυσικά ούτε αυτή την φορά τον άφησα να μου κρατήσει το χερι, για άλλο λόγο βέβαια πλέον και έφυγα αιδιασμένη και σοκαρισμένη... Για πολλές μέρες δεν ήθελα να πιστέψω τι έγινε και έλεγα στον εαυτό μου ότι κα΄τι δεν είχα καταλάβει σωστα!!!!! Μέχρι που συνάντησα μια φίλη μου, που μου είπε ότι της είχε κάνει το ίδιο, αλλά εκείνη δεν πήρε χαμπάρι τι έκανε μέχρι που ήταν πολυ αργα....
Είχα ένα οφθαλμίατρο από παιδί και πάντα θυμόμουν ότι ήθελε να μου κρατάει το χέρι να μην "φοβάμαι" όταν με εξέταζε(αυτό με τα γράμματα στον πίνακα που τα διαβάζεις!). Ακόμα και σαν παιδί ήμουν αντιδραστικό και όχι ιδαιτερα ανετη με την ανθρώπινη έπαφη, δεν ήθελα ουτε τον είχα αφήσει ποτέ να μου πιάσει το χέρι...
Είχα πολλά χρόνια να πάω στον οφθαλμίατρο (από το δημοτικό) και μια μέρα στην τρίτη γυμνασίου αποφάσισα να ξαναπάω. Και για να μην τα πολυλογώ... Πάλι ήθελε να μου κρατάει το χεράκι, αλλά αυτή την φορά (είχα μεγαλώσει και καταλάβαινα πια) συνειδητοποίησα τι προσπαθούσε να κάνει τόσα χρόνια... Το φερμουαρ του ανοιχτό και ένα "φουσκωμα" φαινόταν.... Φυσικά ούτε αυτή την φορά τον άφησα να μου κρατήσει το χερι, για άλλο λόγο βέβαια πλέον και έφυγα αιδιασμένη και σοκαρισμένη... Για πολλές μέρες δεν ήθελα να πιστέψω τι έγινε και έλεγα στον εαυτό μου ότι κα΄τι δεν είχα καταλάβει σωστα!!!!! Μέχρι που συνάντησα μια φίλη μου, που μου είπε ότι της είχε κάνει το ίδιο, αλλά εκείνη δεν πήρε χαμπάρι τι έκανε μέχρι που ήταν πολυ αργα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.