08-01-07
03:22
Δεν είναι θέμα λάθους και σωστού... Είναι θέμα χαρακτήρα. Κι εγώ είμαι επιρρεπής. Δίνομαι, αφήνομαι, χάνω τον δυναμισμό μου, πνίγομαι ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω μου, γίνομαι άλλος άνθρωπος και ας ξέρω πως δεν είναι καλό. Δεν το ελέγχω, απλά συμβαίνει.
Το δοκίμασα 2 φορές και την 2η με διέλυσε ψυχικά και σωματικά. Δεν είμαι έτοιμη να μπω ξανά στην διαδικασία της δοκιμής και ηλικιακά δεν με παίρνει για τέτοιου είδους δοκιμές πλέον...
Η επόμενη φορά θα είναι με τον άντρα της ζωής μου.
Με τον άντρα που θα με κάνει να νιώσω πως σίγουρα μπορεί να με ανεχτεί και να με αγαπάει ακόμα και στις χειρότερές (αλλά για πολύ χειρότρες...) μου φάσεις.
Προς το παρόν προτιμώ το «μακριά κι αγαπημένοι» με την κυριολεκτική του έννοια...
Το δοκίμασα 2 φορές και την 2η με διέλυσε ψυχικά και σωματικά. Δεν είμαι έτοιμη να μπω ξανά στην διαδικασία της δοκιμής και ηλικιακά δεν με παίρνει για τέτοιου είδους δοκιμές πλέον...
Η επόμενη φορά θα είναι με τον άντρα της ζωής μου.
Με τον άντρα που θα με κάνει να νιώσω πως σίγουρα μπορεί να με ανεχτεί και να με αγαπάει ακόμα και στις χειρότερές (αλλά για πολύ χειρότρες...) μου φάσεις.
Προς το παρόν προτιμώ το «μακριά κι αγαπημένοι» με την κυριολεκτική του έννοια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-01-07
02:48
Κατά βάθος για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τί θέλω...
Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θέλω την ψυχική μου ηρεμία και να μην χάσω τον εαυτό μου.
Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θέλω την ψυχική μου ηρεμία και να μην χάσω τον εαυτό μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-01-07
02:38
Σε νιώθω...
Γι αυτό μίλησα πριν για χαρακτήρες.
Στο εύχομαι να το ζήσεις το συντομότερο αφού αυτό θα σας κάνει ευτυχισμένους!
Γι αυτό μίλησα πριν για χαρακτήρες.
Στο εύχομαι να το ζήσεις το συντομότερο αφού αυτό θα σας κάνει ευτυχισμένους!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-01-07
02:30
Ναι, λογικότατο. Μη νομίζεις πως επειδή το βρίσκω ιδανικό ότι στα σίγουρα θα κατάφερνα να το κάνω κι εγώ αν ήμασταν στην ίδια πόλη και μέναμε μόνοι μας, ο καθένας στο σπίτι του.
Αν όμως μέναμε με γονείς, τότε μάλλον θα υπήρχε κάτι να μας κρατάει στο πατρικό μας.
Κάπως έτσι το φαντάζομαι το σκηνικό. Ο καθένας στο πατρικό του και να υπήρχε η δυνατότητα συμβίωσης σε επιλεγμένο χρόνο και ορισμένο χρονικό διάστημα από τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.
Μόνο έτσι παντρεύομαι...
Αν όμως μέναμε με γονείς, τότε μάλλον θα υπήρχε κάτι να μας κρατάει στο πατρικό μας.
Κάπως έτσι το φαντάζομαι το σκηνικό. Ο καθένας στο πατρικό του και να υπήρχε η δυνατότητα συμβίωσης σε επιλεγμένο χρόνο και ορισμένο χρονικό διάστημα από τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.
Μόνο έτσι παντρεύομαι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-01-07
02:15
Όπως κάνουμε τώρα. Οι υποχρεώσεις σε αναγκάζουν να γυρίσεις πίσω.Και πως θα έπαιρνες την απόφαση κάποια στιγμή που θα συμβιώνατε να πας πάλι σπιτάκι σου; Μου φαίνεται πολύ δύσκολο... Εγώ πάντως ακόμα κι αν αποφασίζαμε κάτι τέτοιο μάλλον άδειο το βλέπω να έμενε το δικό μου
Είναι δύσκολο πολύ μετά από μεγάλες περιόδους που μένουμε μαζί.
Μετά μου φαίνεται εντελώς άδειο το σπίτι και πολύ βουβό, αλλά σιγά σιγά ξαναβρίσκω τους ρυθμούς μου.
Τώρα που το σκέφτομαι ξέρω και ένα άλλο ζευγάρι που κάνει κάτι παρόμοιο. Εκείνος Αθήνα, εκείνη Θεσσαλονίκη και μήνα παρά μήνα η κοπέλα μένει για ένα μήνα Αθήνα. Δηλαδή μισό χρόνο πάνω, μισό χρόνο κάτω.
Έχει και τα καλά του πάντως...
Ειδικά για χαρακτήρες σαν τον δικό μου που έχει την τάση να δημιουργεί πολύ στενές σχέσεις, που μαθηματικά οδηγούνται σε σχέσεις αποπνικτικές, επιβάλλεται να βρίσκονται τρόποι για να κρατούνται ισορροπίες.
Αλλιώς το άσχημο τέλος είναι προ των πυλών...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.