kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
22-07-05
16:50
Αρχική Δημοσίευση από Vkey:Ο αδερφούλης σου είναι ακόμα μικρός...'Αριστες σχέσεις απέκτησε με τον αδερφό μου καθώς πήγε λύκειο....Όχι είχαμε και χάλια αλλά σαν αδέλφια τσακωνόμασταν!Πάντως ποτέ δεν είχαμε καρφώματα...Πάντα ο ένας κάλυπτε τον αλλον και υπόστηρίζαμε τις αποφάσεις που πέρνει ο καθένας όταν τις θεωρούμε λογικές και οι γονεις παθαίνουν τριπλό εγκεφαλικό!
@Κλέφτρα:οι γονείς μου ειναι 45 και 50...άρα νεότατοι...Απλά έχω παρατηρήσει ότι είναι cool όταν αφορά τις φάσεις που κάνουν οι κολλητές μου και τις σχέσεις του...Σε εμένα το σκηνικό αλλάζει..Απαιτούν να βρω ένα παιδί να κάνω σοβαρότατη σχέση και να καταλήξω σε γάμο (αν και η μαμά μου το έχει ήδη βρει το γαμπρό )
@Michelle: Το ότι είναι γονείς δεν σημαίνουν ότι πάντα έχουν δίκαιο...Μερικά πράγματα φυσιολογικά για εμάς απλά τους φρικάρουν...Πλέον πιστεύω ότι πρέπει να ξέρουν τα πλέον απαραίτητα...εγώ πάντως τα σερβίρω σε μικρές δόσεις μην βαρυστομαχιάσουν
Εμ...το σχόλιο ότι οι νέοι γονείς είναι πιο κοντά στα παιδια τους το έγραψα ειρωνικά γιατί τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση είχα περισσότερη κατανόηση απο τον πατέρα μου με τον οποίο έχω 35 χρόνια διαφορά παρα απο την μητέρα μου που έχω μόνο 23.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
22-07-05
12:01
Αρχική Δημοσίευση από Michelle:Εχεις απόλυτο δίκιο κλέφτρα. Δυστυχώς κι εγώ έχω παρατηρήσει απο τη μητέρα μου οτι συγχωρεί και ξεχνά πολύ πιο δύσκολα απ'οτι ο πατέρας μου που παρά τα πολύ παλιά μυαλά που έχει (είναι 60 χρονών) μου έχει μια κάποια αδυναμιά περισσότερο...
Πάντως είσαι τυχερή που έχεις και αδερφό. Εγώ δυστυχώς είμαι μοναχοπαίδι και αυτό τα κάνει όλα πολύ πιο δύσκολα...
Μια απο τα ίδια όσον αφορά τις ηλικίες, ο πατέρας μου είναι 60 ενώ η μητέρα μου 49,υποτίθεται ότι οι νέοι γονείς είναι πιο κοντά στα παιδιά τους
Το να είσαι μοναχοπαίδι μπορεί και να είναι θετικό,σκέψου να είχες έναν αδερφό ή αδερφή που να μην σήκωνε κεφάλι και να έπρεπε συνεχώς να σε συγκρίνουν μαζί του και να βγαίνεις χαμένη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
22-07-05
11:46
Για να μην γίνω κλισέ αναφέροντας το "χάσμα γενεών"θα γράψω μόνο ότι οι γονείς όσο χρονών κι αν πάμε(αυτό συμβουλή για τους μικρότερους του φόρουμ)μας αντιμετωπίζουν πάντα ως μωρά και στην χειρότερη των περιπτώσεων ως κτήματα τους.
Εγώ πάντα είχα καλύτερη επικοινωνία με τον πατέρα μου,όχι σε σημείο να μου κάνει πλάτες κτλ απλά μοιάζαμε πιο πολύ ως χαραχτήρες και μεγάλωσα εκτιμώντας το γεγονός ότι είναι αυτοδιμιούργητος.Αργότερα κάποιες αποφάσεις μου έφεραν ρίξη στις σχέση μου και με τους δύο.Αν και τώρα προσπαθούμε να τις αποκαταστήσουμε αυτό που αποκόμισα είναι ότι οι γυναίκες είμαστε τελικά πιο σκληρές και συγχωρούμε πιο δύσκολα(φυσικά αναφέρομαι στη μαμα μου)κι ότι ο πατέρας μου ξέρω πως παρά τα όσα έχουν γίνει είναι περήφανος που στάθηκα στα δικά μου πόδια(του θυμίζω τον εαυτό του πολύ περισσότερο απο όσο τολμά να παραδεχτεί).
Ανέλπιστο σύμμαχο σε εκείνη την περίοδο είχα τον αδερφό μου,μάλλον επειδή κι εκείνος περνά όσα περνούσα εγώ και με κατανοεί περισσότερο.
Εγώ πάντα είχα καλύτερη επικοινωνία με τον πατέρα μου,όχι σε σημείο να μου κάνει πλάτες κτλ απλά μοιάζαμε πιο πολύ ως χαραχτήρες και μεγάλωσα εκτιμώντας το γεγονός ότι είναι αυτοδιμιούργητος.Αργότερα κάποιες αποφάσεις μου έφεραν ρίξη στις σχέση μου και με τους δύο.Αν και τώρα προσπαθούμε να τις αποκαταστήσουμε αυτό που αποκόμισα είναι ότι οι γυναίκες είμαστε τελικά πιο σκληρές και συγχωρούμε πιο δύσκολα(φυσικά αναφέρομαι στη μαμα μου)κι ότι ο πατέρας μου ξέρω πως παρά τα όσα έχουν γίνει είναι περήφανος που στάθηκα στα δικά μου πόδια(του θυμίζω τον εαυτό του πολύ περισσότερο απο όσο τολμά να παραδεχτεί).
Ανέλπιστο σύμμαχο σε εκείνη την περίοδο είχα τον αδερφό μου,μάλλον επειδή κι εκείνος περνά όσα περνούσα εγώ και με κατανοεί περισσότερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.