DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
30-04-11
09:35
Τελείως άκυρο. Τι πήγατε και ξεθάψατε Αυτά για την τζαζ τα είχα γράψει 4 χρόνια πριν. Λόγω των συναναστροφών μου τα τελευταία χρόνια έχω πορωθεί με άλλα ακούσματα. Κρατάω βέβαια αυτά που έγραψα για τον Mingus, αυτόν δεν τον βαρέθηκα ακόμα αλλά δεν είναι το κυρίως πιάτο.
Charles Mingus θεός κλλλλικκκκκ
Charles Mingus θεός - Flowers for a Lady μου θυμίζει Νέα Υόρκη η τζάζ ντα ντα ντα γιε τζαζζζ
Charles Mingus θεός κλλλλικκκκκ
Charles Mingus θεός - Flowers for a Lady μου θυμίζει Νέα Υόρκη η τζάζ ντα ντα ντα γιε τζαζζζ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
06-03-07
19:46
Να δώ ποιος θα με κυνηγήσει? ΟΙ τζαζ ή ελληνάδικο φάνς.
Εντάξει δεν τρέχει τίποτα, συνηθίσαμε πια να τα ακούμε. Προσωπικά ακούω από ηλεκτρονική και σκληρό ροκ μέχρι τζαζ και ελληνικά του 70, κι από κλασσική μέχρι massive attack με το ίδιο πάθος. Μόνο χιπ χοπ μην μου βάλεις, ειδικά το ξένο χιπ χοπ γιατί θέλω δραμαμίνες μετά. Κάποιος μου πε ότι οι άνθρωποι που ακούνε όλα τα είδη της μουσικής είναι πανσεξουαλικοί. Ελπίζω να είμαι political correct αυτη την φορά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
06-03-07
14:09
Δεν ξέρω γιατί αλλά πιστεύω οτι σήμερα δεν υπάρχουν πολλά τραγούδια που θα τα ακούμε ευχάριστα μετά από 15-20 χρόνια.
'Οντως δεν θα 'ναι πολλά. Και μην ξεχνάς ότι πολλά είναι διασκευές παλιότερων, κάτι σημαίνει κι αυτό, στερεύει η πηγή κάποιες εποχές. Οι Nouvelle Vague που ρώτησα την κοπέλα τις προάλλες, έχουν διασκευές τραγουδιών της δεκαετίας του 80 σε άλλο στυλ. Αυτό που δεν μου αρέσει καθόλου είναι οι διασκευές των παλιών ελληνικών, ας πούμε δεν θέλω να ακούω Κότσιρα να τραγουδάει τραγούδια που τα έχει ερμηνεύσει η Κουμιώτη με τίποτα γιατί έτσι σιγά σιγά εκφυλίζονται τα παλιά αριστουργήματα και ξεχνιούνται τα παλιά θηρία. Ακόμα και το ''Μάλιστα κύριε'' του Ζαμπέτα το άκουσα από κάτι άλλους τελείως αδικημένο και κατακρεουργημένο.
"Τhe Koeln Concerts" Keith Jarett
To 1o κομματι (26 λεπτα).
Εκπληκτικος αυτοσχεδιασμος.
Οποιος το ακουσε, τον πηραν τα κλαμματα (δε κανω πλακα, οκ?)
Ναι εντάξει, υπερβολή μου ως συνήθως πάνω στον ενθουσιασμό μου. Υπάρχουν και μελαγχολικά κομμάτια αλλά είναι διαμάντια όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
06-03-07
13:49
εννοώ οτι δεν έχουμε τα προβλήματα που είχε τότε η κοινωνία,
φτώχια, πόλεμος, περιορισμός από την κοινωνία, και αργότερα η χούντα που ώθησε τόσους μεγάλους καλλιτέχνες να μεγαλουργήσουν.....
Λες μετά από χρόνια να εκτιμηθούν ο σαρμπέλ και ο τσαλίκης;
Με τίποτα. Αυτοί έχουν φωνή αλλά δεν συγκρίνονται. Είναι δυο ωραία παιδιά με καλές δημόσιες σχέσεις. Η Nina Simone όμως για παράδειγμα δεν ήταν απλά μια φωνή, ήταν μια φωνή με προσωπικότητα και χρώμα και η ζωή της ήταν ένας αγώνας για την ισότητα λευκών και μαύρων, καθώς και για τα δικαιώματα των γυναικών. Το Missisipi Godam αλλά και το Four Women τι ήταν ? Καθαρή διαμαρτυρία ενάντια στην αδικία μιας ολόκληρης εποχής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
06-03-07
13:35
Μα η τζάζ και το ρεμπέτικο δεν εκτιμήθηκαν στην εποχή τους αλλά πολύ μεταγενέστερα...
Και τώρα έχουμε προβλήματα, και τώρα βγαίνουν σοβαρές μουσικές μόνο που υπάρχει κι ένα άλλο είδος που αποπροσνατολίζει...
Το εύκολοχωνευτο... το εμπορικό....
Από τους αγαπημένους μου ο Charles Mingus και Ronnie Lewis. Σας αφιερώνω νοητά το ''It might as well be spring''. Ααααχχ. Και φυσικά όταν λέμε τζαζ ξεχνάμε ότι υπήρξε και λογικά πρέπει να υπάρχει ακόμα και ελληνική τζαζ.
Θυμάμαι την τελευταία δισκογραφική δουλειά της Ρένας Βλαχοπούλου και το τραγούδι ''Βρέχει πόσο μ'αρέσει όταν βρέχει, και τι μελαγχολία έχει λα λα λα''. Τόσο θλιμμένοι στίχοι κι όμως αυτό το τραγούδι σε έκανε να πετάς γιατί η μουσική ήταν πολύ κεφάτη. Σπάνια θλίβεται κανείς με τζαζζζζζζ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
05-03-07
22:42
Πολύ συχνά ακούω ότι οι άντρες και οι γυναίκες που αγαπούν την τζαζ είναι δήθεν. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε ? Γενικά ποιά η γνώμη σας για την μουσική τζαζ ? Νομίζω ότι η τζαζ έχει φανατικούς εχθρούς και φανατικούς οπαδούς όπως λίγα είδη μουσικής. 'Εχω ακούσει ότι για τα αυτιά μερικών, είναι πολύ πιο ενοχλητική κι από κομπρεσέρ, ότι νοιώθουν ότι ξεκινάει βαρετά κι ύστερα τους τρυπάει τα αυτιά ένα συνοθύλευμα από εκνευριστό ήχο χωρίς τάξη και μελωδικότητα. Εγώ πάλι νομίζω ότι η τζαζ δεν μπορεί να με ρίξει ποτέ ψυχολογικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.