Ειλικρινής
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Ειλικρινής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,079 μηνύματα.
11-03-07
09:08
Το "μηδέν" και το "null" δεν είχαν μαθηματική υπόσταση!
Προσδιόριζαν το "κενό",το "τίποτα",τον "κανένα"(μηδένα προ του τέλους κ.λπ.).
Αυτό λοιπόν,το "τίποτα",δεν υπήρχε λόγος να απεικονιστεί με ένα σύμβολο,αφού στο μυαλό τους δεν είχε αριθμητική υπόσταση.(και δεν χρειαζόταν στο να δημιουργήσει δεκάδες η εκατοντάδες,άλλα σύμβολα το έκαναν αυτό).
Προσδιόριζαν το "κενό",το "τίποτα",τον "κανένα"(μηδένα προ του τέλους κ.λπ.).
Αυτό λοιπόν,το "τίποτα",δεν υπήρχε λόγος να απεικονιστεί με ένα σύμβολο,αφού στο μυαλό τους δεν είχε αριθμητική υπόσταση.(και δεν χρειαζόταν στο να δημιουργήσει δεκάδες η εκατοντάδες,άλλα σύμβολα το έκαναν αυτό).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ειλικρινής
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Ειλικρινής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,079 μηνύματα.
11-03-07
08:52
Άσχετο αλλά μου θυμίζει μια απάντησή μου σε άλλο τοπικ (αυτό για την ελεύθερη σκέψη),είχα πει εκεί:"Πως μπορείς να πεις αν κάτι είναι καλό από τη στιγμή που δεν υπάρχει?
Ας επανέλθω on topic.
Tα όρια της φαντασίας μας ήταν και τα όρια της γλώσσας μας. Γι' αυτό και στα αριθμητικά συστήματα των αρχαίων Eλλήνων (α, β, γ, δ, στ, ...) και των Λατίνων (I,II, III, IV...) δεν υπήρξε ποτέ το στοιχείο μηδέν. Για το κυρίαρχο ρεύμα της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, που συνοψίστηκε από τον Aριστοτέλη το κενό δεν μπορούσε να υπάρξει – ή όπως θα μπορούσε να λεχθεί: η μη ύπαρξη απλώς δεν υπήρχε. H ύπαρξη της ανυπαρξίας ήταν μια τεράστια λογική αντίφαση. Αρα δεν υπήρχε και κανένας λόγος να απεικονιστεί... αυτό που δεν υπήρχε. Aντίθετα για τις ανατολικές φιλοσοφίες, που τράβηξαν άλλους δρόμους και η πλήρης ανυπαρξία ήταν ζητούμενο της ανθρώπινης ύπαρξης, το μηδέν υπήρχε και μπορούσε – ή καλύτερα, έπρεπε – να απεικονιστεί.
Ας επανέλθω on topic.
Tα όρια της φαντασίας μας ήταν και τα όρια της γλώσσας μας. Γι' αυτό και στα αριθμητικά συστήματα των αρχαίων Eλλήνων (α, β, γ, δ, στ, ...) και των Λατίνων (I,II, III, IV...) δεν υπήρξε ποτέ το στοιχείο μηδέν. Για το κυρίαρχο ρεύμα της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, που συνοψίστηκε από τον Aριστοτέλη το κενό δεν μπορούσε να υπάρξει – ή όπως θα μπορούσε να λεχθεί: η μη ύπαρξη απλώς δεν υπήρχε. H ύπαρξη της ανυπαρξίας ήταν μια τεράστια λογική αντίφαση. Αρα δεν υπήρχε και κανένας λόγος να απεικονιστεί... αυτό που δεν υπήρχε. Aντίθετα για τις ανατολικές φιλοσοφίες, που τράβηξαν άλλους δρόμους και η πλήρης ανυπαρξία ήταν ζητούμενο της ανθρώπινης ύπαρξης, το μηδέν υπήρχε και μπορούσε – ή καλύτερα, έπρεπε – να απεικονιστεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.