Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-03-07
13:28
Αγαπητέ Ειλικρινή.
Όπως ίσως συνάγεται από τα πρώτα μου δείγματα γραφής, δεν έχω σκοπό να αποφύγω τον διάλογο, αλλά μάλλον να τον προκαλέσω. Από την άλλη μεριά το να αναπτύσσω ένα μοντέλο το οποίο εφαρμόζω στον εαυτό μου και να θέλω να πείσω τους άλλους να το ακολουθήσουν, δεν κρίνεται ως αποδοτικό. Θα ήθελα στ' αλήθεια να μάθω ποια είναι η γνώμη των άλλων για το θεσμό του γάμου και της οικογένειας και αφού μελετάς το θέμα για τα τελευταία 4000 χρόνια, η συνεισφορά σου θα ήταν πολύτιμη.
Για να διευκολύνω την κατάσταση, λίγα λόγια περί μοντέλων. Τα μοντέλα είναι θεωρητικές κατασκευές που προσπαθούν, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία να περιγράψουν με όσο δυνατόν μεγαλύτερη πιστότητα ένα φυσικό, κοινωνικό, ή άλλο φαινόμενο. Στηρίζονται σε κάποιες βασικές παραδοχές οι οποίες ονομάζονται αρχικές και οριακές συνθήκες, που καθορίζουν και τα όρια μέσα στα οποία ένα μοντέλο μπορεί να έχει ισχύ. Η εξέλιξη του φαινομένου περιγράφεται εντός αυτών των ορίων με βασικό εργαλείο τα μαθηματικά, όσον αφορά τις θετικές επιστήμες, ή το αντίστοιχό τους, τη λογική, όσον αφορά τις ανθρωπιστικές. Όταν η έρευνα φτάνει σε συμπεράσματα που δεν μπορούν να προβλεφθούν ικανοποιητικά από το υπάρχον μοντέλο (when it's pushed to its limits όπως λέγεται) τότε οι επιστήμονες είναι υποχρεωμένοι να αναθεωρήσουν τις βασικές τους παραδοχές. Αυτήν τη μεθοδολογία έχω στο μυαλό μου και πίστεψέ με αυτά που έχουν να πουν οι άλλοι είναι πολύ καλύτερα από αυτά που έχω να πω εγώ. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρούμε τον παράγοντα υποκειμενικότητα του ερευνητή, αφού εγώ μπορεί να υποστηρίζω πράγματα ανεφάρμοστα σε πληθυσμιακή κλίμακα ή απλά να ζω στον κόσμο μου, όπως είναι και πολύ πιθανό.
Μέσα από την απάντησή μου στην Underwater διαφαίνεται η κριτική μου σε έναν βασικό πυλώνα του αστικού μοντέλου και προτείνεται η πρώτη "αρχική συνθήκη" ενός εναλλακτικού. Θα σε παρακαλούσα να συμμετάσχεις στην έρευνα, αφού και η ηλικία σου δείχνει ότι θα πρέπει να έχεις ιδίαν άποψη για το θέμα, άσχετα αν είσαι παντρεμένος ή όχι. Να είσαι βέβαιος ότι στο τέλος θα μαζέψω όλα τα "μπαλάκια" και δεν θα φυγομαχήσω.
Όπως ίσως συνάγεται από τα πρώτα μου δείγματα γραφής, δεν έχω σκοπό να αποφύγω τον διάλογο, αλλά μάλλον να τον προκαλέσω. Από την άλλη μεριά το να αναπτύσσω ένα μοντέλο το οποίο εφαρμόζω στον εαυτό μου και να θέλω να πείσω τους άλλους να το ακολουθήσουν, δεν κρίνεται ως αποδοτικό. Θα ήθελα στ' αλήθεια να μάθω ποια είναι η γνώμη των άλλων για το θεσμό του γάμου και της οικογένειας και αφού μελετάς το θέμα για τα τελευταία 4000 χρόνια, η συνεισφορά σου θα ήταν πολύτιμη.
Για να διευκολύνω την κατάσταση, λίγα λόγια περί μοντέλων. Τα μοντέλα είναι θεωρητικές κατασκευές που προσπαθούν, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία να περιγράψουν με όσο δυνατόν μεγαλύτερη πιστότητα ένα φυσικό, κοινωνικό, ή άλλο φαινόμενο. Στηρίζονται σε κάποιες βασικές παραδοχές οι οποίες ονομάζονται αρχικές και οριακές συνθήκες, που καθορίζουν και τα όρια μέσα στα οποία ένα μοντέλο μπορεί να έχει ισχύ. Η εξέλιξη του φαινομένου περιγράφεται εντός αυτών των ορίων με βασικό εργαλείο τα μαθηματικά, όσον αφορά τις θετικές επιστήμες, ή το αντίστοιχό τους, τη λογική, όσον αφορά τις ανθρωπιστικές. Όταν η έρευνα φτάνει σε συμπεράσματα που δεν μπορούν να προβλεφθούν ικανοποιητικά από το υπάρχον μοντέλο (when it's pushed to its limits όπως λέγεται) τότε οι επιστήμονες είναι υποχρεωμένοι να αναθεωρήσουν τις βασικές τους παραδοχές. Αυτήν τη μεθοδολογία έχω στο μυαλό μου και πίστεψέ με αυτά που έχουν να πουν οι άλλοι είναι πολύ καλύτερα από αυτά που έχω να πω εγώ. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρούμε τον παράγοντα υποκειμενικότητα του ερευνητή, αφού εγώ μπορεί να υποστηρίζω πράγματα ανεφάρμοστα σε πληθυσμιακή κλίμακα ή απλά να ζω στον κόσμο μου, όπως είναι και πολύ πιθανό.
Μέσα από την απάντησή μου στην Underwater διαφαίνεται η κριτική μου σε έναν βασικό πυλώνα του αστικού μοντέλου και προτείνεται η πρώτη "αρχική συνθήκη" ενός εναλλακτικού. Θα σε παρακαλούσα να συμμετάσχεις στην έρευνα, αφού και η ηλικία σου δείχνει ότι θα πρέπει να έχεις ιδίαν άποψη για το θέμα, άσχετα αν είσαι παντρεμένος ή όχι. Να είσαι βέβαιος ότι στο τέλος θα μαζέψω όλα τα "μπαλάκια" και δεν θα φυγομαχήσω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-03-07
12:14
Αν και νομίζω ότι το ποστ σου ανήκει μάλλον εδώ (θα το αποφασίσουν οι ειδικότεροι εμού) https://www.e-steki.com/forum/showthread.php?t=516&highlight=%E3%E1%EC%EF%F2
εγώ θα ήθελα να μας δώσεις ένα παράδειγμα "νέου μοντέλου οικογένειας" ώστε να έχουμε μια βάση συζήτησης!
Αν και προσπαθώ να εφαρμόσω ένα εναλλακτικό μοντέλο στην προσωπική μου ζωή, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος εάν λειτουργεί και σε άλλους ή μόνο σε μένα. Πιστεύω ότι μέσα από την αλληλεπίδραση μπορούν να προκύψουν σημαντικότερα συμπεράσματα από αυτά που έχω βγάλει εγώ από μόνος μου. Αν θα ήθελες να συμμετάσχεις σε μια τέτοια πνευματική περιπέτεια, πες μας τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει στο γάμο ή στην οικογένεια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
12-03-07
19:53
Καλησπέρα στα μέλη του forum, αυτό είναι το πρώτο μύνημα που γράφω εδώ.
Από κοινωνιολογικής άποψης, κάθε κοινωνία φροντίζει για την αναπαραγωγή, τόσο του πληθυσμού της, όσο και των προτύπων της. Γι' αυτό έχει δημιουργήσει τους κατάλληλους αυτοματισμούς που θα βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού, αλλά και άλλων στόχων της. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η καλλιέργεια της ιδέας ότι "ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου". Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες δεν υπήρχε προγεννητικός έλεγχος και ότι η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών (σύνδρ. Down κλπ), μπορούμε να εξηγήσουμε το άγχος που έχει εμφυτευθεί κυρίως στις γυναίκες για τεκνοποίηση κάτω των 30 ετών.
Από βιολογικής άποψης, η αναπαραγωγή του είδους είναι μέγιστη προτεραιότητα, γι' αυτό και η φύση έχει φροντίσει να εμφυτεύσει αυτήν την ανάγκη και μάλιστα στα βαθύτερα ασυνείδητα τμήματα του εγκεφάλου μας, απ' όπου βγαίνουν στην επιφάνεια με διάφορες μορφές. Θα ήθελα να σημειώσω ότι η αδυναμία αναπαραγωγής, σύμφωνα με τις απόψεις της βιολογίας, ισοδυμαμεί με "γενετικό θάνατο" (επιστημονικός όρος). Έτσι, η μη αναπαραγωγή έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο οργανικές, όσο και ψυχολογικές, χωρίς να θέλω να υπονοήσω ότι η κάθε είδους αγαμία είναι η αποκλειστική πηγή όλων των προβλημάτων μας.
Θεωρώ ότι το τρέχον μοντέλο οικογένειας, η λεγόμενη "αστική οικογένεια" (πολιτικός όρος) είναι αποτυχημένο και δεν μπορεί πλέον να καλύψει ούτε τις κοινωνικές, ούτε τις προσωπικές μας ανάγκες. Μάλιστα έχει αμφισβητηθεί έντονα από τη δεκαετία του '60, με αποκορύφωμα το Μάη του '68. Από τα μυνήματα των περισσότερων, βλέπω ότι αυτό το μοντέλο οικογένειας αμφισβητείται έντονα και στο forum.
Θα ήταν ίσως ιδιαίτερα γόνιμο, να συζητηθεί ένα νέο μοντέλο οικογένειας που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες και να είναι προσαρμοσμένο στο νέο αιώνα. Τέλος να παρατηρήσω ότι η συντροφικότητα είναι το ζητούμενο σε κάθε πετυχημένη σχέση και δεν θα πρέπει να αναφέρεται, έστω και εντός εισαγωγικών, ως συνώνυμο του συμβιβασμού. Όταν δεν έχεις συντρόφους να σε στηρίζουν αναγκάζεσαι να κάνεις πολλούς συμβιβασμούς που συχνά είναι ασήκωτοι ως βάρος!
Από κοινωνιολογικής άποψης, κάθε κοινωνία φροντίζει για την αναπαραγωγή, τόσο του πληθυσμού της, όσο και των προτύπων της. Γι' αυτό έχει δημιουργήσει τους κατάλληλους αυτοματισμούς που θα βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού, αλλά και άλλων στόχων της. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η καλλιέργεια της ιδέας ότι "ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου". Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες δεν υπήρχε προγεννητικός έλεγχος και ότι η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών (σύνδρ. Down κλπ), μπορούμε να εξηγήσουμε το άγχος που έχει εμφυτευθεί κυρίως στις γυναίκες για τεκνοποίηση κάτω των 30 ετών.
Από βιολογικής άποψης, η αναπαραγωγή του είδους είναι μέγιστη προτεραιότητα, γι' αυτό και η φύση έχει φροντίσει να εμφυτεύσει αυτήν την ανάγκη και μάλιστα στα βαθύτερα ασυνείδητα τμήματα του εγκεφάλου μας, απ' όπου βγαίνουν στην επιφάνεια με διάφορες μορφές. Θα ήθελα να σημειώσω ότι η αδυναμία αναπαραγωγής, σύμφωνα με τις απόψεις της βιολογίας, ισοδυμαμεί με "γενετικό θάνατο" (επιστημονικός όρος). Έτσι, η μη αναπαραγωγή έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο οργανικές, όσο και ψυχολογικές, χωρίς να θέλω να υπονοήσω ότι η κάθε είδους αγαμία είναι η αποκλειστική πηγή όλων των προβλημάτων μας.
Θεωρώ ότι το τρέχον μοντέλο οικογένειας, η λεγόμενη "αστική οικογένεια" (πολιτικός όρος) είναι αποτυχημένο και δεν μπορεί πλέον να καλύψει ούτε τις κοινωνικές, ούτε τις προσωπικές μας ανάγκες. Μάλιστα έχει αμφισβητηθεί έντονα από τη δεκαετία του '60, με αποκορύφωμα το Μάη του '68. Από τα μυνήματα των περισσότερων, βλέπω ότι αυτό το μοντέλο οικογένειας αμφισβητείται έντονα και στο forum.
Θα ήταν ίσως ιδιαίτερα γόνιμο, να συζητηθεί ένα νέο μοντέλο οικογένειας που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες και να είναι προσαρμοσμένο στο νέο αιώνα. Τέλος να παρατηρήσω ότι η συντροφικότητα είναι το ζητούμενο σε κάθε πετυχημένη σχέση και δεν θα πρέπει να αναφέρεται, έστω και εντός εισαγωγικών, ως συνώνυμο του συμβιβασμού. Όταν δεν έχεις συντρόφους να σε στηρίζουν αναγκάζεσαι να κάνεις πολλούς συμβιβασμούς που συχνά είναι ασήκωτοι ως βάρος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.