Άλλα μηνύματα του μέλους mpaglamas σε αυτό το thread

mpaglamas · 29-01-10

Πριν ενάμιση χρόνο γνώρισα μια κοπέλα που μου άρεσε πάρα πολύ. Μετά από κανένα χρόνο κατάφερα να την πείσω να βγεί μαζί μου. Τότε άρχισα να την γνωρίζω καλύτερα και μου άρεσε αφάνταστα, αλλά δεν ήταν όλα όπως τα περίμενα. Με το 1ο ραντεβού που βγήκα μαζί της, είδα ότι ήταν κλειστός χαρακτήρας και ότι είχε κάποια θέματα που την εμπόδιζαν να μου ανοιχτεί και να μου μιλήσει. Αλλά επειδή μου άρεσε πάρα πολύ δεν με απασχόλησε τίποτα και φρόντησα να μάθω τι τρέχει. Έτσι λοιπόν, έμαθα ότι η κοπέλα είχε μια σχέση 3 χρόνια με κάποιον (μετανάστη που σε κάποια φάση της ζωής του δεν μπορούσε να ανανεώση τα χαρτιά της παραμονής του και είναι τώρα χωρίς χαρτιά) και η κοπέλα έχει έντονα συναισθήματα για εκείνον. Βγήκα μαζί της σε μια φάση που είχαν κάποια προβλήματα και τους κρατούσαν μακριά, έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε μεταξύ μας μια σχέση αλλά εκείνη ποτέ δεν έπαψε να ασχολείται με εκείνον, παρότι περνούσαμε μαζί πάρα πολύ καλά (αν και δεν είχε τελειώσει η ιστορία τους). Εκείνη πολλές φορές χανόταν ακόμα και όταν ήμασταν μαζί και ήθελε να γυρίσει πίσω σε εκείνον ενώ της είχε ζητήσει χρόνο γιατί δεν ήξερε τι ήθελε, μετά από ένα χρονικό διάστημα 5 μηνών έγινε μια συζήτηση μεταξύ τους η οποία κατέληξε πως πρέπει να χωρίσουν και έτσι για λίγο καιρό ησύχασα. Τότε εκείνη έπαψε πια να τρέχει από πίσω του και αποφάσισε να είμαστε μαζί και να ανακοινώσει στην παρέα της πως η παλιά σχέση έλαβε τέλος και πως έχει εμένα σαν αγόρι της. Και πάνω που το είχε πάρει απόφαση όπως είπαμε και πιο πρίν, ξαναεμφανίζεται εκείνος και της ζητάει μια 2η ευκαιρία να τα ξεχάσουν όλα και να ξεκινήσουν από την αρχή και πως μπορούν μαζί να τα καταφέρουν και ότι τώρα ξέρει τι θέλει.

Ενώ είμαστε μαζί τέσσερις μήνες της έχω δείξει ότι την θέλω πάρα πολύ, ότι θέλω να είμαστε μαζί και να ξεκινήσω μια ζωή μαζί της στην οποία θα μπορώ να της προσφέρω πράγματα που δεν θα μπορέσει ποτέ να έχει με εκείνον. Αυτά τα πράγματα είναι ότι δεν θα είχα πρόβλημα να κάνω παιδί μαζί της, ενώ με εκείνον είχε μείνει έγκυος και το έριξαν (ενώ το ήθελαν και οι 2, αλλά δεν υπήρχαν τα βασικά όπως σπίτι και λεφτά). Ότι αν είναι μαζί μου θα μπορεί να βλέπει την παρέα της, ενώ αν είναι μαζί του λόγω απόστασης και απασχόλησης δεν θα μπορεί να την βλέπει. Ακόμα θα μπορεί να ασχοληθεί μετα μαθήματα της και να μπορέσει να βελτιώσει τον τρόπο ζωής και την εκπαίδευσή της.

Αν μείνει με εκείνον θα πρέπει να βρεί μια δουλειά για να μπορούν να μειωθούν οι ώρες στους τις μισές (8 ώρες) για να μπορεί να αφοσιώνουν χρόνο μεταξύ τους και να είναι όπως πριν 3 χρόνια αχώριστοι και να συζούν όπως πριν. Αλλά το τίμημα για να μείνει μαζί του θα είναι να ¨θυσιάσει¨ τα ¨θέλω¨ της και να ζήσει ¨σαν¨ κυνηγημένη.

Το θέμα όμως είναι ότι αυτή την στιγμή που είναι μαζί μου σκέφτεται την πιθανότητα να γυρίσει σε εκείνον ακόμα και αν την έχει πληγώσει και την έχει κάνει πολλές φορές να πονέσει και την έχω δει να γίνεται κομμάτια γι'αυτόν και με στεναχωρεί και εμένα.

Δώστε μας την γνώμη σας την πιστεύετε γι'αυτήν την κατάσταση και πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα. Να κυνηγήσει το αίσθημα ή να αφήσει τον χρόνο να περάσει και να προσπαθήσει να αποκτήσει αισθήματα για 'μένα με τον καιρό και τις στιγμές που θα ζήσουμε μαζί;;;;;

Υ.Γ. Είμαι 29, εκείνη 23 και εκείνος 25....

Άλλα μηνύματα του μέλους mpaglamas σε αυτό το thread

mpaglamas

Νεοφερμένος

Λοιπές Σελίδες