DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
23-02-10
23:50
Έχει το δικαίωμα μια μάνα να στερεί από έναν πατέρα το παιδί του, επειδή δεν άλλαξε μερικές πάνες,δεν έβαλε μερικά πλυντήρια ή στην τελική είναι αυτός που είναι με ό,τι αυτό συνεπάγεται και τι γνώμη θα έχει άραγε γι' αυτήν την απόφαση το παιδί μεγαλώνοντας; Α,ναι!...αυτή που θα έχει δημιουργήσει για εκείνο η μητέρα του.
Αυτή είναι η ενδεδειγμένη μάνα στην οποία θα πρέπει να δίδεται η αποκλειστική κυριότητα;
Ναι.-
Και στο σημείο αυτό (καθώς διαμορφώνουμε τις αντιλήψεις μας όχι μόνο από τα διαβάσματα μας αλλά και από τις εμπειρίες μας στη ζωή) δε μπορώ παρά να θυμηθώ περιπτώσεις συζύγων ακόμα και μεγάλων σε ηλικία που χώρισαν τις συζύγους τους αφήνοντας τες χωρίς κανένα εισόδημα, χωρίς δουλειά (για να μη μιλήσω και για αρρώστιες) και μετά βγήκαν και παραπονούμενοι γιατί τα παιδιά τους δεν ήθελαν να τους δουν στα μάτια τους.
Για το λόγο αυτό, κλείνω την συζήτηση στο βαθμό στον οποίο εστιάζεται σε μία μόνο πτυχή των γραπτών μου πριν γίνω ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΚΛΗΡΗ.
Κάθε περαιτέρω συζήτηση επί των υπολοίπων που έθεσα παραμένει ευπρόσδεκτη.
[επεξεργασία] Δε με προβληματίζει η αρνητική, σεβαστή πάντα και εκτιμώ και ευχαριστώ θερμά για την ειλικρίνεια, το γεγονός όμως ότι ενίοτε (έως συχνότερα) πιανόμαστε από τα "φωνακλάδικα" σημεία των αναρτήσεων που ωστόσο θέτουν κι άλλα ζητήματα, με λυπεί κάπως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
22-02-10
19:41
Μέχρι πριν από αυτή την πρόταση, σε παρακολουθούσα καλά. Εδώ όμως, φοβάμαι πως σε έχασα.
Εάν τα παιδιά νομιμοποιούνται ως πρόσωπα με τη γέννησή τους, γιατί θα πρέπει να "είναι" της μητέρας;
Μάλλον κάτι άλλο θέλεις να πεις, που δεν κατάλαβα...
Αναφέρομαι στην ευρύτατα διαδεδομένη πρακτική να χαρακτηρίζεται ένα παιδί ως παιδί του πατέρα του...
Από τη στιγμή που ένα παιδί χρησιμοποιεί στις τυπικές του σχέσεις με το κράτος κατά προτεραιότητα το πατρώνυμο, λαμβάνει κατά την κυρίαρχη κοινωνική πρακτική το επώνυμο του πατέρα, (μέχρι και στο βραχιολάκι στο μαιευτήριο, έλεος δηλαδή) και μέχρι πρόσφατα υπήρχαν τα τέκνα αγνώστου πατρός, ή εκτός γάμου, θεωρώ ότι η κοινωνική πρακτική που κατοχυρώνει τα παιδιά στο όνομα του πατέρα στα πλαίσια μιας πατρογραμμικής κοινωνικής δομής, κρατά αιχμάλωτη την γυναικεία σεξουαλικότητα επιχειρώντας να ελέγξει μέσω αυτής την ιδιοκτησία των παιδιών αλλά και αντίστροφα, αυτήν μέσω της ιδιοκτησίας των παιδιών.
Μια αν όχι μητριαρχική αλλά τουλάχιστον μητρογραμμική κοινωνική δομή, θα εξασφάλιζε την εξ ορισμού και εκ των προτέρων κοινωνική υπόσταση των τέκνων μέσα από την κατοχύρωση τους στη μητέρα, αποκλείοντας κάθε αμφιβολία για την όποια "νομιμότητα" τους, μη αγνοώντας ενδεχομένως την πατρική καταγωγή τους αλλά και μη εξαρτώντας την υπόσταση τους ως άτομα εντός της κοινωνίας από αυτήν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
22-02-10
12:28
Αυτές τις μέρες είχα αυτή τη συζήτηση και άκουσα απόψεις από νέα παιδιά του τύπου αν πάει με πολλούς είναι πουτ@ν@, αν πάει με κάποιον στο πρώτο ραντεβού είναι πουτ@ν@, αν έχει σχέση με δύο κάποια στιγμή στη ζωή της είναι πουτ@ν@. Αν βέβαια αυτά τα κάνει κάποιος άντρας, δεν πειράζει, είναι μάγκας έτσι; Εννοείται αυτό.
Τα νέα παιδιά εμφανίζουν συχνά ένα νεοσυντηρητισμό που μπορεί να μας ξενίσει εμάς τους μεγαλύτερους καθώς την όποια προοδευτική και αντισυμβατική άποψη έχουμε διαμορφώσει και εκφράσει την έχουμε συχνά "πληρώσει" με διάφορους τρόπους... και θεωρούμε σχεδόν επιβεβλημένο σε μια πιο ελεύθερη πλέον κοινωνία οι νεώτεροι να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι σε πολλά πράγματα.
Πότε επιτέλους θα αλλάξουν αυτές οι απόψεις;;; Πότε θα μάθουμε να κρίνουμε έναν άνθρωπο από το χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του, κι όχι από το τι κάνει στο κρεβάτι του;
Όταν (στο απώτατο δυστυχώς μέλλον) εκλείψει από την ελληνική κοινωνία και την καταναγκαστικά δεσπόζουσα ιουδαιοχριστιανική κοσμοθεωρία η έννοια της γυναίκας ως κτήματος, ως μηχανής παραγωγής παιδιών που (ένεκα της πατριαρχικής θεώρησης) θα πρέπει να αποδεικνύει τη νομιμότητα των τέκνων της στο σύζυγό της δεσμεύουσα για το λόγο αυτό τη σεξουαλικότητα της (για τον υφιστάμενο ή τον επικείμενο σύζυγο) όταν πρέπει να διατηρηθεί η υπερτιμημένη παρθενία (που κατ' εμέ αποτελεί ευθεία αναγωγή στο καινούριο ή χρησιμοποιημένο εμπόρευμα).
Όταν τα παιδιά δεν θα είναι του πατέρα, αλλά της μητέρας, νομιμοποιούμενα ηθικά και κοινωνικά με μόνη τη γέννησή τους, θα έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα...
Σημείωση Editor: Η συζήτηση προήλθε από το θέμα Γυναίκα "εταίρα";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.