DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
23-02-10
23:04
(...)
Πόσο ακόμη θα μας πάρει να κατανοήσουμε και να δεχτούμε, ότι το παιδί δεν ανήκει σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό του και κανείς άνθρωπος δεν χρειάζεται την οιαδήποτε νομιμοποίηση για να υπάρξει; Ποια ηθική και ποιος νόμος μπορεί να χαρακτηρίσει την ύπαρξη ενός ανθρώπου ως "παράνομη";
Αυτό το έχουμε κατανοήσει ήδη φίλτατε, ωστόσο, τουλάχιστον για το διάστημα κατά το οποίο το παιδί είναι ανήλικο και όσο μιλάμε για οργανωμένες κοινωνίες, είναι αναγκαία η ύπαρξη κάποιου ο οποίος να είναι άμεσα υπεύθυνος γι αυτό το παιδί ανεξαρτήτως εάν υφίσταται έννομη ένωση δύο ανθρώπων ή όχι και στο σημείο αυτό θεωρώ τη μητέρα ως την πλέον ενδεδειγμένη λύση.
Επιμένεις να μιλάς για ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ των παιδιών, πράγμα το οποίο προσωπικά μου φαίνεται απάνθρωπο και αποτροπιαστικό. Επίσης, η ίδια σου η φράση την οποία σημειώνω παραπάνω, με το "μέχρι πρόσφατα" αναιρεί την ουσία του επιχειρήματός σου. Από τη στιγμή που υπάρχουν σήμερα τόσες μονογονεϊκές οικογένειες, με μητέρες που δεν έχουν παντρευτεί και που συχνά ο πατέρας δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη του παιδιού του, με αναγνώριση μάλιστα του παιδιού με το επίθετο της μητέρας, κανείς δεν κρατά κανενός τη σεξουαλικότητα αιχμάλωτη. Αλλά αλήθεια, γιατί άραγε επιμένεις στην ιδιοκτησία; Το παρακάτω απόσπασμα είναι διαφωτιστικό:
Δεν αναφέρομαι σε καμμία ιδιοκτησία παιδιού, παρά μόνο στην εξάρτησή του από τον ενήλικα που το φέρνει στον κόσμο για το διάστημα που αυτό χρειάζεται από τη φύση και προβλέπεται από το νόμο.
Σαφώς και υπάρχουν μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά, πόσες «κανονικές» οικογένειες ξέρουμε που τα παιδιά να κρατούν το επώνυμο της μητέρας? Σε πόσες δημόσιες υπηρεσίες ζητούν μητρώνυμο και όχι πατρώνυμο?
Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η μητριαρχία δεν έχει ουδεμία σχέση με την ισότητα, η οποία αποτελεί σημαία του γυναικείου κινήματος εδώ και δεκαετίες, όμως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά μάλλον ψευδεπίγραφη. Είναι γνωστό ότι έννοιες καλές κ' αγαθές, όπως Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης, Ισονομία κλπ, ισχύουν μόνο εφόσον εξυπηρετούν.
Μα γι αυτό ακριβώς δε μίλησα για μητριαρχία αλλά για μητρογραμμικό σύστημα (Elisabeth Gould Davies, To Πρώτο Φύλο, Αθήνα 1982)
Αναρωτιέμαι λοιπόν: Οι παλιοί έλεγαν ότι ο άνδρας γεννά, ενώ η γυναίκα τίκτει. Με δεδομένο ότι η μητρότητα είναι ο ισχυρός πόλος εντός της οικογένειας, ότι η σύνδεση του παιδιού με τη μητέρα είναι από τη φύση της ιδιαίτερα δυνατή, εάν η γυναίκα δια νόμου και γεννά και τίκτει, τότε τι μένει στον πατέρα, μόνο το να γονιμοποιεί; Σε τέτοια περίπτωση, ποιος θα πρέπει να θεωρηθεί ως μηχανή παραγωγής παιδιών;
Εάν φτάσουμε να μιλάμε για "μηχανές" τότε αμφότεροι κινδυνεύουν να θεωρηθούν ως τέτοιες αναλόγως με το πού φυσάει ο άνεμος της εκάστοτε κοινωνίας και του οικογενειακού της "δικαίου"...
Όσο για το ποιος δεσμεύει την σεξουλικότητα ποιου, μέσω των παιδιών, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι στην Ελλάδα είναι τόσο, μα τόσο συνηθισμένο η γυναίκα να προσπαθεί να δεσμεύσει το σύζυγό της μέσω του παιδιού, ή να τον εκδικηθεί άμα τη αποχωρήσει του, επίσης ότι κατέχουμε την πρωτιά στο Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης (PAS), με θύμα συνήθως τον πατέρα, που καταλήγει η αναφορά αυτή να είναι τραγικά διασκεδαστική...
(...)
Ψυχραιμία φίλε μου, μετά τις εξόχως ενδιαφέρουσες απόψεις, φοβάμαι ότι διολισθαίνουμε λίγο...
Ποιός πέρα από την ίδια την κοινωνία και την οικογένεια ενσταλάζει στις νέες γυναίκες την ιδέα της δέσμευσης του συζύγου μέσω ενός παιδιού??? Ποιός διδάσκει σε μια γυναίκα ότι ολοκληρώνεται μέσα από τα παιδιά της??? Ποιός αφήνει σε πλείστες όσες περιπτώσεις μετά από ένα διαζύγιο μια γυναίκα χωρίς δουλειά, χωρίς εισοδήματα, χωρίς πάντα ένα τέως σύζυγο πρόθυμο να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του???
Συγνώμη αλλά εδώ, εάν παρασυρόμουν στην αναφορά περιπτώσεων που έχω δει να συμβαίνουν γύρω μου, θα αναφωνούσα: "Αν δεν σας αρέσει το PAS, στα στερνά, να αλλάζατε και καμμία πάνα και να βάζατε κανένα πλυντήριο στα πρώτα", αλλά κρατιέμαι προς χάριν της συζήτησης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
22-02-10
19:41
Μέχρι πριν από αυτή την πρόταση, σε παρακολουθούσα καλά. Εδώ όμως, φοβάμαι πως σε έχασα.
Εάν τα παιδιά νομιμοποιούνται ως πρόσωπα με τη γέννησή τους, γιατί θα πρέπει να "είναι" της μητέρας;
Μάλλον κάτι άλλο θέλεις να πεις, που δεν κατάλαβα...
Αναφέρομαι στην ευρύτατα διαδεδομένη πρακτική να χαρακτηρίζεται ένα παιδί ως παιδί του πατέρα του...
Από τη στιγμή που ένα παιδί χρησιμοποιεί στις τυπικές του σχέσεις με το κράτος κατά προτεραιότητα το πατρώνυμο, λαμβάνει κατά την κυρίαρχη κοινωνική πρακτική το επώνυμο του πατέρα, (μέχρι και στο βραχιολάκι στο μαιευτήριο, έλεος δηλαδή) και μέχρι πρόσφατα υπήρχαν τα τέκνα αγνώστου πατρός, ή εκτός γάμου, θεωρώ ότι η κοινωνική πρακτική που κατοχυρώνει τα παιδιά στο όνομα του πατέρα στα πλαίσια μιας πατρογραμμικής κοινωνικής δομής, κρατά αιχμάλωτη την γυναικεία σεξουαλικότητα επιχειρώντας να ελέγξει μέσω αυτής την ιδιοκτησία των παιδιών αλλά και αντίστροφα, αυτήν μέσω της ιδιοκτησίας των παιδιών.
Μια αν όχι μητριαρχική αλλά τουλάχιστον μητρογραμμική κοινωνική δομή, θα εξασφάλιζε την εξ ορισμού και εκ των προτέρων κοινωνική υπόσταση των τέκνων μέσα από την κατοχύρωση τους στη μητέρα, αποκλείοντας κάθε αμφιβολία για την όποια "νομιμότητα" τους, μη αγνοώντας ενδεχομένως την πατρική καταγωγή τους αλλά και μη εξαρτώντας την υπόσταση τους ως άτομα εντός της κοινωνίας από αυτήν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
22-02-10
12:28
Αυτές τις μέρες είχα αυτή τη συζήτηση και άκουσα απόψεις από νέα παιδιά του τύπου αν πάει με πολλούς είναι πουτ@ν@, αν πάει με κάποιον στο πρώτο ραντεβού είναι πουτ@ν@, αν έχει σχέση με δύο κάποια στιγμή στη ζωή της είναι πουτ@ν@. Αν βέβαια αυτά τα κάνει κάποιος άντρας, δεν πειράζει, είναι μάγκας έτσι; Εννοείται αυτό.
Τα νέα παιδιά εμφανίζουν συχνά ένα νεοσυντηρητισμό που μπορεί να μας ξενίσει εμάς τους μεγαλύτερους καθώς την όποια προοδευτική και αντισυμβατική άποψη έχουμε διαμορφώσει και εκφράσει την έχουμε συχνά "πληρώσει" με διάφορους τρόπους... και θεωρούμε σχεδόν επιβεβλημένο σε μια πιο ελεύθερη πλέον κοινωνία οι νεώτεροι να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι σε πολλά πράγματα.
Πότε επιτέλους θα αλλάξουν αυτές οι απόψεις;;; Πότε θα μάθουμε να κρίνουμε έναν άνθρωπο από το χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του, κι όχι από το τι κάνει στο κρεβάτι του;
Όταν (στο απώτατο δυστυχώς μέλλον) εκλείψει από την ελληνική κοινωνία και την καταναγκαστικά δεσπόζουσα ιουδαιοχριστιανική κοσμοθεωρία η έννοια της γυναίκας ως κτήματος, ως μηχανής παραγωγής παιδιών που (ένεκα της πατριαρχικής θεώρησης) θα πρέπει να αποδεικνύει τη νομιμότητα των τέκνων της στο σύζυγό της δεσμεύουσα για το λόγο αυτό τη σεξουαλικότητα της (για τον υφιστάμενο ή τον επικείμενο σύζυγο) όταν πρέπει να διατηρηθεί η υπερτιμημένη παρθενία (που κατ' εμέ αποτελεί ευθεία αναγωγή στο καινούριο ή χρησιμοποιημένο εμπόρευμα).
Όταν τα παιδιά δεν θα είναι του πατέρα, αλλά της μητέρας, νομιμοποιούμενα ηθικά και κοινωνικά με μόνη τη γέννησή τους, θα έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα...
Σημείωση Editor: Η συζήτηση προήλθε από το θέμα Γυναίκα "εταίρα";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.