venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
01-03-10
17:07
Η επόμενη ιστορία είναι πραγματική. Απασχόλησε ευρέως τον νομικό κόσμο αλλά και την κοινωνία της εποχής και αποτέλεσε δεδικασμένο σε μελλοντικές δίκες.
Ηθικό Δίλημμα 3ο, πραγματική ιστορία
Στις 19 Μαίου 1884, το ιστιοφόρο σκάφος Mignonette σαλπάρισε για το Σίδνεϋ από το Σαουθάμπτον με πλήρωμα τεσσάρων ατόμων: Τον Tom Dudley καπετάνιο, τους Edwin Stephens και Edmund Brooks ναύτες, και τον Richard Parker καμαρότο. Ο Parker ήταν 17 ετών και άμαθος από θάλασσα. Αυτό ήταν το πρώτο του ταξίδι. Ήταν επίσης ορφανός, χωρίς οικογένεια.
Στις 5 Ιουλίου το ιστιοφόρο έπεσε σε θαλασσοταραχή και βούλιαξε στʼ ανοιχτά. Οι τέσσερις επιβαίνοντες επιβιβάστηκαν σε σωσίβια λέμβο περισώζοντας κάποια όργανα πλοήγησης και δύο κονσέρβες γογγύλια.
Ο Dudley άνοιξε την πρώτη κονσέρβα στις 7 Ιουλίου και το πλήρωμα τη μοιράστηκε.
Στις 9 Ιουλίου κατάφεραν να πιάσουν μια θαλάσσια χελώνα και να τραφούν με το κρέας και το αίμα της. Μαζί με τη δεύτερη κονσέρβα η τροφή αυτή τους διατήρησε ζωντανούς μέχρι τις 17 Ιουλίου, όμως είχε σταθεί αδύνατον μέχρι εκείνη τη στιγμή να μαζέψουν βρόχινο νερό και το θαλασσινό νερό θεωρείτο θανατηφόρο εάν καταναλωνόταν.
Παρʼ όλʼ αυτά ο Parker είχε δοκιμάσει να πιει θαλασσινό νερό και στις 20 Ιουλίου κειτόταν άρρωστος στην πλώρη της σωστικής λέμβου. Ο Stephens επίσης δεν ένιωθε πολύ καλά.
Στις 23 ή 24 Ιουλίου και ενώ ο Parker μάλλον βρισκόταν σε κώμα, ο Dudley είπε στους άλλους ότι ήταν αναγκαίο να πεθάνει ένας για να σωθούν οι υπόλοιποι και ότι θα έπρεπε να τραβήξουν κλήρο σύμφωνα με το άγραφο δίκαιο της θάλασσας. Ο Brooks αρνήθηκε, άγνωστο για ποιους λόγους. Αν δηλαδή θεώρησε τη μέθοδο ανήθικη ή φοβήθηκε μήπως ο κλήρος πέσει σʼ εκείνον.
Το ίδιο βράδυ, ο Dudley ήγειρε και πάλι το ίδιο θέμα και ο Stephens υπέδειξε ότι ο Parker πιθανότατα θα πέθαινε ενώ οι υπόλοιποι είχαν συζύγους και παιδιά.
Την επόμενη μέρα και χωρίς ελπίδα διάσωσης εν όψει, οι Dudley και Stephens ένευσαν σιωπηρά την απόφασή τους να σκοτώσουν τον Parker, ενώ ο Brooks ισχυρίστηκε αργότερα ότι δεν ένευσε ούτε θετικά, ούτε αρνητικά. Ο φόνος του Parker πριν από το αναμενόμενο φυσικό του τέλος, θα διατηρούσε το κρέας και το αίμα του σε καλύτερη κατάσταση. Έτσι ενώ ο ένας του κρατούσε τα πόδια, ο άλλος μουρμούρισε μια προσευχή και του έμπηξε το μαχαίρι στο λαιμό. Επί τρεις ημέρες τράφηκαν με το κρέας του παιδιού.
«Την ώρα που παίρναμε το πρωινό μας», γράφει αργότερα ο Dudley στο ημερολόγιό του, «επιτέλους φάνηκε από μακριά ένα πλοίο».
Έτσι στις 29 Ιουλίου, οι 3 εναπομείναντες άνδρες του πληρώματος διασώθηκαν και οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη για ανθρωποκτονία. Ισχυρίστηκαν ότι η πράξη τους καθοδηγήθηκε από αναγκαιότητα.
Μάλιστα η κοινή γνώμη της εποχής έδειξε κατανόηση για την πράξη τους και ήταν με το μέρος τους.
Στη συζήτηση που ακολούθησε στην τάξη του Sandel, καθοδήγησε τους μαθητές του να μην σταθούν στο νόμο, αλλά να στρέψουν τις κρίσεις τους στο αν ήταν ηθικά αποδεκτή μια τέτοια πράξη.
Σας μεταφέρω τις ερωτήσεις που τέθηκαν στη συζήτησή τους, ώστε να αποτελέσουν βάση και για τη δική μας συζήτηση:
- Είναι ηθικά αποδεκτός ο κανιβαλισμός σε ακραίες συνθήκες σαν αυτή;
- Είναι οι εμπλεκόμενοι ένοχοι για φόνο;
- Εάν ο Parker είχε δώσει τη συγκατάθεσή του και ήταν πρόθυμος να θυσιαστεί, θα ήταν ο φόνος του ηθικά αποδεκτός;
- Εάν είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους να γίνει κλήρωση, θα ήταν ηθικά αποδεκτό να θανατωθεί αυτός στον οποίο θα έπεφτε ο κλήρος;
- Εάν αυτός στον οποίο έπεφτε ο κλήρος, άλλαζε γνώμη θα ήταν αποδεκτό ηθικά να θανατωθεί;
Ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει χωρίς φαγητό έως και ένα μήνα περίπου, αν και υπάρχουν περιπτώσεις που άνθρωποι έχουν αντέξει περισσότερο....Εδώ έρχεται το ερώτημα "ένας χαρακτήρας πόσες μέρες μπορεί να αντέξει χωρίς τροφή;;;;;;" ...προφανώς τόσες όσο είναι το μέγιστο της αντοχής του.....από μηδέν μέρες λοιπόν έως 30 μέρες......
Από την παραπάνω ιστορία προκύπτει ότι εγιναν όλα αυτά σε λιγότερο απο το διάστημα του ενός μήνα.....αν διάβασα σωστά 5 Ιουλίου έγινε το ναυάγιο και 29 Ιουλίου ήδη είχαν σωθεί......
Πολύ νωρίς για να κανιβαλιστούν μου φαίνεται.......
Πρέπει να δούμε και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην προκειμένη περίπτωση, γιατί καθώς διάβαζα την ιστορία αυτή, θυμήθηκα μιαν άλλη που είναι και πιο πρόσφατη και έχει γυριστει και σε κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο Alive...
Εκεί λοιπόν στη δεύτερη περίπτωση πάνω στα βουνά , σε μια πλαγιά των Άνδεων της Χιλής μέσα στο κρύο και το ψύχος πιστεύω ότι οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά πιο δύσκολες, που αναγκάστηκαν και οδηγήθηκαν από το ένστικτο και το αίσθημα της επιβίωσης, οι επιζήσαντες αφού είχαν μείνει εκεί για περίπου 70 μέρες....... και επίσης δύο από αυτούς, ο Παράντο και ο Κανέσσα ξεκίνησαν μια 12ήμερη πορεία μέσα στα χιονισμένα όρη για να καταφέρουν τελικά να βρουν βοήθεια και να διασώσουν τους υπόλοιπους.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.