03-03-10
22:49
χμ σωστό κι αυτόΆμα τα βρεις όλα αυτά μαζεμένα γλυκιά μου Palladin, μάλλον θα καταλήξεις ερωτευμένη.
ε, μπορεί να τα βρεις σε κάποιον που δεν σου κάνει κλικ σεκσουαλικά, αυτό εννοώ.
Αλλά επειδή οι γυναίκες συνήθως κάνουν σεκς με το μυαλό τους, όλα είναι πιθανά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-03-10
22:32
Δεν πρόλαβα να διαβάσω τις απαντήσεις, αλλά έχω να πω τα εξής:
Αρχικά, ακόμα κι αν ερωτευτείς παράφορα και παντρευτείς τον πατέρα του παιδιού σου, σύμφωνα με τις στατιστικές υπάρχει σχεδόν 50% πιθανότητα να χωρίσετε. Αυτό ισχύει φυσικά και αν παντρευτείς κάποιον με τον οποίον δεν είσαι ερωτευμένη. Γενικά σχεδόν οι μισοί γάμοι, απ'όσο ξέρω τουλάχιστον, καταλήγουν σε διαζύγιο. Οπότε η πιθανότητα του single parent καλό θα είναι να υπάρχει κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας, γιατί δεν είναι καθόλου απίθανο να μας συμβεί, ακόμα κι αν δεν το επιδιώξουμε.
Από την άλλη, τα παιδιά μένουν μαζί σου για κάποια χρόνια, μέχρι να τελειώσουν το λύκειο. Μετά τα 18 φεύγουν να σπουδάσουν, έχουν το σπίτι τους, τη ζωή τους, δεν ζουν μαζί σου. Άρα αν στα 30 σου παντρευτείς κάποιον που δεν αγαπάς, στα 48 σου θα ξεμείνεις στην ουσία μαζί του, και θα τρώτε στη μάπα ο ένας τον άλλο όλη μέρα.
Πού θέλω να καταλήξω; Δεν είναι "κακό" να παντρέυονται δύο άνθρωποι που δεν είναι φουλ ερωτευμένοι, οι γάμοι συνήθως στηρίζονται σε άλλα πράγματα. Όμως θα πρέπει θεωρώ να υπάρχουν κάποια standards ώστε να είναι ευχάριστη και ομαλή η συμβίωση: να ταιριάζετε σαν άνθρωποι, να έχετε κοινούς στόχους και φιλοδοξίες, κατανόηση, κοινά ενδιαφέροντα, ειλικρίνεια.
Αρχικά, ακόμα κι αν ερωτευτείς παράφορα και παντρευτείς τον πατέρα του παιδιού σου, σύμφωνα με τις στατιστικές υπάρχει σχεδόν 50% πιθανότητα να χωρίσετε. Αυτό ισχύει φυσικά και αν παντρευτείς κάποιον με τον οποίον δεν είσαι ερωτευμένη. Γενικά σχεδόν οι μισοί γάμοι, απ'όσο ξέρω τουλάχιστον, καταλήγουν σε διαζύγιο. Οπότε η πιθανότητα του single parent καλό θα είναι να υπάρχει κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας, γιατί δεν είναι καθόλου απίθανο να μας συμβεί, ακόμα κι αν δεν το επιδιώξουμε.
Από την άλλη, τα παιδιά μένουν μαζί σου για κάποια χρόνια, μέχρι να τελειώσουν το λύκειο. Μετά τα 18 φεύγουν να σπουδάσουν, έχουν το σπίτι τους, τη ζωή τους, δεν ζουν μαζί σου. Άρα αν στα 30 σου παντρευτείς κάποιον που δεν αγαπάς, στα 48 σου θα ξεμείνεις στην ουσία μαζί του, και θα τρώτε στη μάπα ο ένας τον άλλο όλη μέρα.
Πού θέλω να καταλήξω; Δεν είναι "κακό" να παντρέυονται δύο άνθρωποι που δεν είναι φουλ ερωτευμένοι, οι γάμοι συνήθως στηρίζονται σε άλλα πράγματα. Όμως θα πρέπει θεωρώ να υπάρχουν κάποια standards ώστε να είναι ευχάριστη και ομαλή η συμβίωση: να ταιριάζετε σαν άνθρωποι, να έχετε κοινούς στόχους και φιλοδοξίες, κατανόηση, κοινά ενδιαφέροντα, ειλικρίνεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.