Madrugada*
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
06-03-10
17:55
Ναι βρε σου λεω...εξ οψεως δεν αντιπαθω καποιον. Μπορει να κανω καποια σκεψη του τυπου " πω πω τι σκατο-κακομουτσουνος ειναι αυτος", αλλα σε καμμια περιπτωση δεν σημαινει αυτο αντιπαθεια.
Συνηθως απλα δεν ασχολουμαι, δεν κανω καν σκεψεις...τωρα εαν μου μιλησει και ειναι αγενης, θα τον χαρακτηρισω αγενη, αλλα οχι αντιπαθη...
Βαθμολογώ ύφος και όχι άποψη. 'Αρα δεν είναι θέμα άποψης αλλά ύφους, γλυκύτητας και καλοσύνης του άλλου που βγαίνει από το πρόσωπό του και τη στάση του και μόνο. Η ίδια η Νεράιδα είπε ότι η πρώτη εντύπωση που δίνει είναι ξινή ή σνομπ. Αυτό είναι η συμπάθεια ή αντιπάθεια, η πρώτη εντύπωση, άλλος θα την συμπαθήσει εξ αρχής άλλος όχι. Τώρα ποιός θα της δώσει χρόνο για να γνωρίσει τον πραγματικό της εαυτό, είναι άλλου παππά ευαγγέλιο. 'Ομως η συμπάθεια ή αντιπάθεια είναι κάτι που κρίνεται εξ αρχής.
Συμφωνώ με το Δόκτωρα στο σημείο αυτό διότι κι εγώ έτσι είμαι και συνεπώς τον καταλαβαίνω. Δηλαδή τυχαίνει να αντιπαθήσω και να συμπαθήσω άτομα εξ'όψεως εντός λίγων λεπτών. Είτε από το ύφος, το βλέμμα, είτε από δυο φράσεις που θα ακούσω να μου λένε. Βέβαια το αν είναι σωστό ή όχι να κρίνουμε τον άλλον τόσο άμεσα είναι άλλο ζήτημα. Λογικά δεν είναι εκτός πια κι αν κάποιος είναι φυσιογνωμιστής και δεν πέφτει ποτέ έξω.
Αυτό που προσπαθεί να εξηγήσει η Νεράιδα είναι πως δε σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο, απλώς υπάρχουν κάποιοι πιο παρορμητικοί με άμεση αντίδραση στο ερέθισμα και άλλοι που δεν τους νοιάζει τόσο και λειτουργούν διαφορετικά, δηλ. αδιαφορούν για τον απέναντι και, εάν τους δοθεί η ευκαιρία να τον γνωρίσουν, τότε και μόνο τότε εκφέρουν μέσα τους άποψη. Η Νεράιδα π.χ. μένει απλώς στη σκέψη <<τι σκατο-κακομούτσουνος είναι αυτός>> ή ότι <<είναι αγενής>> ενώ άλλοι (όπως ο Δόκτωρας κι εγώ στην προκειμένη) το προχωράμε ένα βήμα παραπέρα ασυνείδητα και μας βγαίνει αντιπάθεια. Απλό!
Έχει τύχει εγώ να τα παίρνω στο κρανίο επειδή παρατήρησα κάποιον πελάτη στο διπλανό τραπέζι να είναι αγενής προς το σερβιτόρο και να μου έρχεται να του χώσω μπουνιά. Σπάζομαι όταν κάποιος δεν έχει τρόπους και φέρεται στο σερβιτόρο σαν δουλάκι του. Κι όμως, όταν το λέω στο φίλο δίπλα μου με κοιτάει σαν εξωγήινη λέγοντάς με λεπτολόγο και υπερβολική και μη μπορώντας να κατανοήσει γιατί ασχολούμαι και θυμώνω με τους άσχετους. Είναι θέμα οπτικής γωνίας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Madrugada*
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
29-04-09
17:48
Κάποια πρώτα σημάδια που με κάνουν να θέλω να συζητήσω περισσότερο και να γνωρίσω ορισμένα άτομα :
1.Δυνατή χειραψία και χαμόγελο. Ας είναι και σκέτη υποκρισία, δεν με νοιάζει. Καλύτερα είναι όταν ο άλλος σου αφήνει το μπαγιάτικο χέλι-χέρι του στο δικό σου και κοιτάει τα παπούτσια του ενώ σου λέει βαρισετημένα "Χάρηκα"(=χέσ#$κα) ;
2.Τα σημάδια "μη συμπάθειας" με την κολλητή τα λέμε "καμπανάκια". Ένα καμπανάκι είναι να μου αραδιάσουν άτομα που γνωρίζω ελάχιστα τα προσωπικά τους (και δει τα σεξουαλικά) στη φόρα. Αη ντοντ κεαρ ντουντ. Το καμπανάκι γίνεται καμπανάρα όταν μου λένε κουτσομπολιά. Και μετά στραβώνουν που βλέπουν ότι στραβώνω.
3.Συμπαθώ άτομα που δείχουν αδιαφορία σε κουτσομπολιά του στυλ : "Ο Λάκης με την Σούλα, ο Τάκης με την Βούλα, η Μαρίκα όμως..." και που γενικότερα ξέρουν πότε να μιλήσουν και για ποιο πράγμα. Όταν μου λένε για άλλα άτομα στραβώνω τη μούρη λες και μύρισα κακά ελέφαντα. Αν ήθελα , θα πήγαινα να ρωτήσω "Βούλα, πηδ$%#σαι με τον Τάκη;"
4.Συμπαθώ εύκολα άτομα με τους στοιχειώδεις ευγενικούς τρόπους. Αν και γελάω με χοντροειδή αστεία, οι πρώτες γνωριμίες μου με άλλα άτομα είναι κάπως φορμολιωμένες.
5.Αντιπαθώ άτομα που με θέλουν για πασατέμπο ή γλαστρόνι για να τριγυρνάνε σε στέκια που μπανίζουν γκόμενους. Επίσης, δεν συμπαθώ άτομα που με θέλουν για προσωπικό αναλυτή -άκου-τα-προβλήματά-μου-και-δώσε-λύση.
6.Τέλος. Συμπαθώ άτομα που δεν πέφτουν με τα μούτρα σε μια νέα γνωριμία. Είτε αυτή θα εξελιχθεί σε σχέση είτε σε φιλία. Και κάτι χαζό : τείνω να συμπαθώ περισσότερο "ήσυχα" άτομα. Οι φωνακλάδες party animals και δημοσιοσχετίστες δεν μου κάνουν καμία εντύπωση.
Δε θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο..!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.