Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
07-03-10
23:36
- Κατά πρώτον, φίλε μου Ράσκαλ, νομίζω πως ο σωστός τίτλος θα ήταν "εκκλησιαζόμενη οικογένεια".Σημερα ειχα μια περιεργη εμπειρια.
Στη πολη που σπουδαζω υπαρχει μια οικογενεια η οποια ειναι γνωστοι γνωστων και προθυμοποιθηκαν να με γνωρισουν μετα απο καποια τηλεφωνα με γονεις και μεσαζωντες ωστε να γνωρισω αυτους αλλα και το γιο τους που σπουδαζει στην Καλων τεχνων οπως και γω και να αρχισουμε να κανουμε παρεα κιολας(). Μετα απο καποια τηλεφωνα που ειχα με τον πατερα της οικογενειας με καλεσε σημερα για φαγητο σπιτι τους και αν ηθελα να εκκλησιαστω πιο πριν μαζι τους στον Αγιο Αυγουστινο!! Ολα καλοπροαιρετα απ'τη μερια μου μεχρι στιγμης και καμια παρεξηγηση! Πηγα λοιπον στο σπιτι τους. Γνωρισα και τον Μιχαλη τον γιο τους. Αρχικα εδινε την εντυπωση ενος ησυχου παιδιου. Ο πατερας μιλουσε συνεχεια και ασταματητα. Η μανα μαγειρευε στη κουζινα. Μου φανηκε η πιο λογικη εκει μεσα. O πατερας μιλουσε συνεχεια και οτι αφορουσε γενικως και θεματα του γιου του παρεμβεναι κι αυτος λες και ηταν απο κοινου θεματα και οτι αφορουσε τον Μ διναν απαντησεις μαζι. Αυτο δεν ηταν τοσο αφυσικο φαινοταν στην αρχη γιατι τα περισσοτερα πραγματα τα ειχαν ζησει απο κοινου απο 'τι φανηκε στις μετεπειτα συζητησεις. Ο πατερας του ακολουθουσε τον Μ στη σχολη του παρα πολλες φορες. Απ'τις εισητηριες εξετασεις μεχρι για πιο απλα πραγματα. Φαινοταν σαν να μη τον αφηνε να κινηθει απο μονο του και τα περισσοτερα πραγματα γινοταν απο κοινου. Οι γονεις επισης δουλευοντας στο δημοσιο καταφεραν να παρουν μεταθεση στη πολη που ειναι η σχολη και τωρα ζουν και να ειναι μαζι συνεχεια με τον γιοκα τους. Ολα αυτα κατω απ'το πρισμα μια Χριστιανικης παραδοσιακης οικογενειας αρκετα κλειστη. Ολα αυτα δεν με νοιαζουν και δεν κατηγορω κανεναν. Το θεμα ειναι οτι πηγα για καφε μετα με τον Μ και ειδα ενα παιδι σχεδον στα ορια του "καθυστερημενου". Καμια ουσιαστικη επαφη με το ειναι του. Ενα καλο, ευγενικο παιδι ολιγομιλητο και απιστευτα "αφελες". Ενας δημιουργημενα "καθυστερημενος" με ανυπαρκτο προσωπικο στιγμα. Και ολα αυτα μεσα απ'το πρισμα της φροντιδας και της αγαπης μιας χριστιανικης οικογενειας.
Πως σας φαινονται εσας οι οικογενειες που ειναι φοβισμενες και κλειστες κατω απ'το πρισμα της αλληλοβοηθειας και της προσφορας μεταξυ των μελων που που επιτασει η Χριστιανικη Εκκλησια πανω στην οποια εχουν βαλει τις βασεις απ'τις ζωες τους; Αραγε κανει καλο στα παιδια τοση φροντιδα και προσοχη απ'τους γονεις τους ή απο πισω κρυβονται μεγαλες ανασφαλειες απ'τους ιδιους;
Προσωπικα αυτο που πιστευω ειναι:
- Η περίπτωση που αναφέρεσαι, μάλλον για πρώτη ύλη "γκέτου" πρόκειται, παρά για ανθρώπους που προσιδιάζουν στην έννοια της χριστιανικής εκκλησίας: συντηρητικοί, αγοροφοβικοί, δουλικοί, σχεδόν μισάνθρωποι από υπερβάλουσα φιλαυτία, έχουνε πολύ δρόμο για να προσεγγίσουν το πνεύμα του Χριστιανισμού και το "αγαπάτε τους εχθρούς ημών"!
-Συμπάσχω μαζί τους, παρά αηδιάζω. Αλλά το πνεύμα που διακατέχει τέτοιες περιπτώσεις συναθρώπων μας, είναι και για μένα, τωόντι αηδιαστικό!
-Συμπάσχω βέβαια πρωτίστως με τα παιδιά τους, κι αν ήμουν στη θέση σου και είχα περίσσευμα χρόνου, θα προσπαθούσα να συμμεριστώ την αποπνικτική τους κατάσταση, μπας και βοηθηθούν, ξανοικτούν ολίγον τι και ξεφύγουν από τη μέγγενη της γονικής τους θρησκοληψίας. Χρειάζονται βέβαια εξαιρετικά διακριτικοί και λεπτοί χειρισμοί!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.