DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
18-03-10
17:12
Αγαπητή Ονειρεκδίκηση, έχω κάποιες απορίες επάνω στα γραφόμενά σου:
Εάν, όπως λες, η τεκνοποίηση στον άντρα δεν αποτελεί εσωτερική ανάγκη, καθορισμένη από γενετικούς παράγοντες, αλλά αποτελεί ανταπόκριση σε
"αντανακλαστικές αντιδράσεις στον καταιγισμό των ερεθισμάτων, κοινωνικών κανόνων, προτύπων ρόλων και συμπεριφοράς τον οποίο δέχονται οι άνδρες και στον οποίο συμμορφώνονται υποσυνείδητα για να μην βρεθούν εκτός των κοινωνικώς αποδεκτών προτύπων", τότε για ποιο λόγο οι ομοφυλόφιλοι άνδρες, ζητούν τόσα χρόνια το δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά; Θεωρείς πως ένας ομοφυλόφιλος συμμορφώνεται με τα κοινωνικά πρότυπα; Ένας ομοφυλόφιλος είναι κατά τ' άλλα "κοινωνικά αποδεκτός", έτσι ώστε η τεκνοποίηση τον μάρανε, γι' αυτόν το σκοπό; Είναι η ομοφυλοφιλική πατρότητα ένας πρότυπος ρόλος, που εντάσσεται στο πλαίσιο των κοινωνικών κανόνων;
Οι άντρες δεν αντιμετωπίζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό την κοινωνική κατακραυγή, όταν παραμένουν άτεκνοι, ενώ κάτι τέτοιο ισχύει συχνότερα και σε μεγαλύτερο βαθμό για τις γυναίκες. Επίσης, δεν έχω δει άντρα να τον πιάνει η κρίση της κοινωνικής καταξίωσης του τύπου "Θοδωρούλα, εγώ πότε θα γίνω πατέρας;", ενώ αντίθετα το "Θοδωρή, εγώ πότε θα γίνω μάνα;" αποτελεί πλέον κάτι περισσότερο από κοινοτοπία. Έχω ακούσει, όπως και οι περισσότεροι εξ ημών, πολλάκις το θέσφατο "η γυναίκα ολοκληρώνεται μόνο με την τεκνοποίηση", ενώ κάτι τέτοιο δεν έχει ποτέ ακουστεί για έναν άντρα. Μήπως λοιπόν τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι μάλλον στις γυναίκες η ανάγκη για τεκνοποίηση αποτελεί μέρος της συμμόρφωσης με τις κοινωνικές νόρμες, παρά για τους άντρες, αφού η νόρμα αυτή είναι ισχυρότατη για το γυναικείο φύλο, ενώ μάλλον ισχνή για το αντρικό;
Αφελείς ίσως ερωτήσεις, αλλά θ' άξιζε να επιχειρηθεί μια προσέγγιση επ' αυτών...
Δεν είπα ότι η τεκνοποίηση αποτελεί ανταπόκριση σε κοινωνικούς παράγοντες, είπα με σαφήνεια ότι η τεκνοποίηση, η διαιώνιση του είδους είναι βιολογική ανάγκη και ότι η εντός του εκάστοτε κοινωνικού συνόλου συμπεριφορά του πατέρα αποτελεί δημιούργημα των κοινωνικών συνθηκών και ερεθισμάτων αναφερόμενη στο παράδειγμα των χαζομπαμπάδων του Άγγελου.
Μάλιστα διεχώρισα τις δύο φράσεις του «Την αναγκη της διαιωνισης του ειδους και του dna μας την εχουν και το αρσενικο και το θηλυκο.» και «Δεν εχετε ακουσει για χαζομπαμπαδες?» γιατί θεωρώ ότι πρόκειται για τις εκδηλώσεις δύο διαφορετικών φαινομένων. Ενός βιολογικού κι ενός κοινωνικού.
Παρακαλώ πολύ για μια εκ νέου ανάγνωση της ανάρτησης μου με αρ. 11 σε αυτό το θέμα.
Τώρα για ποιο λόγο οι ομοφυλόφιλοι άνδρες ζητούν από ετών τώρα το δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά, μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω καθώς δεν είχα την ευκαιρία μέχρι σήμερα για μια σχετική συζήτηση με κάποιον που να γνωρίζει περισσότερα και η πληροφόρηση μου περιορίζεται σε ό,τι αναφέρουν τα ΜΜΕ.
Ωστόσο, θα διακινδύνευα μια υπόθεση που αναμιγνύει και τους δύο παράγοντες. Τον βιολογικό από την άποψη του ότι ένας ομοφυλόφιλος άνδρας εάν έχει ανεπτυγμένη τη θηλυκή πλευρά του με τη μορφή αυξημένων θηλυκών ορμονών ή ανεπτυγμένων θηλυκών χαρακτηριστικών στην ιδιοσυγκρασία του θα μπορούσε ενδεχομένως να διαθέτει ένα λανθάνον μητρικό ένστικτο. Τον κοινωνικό παράγοντα θα τον εισήγαγα στην υπόθεση μου υπό το πρίσμα της επιθυμίας των ομοφυλοφίλων για μια «πλήρη» οικογένεια κατά τα πρότυπα της κοινωνίας στην οποία ζουν, όπως και τον ψυχολογικό παράγοντα, της πληρότητας που αισθάνονται στη σχέση τους, μιας πληρότητας που τους δίνει την αυτοπεποίθηση να θελήσουν να προσφέρουν σε ένα παιδί μια οικογένεια, ένα περιβάλλον ασφάλειας, αγάπης και φροντίδας.
(Καθώς βρίσκομαι σε διαδικασία υποθέσεων, όποιος μπορεί να με διορθώσει με δεδομένα ή κάποια τεκμηριωμένη πληροφορία, τον παρακαλώ να το κάνει εννοείται, καθώς πέρα από την παράθεση προσωπικών απόψεων και επιχειρημάτων θα ήταν ευχής έργον και η άντληση γνώσεων και πληροφοριών που μπορούν να διευρύνουν τους ορίζοντες μας)
Όσο για τη δεύτερη παράγραφό σου, τη θεωρώ αντικειμενικά ορθή ως προς τον εντοπισμό του φαινομένου. Όντως οι γυναίκες αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό την κοινωνική πίεση της απόκτησης παιδιών. Την πίεση αυτή ενδεχομένως ενστερνίζονται σε διαφορετικό βαθμό η κάθε μια σε μια κάπως τραβηγμένη εκδοχή του Συνδρόμου της Στοκχόλμης αναγνωρίζοντας υποσυνείδητα ότι η εκπλήρωση των απαιτήσεων του κοινωνικού χώρου θα τις καταστήσει αποδεκτές ή ακόμα και ανεγνωρισμένες σε αυτόν.
Θα διακινδύνευα μάλιστα μια αναφορά στην πιθανή συλλογική μνήμη των γυναικών της εκάστοτε κοινωνικής ομάδας η οποία ενδεχομένως να θέτει ως παραδείγματα προς μίμηση εκείνες τις γυναίκες που συνέχισαν το πρότυπο αυτό εκθειάζοντας με το βίο τους και εκθειαζόμενες από το περιβάλλον τους ως μητέρες και μόνον.
Και λέω συνέχισαν, γιατί κάπου εδώ θα ήθελα να αναφέρω πως θεωρώ ότι η μητρότητα αποτελεί ενστικτώδη συμπεριφορά των θηλυκών, απλά κατά τη διαμόρφωση των ανθρώπινων κοινωνιών, το πρωταρχικό ένστικτο της αναπαραγωγής – μητρότητας – ανατροφής των μικρών μεταλλάχθηκε σε ύψιστο κοινωνικό ρόλο (αυτόν της μητρότητας) ο οποίος έγινε αποδεκτός (ή επιβλήθηκε) ως τέτοιος στις γυναίκες και αυτές τον συνέχισαν ως μοναδικό (για τους εκάστοτε τόπους και χρόνους) δρόμο καταξίωσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
16-03-10
17:28
Την αναγκη της διαιωνισης του ειδους και του dna μας την εχουν και το αρσενικο και το θηλυκο..Δεν εχετε ακουσει για χαζομπαμπαδες?Είναι το ισχυροτερο ίσως ενστικτο στη γη,,,η συνεχιση της ζωης...(δοκιμαστε να πειραξετε-βλαψετε ένα παιδι μπροστα στον μπαμπα του..)Και αντρας και η γυναικα κανουν ότι μπορουν με τις δυναμεις που τους εδωσε η φυση ,για γεννηθει και να ανατραφει σωστα και ασφαλως ένας νεος ανθρωπος.....
και το παιδι όσο "ανηκει" στη μαμα τοσο ανηκει και στο μπαμπα...Μισο μισο είναι το DNA...μην το ξεχναμε...
Μόνο που ανάγκη αυτή της διαιώνισης του είδους εκφράζεται διαφορετικά στο κάθε φύλο (εντάξει, με την εξαίρεση των αυτοκρατορικών πιγκουΐνων) ... Στο αρσενικό, ακόμα και στα πρωτεύοντα, μάλλον εξαντλείται με τη γονιμοποίηση του θηλυκού.
Τα παραδείγματα που αναφέρεις μετά, όπως οι χαζομπαμπάδες, δεν θεωρώ ότι αποτελούν δείγμα γενετικής συμπεριφοράς και προδιάθεσης αλλά μάλλον αντανακλαστικές αντιδράσεις στον καταιγισμό των ερεθισμάτων, κοινωνικών κανόνων, προτύπων ρόλων και συμπεριφοράς τον οποίο δέχονται οι άνδρες και στον οποίο συμμορφώνονται υποσυνείδητα για να μην βρεθούν εκτός των κοινωνικώς αποδεκτών προτύπων. Το γεγονός ότι τα πρότυπα αυτά βρίσκουν περισσότερο γόνιμο έδαφος σε κάποιες προσωπικότητες αναπτύσσοντας τες στους υπέροχους μπαμπάδες των διαφημίσεων, είναι τυχαίο και στατιστικά αναμενόμενο. Δεν θέλω να πω ότι δεν υπάρχουν φιλόστοργοι πατέρες, αλλά ότι είναι αποτέλεσμα πολλών, κοινωνικών εν πολλοίς επιδράσεων σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας τους και όχι γενετικά σχεδιασμένης συμπεριφοράς.
Για του λόγου το αληθές, αν εξετάσεις τη μητρότητα και την πατρότητα όπως εκδηλώνεται και καταγράφεται σε διάφορους πολιτισμούς και κοινωνίες θα διαπιστώσεις ένα πράγμα:
Οι μητέρες έχουν παντού τα ίδια χαρακτηριστικά, τις ίδιες υποχρεώσεις, τα ίδια καθήκοντα και τις ίδιες ευθύνες.
Οι πατέρες από την άλλη πλευρά, ποικίλλουν από τους στοργικούς Ted Kramer ή τους παραδοσιακούς patres familias μέχρι τους πολυγαμικούς μουσουλμάνους ή μέλη αφρικανικών φυλών όπου τα παιδιά θεωρούνται πλούτος και η πολυγαμία (πολυγυνία για να είμαστε ακριβείς σε αντιδιαστολή με την πολυανδρία) ενισχύει το κοινωνικό status του άνδρα παρέχοντας τους περισσότερα εργατικά χέρια για τα χωράφια ή τα ζώα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.