mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
20-03-10
22:53
η εμπειρια μου, μου εχει δειξει πως το ποσο αισιοδοξος ή απαισιοδοξος εισαι δεν εχει και τοσο σχεση τελικα με το αν θα τα ''πας καλα'' στη ζωη σου ή οχι.εχω δει ανθρωπους μες τη γκρινια και τη μιζερια να εχουν δουλειες που ανθιζουν και εχω δει ανθρωπους αισιοδοξους σε μονιμη βαση να τους κυνηγα μια μονιμη γκαντεμια!
Διαφωνω. Κι ερχεται αυτο και σε αντιφαση με το πιο κατω που λες. Κατα τη δικη σου γνωμη ανθιζουν οι δουλειες τους! Κατα τη δικη τους, ομως δεν τους αρεσει τιποτα και γκρινιαζουν! Αντιθετως, οι αισιοδοξοι, ειτε στραβα πανε σε καποια φαση τα πραματα ειτε καλα, στο τελος μενουν με το χαμογελο στα χειλη.
Να ας πουμε εδω θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου.
επισης πιστευω οτι στους καλους και ''χαμογελαστους'' ανθρωπους συμβαινουν ''καλα'' πραγματα.
και οτι οταν πιστευεις πολυ σε κατι ολο το συμπαν συνομωτει για να πραγματοποιηθει....
επισης εχω δει πολλους ανθρωπους που ειναι θετικοι και χαμογελαστοι να τα πηγαινουν πολυ καλα στη ζωη τους.να τους ερχονται ολα βολικα.
Κι εδω παρακατω, με εκανες να χαρω! Πολυ ωραια απαντηση Κρις!
εγω θελω να ειμαι παντα θετικη να ακτινοβολω χαρα και αισιοδοξια
απαξιω για τη μιζερια και την ατυχια και εμπιστευομαι την πορεια της ζωης.
δε μου αρεσουν τα αρνητικα συναισθηματα ουτε μπορω να νιωθω δυστυχια.
Του καθενος απο εμας το χαμογελο κρυβει κι ενα μυστηριο, εκτος αν ειναι ψευτικο.
Συνηθως οι ανθρωποι γκρινιαζουν γιατι δεν υπαρχουν καλοι φιλοι η αγαπη. Ναι, δεν υπαρχουν καλοι φιλοι κι αγαπη αν δεν εισαι καλος φιλος και δεν τους αγαπας. Στην πραγματικοτητα, αυτοι που μιζεριαζουν συνεχως κι αναμασουν το ιδιο τροπαρι δεν ειναι οι ιδιοι γνησιοι, δε θελουν να μπουν στα βαθια μιας γνησιας σχεσης.
Οποιος ανυποκριτα κανει κατι για να βελτιωσει τη ζωη/μοιρα του, παντα τα καταφερνει. Ακομα κι αν δε καταφερει να κερδισει ακριβως αυτο για το οποιο αγωνιζεται, θα βρει αλλα σπουδαια στον δρομο της προσπαθειας. Δε θα χασει τον χρονο του σε κλαψες, σε μιρλα, σαυτη την αηδιαστικη αυτολυπηση. Μαρεσει το κεφαλι ναναι ψηλα. Η καλη τυχη ευνοει τους εργατικους και τους ειλικρινεις. Ακομα και μεσα απο χιλια κυμματα, βγαινουν αθορυβα και γαληνια στη στερια.
Και κατι που πιστευω παρα μα παρα πολυ. Δε μας εκπροσωπουν οι ερωτες μας, οχι. Οι φιλιες μας μας εκπροσωπουν.
Σε ό,τι κάνω ξεκινάω με αρνητικό πρόθεμα
Καταναλωση ενεργειας. Βγαινεις πτωμα προτου καν αρχισεις να ''δουλευεις'' . Τι ορεξη ναχεις μετα?
Βασικά το προσπαθώ πολύ να είμαι πιο χαλαρή, να μην αναλύω. Αλλά ό,τι κι αν κάνω, αυτό το "κρατάω και μια πισινή" πάντα με κυνηγάει. Κρατάω πάντα το σωσίβιο και προσεύχομαι να είναι αχρείαστο. Β΄΄εβαια αυτό το σωσίβιο δε μου επιτρέπει να κολυμπήσω όπως θα ήθελα, αλλά το προτιμώ από το να κολυμπήσω 20 φορές ελεύθερα και μία να πνιγώ...
Το να αναλυεις δεν ειναι κακο. Αντιθετως, χρειαζεται. Μην τα μπερδευεις. Ο απολογισμος ειναι απαραιτητος σε πολλα προσωπικα μας ζητηματα. Σκεπτομενη ομως παντοτε αρνητικα ειναι κακο και για σενα αλλα και για τους αλλους. Δεν τους κανεις ευτυχισμενους...
Εχω, ας πουμε μια φιλη, που μονιμως μου μιλα για αρρωστιες, θλιβερα πραματα που συμβαινουν στη ζωες των αλλων. Η ιδια, παρολο που δεν το παραδεχεται δεν ειναι ευτυχισμενη, ενω αν σου περιγραψω τη ζωη της, θα μου πεις ''αποκλειεται''. Ετσι καποια στιγμη ενιωσα τοσο ασχημα, πως μου ρουφαγε ολη μου την ενεργεια (κι αλλοι ανθρωποι μεχουν κανει να νιωσω ετσι) και με ολο αυτο, απομακρυνθηκα απο κοντα της. Με εκανε να νιωθω σα ναμαι κατω απο τη γη. Κι εμενα μου αρεσουν τα συννεφακια. Δε με εκανε ευτυχισμενη. Εγω θελω να περναει καλα ο αλλος μαζι μου. Ξερουμε πως υπαρχουν τα κακα στη ζωη. Πρεπει να τα συζηταμε η να δειχνουμε τον φοβο μας? Λεξη-κλειδη των απαισιοδοξων - Φοβος.
Αντι να χανουμε χρονο, ας φερουμε χαρουμενο κλιμα κι αγαπη.
Αλλα επειδη την αγαπαω, ηρθα διπλα της ξανα, εχοντας αναλυσει την συμπεριφορα της, απαγορευοντας της να μου μιλα για τετοια πραματα ειτε λεγοντας της το, ειτε δειχνοντας την δυσαρεσκεια μου. Το σεβαστηκε κι ετσι απο τοτε, το στρωσαμε. Αν φερνεις αρνητικοτητα στις σχεσεις σου, εγγυημενα, τιποτα δεν παει καλα, ετσι οπως το θελεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
19-03-10
17:20
Δηλαδη εμμεσα μου λες πω δε σου αρεσω? Δε πειραζει. θα σου περασει
Λες μπας και ειμαι η μαμα σου? Μπααα... με περνας καποια χρονακια. Κανονικα(θα σε μαλωσω τωρα), εσυ θα πρεπε να μου δινεις αισιοδοξια να μπορεσω να τα βγαλω περα πχ 23 χρονων κοριτσακι στο χαος μεσα.
Σοβαρα τωρα, Χιμελλιτα, αναισθητη δεν ειμαι. Που μακαρι να μουν δηλαδη. Αν και μερικες φορες θεωρειται αναισθησια αυτη η σταση απο τους διαφορετικους του ειδους, μονο αναισθησια δεν ειναι. Οχι, Χιμελιτα, δεν πεφτω τα βραδια παντα και κοιμαμαι ηρεμα. Κοιμαμαι ηρεμα τις περισσοτερες φορες ομως στη ζωη μου, οταν κατα τη διαρκεια της ημερας, εχω κανει το χρεος μου. Διαφερει αυτο το χρεος απο τον εναν ανθρωπο στον αλλο.
Δεν εχω λογο να στεναχωριεμαι επειδη με παρατησε ο φιλος μου ή επειδη δε μου κατσε η ταδε δουλεια παραπανω απο οσο μου επιτρεπεται, αλλα για τα αρρωστα παιδακια και τα μπασταρδακια σκυλακια στους δρομους και θα στο φερω πιο κοντα σε εμας στις αναπτυγμενες χωρες πχ,στο διπλανο σου σπιτι, τα παιδακια που δεν εχουν δει ποτε τη μαμα τους η τον μπαμπα τους, που χουν μεγαλωσει μονα, που ειναι ορφανα, που οι γονεις τους τα εγκατελειψαν γιατι ειναι αχρηστοι, που ο κοσμος εχει αναγκη για στηριξη κι αγαπη, που εγω σαν ''τσιρκομυαλη'' αν δεν τα δωσω, θα δυστυχισω. Στεναχωριεμαι παρα πολυ βαθια Χιμελα για δικα μου θεματα, οποιον δικο μου κι αν ρωτησεις θα στο πει, οταν ερχεται εκεινη η ωρα και αναλυω τα συναισθηματα μου αφου, τα απολαυσω*. Ναι, τα απολαμβανω. Περναω απο σταδια ομως, δε μενω εκει. Δε μου αρεσει η στασιμοτητα ουτε η ευκολια. Μαρεσουν αυτα που μου δινουν γνωση, συνηθως ειναι ο δυσκολος δρομος και με εξελισσουν σαν ατομο. Αυτο πρωτα το καταλαβαινεις εσυ, κι επειτα οι αλλοι αν και λιγο σε νοιαζει αυτο. Ομως φροντιζω να ορθοποδησω συντομα γιατι καποιος εξω με χρειαζεται και συντομα.
* Αμφιβαλλω αν το ''απολαμβανω'' το εννοουμε εμεις οι δυο με τον ιδιο τροπο.
Εχασα τη μεγαλη μου αγαπη και στεναχωριεμαι? Αν ηταν η μεγαλη μου αγαπη, δε θα χανοταν. Δεν μπορω να τα βαλω με το καρμα μου η για να το παω πιο επιφανειακα, με την επιλογη του συντροφου μου. Αγαπας, θα πει ναφηνεις τον αλλον ελευθερο να επιλεγει. Αν ποτε κανω παιδια, θα κανω αυτο. Ελευθερα να επιλεγουν. Θα στεναχωρηθω οσο πρεπει, μετα πρεπει να κανω την αυτοκριτικη μου,να φιλοσοφησω, να αναλαβω πληρως τις ευθυνες μου, να με συγχωρεσω, να συγχωρεσω τον αλλο και μετα να παω παρακατω.
Εχασα τη δουλεια μου? Ε και? Θα βρω κατι αλλο, καλυτερο. Μπορει να αποδειχτει και χειροτερο. Ε και? Θα ψαξω να βρω τι φταιει και θα κανω κι αλλη προσπαθεια. Σιγα μη βγω χαμενη. Αλλα ακομα κι αν κατι δε παει καλα, παρακατω. Δεν εχω χρονο.
Ενα μυστικο μου ςςςς, οσες φορες περνω ζορια, απομακρυνομαι για να μη θορυβησω. Τα βρισκω μονη μου λυτρωτικα, παρακατω τωρα.
Η μητερα σου κατι ξερει που ειναι αισιοδοξη και κοιτα την αισιοδοξη πλευρα της ζωης. Και ειμαι σχεδον σιγουρη πως περισσοτερες φορες επεσε προβληματισμενη στο κρεβατακι της παρα ισως εσυ.
Πιστευω πως εχει πιασει ενα νοημα. Πως η ζωη ειναι τοσο δα, να τοσοδουλικη που τα χρονια φευγουν σα το νερακι... Που εχει ψαξει το νοημα της και τον Δημιουργο της, εχει βρει την ισορροπια της και το μπαλανς της κι οταν αυτο ταλαντευεται καμια φορα βρισκει εξυπνους τροπους να το στρωνει.
Χωρις αισιοδοξια και θετικη σταση στη ζωη εισαι εντελως χαμενος. Η θετικη μου σταση απεναντι στη ζωη κι απεναντι στα προβληματα μου, μουχει δωσει τα καλυτερα. Πολυ δυνατες φιλιες που αντεχουν στον χρονο, πολυ δυνατες αγαπες που επισης αντεχουν στον χρονο, καλες δουλειες και το κυριοτερο? Υγεια για να κανω ολα αυτα.
Για να χεις θετικη σταση απεναντι στη ζωη πρεπει να χεις μαθει να σκυβεις και να μυριζεις τη βρεγμενη γη, να γινεσαι ενα με τη φυση, εκει που ανηκεις, στην φυση, να χεις πατησει τον υπερτατο ανθρωπινο εγωισμο, να χεις πνευματικη διαυγεια και φιλοσοφημενο πνευμα, να ακους και να αφουγκραζεσαι τον διπλανο σου και καθε φορα να θυμασαι πως η ζωη ειναι ωραια μονο οταν εχεις σωστους ανθρωπους διπλα σου, μεχρι το τελος, ειτε προκειται για το τελος της σχεσης, ειτε για το τελος του καθενα μας.
Λες μπας και ειμαι η μαμα σου? Μπααα... με περνας καποια χρονακια. Κανονικα(θα σε μαλωσω τωρα), εσυ θα πρεπε να μου δινεις αισιοδοξια να μπορεσω να τα βγαλω περα πχ 23 χρονων κοριτσακι στο χαος μεσα.
Σοβαρα τωρα, Χιμελλιτα, αναισθητη δεν ειμαι. Που μακαρι να μουν δηλαδη. Αν και μερικες φορες θεωρειται αναισθησια αυτη η σταση απο τους διαφορετικους του ειδους, μονο αναισθησια δεν ειναι. Οχι, Χιμελιτα, δεν πεφτω τα βραδια παντα και κοιμαμαι ηρεμα. Κοιμαμαι ηρεμα τις περισσοτερες φορες ομως στη ζωη μου, οταν κατα τη διαρκεια της ημερας, εχω κανει το χρεος μου. Διαφερει αυτο το χρεος απο τον εναν ανθρωπο στον αλλο.
Δεν εχω λογο να στεναχωριεμαι επειδη με παρατησε ο φιλος μου ή επειδη δε μου κατσε η ταδε δουλεια παραπανω απο οσο μου επιτρεπεται, αλλα για τα αρρωστα παιδακια και τα μπασταρδακια σκυλακια στους δρομους και θα στο φερω πιο κοντα σε εμας στις αναπτυγμενες χωρες πχ,στο διπλανο σου σπιτι, τα παιδακια που δεν εχουν δει ποτε τη μαμα τους η τον μπαμπα τους, που χουν μεγαλωσει μονα, που ειναι ορφανα, που οι γονεις τους τα εγκατελειψαν γιατι ειναι αχρηστοι, που ο κοσμος εχει αναγκη για στηριξη κι αγαπη, που εγω σαν ''τσιρκομυαλη'' αν δεν τα δωσω, θα δυστυχισω. Στεναχωριεμαι παρα πολυ βαθια Χιμελα για δικα μου θεματα, οποιον δικο μου κι αν ρωτησεις θα στο πει, οταν ερχεται εκεινη η ωρα και αναλυω τα συναισθηματα μου αφου, τα απολαυσω*. Ναι, τα απολαμβανω. Περναω απο σταδια ομως, δε μενω εκει. Δε μου αρεσει η στασιμοτητα ουτε η ευκολια. Μαρεσουν αυτα που μου δινουν γνωση, συνηθως ειναι ο δυσκολος δρομος και με εξελισσουν σαν ατομο. Αυτο πρωτα το καταλαβαινεις εσυ, κι επειτα οι αλλοι αν και λιγο σε νοιαζει αυτο. Ομως φροντιζω να ορθοποδησω συντομα γιατι καποιος εξω με χρειαζεται και συντομα.
* Αμφιβαλλω αν το ''απολαμβανω'' το εννοουμε εμεις οι δυο με τον ιδιο τροπο.
Εχασα τη μεγαλη μου αγαπη και στεναχωριεμαι? Αν ηταν η μεγαλη μου αγαπη, δε θα χανοταν. Δεν μπορω να τα βαλω με το καρμα μου η για να το παω πιο επιφανειακα, με την επιλογη του συντροφου μου. Αγαπας, θα πει ναφηνεις τον αλλον ελευθερο να επιλεγει. Αν ποτε κανω παιδια, θα κανω αυτο. Ελευθερα να επιλεγουν. Θα στεναχωρηθω οσο πρεπει, μετα πρεπει να κανω την αυτοκριτικη μου,να φιλοσοφησω, να αναλαβω πληρως τις ευθυνες μου, να με συγχωρεσω, να συγχωρεσω τον αλλο και μετα να παω παρακατω.
Εχασα τη δουλεια μου? Ε και? Θα βρω κατι αλλο, καλυτερο. Μπορει να αποδειχτει και χειροτερο. Ε και? Θα ψαξω να βρω τι φταιει και θα κανω κι αλλη προσπαθεια. Σιγα μη βγω χαμενη. Αλλα ακομα κι αν κατι δε παει καλα, παρακατω. Δεν εχω χρονο.
Ενα μυστικο μου ςςςς, οσες φορες περνω ζορια, απομακρυνομαι για να μη θορυβησω. Τα βρισκω μονη μου λυτρωτικα, παρακατω τωρα.
Η μητερα σου κατι ξερει που ειναι αισιοδοξη και κοιτα την αισιοδοξη πλευρα της ζωης. Και ειμαι σχεδον σιγουρη πως περισσοτερες φορες επεσε προβληματισμενη στο κρεβατακι της παρα ισως εσυ.
Πιστευω πως εχει πιασει ενα νοημα. Πως η ζωη ειναι τοσο δα, να τοσοδουλικη που τα χρονια φευγουν σα το νερακι... Που εχει ψαξει το νοημα της και τον Δημιουργο της, εχει βρει την ισορροπια της και το μπαλανς της κι οταν αυτο ταλαντευεται καμια φορα βρισκει εξυπνους τροπους να το στρωνει.
Χωρις αισιοδοξια και θετικη σταση στη ζωη εισαι εντελως χαμενος. Η θετικη μου σταση απεναντι στη ζωη κι απεναντι στα προβληματα μου, μουχει δωσει τα καλυτερα. Πολυ δυνατες φιλιες που αντεχουν στον χρονο, πολυ δυνατες αγαπες που επισης αντεχουν στον χρονο, καλες δουλειες και το κυριοτερο? Υγεια για να κανω ολα αυτα.
Για να χεις θετικη σταση απεναντι στη ζωη πρεπει να χεις μαθει να σκυβεις και να μυριζεις τη βρεγμενη γη, να γινεσαι ενα με τη φυση, εκει που ανηκεις, στην φυση, να χεις πατησει τον υπερτατο ανθρωπινο εγωισμο, να χεις πνευματικη διαυγεια και φιλοσοφημενο πνευμα, να ακους και να αφουγκραζεσαι τον διπλανο σου και καθε φορα να θυμασαι πως η ζωη ειναι ωραια μονο οταν εχεις σωστους ανθρωπους διπλα σου, μεχρι το τελος, ειτε προκειται για το τελος της σχεσης, ειτε για το τελος του καθενα μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.