rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
31-03-10
18:14
Δεν διαφωνω μαζι σου οτι τα πραγματα παρουσιαζονται λιγο χυμα και με μια δοση κυνισμου απ'τη μερια μου(βεβαια για να ειναι καποιος επιτυχημενα "κυνικος" θελει πολυ λεπτους χειρισμους και πολυ μαγκια την οποια προσωπικα δεν διαθετω, οποτε καμια προσπαθεια απ'τη μερια μου να συστηθω "κυνικος", "ρομαντικος" ή οτιδηποτε αλλο) αλλα αν εσυ μπορεις να δεχτεις την αγαπη σαν συνηθεια και βλεπεις τα γραπτα μου ως κυνικα τοτε εγω παω πασο.Και με αυτό πολύ ωραία διαπιστώνουμε πως κανείς μπορεί να είναι τυφλός στην αγάπη ακόμα κι αν διαθέτει και τα δυο του μάτια. Χωρίς διάθεση εμπαιγμού, έτσι; Απλά θεωρώ ότι στην προσπάθειά μας να παρουσιαστούμε στους άλλους ως κυνικοί, χάνουμε τα ελάχιστα ψήγματα αυθεντικού ρομαντισμού και αυτό στο λέει κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται συνήθως ως κυνικός.
Και επειδη ολα αυτα που σου λεω σου φαινοντα αρκετα κυνικα, εσυ βαλντερ μεχρι που θα εφτανες για να σωσεις τη "συνηθεια" σου;Ερώτηση: Το άτομο που αγαπάς έχει ένα όπλο που σημαδεύει το κεφάλι της. Μην μπορώντας να δεις τον άνθρωπο σου να παθαίνει κακό, μπαίνεις μπροστά, τρως τη σφαίρα και πεθαίνεις. Τι ανάγκες καλύπτεις εδώ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
29-03-10
19:16
To να δωσεις το ματι σου για καποιον αλλον ειναι μαζοχισμος. Το να βαλεις το καλο του αλλου πανω απ'το δικο σου και να κανεις αυτοθυσια, στην ουσια το κανεις για σενα, για τις δικες σου αναγκες που δυσκολευεσαι να τις καλυψεις μονος σου και τις καλυπτεις μεσω ενος αλλου προσωπου που η υπαρξη του ειναι ακρως συνδεδεμενη με τη δικια σου. Κι αν αυτο το προσωπο δεν ειναι συνεχεια μες στη ζωη σου κανονιζεις να βρισκεις νεα προσωπα, ξανα και ξανα, για να συνεχιζεις αυτον το φαυλο κυκλο της αυτοθυσιας συνεχεια.Περί αγάπης και συνήθειας: Σαφώς και είναι διαφορετικά πράγματα, αλλά το πρώτο προϋποθέτει το δεύτερο. Και ναι rascal, αγάπη αυτό είναι, να βάζεις το καλό του άλλου πάνω από το δικό σου, άρα αν χρειαζόταν να δώσεις πχ το μάτι σου για αυτόν, να το έκανες. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά συνήθεια ή κάτι άλλο, όχι πάντως αγάπη. Η αγάπη εμπεριέχει αλτρουϊσμό.
Επισης δεν πιστευω οτι η αγπαπη προυποθετει τη συνηθεια. Αφου το λες και μονη σου η αγαπη και η συνηθεια ειναι κατι διαφορετικο. Οταν μια κατασταση γινεται συνηθεια και ρουτινα πως γινεται να μιλας για αγαπη; Η αγαπη εμφανιζεται σε μια καινουργια κατασταση αναθεωρησης του παλαιωτερου και αυτη η διαταραχη της ισσοροπιας(συνηθειας, ρουτινας) εμφανιζεται πιο σπανια στη ζωη μας και εκει ακριβως φαινεται η αγαπη. Ενας ανθρωπος δεν γινεται να ζει καθημερινα σε μια κατασταση συνεχους αγαπης γιατι κατι τετοιο μαλλον δεν μπορει να το αντεξει(θελει αποθεματα δυναμης κατι τετοιο) και επισης πρεπει να βγαλει εις περας ολα αυτα με τα οποια καταπιανεται καθημερινα και ειναι τοσο σημαντικα γι'αυτον και την επιβιωση του. Η συνηθεια για μενα προσωπικα δεν ειναι αγαπη. Το σημειο στο οποιο αλλαζουν οι συνηθειες, τα προσωπα και οι συμπεριφορες και εμφανιζεται κατι καινουργιο ειναι και η προκληση για καποιον να δειξει την αγαπη του, τη μεγαλοψυχια του και την αποδεκτικοτητα του. Απο 'κει και περα ολες οι καθημερινες τριβες πανω κατω ειναι αναμενωμενες χωρις μεγαλες αλλαγες. Δεν χρειαζεται να ειναι και αλλιως..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
28-03-10
05:39
Δεν νομιζω να ειναι τοσο φθηνη και ανουσια η αγαπη οπως την παρουσιαζεις αναμεσα σε δυο ή περισσοτερους ανθρωπους. Τον ν'αγαπησεις τον αλλον και εσενα μεσω αυτου δεν νομιζω οτι ειναι και το στανταρτ μεσα στις σχεσεις. Το οτι με την οικογενοια σου συζεις ενα μεγαλο μερος της ζωης σου αυτο δεν σημαινει οτι αναγκαστικα εχεις και τις καλυτερες ή και τις πιο ξεκαθαρες σχεσεις που υπαρχουν. Το θεμα ειναι αυτο!! Να αγαπησεις τον αλλον αφου εξαφανιστει το παθος αναμεσα σε σενα και σ'αυτον. Νομιζω πως τα πραγματα δεν ξεκινανε απ'την αγαπη, γιατι αγαπη σημαινει ωριμανση ενω παθος ρισκο και αναζητηση του νεου οποτε πιστευω οτι ειναι κι αυτο που προηγειται.Η αγάπη είναι υπερεκτιμημένη.
Με όποιον άνθρωπο περάσεις ένα σεβαστό διάστημα της ζωής σου, θα τον αγαπήσεις στο τέλος (όχι απαραίτητα ερωτικά, αλλά ούτως ή άλλως η αγάπη είναι μία, είτε συνυπάρχει με άλλα συναισθήματα, είτε όχι). Εκεί άλλωστε βασίζονται κατά κύριο λόγο και οι οικογενειακοί δεσμοί.
Το πάθος είναι πιο δυσεύρετο, οπότε προσωπικά το βάζω πλέον υψηλότερα.
Νομιζω θελει δυναμη για να δεχθει και να αγαπησει καποιος εναν αλλον ανθρωπο. Το παθος ειναι κατι που μπορει να τον κρατησει ζωντανο και σε ενγρηγορση αλλα ειναι επιφανειακο, δεν ειναι η ουσια. Τωρα αν εσυ εχεις βρει τροπο να πιανεις την ουσια τοσο ευκολα() λογικο ειναι να θες να προχωρησεις και πιο κατω..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.