roumana
Διάσημο μέλος
νααααα... not me, σεξολογά μου.Πιστεύω το ακριβώς αντίθετο, γκομανέτσι μου.
Η αγάπη είναι το μεγάλο αντίβαρο της λογικής.
Παρόλο που βρίσκεις 10.000.000 πράγματα για να μην αγαπάς σε κάποιον,
στέκεσαι στα 4,5,6,12,48 θετικά σα να μη δίνεις καμία βάση στο ζύγι
επομένως η αγάπη σε βρίσκει όταν καταστρατηγείται η λογική.
Εξαρτάται ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά. Αλλιώς μιλάμε για μαζοχισμός, για έλλειψη αυτοπεποίθησης, για ανασφάλεια, κλπ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Δεν διαφωνώ. Είναι λογικό να προσπαθείς να ελκύεις τον άλλον δείχνοντας του το καλύτερο σου εαυτό. Μάλλον, βγαίνει στην επιφάνια επειδή είμαστε ερωτευμένοι. Αυτή η παραμορφωμένη ωραιοποιημένη πραγματικότητα έχει περιορισμένη διάρκεια. Κάποια στιγμή, θέλουμε δεν θέλουμε, ο εγκέφαλος επανέρχεται στα προηγούμενα επίπεδα και αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα όπως πριν να ερωτευτούμε.Δεν έχει σημασία το ότι το γενίκευσα. Η ουσία παραμένει η ίδια, ότι δηλαδή έχουμε την τάση να βγάζουμε σαν πρώτη εικόνα τα καλύτερά μας στην προσπάθειά μας να μαγνητίσουμε τον άλλο, όπως επίσης και ότι έχουμε την τάση να βλέπουμε μόνο τα καλά στον άλλο όταν είμαστε τυφλοί από έρωτα.
Εκεί αρχίζουμε και κάνουμε λογικούς υπολογισμούς: εχει αυτά τα καλά, εχει αυτά τα ελαττώματα, τι με καλύπτει, τι δεν με καλύπτει, τι ελαττώματα μπορώ να αντέχω, τι δεν μπορώ να αντέχω, τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει… και καταλήγεις στο συμπέρασμα: μου ταιριάζει ή δεν μου ταιριάζει ένα συγκεκριμένο άτομο…
Μην σου φανώ κάπως… Έκανα και εγώ λάθος υπολογισμούς, πάντα τα χαλάγαμε στο θέμα της μονογαμίας, αλλά μέχρι στιγμής η ποιότητα των σχέσεων μου μου έδειξε ότι η αγάπη βαδίζει μια χαρά μαζί με την λογική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Με το «καλοσύνη του ανθρώπινου είδος» με πέταξες έξω από την ερωτική ατμόσφαιρα της ανδρόγυνης σχέσης (που συζητάμε εδώ). Με πήγες σε ανθρώπινη σχέση γενικός.Ας πούμε ότι κάποιοι από μας, έχουμε κάπως πιο "ανεπτυγμένη συναίσθηση". Βέβαια η τραγική ειρωνεία του πράγματος είναι πως στο καλό γίνεται να έχουμε πανίσχυρη συναίσθηση αλλά αδύναμα φίλτρα. Ίσως γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το ανθρώπινο είδος δεν έχει καλοσύνη μέσα του. Υπεραισιοδοξία. Ακόμα και ματαιοδοξία/εγωισμός ότι αυτό "οχι, δε μπορεί να συμβεί σε μας τέτοιο κακό, είναι τέλειος ο άλλος και όχι κακός"
Και συνεχίζω τον συλλογισμό σου…Οι άνθρωποι μπορούν να λάμψουν μέσα σου σαν τ' αστέρια, μέσα σε μια στιγμή. Μα ξεχνούν όμως κάτι. Ότι τ' αστέρια κάποτε πέφτουν!
«αρκεί που είδα την λάμψη τους… και ας είναι για μια στιγμή.»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Everybody is looking for something...Είναι τόσο αδύνατο, να σου παρουσιάσει έναν εαυτό τελείως διαφορετικό από τον αληθινό του, μόνο και μόνο για να πάρει αυτό που θέλει, μια επιβεβαίωση, ένα σεξ, λεφτά ή συναισθήματα, για όσο κρατήσουν τα φίλτρα σου;
... δεν είναι αδύνατον, μάλλον πολύ πιθανόν. Πώς προλαβαίνεις να τον/την αγαπήσεις πριν να δουλέψουν τα φίλτρα δεν καταλαβαίνω εγώ.
(μποντλερ... τα σεβη μου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Αν θυμάσαι, πριν χρόνια, κάναμε μια συζήτηση στο στέκι, όπου ήμουν από τους θερμούς υποστηριχτές της άποψης ότι δεν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη. Συνεχίζω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει, ότι οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να νιώσουν αυτό το καθαρό συναίσθημα.Έμμα να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι υπάρχει δαιδαλώδης απόσταση από το να πιστεύουμε σε κάτι μέχρι το να είμαστε ικανοί να το κάνουμε πράξη. Είναι σαν τον Θεο, οι περισσότεροι πιστεύουμε, ελάχιστοι όμως τηρούν το δόγμα στο οποίο πιστεύουν. Έτσι και η αγάπη, και νομίζω αυτό θέλουμε να δείξουμε εδώ, όχι την αγάπη στη θεωρία αλλά στην πράξη, γιατί στα λόγια καλός είμαι και εγω και εσύ και όλοι μας. Στην πράξη τι κάνουμε, όταν έχουμε έναν άνθρωπο δίπλα μας να μας αγαπάει. Τι κάνουμε εκεί; Το ανταποδίδουμε όπως πρέπει η βγαίνουν σημεία και τέρατα από μέσα μας;
Απλά, εκπλήσσομαι ευχάριστα κάθε φορά όταν διαπιστώνω πως πιστεύουν στην θαυματουργή δύναμη των συναισθημάτων.
Θα πάω αλλού την συζήτηση.
Λέμε ότι αγαπάμε, έχουμε μια σχέση, νομίζουμε καλή.
Συμβαίνει κάτι και ανακαλύπτουμε ότι μας πρόδωσε, ότι μας φλόμωσε στο ψεμα, ότι δεν υπάρχει συναίσθημα, κλπ.
Την πρώτη φορά πληγωνόμαστε πολύ… Life sucks, κλάμα, ποτό, next.
Την δεύτερη φορά που μας συμβαίνει το ίδιο… κλάμα, ποτό, next.
Την τρίτη φορά, δεν θα πω ότι είμαι άτυχη, ότι ο κόσμος γέμισε υποκριτές, αλλά ότι κάνω λάθος επιλογές, και επιπλέον έχω αβάσιμες προσδοκίες, με αποτέλεσμα κάθε φορά να μαζεύω τα συντρίμμια μου από το πέσιμο.
Πιστεύω λοιπόν, ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να στείλουμε τα σωστά(αληθινά) μηνύματα, για να έρθει ο άνθρωπος που μας ταιριάζει. Τότε η αγάπη δεν είναι τόσο δύσκολο πράγμα. Ούτε στην πράξη.
(καλό θέμα για σπλιτ. «αγάπη, από την θεωρία στην πράξη»)
(και για βιβλίο μη σου πω)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Να.. αυτά διαβάζω πρωί πρωί και μου φτιάχνουν την ημέρα, και παίρνω δύναμη.Δεν συμφωνώ. Η ανιδιοτελής αγάπη σε ένα τέτοιο άτομο όπως αυτό που περιγράφεις μπορεί να κάνει θαύματα και να τον αλλάξει.
...αφου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν στην ανιδιοτελή αγάπη... σαν να μην είναι τόσο βασανιστική η ερώτηση: «σε τι κόσμο έφερα τα παιδιά μου».
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Φυσικα εξ ιδιων κρινω φιλε. Εσυ εκ των αλλων κρινεις δηλαδη; Δεν εχω δει ανθρωπο ν' αγαπα, εκτος απο το χρημα, την πρεζα του και την καλοπεραση του.
υποκρισια και ψεμα, η αγαπη ειναι για τους αφελεις...
Love is for suckers
Ουαου…
Κάποια στιγμή θα συνέλθεις.
Α…
… η αγάπη είναι για τους αφελείς. O παράδεισος επίσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Μελετώντας τους ερωτευμένους η Helen Fisher διαχώρισε τρεις φάσεις.
ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ, οι ορμόνες. Στην αρχή το ζευγάρι είναι έρμαιο των σεξουαλικών του ορμονών. Τα επίπεδα της τεστοστερόνης στον άντρα και των οιστρογόνων στη γυναίκα αυξάνονται. Η έλξη του ενός προς τον άλλο είναι ακατανίκητη.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ, η μέθη. Το αληθινό πάθος ξεκινά κατά τη δεύτερη φάση, η οποία αρχίζει τουλάχιστον μετά από έξι μήνες. Τότε ενεργοποιείται το εγκεφαλικό σύστημα παραγωγής ντοπαμίνης, ουσία που εμπλέκεται και στην αντίδραση του εγκεφάλου στα ναρκωτικά. Αυτή μας ωθεί να επιθυμούμε σφοδρά τον άλλο. Γινόμαστε «τρελοί από έρωτα» διότι στον εγκέφαλό μας μειώνεται η συγκέντρωση σεροτονίνης, η έλλειψη της οποίας μας ωθεί σε βασανιστικές έμμονες σκέψεις. Οι ερωτευμένοι έχουν στο κεφάλι τους μία μόνο σκέψη: τον άλλο. Οι ζώνες του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη σωστή κρίση των ανθρώπων δραστηριοποιούνται λιγότερο, και ο άλλος φαντάζει άμεμπτος και χωρίς ελαττώματα. Εν τέλει, οι ερωτευμένοι αρχίζουν να μοιάζουν μεταξύ τους. Πρόσφατες μελέτες κατέδειξαν ότι στις ερωτευμένες γυναίκες τα επίπεδα τεστοστερόνης αυξάνονται, ενώ στους άντρες μειώνονται – σαν να προσπαθεί η ίδια η φύση να μειώσει τις διαφορές στο ζευγάρι. Αυτή η κατάσταση ευδαιμονίας ή του ιδιότυπου παραλογισμού δε διαρκεί πολύ διότι είναι πολύ πιεστική. Σʼ αυτή τη φάση τα επίπεδα υδροκορτιζόνης, ορμόνης σχετικής με το στρες, αυξάνονται, γιʼ αυτό περνάμε στην επόμενη φάση.
ΤΡΙΤΗ ΦΑΣΗ, τα σχέδια. Ο έρωτας αλλάζει. Το πάθος παραχωρεί τη θέση του στα σχέδια και η βιοχημεία περνάει σε δεύτερο επίπεδο. Το σεξ εξακολουθεί να παίζει ακόμα ρόλο-κλειδί. Για να εδραιωθεί μια σχέση συμβάλλουν δύο ορμόνες: η οξυτοκίνη και η βαζοπρεσίνη, οι οποίες απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια του οργασμού ή αμέσως μετά. Στη συνέχεια έρχεται ο γάμος και η γέννηση παιδιών. Αν όλα πάνε κατʼ ευχήν, τα επίπεδα υδροκορτιζόνης πέφτουν, ο έρωτας όμως συνεχίζεται.
πηγη: Focus
Ανώτερο για μένα από αγάπη με πάθος δεν υπάρχει.
Συμφωνώ, είναι όʼτι καλύτερο μπορεί να μας συμβεί στη ζωή. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψην ότι κάποια στιγμή ο εγκέφαλος μπορει να σταματήσει να υποστηρίξει τις αλχημείες που κάνουν οι ορμόνες για να νιώθουμε πάθος… Τι κάνουμε τότε? Ψάχνουμε ξανά για παθιασμένη αγάπη ή συμβιβαζόμαστε με την αγάπη μόνο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.