Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-04-10
19:17
Έχουμε λοιπόν διάφορους συνομηλικους μου που λένε ότι όσοι θεωρήσανε με την πρώτη ότι είναι εσκεμένη αποπλάνηση ανηλίκου η ιστορία του 40χρονου με την 11χρονη είναι κυνικοί
Ένοχος μέχρι αποδείξεως τουναντίον (?)
ένοχος μέχρι να βγει το πρώτο μεσημεριανάδικο να πει ότι δεν ήταν βιασμός (?)
ένοχος μέχρι να γράψει κι ο τελευταίος την τελευταία του συνκαταγγελτική αράδα
κάτι σαν την κλωτσοπατινάδα με συνειρμούς;
Αμαρτάνω δηλαδή παρηγορώ δηλαδή παρατείνω...
ενώ οι ίδιοι είναι ρομαντικοί, και να ο "Λεών", να και ο Ελύτης
Δεν αποδέχομαι το χαρακτηρισμό ρομαντικός.
Αν μου έβαζα ένα επίθετο αυτό θα ήταν κλαζομενέας.
Όσο για τον Ελύτη, επειδή έξυπνη είσαι
στα δεύτερα αναγνώσματα κάποια φορά αρπάζουμε
ό,τι δεν μαγκώθηκε από μόνο του στα πρώτα...
Ρε παιδιά συγγνώμη αλλά πως να το θέσω... πόσοι από τους συνομηλίκους μας που θα πήγαιναν με έστω μία (όχι και παραπάνω όπως φάνηκε στην συγκεκριμένη περίπτωση) 11χρονη θα το έκαναν από "το μάγεμα του έρωτα" και πόσοι από βίτσιο?
Βίτσιο το μη σύνηθες?
Η φυσιολογία (και η λογική η ίδια) σου σηκώνει το σημαιάκι.
Χτυπάει το καμπαναριό της ηθικής ξανά.
Μπέστε όλοι μέσα, έρχεται η κυρά μας η μαμή.
Χωρίς την δημοσιοποίηση του θέματος από το κορίτσι ή τους γονείς ο τύπος θα συνέχιζε στο facebook να βρίσκει 11-15 χρονών κοριτσάκια.
Κοίτα τι γίνεται τώρα.
Αν εγώ αντιπαρατεθώ σε αυτό γίνομαι αυτοδιορισμένος δικηγόρος του Αξκου.
Αλλά κι εσύ που γράφεις το παραπάνω μπαίνεις στη θέση της τρομοκρατημένης μανούλας
και δίχως να ξέρεις το ζουμί της υπόθας, θεωρείς ότι ο τύπος ήταν συλλέκτης baby pants
(για να μην πω τπτ άλλο)
επειδή ειπώθηκε, γράφτηκε, υποστηρίχθηκε ότι είχε κάνει το ίδιο και με άλλες 2.
Κι αν το είχε κάνει αλλά η δημοσιοποίηση δεν είχε τελικά νομική υπόσταση;
Θα βγεις να πεις αν αθωονόταν, ουπς σορυ λάθος, βιάστηκα?
Η λάσπη που εκτοξεύεται παίρνεται πίσω?
Όχι γιατί όταν τη πετάς είναι υγρή αλλά να τη μαζέψεις δε μπορείς γιατί έχει ξεραθεί...
Θέλει πετσέτα το πράγμα πια, αν με εννοείς.
Το ποσοστό των ώριμων συναισθηματικά/ σεξουαλικά 11 χρονων είναι όσο και των "ρομαντικών" ερωτευμένων με 11χρονα μεσηλίκων (πόσο μετά τα 80 πιστεύετε ότι θα ζήσουμε).
Ποιος σου έμαθε ότι η ωριμότητα είναι το προαπαιτούμενο για τέλεση ερωτικής πράξης?
Δηλ εγώ όταν έχωνα τη γλώσσα μου στο πιπί της πόπης στα 8 μου (δεκαετία του 80)
ήμουν πιο ώριμος από την 11χρονη του σήμερα;
Ήμουν παιδέρας από μικρός, θα πεις?
Τελικά το τόπικ αυτό πρέπει να αποκτήσει και εφεδρικό όνομα:
Πώς η ηθική θολώνει την κρίση.
Αν είναι να ωριμάσει κάποιος για να συνουσιαστεί,
το χάσαμε το κορμί πατριώτισσα λούγκαρ (και εννοώ το δικό μας, θα γίνει μπαγκαλόουζ για τις κάμπιες)
καθώς η ωριμότητα δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι επέρχεται κάποτε ή μια δεδομένη στιγμή κοινή for all.
Αν εσύ είσαι σίγουρη, αφαιρείς το δικαίωμα της αβεβαιότητας για τους άλλους?
Ή η δική σου σιγουριά περι σεξ. ωριμότητας είναι θεοφωσφάτωση?
(το θέσφατο δε μου αρέσει σαν λέξη, είπα να πρωτοτυπήσω )
Πιθανώς να είναι μεγάλο το ποσστό των 11χρονων που φέρονται ξεπεταγμένα αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς την εποχή που το γιαούρτι και το Azax προκαλούν οργασμούς στις διαφημίσεις, τα βίντεο κλιπ/άσματα -ελληνικά και ξένα- σε μαθαίνουν μέσω της τέχνης του χορού πως να πάρεις την στάση της χαρωπής ελαφίνας από το καμα σούτρα, και έδω και ένα μήνα αναλύεται παντού "κοινωνιολογικά" φυσικά η περίπτωση Τζούλια.
+ 479,26
Θενκς και μπαρδόν, αλλά θα το πω:
Η ανάρτηση είναι χειμερινή, ενώ έχουμε άνοιξη, πωπωπω.
Και για να ξεπεράσω τον ετεροχρονισμό μου, έχουμε ή δεν έχουμε και λέμε.
Εποχή ζευγαρώματος, από τα έντομα ως τις πολικές αρκούδες,
γι αυτό ας μιλήσουμε ακόμα λίγο για το σεξ.
Μετρώ φορές, άπειρες; βαριέμαι να μετράω,
που είναι αυνανισμός, εκ του παρεξηγημένου βιβλικού Αυνάν, εις την δευτέραν.
Δε λέω, κι έτσι καλά είναι, τρώγεται το πιλάφι,
αλλά αυτή η ιστορία του παιδοφιλικού (όπως και του πλατωνικού επίσης) έρωτα,
τι σαχλαμάρα είναι κι αυτή, αφού τότε οι άνθρωποι ξεσκίζονταν,
εδώ εξαιρούμε τον Διογένη που ήταν μέγας παίχτης,
γιατί δεν τον πλησίαζε ούτε θηλυκιά μύγα (μύγος το αρσενικό).
Ο αθεόφοβος δε δίσταζε, λέει τώρα ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσέας,
να τον παίξει καταμεσής στην Αγορά, το έβρισκε,
έλεγε, πολύ ευκολότερο από το να καθησυχάζει την πείνα του τρίβοντας την κοιλιά του.
Δε θα πω περισσότερα, απλά θα περίμενα αντίστοιχες γυναικείες κυνικές δηλώσεις που σίγουρα υπάρχουν…
πως το τρίβουν το πιπέρι…και ούτω καταγής.
Προς τι όλα αυτά; Εε, να, μʼ αρέσει νʼ ακούω νέα πράματα,
ας είναι και παλιά που δεν ξέρω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-04-10
16:56
Ωραίο ε;
'Οχι απλά ωραίο.
Αριστουργηματικό.
Ήξερες πως η ταινία αυτή ήταν η αγαπημένη του Φασμπίντερ;
η τέχνη δεν αναπαριστά την πραγματικότητα, την εξιδανικεύει (ή την δαιμονοποιεί) ή την ερμηνεύει υπό ένα πρίσμα εντελώς διαφορετικό από τα δικά μας κριτήρια αξιολόγησης (συνήθως).
Το παράδειγμα με το Leon
(όπως και με το Lolita του Κιούμπρικ και αργότερα του Adrian Lyne
με τον ασύγκριτο Τζέρεμι Αϊρονς και τη δική του αποπλάνηση από τη 12χρονη "Lo")
Βλέπε εδώ
το ανέφερα όχι μόνο ως δείγματος περι του ότι η τέχνη αναπαριστά την πραγματικότητα
(κάτι τέτοιο θα ήταν ένας μεταμοντέρνος ρεαλισμός που τον οικειοποιούμαι εύκολα)
αλλά γιατί υπάρχει μια αμφιδρομικότητα κι όχι όπως ανέφερες για την παρατηρούμενη αποπλάνηση μονής φοράς.
Φυσικά, η τέχνη άλλες φορές αναπαριστά άλλες όχι, τη ζωή την ίδια,
άλλες φορές με κρίση του σκηνοθέτη κι άλλες όχι.
Η τέχνη ως αξιολογητικό μέγεθος και κριτήριο της σχέσης των πραγμάτων,
είναι σχολείο κι ας μην αναπαριστά πάντα.
Τώρα δες τι γίνεται, και πως πέφτεις μεστην ίδια σου τη φάκα:
Θέτεις το παράδειγμα κατά το οποίο η μικρή κρεμιέται στη σοφίτα
λόγω ψυχικής διατάραξης κλπ. ως μέτρου για την μομφή
και την ανηθικότητα της σύναψης μιας τετοιου είδους σχέσης.
Δηλ. αφού δε συνιστά η τέχνη μέτρο της πραγματικότητας
τότε τι μπαίνεις στον κόπο να μου αποδείξεις ότι υπάρχει μομφή
αφού το λέει ο Βισκόντι? Εκτός κι ο Βισκόντι δε κάνει τέχνη αλλά ραβιόλια.
Εγώ μπήκα απλώς στον κόπο να μιλήσω για τον Μπεσόν (Leon)
γιατί η απεικόνιση της ζωής μανατζάρεται κι από τη Τέχνη
(απόδειξη οι τόσες νουβέλες που πολλές ήταν πραγματικές ιστορίες
και μεταφέρθηκαν στο μεγάλο πανί) -είχα δηλ το έρεισμα
ενώ εσύ παρόλο που το απορρίπτεις το χρησιμοποιείς κιόλας
για να αποδείξεις τη σκανδαλοθηρία της σύναψης σχέσεων
για κάτι που δεν αναπαρίσταται στη πραγματικότητα (κατα πως πιστεύεις)!
Οπότε μου μένει να τείνω να σε πείσω για το ότι η τέχνη αναπαριστά
πτυχές της ζωής μας μοναδικά για να ξαναζωντανέψω το χαρτί σου περι τέχνης?
Η τέχνη είναι άρωμα.
Κάποιοι βάζουν έλαιο βανίλιας,
άλλοι κάποιου εσπεριδοειδούς,
αν ο ένας συμφωνεί με την οπτική μιας γλυκιάς ταινίας που πραγματεύεται τη παιδοφιλία
κι ένας άλλος όχι,
άραγε αυτό θα σημαίνει ότι η τέχνη απέτυχε το σκοπό της,
ότι πέτυχε να μας προβληματίσει,
ότι η παιδοφιλία είναι ζήτημα της τέχνης,
και ρε συ φαντ. τι πα να πει ότι η τέχνη ερμηνεύει τα πράγματα
με άλλα κριτήρια? Τα οποία τα θέτουν άνθρωποι από την Κούφια Γη?
Άνθρωποι άλλων διαστάσεων, γαλαξιών;
Προβληματίζει η τέχνη και σαν Ματίλντα και σαν Μάρτιν...
Και είναι τουλάχιστον διττή η φύση και ο ρόλος της
να πάλλονται τα πράγματα ανάμεσα στο γούστο μας και την ηθική μας.
Ευτυχώς να λες.
Μα παρατήρησα ότι είτε σαν "Leon", είτε σαν "καταραμένοι"
εσύ πάντα ανικανοποίητος στοχαστής του αστόχαστου.
Στο μεν πρώτο δεν αναπαριστάται η πραγματικότητα καθότιν τέχνη,
άρα δεν είναι κριτήριο ριαλαϊζέησον η ματιά του Μπεσόν
κατά πόσο επιτρεπτή είναι η σχέση της πιτσιρίκας με το Ζαν Ραμολί
ενώ στη δεύτερη ο Λουκίνο είναι διεστραμμένος γιατί αυτοκτονεί τη νεαρά.
Αν κινηματογραφούσες εσύ ένα μούβι, με θέμα την παιδοφιλία,
τι εικόνες θα έβαζες μέσα?
Θα μας έδειχνες σε αντιδιαστολή γλυφιτζούρια με μπουζόκλειδα;
Ως προς τα επίθετα νεοσυντηρητικός και ηθικός τα αποδέχομαι με μεγάλη χαρά (για να τα λες εσύ), ψάξε όμως και τις λέξεις μηδενιστής και σχετικιστής, αυτά τα δύο τελευταία σιχαίνομαι όπως κατάλαβες από τον τρόπο που αντιδρώ όταν τα βλέπω σε ανθρώπους.
Αρχικά ψάχνω την...
..αβλεψία< ελληνιστική κοινή ἀβλεψία < ἀβλεπτῶ < στερητικό α- + βλέπω. Η αρχική σημασία ήταν «τύφλωση». Επιστροφή λοιπόν στην “Άτη” του Γ. Λειβαδά. Άτη δηλαδή παραφροσύνη, τύφλωση.
Πού όλο και κάποια κοινή ρίζα έχουν με το αλαζόνας.
Γιατί φυσικά όταν αποκαλείς κάποιον μηδενιστή ΚΑΙ σχετικιστή ξέρεις ότι αυτό
είναι δίχως άλλες προσμίξεις κουταμάρα.
Ο μηδενιστής είναι το απόλυτο μηδέν (-273κέλβιν), ο σχετικιστής είναι κάτι.
Άρα αυτά τα δύο αδύνατο να συμπλεύσουν..
Επίσης ο μηδενισμός προκύπτει από νοητικά αδιέξοδα (το πρώτο σύμπτωμα)
έως πλήρη παγωμάρα ακόμη κι εν μέσω Ανοίξεως (αν και όχι ακόμη ημερολογιακώς).
Ο δε σχετικισμός είναι μια μπανάλ συνθηκολόγηση αυτού που τον αποδίδει
στο χρώμα του ουρανού,
και η μόνιμη πιπίλα όσων έχουν να αντιτάξουν έναν ογκόλιθο ΕΓΩ και την
αδιαπραγμάτευτη πλάνη της κατοχής μιας απαράβατης μοναδικής αλήθειας.
Της αλήθειας της προσωπικής τους ηθικής.
Η γνώση περι των ορίων της ηθικής να σου υπενθυμίσω μόνο
δεν είναι γνώση του 2+5 κάνει 7 αλλά γιατί δε κάνει 25...
Αχχχ...
"Ένας κόσμος φυλαγμένος τόσο καλά
που πια δε θυμάμαι γιατί είναι δικός μου.” (από τον κόσμο σε μια κούτα, του Ιωάννη Κατσούλη)
Γιʼαυτό δεν προσπαθούμε απεγνωσμένα να γράψουμε λέξεις,
να ζωγραφίσουμε εικόνες, να αγκαλιάσουμε κορμιά?
Τελικά μπορεί και να μην υπάρχει καν κόσμος
πέρα από αυτόν που δημιουργούμε (με επικουρία Βισκόντι ή χωρίς)
μέσα στην απόγνωσή μας για κατανόηση και οικείωση…
Και χρειάζεται μεγάλη σκηνοθεσία για να μας κρύψει η σκιά από το δάχτυλό μας.
Αν όντως η ψυχή είναι μια σωματική εκδήλωση,
τότε παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο η ψυχανάλυση του βισκόντι
που επιχειρείς να είναι μια παρωχημένη λογοτεχνική μεταφορά,
τουλάχιστον στη διάσταση που αντιπροσωπεύεται μέσα από τη συγκεκριμένη γραφή.
Βέβαια, κάτι τέτοιο αφορά τη συνολική ερωτική ιστορία της ανθρωπότητας
όπου βλέπουμε το παρελθόν να επιμένει αντί να υπομένει,
γιατί το τελευταίο απαιτεί αναίρεση της όποιας μυθοπλασίας μας έχει εξαναγκάσει να δεχτούμε η αβάσταχτη ή ακατανόητη, ας την πούμε έτσι, πραγματικότητα.
Και πάντα παραμένει η διάκριση μεταξύ πραγματικότητας και αλήθειας
ένα ζητούμενο προς επίλυση ή προς απελπισία.
υγ. α ρε Φαντ., σου είπε κάποιος πως το ηλιοβασίλεμα ειναι κιτσ κι εσύ τον πίστεψες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-04-10
02:50
Κατοχυρωθηκε
Ότι κατοχυρώθηκε ο αναβαθμολογητής το ξέρει;
Ο βαθμός το ξέρει ότι μπήκε;
Το γραπτό είχε την αίσθηση της διόρθωσης;
Η έρευνα ήταν όντως έρευνα ή στατιστικά μοιάζει σα να ρωτάς
τον περιπτερά αν έχει τσιγάρα, να γνέφει ο λαιμός του το όχι
και άρα να αποφθεγματίζεις ότι στη Λεωφόρο πρκτγκφμχχχχ
έχει πάντα έλλειψη σε ολντ χόλμπορν?
Το σιγκουντουγκου που ειναι?
Σύνορα μουζουμπούρας και ουγκαζαμπούμπου.
Προχωράς με την αλογάμαξα 500 μέτρα
και συναντάς την άφρικαμπαμπάτα μπητς, στρίβεις δεξιά.
Με το που στρίβεις βλέπεις φάτσα πάρτα () ένα κτίριο περτικαλί
με φωτοβολταϊκά.
Εκεί καταλαβαίνεις ότι έστριψες λάθος.
Στρίψε αλλιώτικα, πασαλιμανιώτικα τρόπον τινά,
και προχώρησε μέχρι να βρεις το νότος γκάλεριζ δίπλα σε ένα πευκώνα ()
κι ας λέει η πυξίδα ότι είσαι στο υπερβόρειο τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου της Μπανταφίγκας.
Κάνε μια στάση, αγόρασε κάτι κασσετίνες με κραγιόνια και τα σχετικά, να πάρεις τα πάνω σου
και μετά φάε ένα αχλάδι και πήγαινε ως το αεροδρόμιο της Οξάκα.
Πάρε τη ΝυχτεριΝή ΠτήΣη Από την Οξάκα (17°3'0"N,96°43'0"W) στο Χαρτούμ (15°35'57''N,32°33'21''E).
Όταν φτάσεις στο Χαρτούμ πάρε μοτοσακό και μπες μέσα σε κάτι καλαμιές.
Πίσω από τις καλαμιές είναι ένα λάμα και πίσω από το χαλινάρι του εκτείνεται...
το ποθητό σιγκουντούκου.
Αλλά άκυρο. Γιατί εγώ μίλησα για το ουγκουντούγκου.
Βρε αστα φωτα της μουνλαιτ, καλα κανει και μας τα παραθετει. Μονο μεις θα μιλαμε? Ας πει τιποτα και η ειδηση.
Σ΄έναν ιδανικό κόσμο τα φώτα τα δοσμένα από ειδήσεις
θα'ναι σαν να κολυμπάμε ολόγυμνοι σε έναν κρυφό ορμίσκο
και τα σαλιγκάρια να σηκώνονται όρθια και να χειροκροτάνε!
Ο μόνος μου τρόμος είναι να αγγίξουμε την αλήθεια ακούγοντας τις ειδήσεις.
Μεσουρανεί η βλακεία, το ξέρεις καλά ρε συ mind, αφού είσαι στο περιγυάλι.
Το πολύ πρόσφατο το θυμάσαι που το δειχναν μετά στο ΟΛΑ για όταν έσκασε
η βόμβα σκοτώνοντας τον 15χρονο Αφγανό.
(τι παπαριές έλεγαν στη βιάση της πρώτης πληροφόρησης)
Άρα είτε οι λάμπες θέλουν άλλαγμα είτε υπάρχει σκότος κι η όρασή σου πάσχει.
Που μου θες και περισσότερο Φως...
Να κρεμάσεις λαμπτήρες πυρακτώσεως στα ταβάνια.
Σου χω ζητησει επανειλλημενως υδροχοακι, παλαιοτερα, να μου κανεις μεταφρασεις αλλα εσυ το χαβα σου.
Ρε συ στο μεταφραστικό κέντρο ζητούν τον κώλο τους προσφέροντας τσιχλοκαραμελάκια,
κι εσύ θες τζαμπέ μεταφράσεις?
Με ένα ταμείο ανεργίας ζω, mercy me.
Όσες φορές είπα μέσα μου "να χρεωκοπήσω να τελειώνω "
με σταμάταγε πάντα ο ενθουσιασμός μου για αυτό που καβαλάω.
Να ζηταώ δανεικά για να βάζω 95άρα αμόλυβδη, δε λέει ρε φούστη μου...
Εχεις σκεφτει να γινεις ποιητης?
Μια τσιχλόφουσκα είναι το εγώ, μη τη κάνουμε αερόστατο.
Εσύ έχεις σκεφτεί να γίνεις author στη Θουμπελίνα?
Με 11 χρονη αν ημουν 40 αρης δε θα πηγαινα. Την αποψη μου περι ηθικης δες τη σε κανενα αλλο θεμα. Αλλα οτι σκεφτομαι ετσι και υποστηριζω την αποψη μου, το κανω. Εσυ τωρα τι κοπτεσαι?
Θα πάθω έλκος εγκεφάλου με αυτό το σήριαλ υποκρισίας.
ΠΕΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ΒΡΟΝΤΕΡΑ, ΔΥΝΑΤΑ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΟΝΙ ΣΤΟ ΧΕΙΛΑΚΙ
ΣΑΝ ΤΡΟΜΠΕΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ,
ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 40 Ο ΓΙΔΑΣ.
Όταν θα γίνετε 40 κι εσείς να κάνετε έρωτα
κατα πως το πραγματεύεται η προσωπική σας λογική.
Προς το παρόν αφήστε τους υπόλοιπους/υπόλοιπες
να ζητούν τον έρωτα από μάγκο κι όχι από μανταρίνι...
1. Δεν είναι τρομοκρατική ενέργεια να πηγαίνει κάποιος με 11χρονη (συναινετικά).
2. Δεν είναι τρομοκρατική ενέργεια να πηγαίνει κάποια με 11 χρονο ( το αυτό).
3. Είναι τρομοκρατική ενέργεια ο οιοσδήποτε σωματικός ακα ψυχικός βιασμός σε οιοδήποτε ηλικιακό εύρος.
4. Οι 40χρονοι έχουν το δικαίωμα του συνουσιασμού με όποια θέλουν, όποτε θέλουν και για όσο θέλουν
αρκεί να θέλει και η έτερη πλευρά.
5. Ο βρεφικός συνουσιασμός είναι (κι αν δεν είναι πρέπει να θεωρηθεί) βαρύ κακούργημα...
δεν υπογράφω σαν πιπινολάτρης γιατί αυτό θα είναι cloning, χα...
Για αυτό σε "παω", γιατί δε σε καταλαβαίνω ποτέ...
Με πας επειδή δε με καταλαβαίνεις;
Αυτό ποτέ μου δεν το κατάλαβα (άρα σε πάω κι εγώ? τονιανιαν)
Και θα σου εξηγήσω πόσο κουτό είναι αυτό:
Θυμίζει την ιστοριούλα με τη κυρά κούλα και τη κολλητή της τη κυρα Κατίνα,
που πάνε κάθε Κυριακή στη λειτουργία,
και όταν τελειώνει βγαίνουν στο προαύλιο,
και μασουλώντας το αντίδωρο λένε η μία στην άλλη:
Ωραία η λειτουργία σήμερα Κατίναμ'
Ναι, καλή ήταν.
Και οι δυο είναι αμόρφωτες και δε κατάλαβαν γρι.
Αλλά τη λειτουργία την πάνε....γενικά.
ΑΛΛΑ! Γι αυτο σε ''παω'' ρε ντες, γιατι δε σε καταλαβαινω ποτε. Ξερεις τι ωραια παραμυθια θα λες εσυ στα παιδακια σου για να κοιμουνται?
Πρέπει πρώτα να συλλάβει ο νους,
κι έπειτα η καρδιά θερμά να αισθανθεί
ό,τι ο νους συνέλαβε. (κι όχι τανάπαλιν)
Οπότε έχουμε χρόνο για τα φιλάκια.
αυτό που μένει είναι ότι ένας σαραντάρης αποπλάνησε ένα εντεκάχρονο παιδί δηλαδή ένα κορίτσι που ούτε καν βιολογικά δεν ωρίμασε και όσο και αν απεχθάνομαι τη λέξη, αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Μα το σατανά δεν έχει να κάνει με ηθικολογίες το ζήτημα.
Στη ταινία Leon πάντως έχουμε το ανάποδο,
η 12χρονη Ματίλντα (Natalie Portman)
αποπλανεί τον "εκτελεστή" Jean Reno (Leon)
εκμυστηρευόμενη πολλές φορές τον έρωτα της προς εκείνον.
Κι ως γνωστόν, πολύ συχνά οι ταινίες ζηλεύουν ιδιαίτερα την ίδια τη ζωή
και τα απαράμιλλα σενάριά της.
Είδες ότι η αποπλάνηση δεν είναι ένα μονόδρομο παιχνίδι.Mathilda, who soon discovers that Léon is a hitman, begs him to become her caretaker, and to teach her his skills as a "cleaner": she wants to avenge the murder of her four-year-old brother, the only member of her family that she actually loved. In return, she offers herself as a maid and teacher, remedying Léon's illiteracy. Léon hesitantly accepts her offer and the two begin working together. As they do so, Mathilda admits to Léon several times that she is falling in love with him, but he says nothing back.
Πόσοι αλήθεια έχετε εικόνα μιας 11-12-13χρονης?
Επειδή αναφέρθηκαν κουβέντες για μωρά και πάμπερς.
Εγώ έχω ανιψιά στα 10 και αν μου έλεγε ότι κωλοτρίβεται
θα το έβρισκα απόλυτα φυσικό
καθώς και σε μένα θέλει να κάνει τα ίδια.
Give it roots, βέβαια απαντούσε ο Ρενώ κι όχι κάτι άλλο ()
και η ματίλντα (σύμφωνα με τον παιδεραστή?? Λυκ Μπεσόν)
φύτευσε το φυτό του στο κήπο του σχολείου κι όχι το lili-um του.
Αλλά αν υπέκυπτε στη σεξουαλική αποπλάνηση της μικρής,
αυτό τον έκανε ψυχανώμαλο και κακό,
όπως ακριβώς θα λέγαμε το ίδιο για τη φύση του επαγγέλματός του?
Το προσωπικό μου γούστο (κι όχι η ηθική) δε μου δημιουργεί παρόρμηση
να προβώ σε σεξουαλικές πράξεις με μια "άγουρη" κοπέλα,
όμως ο σκόπελος που πληρώνει κανείς όταν το κάνει,
είναι δυσανάλογα βαρύς (όταν μιλάμε για αποδεδειγμένα συναινετικό έρωτα).
Πραγματικά το ασχημάτιστο του κορμιού είναι μία ένσταση αλλά μόνο του γούστου
(κι όχι η ανάπτυξη που συνεχίζει και μεταεφηβικά, έλεος)
αφού κάλλιστα οι γιαγιάδες και ακόμη πολλές μανάδες, γέννησαν στα 16 τους και 17 τους
χωρίς καμιά σωματική δυσλειτουργία ή ψυχική αλλοίωση, ίσα ίσα.
Το θέμα είναι να σε γκαζώνει λίγο και το μυαλό,
και να σπιντάρεις και με πιο έκφυλα () πράγματα
αντί να πέφτει χειρόφρενο λόγω του πρωτάπειρου.
Άμα το παίζεις love teacher, χάνεις μέρος της απόλαυσης
και πλέον βαριέμαι τις εκπτώσεις....
Και μιας και μιλάμε με αμοραλιστικούς όρους είναι κακό όχι γιατί είναι ανήθικο αλλά επειδή έβλαψε τόσο το κορίτσι όσο και την οικογένεια της.
Αν δεν είναι ανήθικο γιατί άλλο να βλάψει το κορίτσι και την οικογένεια?
Λες και η οικογένεια κινηματογραφούσε και χάλασε στη τιμή, το deal?
Πως ξέρεις ποιον έβλαψε και με ποιον ακριβώς τρόπο?
Το'μαθε η Λαμπίρη, μετά εσύ κι ύστερα η Μουνλάϊτ.
Οκ, έβγαλα άκρη
Στις ραφές των λεγομένων σου όπως στο αυγό του φιδιού,
διακρίνεις το ίδιο το φίδι....με αλλαγμένο δέρμα.
Πίσω από το δάχτυλο σου δε χωράς.
Όσο απεκδύεσαι την ηθική του θέματος τόσο
η ηθική θα κάνει γκελ και θα χτυπάει στη γυρισμένη πλάτη σου.
Μην τρομάζεις.
Απλώς ανήκεις σε μια κατηγορία νεοσυντηρητισμού
που κλέβει τη δόξα του υφαντού της ταραντούλας.
Το΄πες άλλωστε και μοναχός σου:
Αν και επειδή είμαι και πολύ συντηρητικός πάλι βλέπω με απέχθεια μια σχέση μεταξύ ενός σαραντάρη και μιας 13χρονης 14χρονης ή ακόμη και 15χρονης.
Αν δεν ήσουν συντηρητικός
θα ήσουν όμως ανήθικος?
Όλα αυτά λοιπόν που λέτε δικηγόροι, ψυχολόγοι, επικριτές
ΘΑ ΙΣΧΥΑΝ μόνο αν η περιπτωσιολογία ήταν αυτή του βιασμού
κατά δήλωση της μικρής
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ βιασμό
από τις αναμοχλεύσεις του περιβάλλοντός της.
Η επίκριση αφορά σε μια τέτοια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ περίπτωση.
Κι επειδή η εικασία έφτασε να παρενοχλεί τα σύννεφα,
σε λίγο ίσως βρέξει...
Η απόφαση για το καταδικαστικό του εν λόγω pig40,
πότε βγαίνει;
Είμαι περίεργος να δω τι τρόπος θανάτωσης θα επιλεχθεί (με βούλευμα ή χωρίς)
από το team που ψέγει με την ευκολία που άλλοι βράζουν μακαρόνια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-04-10
00:34
Καλα ρε Μπαγκς, στακα γιατι το 10 αρι που χα στη Ερευνα πρεπει καπως να το αξιοποιω ακομα κι εδω.
10ρι στην έρευνα;
Στην έρευνα για ουρανό ενώ μετρούσες τα βήματά σου στο βυθό της αβύσσου;
Τώρα, περιμένεις αναβαθμολόγηση ή το 10ρι κατοχυρώθηκε?
Μουνλαιτ, δωσε κι αλλα φωτα φιλεναδα, αν και νομιζω αυτα αρκουν.
Όχι άλλα φώτα,
θα πάθω φωτογκαγκαγκίτιδα.
Το σύνδρομο του ουγκουντούγκου από το πολύ φως
που δεν είναι άλλο από μια παροδική έκλαμψη από φτέρνισμα
Εχω απολυτη εμπιστοσυνη στη νοημοσυνη της πλειοψηφιας του κοσμου....
Ευτυχώς που τύποι σαν τον Γαλιλαίο δεν είχαν εμπιστοσύνη στη κραταιά άποψη
και σήμερα ο κόσμος δε πιστεύει (πια) ότι η Γη είναι το συμπαντικό κέντρο.
Όμως μιας κι εσύ παραδέχεσαι την ορθότητα της γνώμης της πλειονότητας
μάλλον θα πιστεύεις ότι είσαι ο ομφαλός της Γης κι όλοι κινούνται τριγύρω από σένα,
τη γραφή σου, την έρευνα σου, τα αρθράκια σου, κοκάκια.
Αν επειδή λένε πολλοί κάτι αυτό γεννά μέσα σου πιο πολυ πίστη
τότε να ξαναελέγξεις την ευκολία να πιστεύεις γιατί η πίστη ποτέ
δεν ήταν θέμα ποσοστών αλλά θέμα ζέσης, ουσίας, εξάχνωσης...
Πραγματικά με τέτοια που διαβάζω όπως στο #142,
σκέφτομαι σοβαρά να γίνω παιδόφιλος όχι από γνήσια θέληση
μα από βδελυγμία για τα αγκομαχητά και τον μυρμηγκισμό
και τις μυρωδιές που αποπνέουν τρομαγμένα φτωχά και τσιμπλιάρικα
που ερευνούν τίποτε περισσότερο από τις ωχρές ζωές τους, δίχως να το ξέρουν
με επίφαση τυμπανοκρουσίες και ίλιγγο και καταστροφολαγνικά
κι αναστατώσεις και προαίσθηση ταραχής και άλλα 584 και...
Ξέρεις, mindcircus, τι είναι νίκη σε ανθρώπους
με το ήθος του αυτοδιαφημιζόμενου μεταδιδακτορικού searcher
που αναζητούν συμμάχους για να συνθλίψουν ό,τι αυτοί
δεν μπορούν να συνθλίψουν γιατί η πιεστική δύναμη της δικής τους πατούσας
είναι σα να περνάει από πάνω σου ένα καρμπόν που πέφτει απο την κορυφή
ενός ουρανοξύστη?
Είναι να σου γλείφουν τ' @ρχίδια (ή το μουν@κι)
συν γυναιξί και τέκνοις,
εκείνοι που όπως είπες
θέλουν ψέκασμα με τέζα...
Και τέλοσπάντων θα φοράω κάτι απωθητικό,
για να μην έχουμε κι ατυχήματα...
Εγώ κι ΟΛΟΙ οι άλλοι που έχουν άλλη άποψη,
όχι κουμπωμένη επάνω στην airport extreme βάση του σέρβερ
της ηθικής που εκπροσωπείς...
Μέχρι τη θέσπιση της επετείου του κενού,
στην αφετηρία της εαυτότητας (όπου κι αν βρίσκεται)
μπορείς να στέλνεις στο διάολο όσους θέλεις,
αλλά αν κρατάς εντομοκτόνο,
να θυμάσαι μόνο πως κάποιοι έχουν αποκτήσει ανοσία στη δραστική του ουσία.
Κοινώς, προσωπικά εγώ δε σκαμπάζω.
υγ. επίτρεψέ μου κι ένα ψυχο-λογάκι (δικαιούμαι κι εγώ ένα ή να δώσω το ποσοστό μου για τη μονοπωλιακή πατέντα?):
Με ένα τρόπο παραμένεις καρφωμένη στον εαυτό σου
ενώ διαρκώς απομακρύνεσαι..
(ένας συγκερασμός ανάμεσα στη Ρέα και στον Κρόνο)
Έτσι επειδή το προσέχω καιρό, τώρα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
13-04-10
22:02
Σκόρπιες σκέψεις:
Καλό πασ-όβερ να 'χουμε και τα μυαλά στα κάρβουνα.
- έρχεται η στιγμή που ο κόσμος γίνεται αναμμένο τσιγάρο
που το σβήνεις πάνω σου δίχως πόνο
καθώς (ανα)παράγεις θεωρίες τηλεδικαστηρίων
με το πρόσωπο πιτσιρίκας σε πρώτο πλάνο
κι αριθμό λήψης 40 όπου αναλαμβάνει ο Σάουρον
με θέμα τα πάθη του σώματος
που ανέβηκε στη γη για να γλυτώσει το ξεσηκωμό
κι έτσι όπως ανέβηκε χρεωμένος λόγια,
συναντά άνεργους ψυχολόγους να μιλούν για οργκ, τρολ
και άλλα ασχημομούρικα beasts με τέτοια λεπτομέρεια
που απορείς αν ήταν κι αυτοί κάποτε...
- Είναι πάντα πολύ εύκολο να αρπάζουμε βίους
σέρνοντάς τους σ'έναν κόσμο ξεφτίλας και άμυνας
που ακατάπαυστα παράγει λόγω εξημέρωσής του με την παγοκυστική ηθική
οδηγώντας σε δεσμά τον διάλογο με ένα γκρεμώδες μπονζάϊ...
- σε ένα ποίημα του Γελασάκη Μιχαήλ
αποτυπώνεται πλήρως το προφίλ των ηρώων και επικριτών του στόρι:
Για τον 40ρη (ίσον με 3 13ρηδες + 1 χρόνο ανεμελιάς) θα ταίριαζε η πρώτη στροφή:
Έτοιμος από πάντα για νέα ήθη
Για νέα πρόσωπα, για νέες εκδρομές
Μόνο που σε κατασπάραξαν τα πλήθη
Και το μυαλό σου επιτοίχιο εκκρεμές.
Για το κορίτσι η τρίτη (που τα βυζάκια του τώρα αρχίζουν να μελώνουν):
Έτοιμη από πάντα για νέους δρόμους
Για νέα βήματα, για νέα ουρλιαχτά
Κι αν σου κόψανε τα χέρια απʼ τους ώμους
Θα έχεις πάντα τα φτερά σου ανοιχτά
Για τους αυστηρούς επικριτές, η δεύτερη:
Έτοιμος από πάντα για νέα λάθη
Για νέα όνειρα και νέες φυλακές
Καιρός ανάποδος. Ο πηλός σε πλάθει
Και σε μιαν έρημο σα δέντρο μόνο καις.
Την τέταρτη στροφούλα τη διαπλάθω ακόμα μέσα μου...
- Ο Ελύτης (για κάποιους αλήτης και παιδόφιλος δια της γραφής) το 1939:
Τα δυνατά λουλούδια με τον ήλιο μέσα τους
Άνοιξη σφήκα του χεριού
Άνοιξη «μη» «θα μας δούνε» «τέρας»
Και το τέρας που γύριζε σαν τη λαντέρνα
Και η χούφτα η βάναυση που καρτερούσε:
Χάιντε η ριξιά να βρει το ζάρι της
Άνοιξη παραπάτημα των κήπων
Άνοιξη «Μήνιν άειδε...»
Θεά! Και τι σγουρά τα σκοτεινά τα μέρη!
Και τα χείλη τι ζάχαρη βιολέτας!
Και τι κηπάκι
Τα λυτά
Νωπά
Μαλλιά
Στην απαλή κοιλιά η ανάσα τι ταξίδι!
Άνοιξη μισοζαλισμένο ερείπιο
Άνοιξη μούρο αδάγκωτο
Άνοιξη βιδωτό φιλί
Άνοιξη χάσμα της λιποθυμίας
Άνοιξη no nein και non!
Τα κορίτσια δάγκωναν στη γομολάστιχα
Και τινάζανε πίσω το κεφάλι Σαν
Να τραβούσαν Έξω
Του σφαγμένου πετεινού τα σπλάχνα
Τα κομμάτια τα σπλάχνα μες στα δόντια τους
Άνοιξη δόντι λυσσαλέο
Άνοιξη φούξια του παροξυσμού
Άνοιξη αρτεσιανόν ηφαίστειο
Κι άλλα κρυμμένα πίσω απ' το φεγγίτη
Που πάλευαν τις ρόδινες κορδέλες
Μια στιγμού-
Λα μόνο
Τα γυμνά στήθη
Τα τρεμάμενα σπάρτα μες στους κάμπους
Όπου ευφραίνονται οι ακρίδες
Άνοιξη σάλτο της ακρίδας
Άνοιξη μήτρα σκοτεινή
Άνοιξη πράξη ακατονόμαστη
Στ' ανοιχτά χαρτιά και στα βιβλία
Μια κηλίδα
Μωβ
Πήγαιν'
Ερχότανε
Τα χυμένα νερά τα γυμνωμένα μέλη
Λάμπανε πίσω απ' το παντζούρι
Άνοιξη άνοιξη σαλπάροντας
Άνοιξη άνοιξη σημαιοστόλιστη
Άνοιξη «αντίο αντίο παιδιά!»
Κατά το παραπάνω:
Άνοιξη, μας βρήκανε στα φόρα οι ηθικολόγοι
και οι γυρολόγοι του δέοντος και του πρέποντος
και όλης της must απαρτίας για να καταλαβαίνουν κι οι τουρίστες
μη τους βιάσουμε και τα δικά τους τα παιδιά.
Κλείστε τα παντζούρια και κλείστε τα καλά,
μπας και δουν απ'τα μισάνοιχτα το κωλοδάχτυλο που το σαλιώνεις
πριν εισχωρήσει στο μουσκεμένο ...κλπ. κλπ.
Ο Ελύτης σήμερα θα άφριζε στα πέλαγα
θα έμπαινε στις χορδές τόξου και θα εκτοξευόταν
προς τον αγαπημένο του βιγλάτορα ήλιο
μπας και ξεφύγει από τη μπόχα των ηθικά φρόνιμων.
Ειλικρινά, ανάμεσα σε έναν αρρωστημένο παιδεραστή
και το μέσο όρο ηθικολογίας των εδώ παρισταμένων,
προτιμώ να χαζεύω παιδάκια να μπερδεύουν τις γλώσσες τους
ή έναν ενήλικα άντρα να θωπεύει το ασχημάτιστο στήθος της ανιψιάς του.
- Παρατηρώ ένα είδος δικαίωσης κατά το βαρύτερο μορφικό φύλλωμα
κι όσο μάλιστα κάποιος έγραφε προσπαθώντας να λαδώσει τις εικόνες του
τόσο πιο πολύ χαιρόταν, ηθικολογώντας πάντα..
Επίδειξη χοντροπετσίας που βλέπω μόνο στους λόγους των παπάδων,
στα έργα των παπάδων και στα ηθικοπλαστικά βιβλία κάντε αυτό κι όχι το άλλο.
- το αίσθημα της αγνότητας
και κάθετι αίσθημα
στη σάρκα φυτρώνει
με ρίζες που φτάνουν πάντα στην Ψυχή.
Για ό,τι ξεριζώνεται απο κει την ευθύνη έχουν
καλογερίστικες στολές αντιπροσώπων αγιοσύνης,
οι πουριτανικές σχολές υπο το φως της πανσελήνου
κι όχι η ερωτική πράξη ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους.
Καλό πασ-όβερ να 'χουμε και τα μυαλά στα κάρβουνα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.