Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
29-04-10
15:20
Τη σκυτάλη να την παραδώσεις στον αγαπητό Ευπατρίδη... Καθένας έχει τα δικά του θεριά να πολεμήσει κι έχω κι εγώ τα δικά μου με τα οποία δεν τα έχω βγάλει πέρα ακόμη ώστε να δίνω και συμβουλές ...
Αλήθεια, τι έχετε πάθει όλοι και με φωνάζετε ιΖίλιελ;
Το νικ μου είναι ξωτικίστικο και στα ξωτικίστικα διαβάζεται "ιΣίλιελ"
(το ίΖι το δέχομαι ως χαϊδευτικό! )
Αλήθεια, τι έχετε πάθει όλοι και με φωνάζετε ιΖίλιελ;
Το νικ μου είναι ξωτικίστικο και στα ξωτικίστικα διαβάζεται "ιΣίλιελ"
(το ίΖι το δέχομαι ως χαϊδευτικό! )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
28-04-10
16:58
Κάτι ακόμα που ήθελα να σχολιάσω και το λησμόνησα:
Μέσα στο διαδίκτυο και με γνώμονα ένα ποστ και μια ημερομηνία γεννήσεως, πιστεύεις ότι μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το χαρακτήρα των συνομιλητών μας;
Έστω ότι οι άνθρωποι που ζουν μαζί μας -γονείς, οικογένεια, φίλοι- μας γνωρίζουν αρκετά καλά ώστε να μπορούν να μας προσδώσουν κάποιους χαρακτηρισμούς με επιτυχία.Λογικα ομως, αν 5-10 ατομα σε πουν ετσι κι ετσι, καπου δε θα χουν δικιο?
Μέσα στο διαδίκτυο και με γνώμονα ένα ποστ και μια ημερομηνία γεννήσεως, πιστεύεις ότι μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το χαρακτήρα των συνομιλητών μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
28-04-10
16:26
Την εξήγησή μου την έχω γράψει ήδη εδώ.
Όταν ορίζεις κάτι ή κάποιον, του στερείς τη δυνατότητα να είναι άπειρος (ά στερητ. + πέρας).
Μπορώ να μιλήσω όμως και με παραδείγματα.
Πρώτο παράδειγμα, αυτό που μας λέει η Aimee Mullins στο τέλος της ομιλίας της για μια μελέτη που έγινε στη Βρετανία το 1960, για τα λεγόμενα "σχολεία δύο ταχυτήτων":
Σε έναν κόσμο όπου η προσωπικότητά μας, δεν θα καθρεφτιζόταν πάνω στις συνειδήσεις των άλλων, ποιος ξέρει τι θα μπορούσαμε να είμαστε... (και πόσο βαρετά θα ήταν βέβαια εκεί... )
Όταν ορίζεις κάτι ή κάποιον, του στερείς τη δυνατότητα να είναι άπειρος (ά στερητ. + πέρας).
Μπορώ να μιλήσω όμως και με παραδείγματα.
Πρώτο παράδειγμα, αυτό που μας λέει η Aimee Mullins στο τέλος της ομιλίας της για μια μελέτη που έγινε στη Βρετανία το 1960, για τα λεγόμενα "σχολεία δύο ταχυτήτων":
Ένα δεύτερο παράδειγμα υπάρχει στα λόγια του Μπεν Ζάντερ, εδώ.[...]Είναι όταν χωρίζεις τους μαθητές σε Α, Β, Γ, Δ και ούτω καθεξής. Και οι Α μαθητές παίρνουν δυσκολότερο πρόγραμμα σπουδών, καλύτερους δάσκαλους, κλπ.
Λοιπόν, πήραν, για μια περίοδο τριών μηνών, τους μαθητές του Δ επίπεδου, και τους έδωσαν Άριστα, τους είπαν ότι ήταν Α επιπέδου, τους είπαν ότι ήταν έξυπνοι. Και στο τέλος αυτής της περιόδου των τριών μηνών, απέδιδαν όλοι σε επίπεδο Α.
Και, φυσικά, η σπαρακτική, άλλη όψη αυτής της μελέτης, είναι ότι πήραν τους μαθητές του Α επιπέδου και τους είπαν ότι είναι Δ. Και αυτό είναι που συνέβη στο τέλος της τρίμηνης περιόδου. Εκείνοι που ήταν ακόμα στο σχολείο, εκτός από τα άτομα που τα είχαν παρατήσει.
Ένα σημαντικό μέρος αυτής της μελέτης ήταν ότι εξαπατήθηκαν και οι δάσκαλοι. Οι δάσκαλοι δεν ήξεραν ότι είχε γίνει αλλαγή. Τους είπαν απλά αυτοί είναι οι μαθητές Α, αυτοί είναι οι μαθητές Δ. Και έτσι προσάρμοσαν τη διδασκαλία τους και τον τρόπο που τους φέρονταν.
Την πρώτη μέρα που μπαίνω στην τάξη στην αρχή του έτους, έχω 40 μαθητές περίπου στην αίθουσα και τους λέω: Ο βαθμός σου είναι Άριστα (Α). Αυτός θα είναι ο βαθμός σου για όλη την υπόλοιπη χρονιά. Είσαι ένας μαθητής του Α, με μόνο έναν όρο: Θα πρέπει να μου γράψεις μια επιστολή με ημερομηνία κοντά στο τέλος του μαθητικού έτους το Μάιο, που θα πρέπει να ξεκινά έτσι: "Αγαπητέ κε Ζάντερ, πήρα το Άριστα επειδή...". Θα πρέπει η επιστολή να είναι γραμμένη σαν να γράφτηκε στο τέλος της χρονιάς και να περιγράφει ποιος θα έχεις γίνει μέχρι το τέλος της.
Γράφουν για το ποιοι θα έχουν γίνει και για το τι μπορούν να γίνουν και για το πώς βλέπουν τους εαυτούς τους, σαν η φωνούλα μέσα τους, να έχει σταματήσει να τους υπαγορεύει ότι δεν μπορούν να τα κάνουν ολ' αυτά. Έτσι όταν μπαίνω στην αίθουσα, το άτομο που διδάσκω είναι το άτομο που μου έχουν περιγράψει στις επιστολές τους.
Βλέπετε, ...δέχομαι μόνο Άριστους μαθητές.
Σε έναν κόσμο όπου η προσωπικότητά μας, δεν θα καθρεφτιζόταν πάνω στις συνειδήσεις των άλλων, ποιος ξέρει τι θα μπορούσαμε να είμαστε... (και πόσο βαρετά θα ήταν βέβαια εκεί... )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.