Loukianos
Νεοφερμένος
Ο Λουκας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Καναδάς (Αμερική). Έχει γράψει 44 μηνύματα.
05-05-10
18:07
Μετα απο πολυημερες κυβερνητικες διαβουλευσεις και μια ανευ προηγουμενου επιπολαια και απο οικονομικης αποψης απαραδεκτης προσεγγισης της ελληνικης κρισης εκ μερους των επισημων της Ευρωζωνης, της Ευρωπαικης Ενωσης και των γερμανικων αρχων, φαινεται πως κατεληξαν στο πιο πιθανο, πρακτικο και αναποφευκτο συμπερασμα, οτι η Ελλαδα πρεπει παντιοτροπως να υποστηριχθει, ουτωσωστε να αποφευχθει η εξαπλωση της κρισης σε αλλες χωρες της Ευρωζωνης και κυριως στο τραπεζικο και επενδυτικο της συστημα, κατι που ειχα αναφερει σε μια δημοσιευση μου στις αρχες Μαρτιου του 2010, υπο τον τιτλο "Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ", τοτε εγραψα πως "Το ελληνικο κρατος ουτε στα προθυρα οικονομικης πτωχευσης ειναι, ουτε και ποτε θα του επιτραπει, επειδη οι επιπτωσεις θα ειναι καταστροφικες για τους εταιρους και περαν αυτων".
Τωρα που οπως φαινεται το πακετο διασωσης των εταιρων, συνοδευομενο με δρακοντια μετρα που οι ελληνικες αρχες πρεπει να λαβουν και να θεσμοθετησουν προς σταθεροποιηση της καταστασης και την σταδιακη μειωση του ετησιου ελλειμματος και του εθνικου χρεους, θα ηταν λογικο να αναλυσουμε τις επιπτωσεις που αυτα συνεπαγονται απο ελληνικης και ευρωπαικης πλευρας.
Το μοντελο λειτουργιας της Ευρωζωνης απο συστασης της και οπως εχει διαμορφωθει την τελευταια δεκαετια, οχι μονον δεν προβλεπει αλλα και εκ των πραγματων αποκλειει την εξωση, η ακομη και την αποχωρηση μιας χωρας μελους απο την ΟΝΕ, συνεπως οταν η ρευστοτητα μιας χωρας μελους επιδεινωνεται και η χωρα, οπως η Ελλαδα, αδυνατει να ανταποκριθει στις δανειοληπτικες της υποχρεωσεις λογω του υπερβολικου κοστους δανεισμου, που ειναι αναγκαιος για την ανακυκλωση του εθνικου χρεους και την χρηματοδοτηση των μεγαλων ταμειακων ελλειμματων, τοτε το συνολο των κρατων μελων πρεπει να συμβαλλει στην λυση του προβληματος, οπως προβλεπεται απο το αρθρο 122 της συνθηκης της ΕΕ που ισχυει απο τον Δεκεμβριο του 2009.
Πολλοι κυβερνητικοι παραγοντες στην Ευρωπη και αλλαχου, ως επισης και αντιπροσωποι οικονομικων εταιρειων, επενδυτικων κολοσσων και πιστωποιητικων οργανισμων οπως η Μoody`s investors service και η Standard and Poor`s ratings, περιγραφουν την οικονομικη κατασταση της Ελλαδας ως τραγικη και αδυνατον να υπερπηδηθει, ως μοναδικη δε λυση για την εξωδο της χωρας απο την οικονομικη κριση βλεπουν την πτωχευση και την αναδιαρθρωση του εθνικου χρεους. Κατα την γνωμη μου η αξιολογηση αυτη ειναι λανθασμενη και οικονομικως ασυστατη, αφου η χωρα, προς το παρον τουλαχιστον, αντιμετωπιζει μονον θεμα ρευστοτητας και οχι προβλημα φερεγγυοτητας, με αλλα λογια η χωρα μπορει να ανταποκριθει στις δανειοληπτικες της υποχρεωσεις οταν τα επιτοκια δανεισμου δεν ειναι πολυ υψηλα και ως εκ τουτου απαγορευτικα. Κατ`εμε υπαρχει μια απλη λογικη και πρακτικη λυση η οποια οχι μονον ειναι εφικτη αλλα και επιτεταγμενη, δηλαδη οι αλλες χωρες μελη, οπως η Ολλανδια, η Γαλλια, η Γερμανια και αλλες, που εχουν την δυνατοτητα δανειζμου με χαμηλα επιτοκια, 1% - 3%, να τα μεταδαδανειζουν στις χωρες που αδυνατουν, οπως η Ελλαδα, με επιτοκιο υποφερτο 4% – 5% και οχι απαγορευτικο της ταξεως των 20% που οι κερδοσκοποι των διεθνων Τραπεζων και των Hedge Funds, προσφατως απαιτουσαν απο την Ελλαδα. Ειναι αυτονοητο βεβαια, πως ο μεταδανεισμος αυτος απαραιτητως θα συνοδευεται με αυστηρους ορους και αλλα δρακοντια μετρα για την υποχρεωτικη μειωση του κρατικου χρεους και ελλειμματος και την τακτοποιηση των δημοσιονομικων ατασθαλιων που συνετελεσαν στην κριση, κατ`αυτον τον τροπο θα διετηρητο και ενισχυετο η ρευστοτητα και θα εκμηδενιζοταν η πιθανοτητα πτωχευσης της χωρας, με αποτελεσμα την μειωση των spread κατω των 200 μοναδων και των επιτοκιων των κρατικων ομολογων να διεμορφωνοντο γυρω στο 4%. Εαν κατι τετοιο ειχε συμφωνηθει εξαρχης και η κυβερνηση ειχε προχωρησει σε αναδιοργανωση του δημοσιου τομεα, η την επανιδρυση του κρατους οπως κυβερνητικοι παραγωντες τελευταια διαλαλουν, η Ελλαδα θα ηταν σε θεση να δανειζοταν απο τις αγορες με υποφερτους και βιωσιμους ορους και δεν θα ειχε την αναγκη του πακετου διασωσης και την εποπτια του ΔΝΤ της ΕΚΤ και ΕΕ.
Αυτα που λεγονται απο κυβερνητικους παραγοντες ορισμενων χωρων για λαικιστικους και μικροπολιτικους λογους, για να εξαπτουν το εκλογικο τους σωμα και να χειραγωγουν την κοινη γνωμη στην χωρα των και που εκτεταμενως συζητουνται στα ΜΜΕ, πως δεν ειναι σωστο, ηθικο και δικαιο για τους πολιτες μιας χωρας οπως της Γερμανιας, Ολλανδιας, Γαλλιας κλπ., να πληρωνουν για την ανευθυνοτητα των ελληνων, δεν στεκουν στην περιπτωση αυτη, αφου κατι τετοιο οχι μονον δεν θα στοιχιζε στους πολιτες των, αλλα τουναντιων θα ωφελουντο οικονομικως λογω του μεγαλυτερου επιτοκιου που θα ελαμβαναν στην περιπτωση που θα συμμετειχαν στον μεταδανεισμο. Η οικονομικη ωφελεια θα ηταν αμοιβαια, και τα σκληρα μετρα που θα επιβαλλοντο θα ητο η τιμωρια των ελληνων για τις αστοχες και ανευθυνες επιλογες του παρελθοντος.
Η μειωση του ταμειακου ελλειμματος και του εθνικου χρεους στα συμφωνηθεντα ποσοστιαια επιπεδα του ΑΕΠ, συμφωνα με τους κανονισμους της ΕΚΤ, σε μια περιοδο οικονομικης υφαισης, ασταθειας, υψηλης ανεργειας, μειωσης των μισθων, αυξησης της φορολογιας και περικοπης των δημοσιων δαπανων, αναμφισβητητως οδηγει στην συρρικνωση του ΑΕΠ, γι`αυτο και την θεωρω ακρως αισιοδοξη και βραχυπροθεσμα ανεφικτη, θα εχει δε σοβαρες οικονομικες επιπτωσεις και απροβλεπτες κοινωνικοπολιτικες αναταρεχες, φοβαμαι δε, πως η μονολιθικη και επιμονη μακροοικονομικη πολιτικη της ΕΚΤ, οπως μεχρι σημερα εφαρμοζεται και επιβαλλεται, δεν θα εχει την ικανοτητα να αντιμετωπισει τις υποτιμητικες τασεις που επικρατουν σε περιοδους γενικης οικονομικης υφαισης, που πολλες χωρες της Ευρωζωνης διαγουν, οπως δεν μπορεσε και πριν να μετριασει τις πληθωριστικες τασεις που επικρατουσαν σε χωρες οπως την Ισπανια, Ιρλανδια, Ιταλια, Πορτογαλια, Ελλαδα και αλλες, που οδηγησαν σε εξογγωμενα ετησια ελλειμματα και δυσβαστακτα κρατικα χρεη. Θεωρω πρεπον ομως, πριν αξιολογησουμε την καταλληλοτητα και αποτελεσματικοτητα των μετρων που προτεινονται, η τις λυσεις που μερικοι απο εμας θεωρουμε εφικτες, αρμοζουσες και επιτεταγμενες, να εξετασουμε τα αιτια που συνετελεσαν στην οικονομικη κριση της Ελλαδας και αλλων χωρων της ΟΝΕ.
Ειμαι της γνωμης, πως η οικονομικη κριση της Ελλαδας και κατ`επεκταση της Ευρωζωνης δεν ειναι μονον το αποτελεσμα υπερβολικων κρατικων δαπανων και σπαταλης, λανθασμενης δημοσιονομικης πολιτικης, απερισκεπτων οικονομικων επιλογων, αναξιοπιστων και διευθαρμενων πολιτικων και ανευθυνων κρατικων παραγωντων, που με την βοηθεια επενδυτικων οικων οπως του Goldman Sachs Group μπορεσαν να καλυψουν τα τεραστια ελλειμματα και ετσι να παραπλανησουν και βραχυπροθεσμα εξαπατησουν τις ευρωπαικες αρχες. Η βασικη αιτια εγγειται στην επιπολαια και επισπευμενη υιοθετηση του ευρω ως κοινου νομισματος της ευρωζωνης και τον τροπο λειτουργιας της ΕΚΤ, που το πολιτικο κατεστημενο της ΕΕ της εποχης εκεινης επενοησε και επεβαλλε, περισσοτερο για πολιτικους λογους και λιγοτερο για οικονομικους, παρα τις σοβαρες επιφιλαξεις πολλων γνωστων οικονομολογων της εποχης. Το 1991 ο καγγελαριος της τοτε Δυτικης Γερμανιας Helmut Kohl, ο προεδρος της Γαλλιας Francois Mitterrand και ο Jacques Delors οταν διεπραματευοντο την συνθηκη της Maastricht επιστευαν ακραδαντα πως η υιοθετηση ενος κοινου νομισματος απο τις χωρες της ΕΕ θα οδηγουσε αναποφευκτα και σε πολιτικη ενωση με μια δυνατη κεντρικη ομοσπονδιακη κυβερνηση, κατι που οπως βλεπουμε οχι μονον δεν εχει επιτευχθει αλλα ακομη και σαν ιδεα των πιο ευρωκεντρικων της εποχης μας, προς το παρον τουλαχιστον, παραμενει ονειρο θερινης νυχτος. το Ευρω υιοθετιθηκε ως κοινο νομισμα την 1 Ιανουαριου του 1999 και σημερα χρησιμοποιειται σε 16 χωρες απο τις 27 της ΕΕ.
Το οτι δεν θεωρω το υψηλο χρεος μιας χωρας της Ευρωζωνης ως το κυριο αιτιο της οικονομικης κρισης, αιτιολογηται απο το γεγονος, πως χωρες με σχετικως χαμηλα ελλειμματα η ακομη και ταμειακα πλεονασματα πριν την οικονομικη κριση του 2008 αντιμετωπιζουν παρομοια μετα της Ελλαδας οικονομικα προβληματα.
Πριν την παγκοσμια οικονομικη κριση του 2008 – 2009, πολλες χωρες της Ευρωζωνης αντιμετωπιζαν ισχυρες πληθωριστικες τασεις. Οι τιμες των ακινητων πετουσαν στα υψη και μεγαλα επενδυτικα κεφαλαια εισερεαν στις χωρες αυτες, αυτα συνοδευομενα με χαμηλα επιτοκια στεγαστικων και καταναλωτικων δανειων, συνετελεσαν σε μια ανευ προηγουμενου αυξηση του πληθωρισμου και των τιμων ακινητων στην Ελλαδα, Ισπανια, Ιρλανδια, Σλοβενια, Πορτογαλλια Ιταλια και σε αλλες χωρες. Οι χωρες αυτες εγιναν λιγοτερο συναγωνιστικες, τα προιοντα τους πιο ακριβα, οι εξαγωγες τους μειωθηκαν και η ανεργια ηυξηθη, οι κρατικες δαπανες εφθασαν στα υψη και το ταμειακο ελλειμμα αυξανετο με γοργο ρυθμο. Για την αντιμετωπιση τετοιων πληθωριστικων τασεων η πιο αποτελεσματικη μεθοδος ειναι η εξαρχης αυξηση των επιτοκιων, κατι που οι χωρες της Ευρωζωνης, λογω του κοινου νομισματος, δεν εχουν την δυνατοτητα να κανουν.
Η Ισπανια το 2007, πριν την παγκοσμια οικονομικη κριση εθεωρητο στην Ευρωζωνη ως υποδειγματικη χωρα, με υπευθυνη οικονομικη και δημοσιονομικη πολιτικη με εξαιρετο, υγιεστατο και καλως ρυθμισμενο τραπεζιτικο συστημα, το συνολικο του εθνικου χρεους της εφθανε μολις στο 36.2% του ΑΕΠ το 2007 και 43% το 2008, συνοδευομενο με ετησιο ταμειακο πλεονασμα, ενω της Γερμανιας ηταν 66% . Για τους πληθωριστικους λογους που ανεφερα παραπανω, την μεγαλη αυξηση των τιμων των ακινητων και την ανευ προηγουμενου οικοδομικη δραστηριοτητα, η χωρα επαυσε να ειναι συναγωνιστικη με χαμιλη παραγωγικοτητα και οταν η οικονομικη κριση την επληξε, η φουσκα εσκασε. Το ταμειακο ελλειμμα της το 2009 εφθασε το 11.4% και το 2010 υπολογιζεται να ειναι στο 9.5% το δε εθνικο χρεος για το 2010 υπολογιζεται να ανελθει στο 66%, σχεδον διπλασιο απο αυτο του 2007. Η ανεργια αρχισε σταδιακως να ανεβαινει και σημερα εχει ξεπερασει το 20%. Το παραδοξο ομως ειναι, πως οι κανονισμοι της Ευρωζωνης και της ΕΕ δεν αφινουν πολλα περιθωρια στην κυβερνηση της χωρας να χειριστει επιτυχως την κριση, λαμβανοντας τα αναγκαια και αποτελεσματικα μετρα προς αντιμετωπιση της, οπως την υποτιμηση του νομισματος, η οποια ειναι αδυνατη λογω του ευρω, την ρυθμιση των επιτοκιων, η οποια καθοριζεται μονον απο την ΕΚΤ και μιας επεκτατικης δημοσιονομικης πολιτικης για την αυξηση της οικονομικης δραστηριοτητας, που ειναι αναγκαια για την εξωδο της απο την οικονομικη υφαιση, αφου κατι τετοιο θα συντελουσε στην περαιτερω αυξηση του ταμειακου ελλειμματος και του εθνικου χρεους, κατι που αντιτιθεται στους κανονισμους της ΟΝΕ και της ΕΚΤ. Αυτο σημαινει, πως η Ισπανια οπως και αλλες χωρες της Ευρωζωνης που αντιμετωπιζουν παρομοια οικονομικη κριση, για να επανακτησουν και βελτιωσουν την συναγωνιστικοτητα και αυξησουν την παραγωγηκοτητα τους, θα πρεπει να διελθουν μια μακροχρονια και οδυνηρη περιοδο υφαισης, υποτιμησης των τιμων και υψηλης ανεργειας.
Το οικονομικο προβλημα της Ελλαδας ειναι κατα πολυ πιο σοβαρο απο αυτο της Ισπανιας, το ταμειακο ελλειμμα και το εθνικο χρεος ειναι πολυ μεγαλυτερα απο τα αντιστοιχα ισπανικα και οι ελληνικες κυβερνησεις, σε αντιθεση με τις Ισπανικες, την τελευταια δεκαετια και πριν, συμπεριφεροντο ανευθυνα, η δε δημοσιονομικη πολιτικη των, εαν μπορει να χαρακτηριστει ετσι, εκ σχεδιασμου ηταν πελατειακη και οχι αναπτυσσιακη χωρις μακροχρονιους οικονομικους στοχους, ο δε νεποτισμος ειχε εκ βαθρων εκθρονισει την αξιοκρατια και εντιμοτητα. Τωρα ομως η Ελλαδα ευρισκεται προ τετελεσμενων και οδυνηρων οικονομικων καταστασεων, με ενα ανεπαρκες πακετο στηριξης και την εποπτια του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, εισερχεται δε σε μια περιοδο παρατεταμενης και εποδυνης οικονομικης υφαισης και υψηλης ανεργιας, η οποια λογω των αυστηρων μετρων λιτοτητας, μεγαλων κρατικων περικοπων και ριζικων αναδιαρθρωτικων αλλαγων του κρατικου μηχανισμου, θα επιδεινωσει και θα παρατεινει την υφαιση με απροβλεπτες κοινωνικες και πολιτικες επιπτωσεις. Αυτο ομως που με ανισυχει περισσοτερο ειναι το γεγονος, πως κανεις μεχρι σημερα δεν εχει αναφερθει σε αναπτυσσιακα προγραματα τα οποια ειναι αναγκαια για την τονωση του ιδιοτικου τομεα, την αυξηση της οικονομικης δραστηριωτητας και την ανακαμψη της υφαισης. Ελπιζω πως τετοια προγραμματα εχουν επινοηθει και θα ανακοινωθουν συντομα, πριν η υφαιση, η ανεργια και η απογνωση των ελληνων φθαση σε μη αναστρεψημα και εκρικτικα επιπεδα.
Πιστευω πως η ελληνικη οικονομικη κριση θα αλλαξη εκ βαθρων τον τροπο λειτουργιας της ΟΝΕ και της ΕΚΤ. Η ανεξαρτητη δημοσιονομικη πολιτικη των κρατων μελων της ΟΝΕ και η κοινη μακροοικνομικη πολιτικη της ΕΚΤ, υπο τις σημερινες συνθηκες ειναι πολυ δυσκολο να συντονιστουν και ως εκ τουτου πολλες φορες δημιουργουν οικονομικα προβληματα αντι να τα λυουν, οπως ανεφερα προηγουμενως, συνετελεσαν στην οικονομικη κριση των προαναφερθεντων χωρων και καθιστουν την αντιμετωπιση της δυσκολη και εποδυνη, με κινδυνο κοινωνικων αναταραχων και διασπαση της κοινωνικης συνοχης. Θελω να πιστευω, πως θα βρεθει τροπος για να γινει το ευρω πιο λειτουργικο νομισμα και η μακροοικονομικη πολιτικη της ΕΚΤ πιο ελαστικη και αποτελεσματικη.
Η Δημιουργια μιας παραλληλης οικονομικης αρχης στην ΟΝΕ με δημοσιονομικη εξουσια, τυπου κεντρικου υπουργειου οικονομικων και αναπτυξης, η οποια σε συνεργασια με τα υπουργεια οικονομικων των χωρων της Ευρωζωνης θα βοηθουσε στο σχεδιαζμο, επιτηρηση και εφαρμογη των δημοσιονομικων προγραμματων των χωρων αυτων, λαμβανοντας παντοτε υποψην τις οικονομικες ιδιαιτεροτητες των, νομιζω πως ειναι αναγκαια για τον χερισμο, η και ακομη αποφυγη μελλοντικων οικονομικων αναταραχων στο μελλον.
Θεωρω την εγκαταλειψη και αντικατασταση του ευρω, μετα απο τοσους αγωνες για την εγκαθιδρυση και παγκοσμια αναγνωριση του ως ισχυρου συναλλαγματικου και αποθεματικου νομισματος και την επαναφορα των εθνικων νομισματων αδιανοητη και εαν ποτε επιχειριθει, θα ειναι καταστροφικη με δυσαρεστες οικονομικες συνεπειες, σε παγκοσμια κλιμακα.
Τωρα που οπως φαινεται το πακετο διασωσης των εταιρων, συνοδευομενο με δρακοντια μετρα που οι ελληνικες αρχες πρεπει να λαβουν και να θεσμοθετησουν προς σταθεροποιηση της καταστασης και την σταδιακη μειωση του ετησιου ελλειμματος και του εθνικου χρεους, θα ηταν λογικο να αναλυσουμε τις επιπτωσεις που αυτα συνεπαγονται απο ελληνικης και ευρωπαικης πλευρας.
Το μοντελο λειτουργιας της Ευρωζωνης απο συστασης της και οπως εχει διαμορφωθει την τελευταια δεκαετια, οχι μονον δεν προβλεπει αλλα και εκ των πραγματων αποκλειει την εξωση, η ακομη και την αποχωρηση μιας χωρας μελους απο την ΟΝΕ, συνεπως οταν η ρευστοτητα μιας χωρας μελους επιδεινωνεται και η χωρα, οπως η Ελλαδα, αδυνατει να ανταποκριθει στις δανειοληπτικες της υποχρεωσεις λογω του υπερβολικου κοστους δανεισμου, που ειναι αναγκαιος για την ανακυκλωση του εθνικου χρεους και την χρηματοδοτηση των μεγαλων ταμειακων ελλειμματων, τοτε το συνολο των κρατων μελων πρεπει να συμβαλλει στην λυση του προβληματος, οπως προβλεπεται απο το αρθρο 122 της συνθηκης της ΕΕ που ισχυει απο τον Δεκεμβριο του 2009.
Πολλοι κυβερνητικοι παραγοντες στην Ευρωπη και αλλαχου, ως επισης και αντιπροσωποι οικονομικων εταιρειων, επενδυτικων κολοσσων και πιστωποιητικων οργανισμων οπως η Μoody`s investors service και η Standard and Poor`s ratings, περιγραφουν την οικονομικη κατασταση της Ελλαδας ως τραγικη και αδυνατον να υπερπηδηθει, ως μοναδικη δε λυση για την εξωδο της χωρας απο την οικονομικη κριση βλεπουν την πτωχευση και την αναδιαρθρωση του εθνικου χρεους. Κατα την γνωμη μου η αξιολογηση αυτη ειναι λανθασμενη και οικονομικως ασυστατη, αφου η χωρα, προς το παρον τουλαχιστον, αντιμετωπιζει μονον θεμα ρευστοτητας και οχι προβλημα φερεγγυοτητας, με αλλα λογια η χωρα μπορει να ανταποκριθει στις δανειοληπτικες της υποχρεωσεις οταν τα επιτοκια δανεισμου δεν ειναι πολυ υψηλα και ως εκ τουτου απαγορευτικα. Κατ`εμε υπαρχει μια απλη λογικη και πρακτικη λυση η οποια οχι μονον ειναι εφικτη αλλα και επιτεταγμενη, δηλαδη οι αλλες χωρες μελη, οπως η Ολλανδια, η Γαλλια, η Γερμανια και αλλες, που εχουν την δυνατοτητα δανειζμου με χαμηλα επιτοκια, 1% - 3%, να τα μεταδαδανειζουν στις χωρες που αδυνατουν, οπως η Ελλαδα, με επιτοκιο υποφερτο 4% – 5% και οχι απαγορευτικο της ταξεως των 20% που οι κερδοσκοποι των διεθνων Τραπεζων και των Hedge Funds, προσφατως απαιτουσαν απο την Ελλαδα. Ειναι αυτονοητο βεβαια, πως ο μεταδανεισμος αυτος απαραιτητως θα συνοδευεται με αυστηρους ορους και αλλα δρακοντια μετρα για την υποχρεωτικη μειωση του κρατικου χρεους και ελλειμματος και την τακτοποιηση των δημοσιονομικων ατασθαλιων που συνετελεσαν στην κριση, κατ`αυτον τον τροπο θα διετηρητο και ενισχυετο η ρευστοτητα και θα εκμηδενιζοταν η πιθανοτητα πτωχευσης της χωρας, με αποτελεσμα την μειωση των spread κατω των 200 μοναδων και των επιτοκιων των κρατικων ομολογων να διεμορφωνοντο γυρω στο 4%. Εαν κατι τετοιο ειχε συμφωνηθει εξαρχης και η κυβερνηση ειχε προχωρησει σε αναδιοργανωση του δημοσιου τομεα, η την επανιδρυση του κρατους οπως κυβερνητικοι παραγωντες τελευταια διαλαλουν, η Ελλαδα θα ηταν σε θεση να δανειζοταν απο τις αγορες με υποφερτους και βιωσιμους ορους και δεν θα ειχε την αναγκη του πακετου διασωσης και την εποπτια του ΔΝΤ της ΕΚΤ και ΕΕ.
Αυτα που λεγονται απο κυβερνητικους παραγοντες ορισμενων χωρων για λαικιστικους και μικροπολιτικους λογους, για να εξαπτουν το εκλογικο τους σωμα και να χειραγωγουν την κοινη γνωμη στην χωρα των και που εκτεταμενως συζητουνται στα ΜΜΕ, πως δεν ειναι σωστο, ηθικο και δικαιο για τους πολιτες μιας χωρας οπως της Γερμανιας, Ολλανδιας, Γαλλιας κλπ., να πληρωνουν για την ανευθυνοτητα των ελληνων, δεν στεκουν στην περιπτωση αυτη, αφου κατι τετοιο οχι μονον δεν θα στοιχιζε στους πολιτες των, αλλα τουναντιων θα ωφελουντο οικονομικως λογω του μεγαλυτερου επιτοκιου που θα ελαμβαναν στην περιπτωση που θα συμμετειχαν στον μεταδανεισμο. Η οικονομικη ωφελεια θα ηταν αμοιβαια, και τα σκληρα μετρα που θα επιβαλλοντο θα ητο η τιμωρια των ελληνων για τις αστοχες και ανευθυνες επιλογες του παρελθοντος.
Η μειωση του ταμειακου ελλειμματος και του εθνικου χρεους στα συμφωνηθεντα ποσοστιαια επιπεδα του ΑΕΠ, συμφωνα με τους κανονισμους της ΕΚΤ, σε μια περιοδο οικονομικης υφαισης, ασταθειας, υψηλης ανεργειας, μειωσης των μισθων, αυξησης της φορολογιας και περικοπης των δημοσιων δαπανων, αναμφισβητητως οδηγει στην συρρικνωση του ΑΕΠ, γι`αυτο και την θεωρω ακρως αισιοδοξη και βραχυπροθεσμα ανεφικτη, θα εχει δε σοβαρες οικονομικες επιπτωσεις και απροβλεπτες κοινωνικοπολιτικες αναταρεχες, φοβαμαι δε, πως η μονολιθικη και επιμονη μακροοικονομικη πολιτικη της ΕΚΤ, οπως μεχρι σημερα εφαρμοζεται και επιβαλλεται, δεν θα εχει την ικανοτητα να αντιμετωπισει τις υποτιμητικες τασεις που επικρατουν σε περιοδους γενικης οικονομικης υφαισης, που πολλες χωρες της Ευρωζωνης διαγουν, οπως δεν μπορεσε και πριν να μετριασει τις πληθωριστικες τασεις που επικρατουσαν σε χωρες οπως την Ισπανια, Ιρλανδια, Ιταλια, Πορτογαλια, Ελλαδα και αλλες, που οδηγησαν σε εξογγωμενα ετησια ελλειμματα και δυσβαστακτα κρατικα χρεη. Θεωρω πρεπον ομως, πριν αξιολογησουμε την καταλληλοτητα και αποτελεσματικοτητα των μετρων που προτεινονται, η τις λυσεις που μερικοι απο εμας θεωρουμε εφικτες, αρμοζουσες και επιτεταγμενες, να εξετασουμε τα αιτια που συνετελεσαν στην οικονομικη κριση της Ελλαδας και αλλων χωρων της ΟΝΕ.
Ειμαι της γνωμης, πως η οικονομικη κριση της Ελλαδας και κατ`επεκταση της Ευρωζωνης δεν ειναι μονον το αποτελεσμα υπερβολικων κρατικων δαπανων και σπαταλης, λανθασμενης δημοσιονομικης πολιτικης, απερισκεπτων οικονομικων επιλογων, αναξιοπιστων και διευθαρμενων πολιτικων και ανευθυνων κρατικων παραγωντων, που με την βοηθεια επενδυτικων οικων οπως του Goldman Sachs Group μπορεσαν να καλυψουν τα τεραστια ελλειμματα και ετσι να παραπλανησουν και βραχυπροθεσμα εξαπατησουν τις ευρωπαικες αρχες. Η βασικη αιτια εγγειται στην επιπολαια και επισπευμενη υιοθετηση του ευρω ως κοινου νομισματος της ευρωζωνης και τον τροπο λειτουργιας της ΕΚΤ, που το πολιτικο κατεστημενο της ΕΕ της εποχης εκεινης επενοησε και επεβαλλε, περισσοτερο για πολιτικους λογους και λιγοτερο για οικονομικους, παρα τις σοβαρες επιφιλαξεις πολλων γνωστων οικονομολογων της εποχης. Το 1991 ο καγγελαριος της τοτε Δυτικης Γερμανιας Helmut Kohl, ο προεδρος της Γαλλιας Francois Mitterrand και ο Jacques Delors οταν διεπραματευοντο την συνθηκη της Maastricht επιστευαν ακραδαντα πως η υιοθετηση ενος κοινου νομισματος απο τις χωρες της ΕΕ θα οδηγουσε αναποφευκτα και σε πολιτικη ενωση με μια δυνατη κεντρικη ομοσπονδιακη κυβερνηση, κατι που οπως βλεπουμε οχι μονον δεν εχει επιτευχθει αλλα ακομη και σαν ιδεα των πιο ευρωκεντρικων της εποχης μας, προς το παρον τουλαχιστον, παραμενει ονειρο θερινης νυχτος. το Ευρω υιοθετιθηκε ως κοινο νομισμα την 1 Ιανουαριου του 1999 και σημερα χρησιμοποιειται σε 16 χωρες απο τις 27 της ΕΕ.
Το οτι δεν θεωρω το υψηλο χρεος μιας χωρας της Ευρωζωνης ως το κυριο αιτιο της οικονομικης κρισης, αιτιολογηται απο το γεγονος, πως χωρες με σχετικως χαμηλα ελλειμματα η ακομη και ταμειακα πλεονασματα πριν την οικονομικη κριση του 2008 αντιμετωπιζουν παρομοια μετα της Ελλαδας οικονομικα προβληματα.
Πριν την παγκοσμια οικονομικη κριση του 2008 – 2009, πολλες χωρες της Ευρωζωνης αντιμετωπιζαν ισχυρες πληθωριστικες τασεις. Οι τιμες των ακινητων πετουσαν στα υψη και μεγαλα επενδυτικα κεφαλαια εισερεαν στις χωρες αυτες, αυτα συνοδευομενα με χαμηλα επιτοκια στεγαστικων και καταναλωτικων δανειων, συνετελεσαν σε μια ανευ προηγουμενου αυξηση του πληθωρισμου και των τιμων ακινητων στην Ελλαδα, Ισπανια, Ιρλανδια, Σλοβενια, Πορτογαλλια Ιταλια και σε αλλες χωρες. Οι χωρες αυτες εγιναν λιγοτερο συναγωνιστικες, τα προιοντα τους πιο ακριβα, οι εξαγωγες τους μειωθηκαν και η ανεργια ηυξηθη, οι κρατικες δαπανες εφθασαν στα υψη και το ταμειακο ελλειμμα αυξανετο με γοργο ρυθμο. Για την αντιμετωπιση τετοιων πληθωριστικων τασεων η πιο αποτελεσματικη μεθοδος ειναι η εξαρχης αυξηση των επιτοκιων, κατι που οι χωρες της Ευρωζωνης, λογω του κοινου νομισματος, δεν εχουν την δυνατοτητα να κανουν.
Η Ισπανια το 2007, πριν την παγκοσμια οικονομικη κριση εθεωρητο στην Ευρωζωνη ως υποδειγματικη χωρα, με υπευθυνη οικονομικη και δημοσιονομικη πολιτικη με εξαιρετο, υγιεστατο και καλως ρυθμισμενο τραπεζιτικο συστημα, το συνολικο του εθνικου χρεους της εφθανε μολις στο 36.2% του ΑΕΠ το 2007 και 43% το 2008, συνοδευομενο με ετησιο ταμειακο πλεονασμα, ενω της Γερμανιας ηταν 66% . Για τους πληθωριστικους λογους που ανεφερα παραπανω, την μεγαλη αυξηση των τιμων των ακινητων και την ανευ προηγουμενου οικοδομικη δραστηριοτητα, η χωρα επαυσε να ειναι συναγωνιστικη με χαμιλη παραγωγικοτητα και οταν η οικονομικη κριση την επληξε, η φουσκα εσκασε. Το ταμειακο ελλειμμα της το 2009 εφθασε το 11.4% και το 2010 υπολογιζεται να ειναι στο 9.5% το δε εθνικο χρεος για το 2010 υπολογιζεται να ανελθει στο 66%, σχεδον διπλασιο απο αυτο του 2007. Η ανεργια αρχισε σταδιακως να ανεβαινει και σημερα εχει ξεπερασει το 20%. Το παραδοξο ομως ειναι, πως οι κανονισμοι της Ευρωζωνης και της ΕΕ δεν αφινουν πολλα περιθωρια στην κυβερνηση της χωρας να χειριστει επιτυχως την κριση, λαμβανοντας τα αναγκαια και αποτελεσματικα μετρα προς αντιμετωπιση της, οπως την υποτιμηση του νομισματος, η οποια ειναι αδυνατη λογω του ευρω, την ρυθμιση των επιτοκιων, η οποια καθοριζεται μονον απο την ΕΚΤ και μιας επεκτατικης δημοσιονομικης πολιτικης για την αυξηση της οικονομικης δραστηριοτητας, που ειναι αναγκαια για την εξωδο της απο την οικονομικη υφαιση, αφου κατι τετοιο θα συντελουσε στην περαιτερω αυξηση του ταμειακου ελλειμματος και του εθνικου χρεους, κατι που αντιτιθεται στους κανονισμους της ΟΝΕ και της ΕΚΤ. Αυτο σημαινει, πως η Ισπανια οπως και αλλες χωρες της Ευρωζωνης που αντιμετωπιζουν παρομοια οικονομικη κριση, για να επανακτησουν και βελτιωσουν την συναγωνιστικοτητα και αυξησουν την παραγωγηκοτητα τους, θα πρεπει να διελθουν μια μακροχρονια και οδυνηρη περιοδο υφαισης, υποτιμησης των τιμων και υψηλης ανεργειας.
Το οικονομικο προβλημα της Ελλαδας ειναι κατα πολυ πιο σοβαρο απο αυτο της Ισπανιας, το ταμειακο ελλειμμα και το εθνικο χρεος ειναι πολυ μεγαλυτερα απο τα αντιστοιχα ισπανικα και οι ελληνικες κυβερνησεις, σε αντιθεση με τις Ισπανικες, την τελευταια δεκαετια και πριν, συμπεριφεροντο ανευθυνα, η δε δημοσιονομικη πολιτικη των, εαν μπορει να χαρακτηριστει ετσι, εκ σχεδιασμου ηταν πελατειακη και οχι αναπτυσσιακη χωρις μακροχρονιους οικονομικους στοχους, ο δε νεποτισμος ειχε εκ βαθρων εκθρονισει την αξιοκρατια και εντιμοτητα. Τωρα ομως η Ελλαδα ευρισκεται προ τετελεσμενων και οδυνηρων οικονομικων καταστασεων, με ενα ανεπαρκες πακετο στηριξης και την εποπτια του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, εισερχεται δε σε μια περιοδο παρατεταμενης και εποδυνης οικονομικης υφαισης και υψηλης ανεργιας, η οποια λογω των αυστηρων μετρων λιτοτητας, μεγαλων κρατικων περικοπων και ριζικων αναδιαρθρωτικων αλλαγων του κρατικου μηχανισμου, θα επιδεινωσει και θα παρατεινει την υφαιση με απροβλεπτες κοινωνικες και πολιτικες επιπτωσεις. Αυτο ομως που με ανισυχει περισσοτερο ειναι το γεγονος, πως κανεις μεχρι σημερα δεν εχει αναφερθει σε αναπτυσσιακα προγραματα τα οποια ειναι αναγκαια για την τονωση του ιδιοτικου τομεα, την αυξηση της οικονομικης δραστηριωτητας και την ανακαμψη της υφαισης. Ελπιζω πως τετοια προγραμματα εχουν επινοηθει και θα ανακοινωθουν συντομα, πριν η υφαιση, η ανεργια και η απογνωση των ελληνων φθαση σε μη αναστρεψημα και εκρικτικα επιπεδα.
Πιστευω πως η ελληνικη οικονομικη κριση θα αλλαξη εκ βαθρων τον τροπο λειτουργιας της ΟΝΕ και της ΕΚΤ. Η ανεξαρτητη δημοσιονομικη πολιτικη των κρατων μελων της ΟΝΕ και η κοινη μακροοικνομικη πολιτικη της ΕΚΤ, υπο τις σημερινες συνθηκες ειναι πολυ δυσκολο να συντονιστουν και ως εκ τουτου πολλες φορες δημιουργουν οικονομικα προβληματα αντι να τα λυουν, οπως ανεφερα προηγουμενως, συνετελεσαν στην οικονομικη κριση των προαναφερθεντων χωρων και καθιστουν την αντιμετωπιση της δυσκολη και εποδυνη, με κινδυνο κοινωνικων αναταραχων και διασπαση της κοινωνικης συνοχης. Θελω να πιστευω, πως θα βρεθει τροπος για να γινει το ευρω πιο λειτουργικο νομισμα και η μακροοικονομικη πολιτικη της ΕΚΤ πιο ελαστικη και αποτελεσματικη.
Η Δημιουργια μιας παραλληλης οικονομικης αρχης στην ΟΝΕ με δημοσιονομικη εξουσια, τυπου κεντρικου υπουργειου οικονομικων και αναπτυξης, η οποια σε συνεργασια με τα υπουργεια οικονομικων των χωρων της Ευρωζωνης θα βοηθουσε στο σχεδιαζμο, επιτηρηση και εφαρμογη των δημοσιονομικων προγραμματων των χωρων αυτων, λαμβανοντας παντοτε υποψην τις οικονομικες ιδιαιτεροτητες των, νομιζω πως ειναι αναγκαια για τον χερισμο, η και ακομη αποφυγη μελλοντικων οικονομικων αναταραχων στο μελλον.
Θεωρω την εγκαταλειψη και αντικατασταση του ευρω, μετα απο τοσους αγωνες για την εγκαθιδρυση και παγκοσμια αναγνωριση του ως ισχυρου συναλλαγματικου και αποθεματικου νομισματος και την επαναφορα των εθνικων νομισματων αδιανοητη και εαν ποτε επιχειριθει, θα ειναι καταστροφικη με δυσαρεστες οικονομικες συνεπειες, σε παγκοσμια κλιμακα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.