roumana
Διάσημο μέλος
Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
12-05-10
06:48
Χμ… διαβάζοντας αυτό μου δημιουργήθηκε το ερώτημα: Γιατι έχουμε ανάγκη να μοιράζουμε στιγμές της ζωής μας με αγνώστους?Case study...
Είναι κακό να θέλει ένας άνθρωπος να γίνει βούκινο;
…φίλοι και γνωστοί μου ζητάνε το facebook (λογαριασμό το οποίο έκανα για να δω που ξημεροβραδιάζει η κόρη μου) όπως το τηλέφωνο του σπιτιού. (ακόμα και στα βιογραφικά συμπληρώνεται το τηλ, το e-mail και το facebook)
Όταν απαντάω «δεν έχω» με κοιτάνε με λύπηση. Σαν να μην υπάρχω, αν δεν είμαι και εγώ στο… χρυσό οδηγό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
08-05-10
08:58
Πιστεύω πως η αποξένωση υπάρχει αλλά δεν οφείλεται στο ιντερνετ. Το ιντερνετ σου προσφέρει τη ψευδαίσθηση (το παραμύθι) που σε βοήθα να μην αυτοκτονήσεις όταν αντικρίζεις πόση λίγη αλήθεια έχει μείνει στις ανθρώπινες σχέσεις.Ωραία όλα αυτά που γράφεις, όμως παρουσιάζουν τη σχέση των ανθρώπων με το μέσο.
Αυτό που ρωτάω είναι αν μέσω του internet οι άνθρωποι συσπειρώνονται, αποκτούν κοινούς στόχους, βρίσκουν παρηγοριά σε διαδικτυακές εξομολογήσεις καθώς και ζεστασιά από εικονικούς φίλους και μήπως τελικά όλο αυτό είναι μια ψευδαίσθηση, που οδηγεί στην αδράνεια και την αποξένωση μέσα ακριβώς από αυτή την επίφαση επικοινωνίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.