Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
21-04-07
00:02
Όσο μεγαλώνεις πιστευεις οτι σε Χ χρόνια θα σταματήσει να υφίσταται αυτός ο ρατσισμός λόγω ηλικίας και όταν φτάσεις στην ηλικία αυτή βλέπεις οτι ακόμα υπάρχει. Μικρή νόμιζα οτι όταν φτάσω στα 15 δεν θα υπάρχει. Όταν έφτασα στα 15 πίστευα οτι θα σταματήσει στα 18 που θα ενηλικιωθώ. Όταν έφτασα στα 18 πίστευα οτι θα σταματήσει όταν το πρώτο ψηφίο της ηλικίας μου σταματήσει να είναι το 1. Πλέον πιστευω οτι θα σταματήσει κάπου στα 24-25. Άντε να δούμε
Εγώ είμαι στη φάση που εύχομαι να πάψει να υπάρχει όταν θα είμαι στα -άντα...
Ίσως αυτός ο ρατσισμός που λες να μην σταματάει ποτέ ή έστω να μετασχηματίζεται με τα χρόνια.
Στη δική μου φάση υπάρχει η ρατσισμός της επιτυχημένης γυναίκας π.χ.
Επίσης γιατί να υποθέτουμε αυτόματα όταν κάποιος μικρός σε ηλικία έχει μια άποψη με την οποία διαφωνούμε οτι απλά είναι "της ηλικίας" και όχι οτι απλά έχει διαφορετική άποψη;
Μιλώντας προσωπικά, εάν κάποιος μικρότερος, έχει μια διαφορετική άποψη που δεν έχω σκεφτεί ποτέ, τότε είναι μια διαφορετική άποψη. Αν έχει μια άποψη που είχα πριν από χρόνια, δεν είναι διαφορετική άποψη. Είναι μια άποψη που απέρριψα.
EDIT: Αντίστοιχα μπορεί κι εγώ να έχω τώρα μια άποψη που ένας μικρότερος να έχει ήδη απορρίψει.
Αυτό δεν σημαίνει αυτόματα πως έχω το σωστό με το μέρος μου, ούτε πως ο άλλος θα πρέπει να απορρίψει την άποψη αυτή, ούτε καν πως με τα χρόνια ίσως την απορρίψει. Σημαίνει απλά πως στη δική μου θεώρηση των πραγμάτων η συγκεκριμένη άποψη δεν έκανε. Κάθε ζωή είναι διαφορετική όπως είπες κι εσύ. Στη ζωή κάποιου άλλου μπορεί να είναι χρήσιμη και σωστή. Μπορεί και στη δική μου ζωή, η άποψη που απέρριψα να ήταν σωστή και να μην το αντιλήφθηκα.
Όλα αυτά είναι πιθανά και γι' αυτό τίποτα δεν πρέπει να σνομπάρει κανείς.
Όπως είπα άλλωστε και πιο πριν, πάντα υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος...
Συμφωνώ πως οι νέοι αντιμετωπίζονται ρατσιστικά σε σχέση με την ηλικία τους πολλές φορές, αλλά δεν είναι όλοι οι μεγάλύτεροι ίδιοι. Ας μην τσουβαλιάζουμε ούτε προς τη μια ούτε προς την άλλη πλευρά.
Υ.Γ. Τα σπουδαιότερα πράγματα για τη ζωή, τα έμαθα μέσω της κόρης μου και δεν είναι σχήμα λόγου!!!!
EDIT 2: Όταν μιλάμε για σχέσεις γονιών - παιδιών, τότε τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά δυστυχώς και τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Δεν περιμένω πια να με αποδεχτεί η μητέρα μου σαν ενήλικη, ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Συμβιβάστηκα με την ιδέα πως δεν θα γίνει ποτέ και παλεύω με το φόβο να μη γίνω κάποτε έτσι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
20-04-07
23:36
Αντιθέτως οι μικρότεροι νομοτελειακά δεν δικαιούνται να έχουν απόψεις τις οποίες έχουν σκεφτεί, πρέπει ντε και καλά να κρύβεται απο πίσω κάποιος επιφανειακός και ανώριμος λόγος.
Και βέβαια δικαιούνται να έχουν απόψεις και βέβαια τις έχουν σκεφτεί, το πιθανότερο όμως είναι πως καθώς αποκτούν περισσότερες εμπειρίες και μεγαλώνουν θα θελήσουν να τις αναθεωρήσουν.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Κάθε άλλο. Είναι εξέλιξη. Αλοίμονο αν από τα 15 (π.χ.) αποκτούσαμε αποκρυσταλωμένες απόψεις. Δεν θα αφήναμε έτσι κανένα περιθώριο στις καινούργιες γνώσεις που πιθανών να έχουμε την τύχη να γευτούμε.
Κανείς μας δεν πρέπει να ξεχνά πως πάντα υπάρχει κάποιος που είναι μεγαλύτερος μας, που έχει περισσότερες εμπειρίες που ξέρει κάτι διαφορετικό, κάτι παραπάνω.
Το θέμα για μένα είναι να ενισχύσουμε την θεώρηση των νεωτερων χωρίς να επιβάλουμε τη δική μας θέση. Όχι να την καταργήσουμε. Να την κατανοήσουμε και να τη βοηθήσουμε να αναπτυχθεί.
Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεις το πρόβλημα του μικρότερου σαν κάτι ασήμαντο, γιατί για εκείνον που το ζει, είναι εκείνη τη δεδομένη στιγμή, το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόσμου!
Το ίδιο συμβαίνει και με τις απόψεις των νεότερων. Έχουν τη δική τους σημαντική βαρύτητα για αυτούς που τις φέρουν.
Εάν αντιμετωπίσουμε τους νεότερους με σεβασμό -όπως άλλωστε απαιτούμε και από εκείνους- ίσως είναι πιο εύκολο να έχουμε ένα διάλογο μαζί τους ώστε να τους αποδείξουμε -αν πρέπει- που και γιατί μπορεί να κάνουν λάθος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.