Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
03-06-10
06:30
«Δεν θα επιτρέψουμε στα (δύο νέα) πλοία να φθάσουν στη Γάζα
για να ανεφοδιάσουν την περιοχή αυτή, που έγινε βάση τρομοκρατών
και απειλεί την καρδιά του Ισραήλ.
Οι στρατιώτες μας αντέδρασαν όπως έπρεπε.
Θεωρούσαν ότι είχαν να κάνουν με υπέρμαχους ενός ανθρωπιστικού σκοπού,
αλλά, τελικά, είχαν να κάνουν με αλήτες.
Δεν σκοτώθηκαν εννιά ειρηνιστές, αλλά εννιά αλήτες!».
Ματάν Βιλνάι Ισραηλινός υφυπουργός Αμυνας
Θέλω να ρωτήσω το Θεό (και κανένα πιστό ή επι γης εκπρόσωπο)
γιατί δε τον παίρνει κοντά του νωρίτερα.
Πως γίνεται να επιτρέπει στο κατακάθι του καφέ να ιζηματοποιείται
και σε ένα κατακάθι δίχως καρδιά τον αφήνει στης ζωής την επιφάνεια?
Τελικά το να μην επεμβαίνεις είναι ΠΑΝΤΑ καλύτερο από το να επεμβαίνεις
με αποκλειστικό και μόνιμο τίμημα το "ελεύθερα ας βούλονται"?
Αναζητείται Θεός να στείλει ένα καρκίνο, μια πυρκαγιά,
ας το κάνει να φανεί ατύχημα ή...θαύμα...
Έτσι κι αλλιώς μια κόλαση μείον ένα διαβολάκι (σε όψη και σε λόγια)
παραμένει κόλαση.
Και στους 100 βράζει και στους 110...πρέπει να λιώσει κι ο πάτος του μπρικιού?
Θα πει κάποιος (μέσα του) ποιος σου είπε ότι δεν επεμβαίνει,
απλώς δε το παίρνεις εσύ πρέφα γιατί βουλωμένο γράμμα διαβάζεις
ή γιατί είσαι άπιστος ή γιατί γυρεύεις ευκαιρία σαν τους κυνηγούς
που περιμένουν στη γωνία το θήραμά τους κι άλλα 587 δικαιολογητικά γιατί
με σφραγίδα από το πλησιέστερο μπαχαλομάγαζο με την ευαισθησία για επιγραφή.
Αν αφήνεις ένα λύκο να κόβει βόλτες μέσα σε στάνη
κι ο βοσκός τρώει λιόσπορους, φταίνε τα πρόβατα?
Θα δεις κάτι που δε θα σ'αρέσει την επομένη, πουρνό πουρνό.
Αμνοί του Θεού, ας ψάξουμε να βρούμε την αλητεία
και σε άλλα μετερίζια.
Ένας πατέρας που βλέπει τα παιδιά του να σκοτώνονται,
κι έχουν βγει μαχαίρια (το στάδιο μετά από ατελείωτα γρονθοκοπήματα)
μπαίνει στη μέση και τους ρίχνει και μια φάπα να τα συνετίσει.
(και δε νοιάζεται να πριμοδοτήσει την ελεύθερη βούληση γιατί
το δικαίωμα επέμβασης μπρος στην (διαφαινόμενη) απώλεια πατάει
στο σβέρκο το δικαίωμα στην βούληση αφεαυτού.)
Εδώ φάπες δεν έχει γιατί το κίνητρο της ανυπαρξίας
είναι ένα σοβαρό κίνητρο που αντικρούει ψύχραιμα
τη λογική της φάπας.
Ορφάνια.
Πιάστε εσείς τις γάζες κι αφήστε να λιμοκτονήσουν (στη Γάζα)
επειδή έτσι το θέλει ο Θεός παρά τω θεώ Βιλνάϊ.
ο δίκαιος θα πει: Τα του καίσαρος τω καίσαρι.
θεός: ποιος τον γ@μεί τον καίσαρα, free will και αμβροσία.
Τελικά έχει ο καιρός γυρίσματα ή απλώς εκεί πάνω κάποιος
παίζει με ανεμόμυλους?
υγ. το βλέμμα το αιμοσταγές είναι το βλέμμα εκείνο
που οπλίζει τους μελλοντικούς kamikazi.
O λεγάμενος είναι ένας σωστός ανακυκλωτήρας αλληλομίσους.
υγ.2 προτείνω σχεδιάκι για τατουάζ στο κούτελο του εν λόγω αποβράσματος:
G όπως λέμε Guilty.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
21-05-10
21:05
Στο θέμα αυτό
ας παραθέσουμε βλέμματα από φωτογραφίες
με ένα σχόλιο λεζάντα.
Ας φτιάξουμε μια μικρή βιβλιοθήκη των βλεμμάτων,
αισθησιακών, μελαγχολικών, προφητικών κοκάκια.
Τα βλέμματα αποκωδικοποιούνται όταν μπαίνουν σφήνα
ανάμεσα στην υποκειμενική και την "υποστασιακή" ζωή ()
και στο όνομα της επιτακτικής (ή φευγάτης) αναγνώρισης
αλλά και της πιθανολογίας και της πεποίθησης
ας βάλουμε λίγη καλή καρδιά κι ας γίνουμε οικοδε/σπότες/σποινες
βλεμμάτων.
Ξεκινώ με κάτι σπάϊσυ:
Le-ζάντα: στην παραπάνω φωτογραφία οι κορασίδες εκ του Ρίο
προσπαθούν απεγνωσμένα αλλά με φανερή θέρμη
να στρέψουν τη κοινωνία από τα θεμελιώδη προβλήματα
στην πισινάτη λογική της στιχουργικής ρήσης του Νιόνιου
από την εποχή του αμπαλάζ-μαγιώ περί "οράματος κονόμας
και ευζωίας και ανόδου που έχει γίνει το μέτρο ολονώνμας"
και νομίζω πως αυτό αιτιολογεί μια χαρρρρρούλα (αμερικάνικα)
την συμπεριφορά των κοριτσιώνε.
Η σφαίρα της ηθικής μας, μέσα σε πισίνα είναι τελικά...κύλινδρος
Για πάμε
ας παραθέσουμε βλέμματα από φωτογραφίες
με ένα σχόλιο λεζάντα.
Ας φτιάξουμε μια μικρή βιβλιοθήκη των βλεμμάτων,
αισθησιακών, μελαγχολικών, προφητικών κοκάκια.
Τα βλέμματα αποκωδικοποιούνται όταν μπαίνουν σφήνα
ανάμεσα στην υποκειμενική και την "υποστασιακή" ζωή ()
και στο όνομα της επιτακτικής (ή φευγάτης) αναγνώρισης
αλλά και της πιθανολογίας και της πεποίθησης
ας βάλουμε λίγη καλή καρδιά κι ας γίνουμε οικοδε/σπότες/σποινες
βλεμμάτων.
Ξεκινώ με κάτι σπάϊσυ:
Le-ζάντα: στην παραπάνω φωτογραφία οι κορασίδες εκ του Ρίο
προσπαθούν απεγνωσμένα αλλά με φανερή θέρμη
να στρέψουν τη κοινωνία από τα θεμελιώδη προβλήματα
στην πισινάτη λογική της στιχουργικής ρήσης του Νιόνιου
από την εποχή του αμπαλάζ-μαγιώ περί "οράματος κονόμας
και ευζωίας και ανόδου που έχει γίνει το μέτρο ολονώνμας"
και νομίζω πως αυτό αιτιολογεί μια χαρρρρρούλα (αμερικάνικα)
την συμπεριφορά των κοριτσιώνε.
Η σφαίρα της ηθικής μας, μέσα σε πισίνα είναι τελικά...κύλινδρος
Για πάμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.