Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
26-04-10
22:40
Αρχές του 21ου αιώνα. Οι ΗΠΑ έχουν πλέον για τα καλά και ανεπίστρεπτα μετατραπεί από μια υποδειγματική δημοκρατία, σε Κράτος Εθνικής Ασφάλειας. Σύμπας ο πλανήτης Γη έχει εξαγριωθεί με τους Αμερικανούς και τις αέναες στρατιωτικές τους επεμβάσεις σε δύση κι ανατολή και ο πόλεμος έχει πια, ως Νέμεσις, μεταφερθεί εντός έδρας. Πράκτορες πρώην και νυν κομμουνιστικών επίδοξων υπερδυνάμεων, αλλά και των πάντοτε ύποπτων Γερμανών, για να τιμηθούν οι τόνοι σελιλόιντ που ξοδεύτηκαν σε ταινίες για τον Δεύτερο Παγκόσμιο και τον Ψυχρό Πόλεμο, ώστε να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιοί, μουσουλμάνοι τρομοκράτες, Αφρικανοί πολεμοχαρείς και κανίβαλοι φύλαρχοι, Σέρβοι εγκληματίες πολέμου, Μεξικανοί κι Αμερικάνοι έμποροι ναρκωτικών και όλο το πάνθεον των δυνάμεων του κακού, κυκλοφορούν ανενόχλητοι κι ευυπόληπτοι στη "χώρα της ελευθερίας", κουβαλώντας τις σατανικές τους προθέσεις σε σινιέ χαρτοφύλακες, με σκοπό να προκαλέσουν εκατοντάδες χιλιάδες έως μερικά εκατομμύρια θύματα μεταξύ των εξ ορισμού αθώων Αμερικανών πολιτών, που χάσκουν αμέριμνα περί άλλων τυρβάζοντες.
Πυρηνικά όπλα, τοξικά αέρια, ιοί και prions, βρώμικες βόμβες, ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί και κάθε λογής γέννημα της κόλασης, συχνά αμερικανικής κατασκευής, προοριζόμενα να πέσουν στα κεφάλια αμάχων πολιτών άλλων χωρών, ένοχων ωστόσο εκ προοιμίου, σουλατσάρουν αδιάφορα και διακινούνται με ύπουλη ευκολία, κάτω απ' τη μύτη των αρχών και των υπηρεσιών εθνικής ασφάλειας, έτοιμα να κατασπαράξουν πληθυσμούς, να ισοπεδώσουν ακμάζουσες μητροπόλεις και να υποσκάψουν την ισχύ της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας.
Επειδή όμως, όπως μας δίδαξε και η 11η Σεπτεμβρίου του 2001, κανείς τρομοκράτης που σέβεται τον εαυτό του δεν δύναται να επιτελέσει ένα αξιοπρεπές χτύπημα, χωρίς να διαθέτει βοήθεια εκ των έσω, το χορό των δαιμόνων συμπληρώνουν διεφθαρμένοι γραφειοκράτες, ξεπουλημένοι διπλοί πράκτορες, φιλόδοξοι πολιτικοί, λυσσασμένοι για εξουσία Αντιπρόεδροι, πετρελαϊκά συμφέροντα, ιδιωτικές εταιρείες παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών, συνωμότριες σύζυγοι και κόρες Αμερικανών Προέδρων, ακόμη ακόμη κι ένας επίορκος Πρόεδρος, ενώ από τον εσμό των κακοποιών στοιχείων, παραδόξως λείπει μόνο η ελληνική διαιτησία και ο Κύρος Βασσάρας αυτοπροσώπως. Όλοι αυτοί, πάντοτε προφασιζόμενοι το καλό της πατρίδας, δεν διστάζουν να θυσιάσουν τις ζωές των συμπατριωτών τους, προκειμένου να προκαλέσουν πόλεμο μέσω προβοκάτσιας, ώστε να προωθήσουν τα επιχειρηματικά και πολιτικά τους συμφέροντα.
Μέσα σ' αυτήν την πνιγηρή πραγματικότητα, ο λαός είναι προκλητικά απών, αφού η μοίρα του αποφασίζεται χωρίς εκείνον για εκείνον, μέσα στους μισοφώτιστους διαδρόμους μυστικών υπηρεσιών, από πράκτορες, προδότες, επίορκους, δοσίλογους και κάθε άλλη παρόμοια "δημοκρατικά εκλεγμένη αρχή". Άβουλοι και ανίδεοι, οι πολίτες χρησιμεύουν μόνο ως όμηροι των τρομοκρατών αλλά και των ομοσπονδιακών πρακτόρων, σε περίπτωση που έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο τους, και ως εικαζόμενες ή πραγματικές απώλειες εφόσον οι παντογνώστες ηγέτες τους αποφασίσουν ότι η απώλειά τους κρίνεται ως αποδεκτή, για χάρη του "κοινού καλού".
Μ' αυτόν τον τρόπο μπροστά στα μάτια του υπνωτισμένου θεατή, που θα ήθελε ν' απέστρεφε το βλέμμα και ν' άλλαζε κανάλι, όμως του είναι αδύνατον, όπως συμβαίνει πάντοτε στους εφιάλτες, σκιαγραφείται μια σκοτεινή και διεστραμμένη δυστοπία, με κόμιξ αισθητική και πολύ μαύρο μελάνι, ένας κολασμένος, κυκλικός και λαβυρινθώδης μικρόκοσμος, που μπροστά του ο Όργουελ φαντάζει ως Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, η Sin City μοιάζει με παιδική χαρά, η Gotham City με αθλοπαιδιά και η πόλη των Bladerunners με απλή οδοντόπαστα.
Από μια τέτοια εκτρωματική λαγότρυπα, δεν θα μπορούσε να λείπει και ο αντίστοιχος υπερήρωας, υπερασπιστής του δικαίου, της ελευθερίας, των φτωχών και αδυνάτων, ο θρυλικός Τζακ Μπάουερ. Με το ένα πόδι στον παράδεισο και το άλλο να πατά σταθερά στο σκότος της αβύσσου, όπως ο Τζων Κόνσταντιν ή ο Μπλαίηντ, ο Μπάουερ εξισορροπεί την πλάστιγγα στην αιώνια πάλη του καλού με το κακό. Κανένας κανόνας δεν τον περιορίζει, κανένας φραγμός δεν τον σταματά, τίποτε δεν μπορεί να προβλεφτεί γι' αυτόν, εκτός ίσως απ' το ότι δεν μπορεί να πεθάνει, όπως είναι η μοίρα όλων των καταραμένων, ένας σκοτεινός ιππότης όπως ο Μπάτμαν, έτοιμος ανά πάσα στιγμή όχι μόνο να θυσιάσει τη ζωή του, αλλά ακόμη περισσότερο την υπόληψή του, αμφιλεγόμενος, παρεξηγημένος και τρομακτικός, σαν τον Έλρικ του Μελνιμπονέ. Καταδικασμένος στην αιωνιότητα να ζει τη ζωή του μέσα σε ιλιγγιώδη εικοσιτετράωρα, χωρίς ανάσα, χωρίς ύπνο, τροφή, νερό ή φυσικές ανάγκες, με το τομάρι αργασμένο από σφαίρες, μαχαίρια και βασανιστήρια, άφθαρτος όπως ο Μπρους Γουίλις στην ομώνυμη ταινία του Σιάμαλαν, γρήγορος στο πιστόλι κι εύστοχος όπως ο Λούκυ Λουκ, με το ένστικτο του Ντέαρντέβηλ, αγέλαστος όπως ο Τζων Γουαίην ή ο Ντέρτυ Χάρρυ, σκληρός όπως το Πράγμα από τους 4 Φανταστικούς, ο Μπάουερ κουβαλάει την κατάρα όλων ανεξαιρέτως των υπερηρώων: Δεν του επιτρέπεται ν' αγαπήσει, ούτε ν' αγαπηθεί αφού όποια σταθεί δίπλα του ως σύζυγος, κόρη ή ερωμένη, περνάει έναν ανείπωτο Γολγοθά και συνήθως καταλήγει νεκρή, στα χέρια του Μπάουερ που λυσσομανώντας ορκίζεται εκδίκηση. Οι προσωπικές του θυσίες για χάρη της πατρίδας, όπως απαιτεί αναπόδραστα ο Μύθος του Αιώνιου Πρόμαχου, θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με τον μυθικό Προμηθέα ή τον Λεωνάιντας των 300.
Ο Τζακ Μπάουερ διαθέτει μια δική του ιδιόρρυθμη αίσθηση της δικαιοσύνης, καθώς καλείται να εξισορροπήσει την Τάξη με το Χάος, την ουτοπία της Ελευθερίας με την δυστοπία της Εθνικής Ασφάλειας. Ο λόγος του είναι βαρύτερος κι από συμβόλαιο, αφού όταν χρειαστεί να τον δώσει, τον κρατά πάση θυσία. Βασανίζει αλύπητα τον ύποπτο ή και την οικογένειά του, με λεπίδες, στυλό, χημικά και φάρμακα, ή - το αγαπημένο του - με γυμνά χέρια, δεν βρίσκει όμως καμμία ευχαρίστηση σ' αυτό και σταματάει άμεσα μόλις αποσπάσει την πολύτιμη πληροφορία, ενώ κερνάει το θύμα του και καφέ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σκοτεινό κόσμο του 24 οι κάθε λογής προδότες, όταν συλληφθούν, εύκολα διαπραγματεύονται συμφωνίες αμνηστίας, τις οποίες οι Πρόεδροι υπογράφουν όπως ο Μικ Τζάγκερ τ' αυτόγραφα, ωστόσο ο Μπάουερ ή στη χειρότερη περίπτωση ο Θεός-σεναριογράφος, φροντίζουν έτσι ώστε κανείς απ' αυτούς να μη ζήσει να τη χαρεί, για να θυμούνται όλοι that crime doesn't pay!!
Μια σειρά με εθιστικό χαρακτήρα, με έναν ήρωα που σε κάνει να ξεχνάς κάθε είδους ιδεολογίας και ηθικής και σε τραβάει από το γιακά στο απάνθρωπο μονοπάτι του, ένα κόμιξ από τ' αγαπημένα μου. Θα ήθελα λοιπόν, μέσα από το βήμα που μου δίνεται από το e-steki, να αποτίσω έναν ταπεινό φόρο τιμής στο επιστέγασμα όλων των καταραμένων Αμερικανών ηρώων, τον ανεπανάληπτο Τζακ Μπάουερ, τον οποίο φέτος απολαμβάνουμε για όγδοη και τελευταία δυστυχώς φορά. Εάν τον συναντήσετε, θα σας συμβούλευα να απαντήσετε σε οποιαδήποτε ερώτησή του, ακόμη κι αν δεν γνωρίζετε την απάντηση, αφού εάν σας περιλάβει εκείνος, θα τη μάθετε θέλετε δεν θέλετε. Όπως λένε οι κακές γλώσσες, ο Μπαμπούλας κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, κοιτάει μέσα στη ντουλάπα του, από φόβο μήπως εκεί κρύβεται ο Μπάουερ, εκείνος όμως είναι κρυμμένος κάτω από το κρεβάτι...
Πυρηνικά όπλα, τοξικά αέρια, ιοί και prions, βρώμικες βόμβες, ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί και κάθε λογής γέννημα της κόλασης, συχνά αμερικανικής κατασκευής, προοριζόμενα να πέσουν στα κεφάλια αμάχων πολιτών άλλων χωρών, ένοχων ωστόσο εκ προοιμίου, σουλατσάρουν αδιάφορα και διακινούνται με ύπουλη ευκολία, κάτω απ' τη μύτη των αρχών και των υπηρεσιών εθνικής ασφάλειας, έτοιμα να κατασπαράξουν πληθυσμούς, να ισοπεδώσουν ακμάζουσες μητροπόλεις και να υποσκάψουν την ισχύ της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας.
Επειδή όμως, όπως μας δίδαξε και η 11η Σεπτεμβρίου του 2001, κανείς τρομοκράτης που σέβεται τον εαυτό του δεν δύναται να επιτελέσει ένα αξιοπρεπές χτύπημα, χωρίς να διαθέτει βοήθεια εκ των έσω, το χορό των δαιμόνων συμπληρώνουν διεφθαρμένοι γραφειοκράτες, ξεπουλημένοι διπλοί πράκτορες, φιλόδοξοι πολιτικοί, λυσσασμένοι για εξουσία Αντιπρόεδροι, πετρελαϊκά συμφέροντα, ιδιωτικές εταιρείες παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών, συνωμότριες σύζυγοι και κόρες Αμερικανών Προέδρων, ακόμη ακόμη κι ένας επίορκος Πρόεδρος, ενώ από τον εσμό των κακοποιών στοιχείων, παραδόξως λείπει μόνο η ελληνική διαιτησία και ο Κύρος Βασσάρας αυτοπροσώπως. Όλοι αυτοί, πάντοτε προφασιζόμενοι το καλό της πατρίδας, δεν διστάζουν να θυσιάσουν τις ζωές των συμπατριωτών τους, προκειμένου να προκαλέσουν πόλεμο μέσω προβοκάτσιας, ώστε να προωθήσουν τα επιχειρηματικά και πολιτικά τους συμφέροντα.
Μέσα σ' αυτήν την πνιγηρή πραγματικότητα, ο λαός είναι προκλητικά απών, αφού η μοίρα του αποφασίζεται χωρίς εκείνον για εκείνον, μέσα στους μισοφώτιστους διαδρόμους μυστικών υπηρεσιών, από πράκτορες, προδότες, επίορκους, δοσίλογους και κάθε άλλη παρόμοια "δημοκρατικά εκλεγμένη αρχή". Άβουλοι και ανίδεοι, οι πολίτες χρησιμεύουν μόνο ως όμηροι των τρομοκρατών αλλά και των ομοσπονδιακών πρακτόρων, σε περίπτωση που έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο τους, και ως εικαζόμενες ή πραγματικές απώλειες εφόσον οι παντογνώστες ηγέτες τους αποφασίσουν ότι η απώλειά τους κρίνεται ως αποδεκτή, για χάρη του "κοινού καλού".
Μ' αυτόν τον τρόπο μπροστά στα μάτια του υπνωτισμένου θεατή, που θα ήθελε ν' απέστρεφε το βλέμμα και ν' άλλαζε κανάλι, όμως του είναι αδύνατον, όπως συμβαίνει πάντοτε στους εφιάλτες, σκιαγραφείται μια σκοτεινή και διεστραμμένη δυστοπία, με κόμιξ αισθητική και πολύ μαύρο μελάνι, ένας κολασμένος, κυκλικός και λαβυρινθώδης μικρόκοσμος, που μπροστά του ο Όργουελ φαντάζει ως Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, η Sin City μοιάζει με παιδική χαρά, η Gotham City με αθλοπαιδιά και η πόλη των Bladerunners με απλή οδοντόπαστα.
Από μια τέτοια εκτρωματική λαγότρυπα, δεν θα μπορούσε να λείπει και ο αντίστοιχος υπερήρωας, υπερασπιστής του δικαίου, της ελευθερίας, των φτωχών και αδυνάτων, ο θρυλικός Τζακ Μπάουερ. Με το ένα πόδι στον παράδεισο και το άλλο να πατά σταθερά στο σκότος της αβύσσου, όπως ο Τζων Κόνσταντιν ή ο Μπλαίηντ, ο Μπάουερ εξισορροπεί την πλάστιγγα στην αιώνια πάλη του καλού με το κακό. Κανένας κανόνας δεν τον περιορίζει, κανένας φραγμός δεν τον σταματά, τίποτε δεν μπορεί να προβλεφτεί γι' αυτόν, εκτός ίσως απ' το ότι δεν μπορεί να πεθάνει, όπως είναι η μοίρα όλων των καταραμένων, ένας σκοτεινός ιππότης όπως ο Μπάτμαν, έτοιμος ανά πάσα στιγμή όχι μόνο να θυσιάσει τη ζωή του, αλλά ακόμη περισσότερο την υπόληψή του, αμφιλεγόμενος, παρεξηγημένος και τρομακτικός, σαν τον Έλρικ του Μελνιμπονέ. Καταδικασμένος στην αιωνιότητα να ζει τη ζωή του μέσα σε ιλιγγιώδη εικοσιτετράωρα, χωρίς ανάσα, χωρίς ύπνο, τροφή, νερό ή φυσικές ανάγκες, με το τομάρι αργασμένο από σφαίρες, μαχαίρια και βασανιστήρια, άφθαρτος όπως ο Μπρους Γουίλις στην ομώνυμη ταινία του Σιάμαλαν, γρήγορος στο πιστόλι κι εύστοχος όπως ο Λούκυ Λουκ, με το ένστικτο του Ντέαρντέβηλ, αγέλαστος όπως ο Τζων Γουαίην ή ο Ντέρτυ Χάρρυ, σκληρός όπως το Πράγμα από τους 4 Φανταστικούς, ο Μπάουερ κουβαλάει την κατάρα όλων ανεξαιρέτως των υπερηρώων: Δεν του επιτρέπεται ν' αγαπήσει, ούτε ν' αγαπηθεί αφού όποια σταθεί δίπλα του ως σύζυγος, κόρη ή ερωμένη, περνάει έναν ανείπωτο Γολγοθά και συνήθως καταλήγει νεκρή, στα χέρια του Μπάουερ που λυσσομανώντας ορκίζεται εκδίκηση. Οι προσωπικές του θυσίες για χάρη της πατρίδας, όπως απαιτεί αναπόδραστα ο Μύθος του Αιώνιου Πρόμαχου, θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με τον μυθικό Προμηθέα ή τον Λεωνάιντας των 300.
Ο Τζακ Μπάουερ διαθέτει μια δική του ιδιόρρυθμη αίσθηση της δικαιοσύνης, καθώς καλείται να εξισορροπήσει την Τάξη με το Χάος, την ουτοπία της Ελευθερίας με την δυστοπία της Εθνικής Ασφάλειας. Ο λόγος του είναι βαρύτερος κι από συμβόλαιο, αφού όταν χρειαστεί να τον δώσει, τον κρατά πάση θυσία. Βασανίζει αλύπητα τον ύποπτο ή και την οικογένειά του, με λεπίδες, στυλό, χημικά και φάρμακα, ή - το αγαπημένο του - με γυμνά χέρια, δεν βρίσκει όμως καμμία ευχαρίστηση σ' αυτό και σταματάει άμεσα μόλις αποσπάσει την πολύτιμη πληροφορία, ενώ κερνάει το θύμα του και καφέ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σκοτεινό κόσμο του 24 οι κάθε λογής προδότες, όταν συλληφθούν, εύκολα διαπραγματεύονται συμφωνίες αμνηστίας, τις οποίες οι Πρόεδροι υπογράφουν όπως ο Μικ Τζάγκερ τ' αυτόγραφα, ωστόσο ο Μπάουερ ή στη χειρότερη περίπτωση ο Θεός-σεναριογράφος, φροντίζουν έτσι ώστε κανείς απ' αυτούς να μη ζήσει να τη χαρεί, για να θυμούνται όλοι that crime doesn't pay!!
Μια σειρά με εθιστικό χαρακτήρα, με έναν ήρωα που σε κάνει να ξεχνάς κάθε είδους ιδεολογίας και ηθικής και σε τραβάει από το γιακά στο απάνθρωπο μονοπάτι του, ένα κόμιξ από τ' αγαπημένα μου. Θα ήθελα λοιπόν, μέσα από το βήμα που μου δίνεται από το e-steki, να αποτίσω έναν ταπεινό φόρο τιμής στο επιστέγασμα όλων των καταραμένων Αμερικανών ηρώων, τον ανεπανάληπτο Τζακ Μπάουερ, τον οποίο φέτος απολαμβάνουμε για όγδοη και τελευταία δυστυχώς φορά. Εάν τον συναντήσετε, θα σας συμβούλευα να απαντήσετε σε οποιαδήποτε ερώτησή του, ακόμη κι αν δεν γνωρίζετε την απάντηση, αφού εάν σας περιλάβει εκείνος, θα τη μάθετε θέλετε δεν θέλετε. Όπως λένε οι κακές γλώσσες, ο Μπαμπούλας κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, κοιτάει μέσα στη ντουλάπα του, από φόβο μήπως εκεί κρύβεται ο Μπάουερ, εκείνος όμως είναι κρυμμένος κάτω από το κρεβάτι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.